Ko Tao

Maandag 29 januari – dinsdag 6 februari

Pfffff, we stappen van de ferry, met nog wat zwaaiende benen. Eerst even bekomen met wat drinken, dachten we. Maar onmiddellijk worden we ´aangevallen´ door een mannetje die een taxi bleek te hebben, wilde ons best vervoeren naar het guesthouse dat we op het oog hadden: Tao Thong Villa. Hij vroeg wel 400 Bath. Watte???  Achteraf hebben we dat wel begrepen (zie verdere beschrijving), maar op dat moment viel dat wel even als een koude douche op ons neer! Wij waren gewend aan prijsjes van 40, 50 Bath of zo, voor een taxirit…. Eerst maar eens telefonisch geïnformeerd of er bungalowtje vrij was bij Tao Thong Villa, want dat lag nogal afgelegen en wat als we daar aankwamen en er was niets vrij?? En inderdaad, voor de komende nacht was er niets vrij, dus hebben we een guesthouse in het dorp genomen en voor de volgende dag afgesproken, de eigenaar zou ons komen halen. Dat was een rit om nooit te vergeten, tenminste de eerste dagen niet, allebei hadden we beurse billen. Het vervoer ging per truck, zo´n open vrachtwagentje, wij achterin dus, over een weggetje dat je amper een weggetje kunt noemen, heel steil en de helft is weggespoeld….

Het is hier wel paradijselijk. Het is een klein maar prachtig eiland, erg rotsachtig, met maar een paar strandjes (jawel, met palmbomen!), waarvan sommige moeilijk te bereiken zijn. Zoals ons guesthouse, de bungalowtjes liggen tegen de rots aangeplakt, en als we buitenstappen moeten we ofwel de rots af naar beneden naar het restaurant en strand ofwel naar boven naar de rest van het eiland. Een van de dagen besloten we te voet naar de volgende baai te gaan, maar dan wel via een klein paadje dat over de rotsen langs de kust liep. Het was verschrikkelijk steil en af en toe errug smal, maar we hadden schitterende vergezichten over de zee. Voor de terugweg toch maar voor de ´gewone´ weg gekozen, mmm, dat was al niet veel beter!
Een ontspannen wandeling is er dus niet bij, voortdurend klimmen en klauteren. Om naar het dorp te gaan een dikke 40 minuten, bergje op en bergje af, zweten, puffen, dus dat doen we niet elke dag! Bovendien is internetten hier nogal duur, dus beperk ik het een beetje. Maar we amuseren ons rot, echt waar, ook als we een dag op ons domeintje blijven, beetje zwemmen, beetje lezen in de hangmat, beetje op het strandje, nog maar eens wat zwemmen, wat eten, enz. Zaaaaalig! Ook wordt ´ons´ baaitje veel bezocht door boten van de diverse duikscholen. Ze komen voor de beginners-lessen, in ondiep water. Zo leren we nog wat bij, kunnen we volgende keer direct doorstromen naar een gevorderden-cusus, haha. Toch overwegen we om nog een keer te verkassen, dus misschien nog een paar dagen aan de kust op het vasteland door te brengen, voordat we volgende week zondag terug naar Bangkok gaan.  Want luieren is wel leuk, maar nog een hele week, dat is iets te veel van het goede, vonden we allebei.

28-02-2007 om 00:00 geschreven door Els  

Chumphon
Dinsdag 6 februari.

We maakten de oversteek naar het vasteland, dit keer met een catamaran en gelukkig een rustiger zee. Het plan was om vanuit Chumphon direct door te bussen of treinen naar Prachuap Khiri Khan, maar kwamen tot de ontdekking dat we pas de volgende dag weer een mogelijkheid hadden om verder te reizen. Dus dan maar de dag doorgebracht met een guesthouse zoeken (Fame) en wat in het plaatsje rondwandelen. Niet echt indrukwekkend, de Planet had weer eens helemaal gelijk!

27-02-2007 om 00:00 geschreven door Els  

Prachuap Khiri Khan
Woensdag 7  februari – zondag 11 februari

184 km met de trein naar Prachuap Khiri Kan. Gezellig tussen de Thais gezeten in de 3e klas coupe, waar een Thaise mevrouw haar tas vol heerlijk fruit verdeelde over de mensen rond haar, zoals wij. Om half elf aangekomen in Prachuap en een tuktuk genomen naar een leuk plekje aan het strand met enkele resthouses. We kozen voor the Happy Inn, een bungalowtje met fan, een kleine badkamer, erg schoon en gezellige mensen die een fles koud water of fruit komen brengen als we thuiskomen.

