Ik ben Wim en gebruik soms ook wel de schuilnaam tennissenior. Ik ben een man en woon in Tilburg,mijn beroep was brandweerman en ben nu gepensioneerd. Ik ben geboren op 28/02/1931 . Mijn mijn hobby's zijn: tennissen-werken op de computer.-op vakantie gaan en fietsen. Hier is mijn vrouw Riky. .Hebben twee dochters en een zoon,zes kleinkinderen en een achterkleinkind.
Tijdens de jaarsvergadering van de tennisclub zijn enkele leden in het zonnetje gezet,omdat zij 25 jaar lid zijn van onze club, ook ik was daar ook bij .
Het verkiezingsprogramma is altijd perfect, en de promotors byzonder goed gebekt in de kamer hebben ze hun best gedaan om weer als kanidaat op de lijst te staan. Kent u de vereisten van een goed kamer lid? Acteertalent en een voorbeeldige zit" Ik ben te oud en heb mijn kansen gemist. was ik jonger geweest,had ik anders besist. Nu zit ik bij mijn vrouw in de kamer, met soms wat discussies,maar zonder hamer.
Het is CANAVAL
Op 22 Maart nog sneeuw,mijn nieuw auto in de kou, ik verlang naar de zon
Toen mijn vader enkele weken in het te huis woondenkreeg hij een schootmobiel.
Wij gingen er na toe,ik moest nog even naar de winkel en mijn vrouw ging vast naar het bejaarde huis,Toen ik een half uur later aan kwam bij het tehuis waren Riky( mijn vrouw) en de bejaarden van het huis in lichten paniek .
Wat was er gebeurt?
Riky aan gekomen bij het tehuis , zat mijn vader in zon wagentje er was iemand van de firmaaan het uitleggen hoe alles werkten, vooruit en achteruit rijden en remmen aan zettenenz.
Nou vader begreep het wel . De chauffeur ging weg
Nou dacht mijn vader dan ga ik ook maar en vol gas was hij plotseling al zo al tien meterverder, Rikyriep stop en renden hem achterna en ging aan het wagentje hangen , nog net voor dat hij de weg op reed, even wachten dacht hij toen . Maar ineens gaf hij weer gas en stakde weg op. Riky met haar hele gewicht aan het wagentje hangen en gillen, pa daar komt een bus. ,De bus moest hart remmen en de mensen in de bus schrokken zich rot.
Toen alle van de schrik waren bekomen zie Riky wij gaan terug en wachten op Wim.
Maar net toe ik de ingang van het tehuis binnen ging en in de gang kwam ,hoorden ik een gil en geroep.Er gebeurden iets ?, Mijn vader woont op de eerste verdieping.
Riky zei mijn vader, dit wagentje mag hier niet in de gang staan maar moet op de eerste verdieping bij het rek staan. Nou Wim komt zo en dan kijken we wel ,zei Riky.
Plotseling ging de lift openen vader gaf gas en vloog de lift inwaar hij klem vast zat, wij hebben hem eruit gehaald en de technische dienst het wagentje. De schade viel wel mee alleen de accubak was gescheurd.
Toe afgesproken dat ik de volgende dag terug zou komen en dat we zoudengaan oefenen in de tuin van het tehuis. Vader vond het goed dan kon hij even bij komen.
Ik de volgende dag naar het bejaardenhuis,en onderweg zon 300meter kwam ik mijn vader tegen. Zo pa gaat het goed vroeg ik . antwoord: nu wel maar gisteren middag wat minder.
Hoe zo vroeg ik ;Nou ik wilden al wat zelf oefenen ,en ben naar buiten gegaan.
Iemand heeft mij met de lift geholpen en toe ging ik naar de uitgang,toe ik bij de glazen deur kwam ging deze open ,ik er door en gaf gas en knalden toe tegen de tweede deur aan deze ging niet open, dat is een sluis als je daar in gaat moet je eerst wachten dan ga een deur dicht en dan pas de anderen open, nou bij mij ging de tweede deur wel open toen ik tegen aan knalden hij lag er helemaal uit.Maar ja dat wordt wel gemaakt zei hij ,ik heb zelf niets.
Toch heeft hij nog goed mede gewerkt aan de therapie van enkele bejaarden , want als ze hem met het wagentje in de hal aan zagen komen . sprongen ze op er riepen pas op daar komt hij weer. Want hij heeft er enkel bijna over de tenen gereden.
Verder ging alles goed en ging overal naar toe met zijn wagentje
Mijn Vader moest naar het bejaarden huis ,zins zijn vrouw enkele jaren geleden was overleden ging zelfstandig wonen niet meer. Hij was 88 jaar oud en nog altijd auto gereden.
Maar dat viel ook niet meer mee. Het eerste vond hij het achteruit parkeren. Wij de kinderen hadden al zo vaakgezegd. Pap doe de auto maar weg wij komen je wel halen . maar begrijpelijk ,dat is heel moeilijk om ook dat af te pakken.,men moet al zo veel inleveren .
Op een dag wilde hij weer een eindje gaan rijden maar zijn auto stond een beetje klem geparkeerd , toch proberen om weg te gaan. Maar het lukten niet goed,er stonden mensen te kijken en maakte een opmerking . Dat vond hij heel erg. En is boos naar binnen gegaan en heeft een iemand gebelden die had wel eens gezegd als je de auto weg doeik geef je een kistje sigaren, (mijn vader was een verwoed sigaren roker) zijn auto was een 10 jarige oude volvo.. Vader zei tegen die persoon heb je nog vele sigarenzo ja kom dan maar met eenvolle kist hier mijn auto halen. Dat is toen ook gebeurtWij broers en zussen waren daar wel blij mee en hebben toen ook nog wat sigarengegeven.
Tijdens het opruimen heb ik nog wat gevonden ,waar ik ook trots op ben met alle brandweer mannen die hier mee hebben geholpen om dit voertuig te redden van de sloop, samen hebben wij vele uren aan deze auto gewerkt .Alle werkt nog .ook de pomp. het koper blink ook nog. Het is nog een prachtig voertuig en wordt nog gebruikt bij speciale gelegenheden.
maar werd zelden gewond,hij was een van de groten.
Hij vocht met leeuwen en dresseerde tijgers,
Rekende af op het witte doek met chanterende hijgers,
Doch voor het publiek,was de filmster de grote held,
het middelpunt van glamour voor hem ,was geld
Met het haar in de krul en de boord goed gestreken,
Het is de stuntman, die zorgt dat hij tot het eind blijf leven.
Voor de acteur is altijd dit happy end,
Dankzij de moet van deze stuntende vent.
Soms moet een sprong over, is realistisch, de regisseur vond hem dan een beetje statistisch. Weer waagt hij zijn leven voor die rottige centen, de acteur eet de pap en hij doet het voor de krenten.
Maar waarom heeft hij gekozen voor dit gevaarlijke vak? En niet voor wat zekerheid met wat gemak? Voor een stuntman word je geboren, dat zit in je bloed. je onderschat het gevaar niet, je weet wat je doet.
Maar toch kan het soms ook andes verlopen, dat de routine en overmoed zijn binnen geslopen, Te zelfbewust zijn, want er kan mij niets gebeuren, dan de fatele val, die men slechts kan betreuren.
Ook ik heb als kind met de gedachte gespeeld, om stuntman te worden en het heeft weinig gescheeld. Mijn eerste stunt was een sprong over een brede sloot, ik belandde precies in het midden, het was bijna mijn dood.
Mijn onverschrokkenheid was goed, maar mijn stunten fataal, nu blijf ik verstandig stunten,met de Nederlandse taal
Welkom op mijn blog
