HORMK, waar staat dat voor?

’Hans, Oscar, Renzo en Mara!’

En verder?

’Eh, daar zijn we nog mee bezig. De O is in elk geval voor Overtuiging, de R voor Respect, de M voor, wat was het ook alweer jongens?’

’Eh?. het was iets met een m.’

Magie misschien?

Hans: ’O ja! Natuurlijk! Goed idee. En dan de K.,dat zijn wij dus, Kazan.’

Ja maar het idee is dat hij ook nog voor iets anders staat.

’O ja. Eh?’

’Kwaliteit, Pap, wij staan voor kwaliteit.’

’Zo is het. Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat zijn de hoofdpunten.’

En die H?

’Dat zeg ik: Hoofdpunten: Overtuiging, Respect, Magie en Kwaliteit. Dat is HORMK.’

Maar u bent goochelaars?.

’Hoho, wij zijn Magiërs en Illusionisten.’

Pardon. Maar is dat een geschikte achtergrond voor de politiek?

’Juist! Wij krijgen dingen voor elkaar die voor anderen onmogelijk zijn! Daar gaat het toch om, in de politiek? In dit vak leer je creatief, oplossingsgericht te denken. Dat is precies waar het in Den Haag aan ontbreekt.’

Maar bent u wel opgewassen tegen de politieke pers, die kunnen lastig zijn hoor.

’Nou, wij zijn wel gewend om te worden doorgezaagd. Hahaha!’

Kazan en zijn kinderen slaan zich op de dijen van pret.

’Kijk, dat bedoel ik,’ zegt Kazan. ’Dat is HORMK. Wij brengen de fun terug in de politiek. De fun en de magic. Mara, haal die doos eens.’ Mara Kazan verdwijnt en keert terug met een grote kartonnen doos, waaruit Kazan een soort ouderwetse stembus te voorschijn haalt. Op de zijkant staat HORMK.

’Oké. Wat is dit?’

Een stembus?

’Precies! Let op!’

Kazan klapt de stembus open. ’Mara!’

Mara spingt op, neemt de stembus over, loopt langs de rand van een denkbeeldig podium om het publiek te tonen dat de stembus inderdaad leeg is, klapt hem dicht en houdt hem haar vader voor. Kazan pakt een stembiljet-achtig stuk papier uit zijn binnenzak en schuift het door de gleuf naar binnen. ’Oscar! Renzo!’

De jongens schieten naderbij, nemen de stembus over, maken er enige acrobatische capriolen mee en overhandigen hem terug.

Kazan opent de stembus, overhandigt hem aan Mara die hem opnieuw aan het publiek toont. Hij is leeg, weer net zo leeg als voordien. Strak in het gelid nemen de kinderen hun eindpose aan, vader Hans maakt lachend een buiging. ’Kijk, dat bedoel ik.’

Indrukwekkend hoor. Maar dat-ie aan het eind helemaal vol zit, zou dat niet beter zijn?

’Wordt aan gewerkt,’ zegt Kazan monter, ’wordt aan gewerkt. Technisch éven wat ingewikkelder, maar goed, het is nog geen 2007.’

Dit is wel een zaak voor Peter R de Vries.....