Kanchanaburi
Woensdag 24 januari – zondag 28 januarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Willem aan het woord: Vandaag doorgereisd naar Kanchanaburi, om een uur of 1 aangekomen, een guesthouse gezocht aan de River Kwai en wat een verademing: mensen weer gewoon heel vriendelijk, een schoon guesthouse, een prachtige ambiance. We zitten op een boot in de River Kwai, met een balkon, kijken uit op de luidruchtige  longtailboats, maar echt geweldig, en ook vlakbij DE BRUG. Vanmiddag de omgeving wat verkend. Morgen gaan we naar het Erawan National Park met een waterval over 7 niveaus, waar je kunt zwemmen etc.

Weer wat wetenswaardigheidjes uit het warme Thailand. Elke dag zo'n 35 graden, meestal met veel zon, maar zoals eergister toch een dikke nevel, bewolking. De nevel is niet vanwege de luchtvervuiling, maar houdt verband met de hoge vochtigheidsgraad. De pollutie valt me reuze mee. Thailand beleeft een economische groei en dat is te merken. Reden 10 jaar geleden nog de meeste auto’s op loodhoudende benzine, nu erg veel nieuwe auto’s op loodvrij. En vooral grote autos, SUV's en heel veel pickups, die personenauto’s met een klein laadbakje.

Het blijft een leuk land, de geuren van het eten, de gehele dag door, de vriendelijke mensen, behulpzaam zonder enige tegenprestatie. Vanmorgen nog: we waren in de buurt van 'de brug' in Kan'buri. Willen oversteken, lopen er schoolkinderen voorbij en gelijk "Hello"met een big smile. Els merkte op, ja, dat doen ze in Cairo ook, maar dan houden ze gelijk hun hand op. Evenals in Marokko. Maar hier is het een spontane groet.

........
Gisteren zijn we naar het Erawan National Park geweest met de bus. We hebben niet zo'n zin in die excursies die overal aangeboden worden, maar gaan liever op eigen gelegenheid. Dus met de taxi (is hier in K'buri een bromfiets met daaraan op ingenieuze wijze bevestigde zijspan. Voor 40 Bath naar de bus-terminal. Daar de bus naar het park voor nogeens 40 Bath anderhalf uur bussen in een bus als een museumstuk.

Het park was schitterend met zijn 7 watervallen die eigenlijk uit een veelvoud daarvan bestonden met talloze terrassen en bassins. In enkele konden we zwemmen, maar vanwege de vele hongerige vissen die aan je benen knabbelden, was dat geen echt plezierige bezigheid, maar wel enigszins verkoelend. Naast de 7 watervallen lag een steil, rotsachtig pad, dan weer een steile trap met enorme treden, het was een prima gymnastische oefening, en dat in 35 graden! Dus daar hebben we de gehele dag doorgebracht. Apen in de bomen, die spullen van de toeristen jatten en pijlsnel ermee hoog in de bomen verdwijnen. Na enige tijd vallen - als je geluk hebt - je spullen wel weer naar beneden als het niet eetbaar is. Was oppassen dus. Om 16h00 ging de laatste bus weer terug naar K'buri.

Vanmorgen zouden we een rustig dagje houden, na de klimtocht in Erawan. Geen spectaculaire dingen. Met de taxi naar de binnenstad gegaan omdat de bril van Els verbogen was en we dus naar een opticien moesten. Terug zouden we een eindje te voet gaan. Nou dat werd de halve ochtend. Was wel warm, maar in een rustig tempo naar de Brug gelopen, een paar kilometer. Bij die brug is het net kermis, een grote toeristische attractie, maar wel leuk. Hebben wat kleren gekocht, Els topjes en een wijde broek, ik een zijden overhemd voor 250 Bath, iets van 5 euro’s. Er rijdt ook een toeristentreintje elk kwartier naar de Hell Fire Pass, maar toen wij na het eten wilden gaan, kon het niet meer, want de rails waren bezet voor een reguliere trein. Vonden we geen ramp.
Ook weer terug gewandeld naar ons guesthouse, dus toch weer een sportieve dag.

We blijven nog een paar dagen in Kanchanaburi op ons boatguesthouse. Morgen gaan we naar Don Tha Peth, een klein dorpje hier in de buurt waar ik 10 jaar geleden ook was. Ik ben benieuwd hoe dat nu is.

Verder denken we het Bounty-eiland gevonden te hebben in de Planet, een klein eilandje Ko Tao, meer in het zuiden. We hebben bij een reisbureautje geinformeerd en kunnen met een nacht-VIP-bus naar het zuiden, via Bangkok. Kost ook niet veel.

…..
Vanmorgen zijn we in Don Tha Peth geweest Toch veel veranderd. Het ligt op 1 km vanaf de bushalte en we hadden besloten de 'taxi’s' te negeren en lekker te lopen. Hebben we 50 meter afgelegd, stopt er een auto en de chauffeur vraagt ons of we mee willen rijden en wie we willen bezoeken in Don Tha Peht. Ik zei dat we naar de familie Promchana wilden. "Maar dat is mijn familie" zei de chauffeur. Bleek dus een broer te zijn van Manop, die ik kende. Wij in de auto en direct naar de huizen van de familie.  Het weerzien toch een beetje stroef, ze spreken nauwelijks Engels. De jongste broer gaf een rondleiding: hij had onder het huis van zijn moeder een internet- en spelletjesruimte gebouwd, wat vol zat met jongetjes die spelletjes deden. Verder had hij nog een fabriekje om houtskool te maken. Verkocht hij via internet(?).
Verder een rondje gelopen naar de plekken waar ik geweest was en toen toch maar weer terug naar K'buri.

In de bus ook zoiets leuks. Wij gingen links op de achterbank zitten, heb je tenminste ruimte voor je benen, want daarvoor is een bagageruimte. Rechts zit een monnik in zijn oranje gewaad. Komen er 2 toeristen binnen, 2 vrouwen, en gaan tussen ons en de monnik inzitten. De monnik begon wild te gebaren, want een monnik mag/kan niet naast een vrouw zitten. Geharrewar dus. Uiteindelijk begrepen de vouwen de bedoeling en zochten een andere plaats. Couleur Locale.

Vanmiddag terug in het guesthouse, maar bloedheet daar. Els ging wat rusten, ik maakte nog een fietstochtje. Naar De Brug en nog verder, waar iets te doen was, gezien de mensenmenigte. Er is in K'buri een festival van The Siam Riders Cluc, een motorclub, die leden heeft "van Chang Mai tot Phuket" geheel Thailand dus en vandaar dat we die enorme hoeveelheid motorfietsen zien. Ik heb er eentje gezien, leek me een eigen bouwsel, met een hoog stuur, een hoge benzinetank waar de driver nog net overheen kon kijken en een verchroomde motor waar je wel een tank op vooruit krijgt. Een blok enorm. Vreemd volk allemaal en dat rijdt nu weer hier door de straten met veel herrie.

Morgen vertrekken we naar Ko Tao, het bounty-eiland halverwege de zuidelijke slurf van Thailand. We hebben nu drie weken cultuur en natuur gehad en ervan genoten, we gaan de indrukken verwerken op een rustig, klein eiland met de palmbomen, de witte stranden en de azuurblauwe zee. Maar of er ook internet is? De stroomvoorziening is er meer niet dan wel, dus 's avonds bij candlelight is heel normaal.

Gezondheid gaat uitstekend, alleen de benen zijn aardig gestoken door velerlei insecten behalve malariamugen, want die zijn er niet