De eerste dag zijn we naar het noorden gegaan, richting strand Ao Noi. Welgemoed begonnen we aan de wandeling (want wat is nu 6 km?), maar we hadden het nog steeds niet geleerd: 6 km in de blakende zon en bij een temperatuur van zo´n  35 graden is toch iets anders dan 6 km op de Kalmthoutse Heide of 6 km in de omgeving van Lanuéjoules…..  Haha, toen we het kookpunt bereikt hadden en onze watervoorraad alweer voor de helft was geslonken, hebben we dan toch maar een tuktuk aangehouden. We werden afgezet bij een ´resort´, dat gesloten bleek te zijn, maar daardoor was het strand dan ook voor ons alleen! We hadden verwacht daar wel iets te eten te vinden, maar niet dus. Dan zijn we maar over het strand naar het nabijgelegen vissersdorpje gelopen, waar met duidelijk niet gewend was om farangs te zien! Het is hier sowieso een streek waar voornamelijk Thaise families voor hun vakantie komen. Terug naar het resthouse: we probeerden eerst een paar tuktuk´s, maar die wilden er een slaatje uit slaan, dus dan maar te voet terug, het was nu niet zo warm meer, dus dat moest kunnen. Maar we waren nog maar net op weg, toen er een vrouw met dochter op een brommer met zijspan voorbijkwam en ons een lift gaf! En als je ze dan iets wilt geven voor de moeite, wordt dat vlakaf geweigerd!

Vandaag zijn we de hele dag op een luchtmachtbasis geweest hier aan de kust, omdat daar een van de mooiste stranden te vinden is, Ao Manao, een paar km ten zuiden van het dorp. Na registratie mag je gratis het terrein op, (ik had een bromfiets gehuurd bij het resthouse) en steek je op een gegeven moment de startbaan over. Er staat een mannetje in uniform met een rode vlag als je even moet wachten op een vertrekkend of landend vliegtuig, van die klein propvliegtuigjes. Daarna was er een overheerlijk strand met gratis ligstoelen, eettentjes, lauw water, schitterend uitzicht en betrekkelijk weinig mensen. Er kwamen een paar bussen met schoolkinderen en verder wat dagjesmensen. In de middag hadden we wel weer even genoeg van strandliggen en zijn we de omgeving wat gaan bekijken. Er was een soort historical parc, op dat punt waren namelijk de Japanners binnen gevallen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Helaas alle informatieborden alleen in het Thais! Vanavond op de brommert terug naar Prachuap, een lekker Singha-biertje gedronken, gewinkeld en lekker gegeten. Het Thaise eten bevalt ons uitstekend, soms wel erg spicy, maar meestal erg lekker en goedkoop. Hier weer echte Thai prijzen: een heel maal voor 40 Bath, met kip, noodles, groenten. Wel even anders dan de Ko Tao-prijzen.

Zaterdag weer met de brommer er op uit getrokken, wat verder naar het zuiden dit keer. Weer via de luchtmachtbasis, weer in- en uitchecken dus, naar het Marine Science Park. Daar was o.a. een groot aquarium waar je tussen de tropische vissen, zelfs kleine haaien en prachtige koralen kon lopen. In de namiddag … toch nog maar even naar het strand, en we vonden daar een paar honderd meter verder  een prachtig strand, waar niemand te zien was, totaal verlaten! Overal kun je ook goed in zee zwemmen, op de ene plek is de zee al wat heftiger dan op de andere, maar nergens onveilig.

Willem was uiteindelijk toch een beetje verbrand, dus wij op zoek naar een after-sun-product. Haha, niet te vinden dus, logisch, de Thaise mensen weten wel beter en die zie je nooit in de zon zitten of liggen. Wel vonden we ´whiteners´, geen koffiemelkpoeder, maar producten om de huid witter te maken. Vooral jonge meisjes zie je nogal eens met van die onnatuurlijk grijs-witte gezichtjes rondlopen, zonde eigenlijk.

´s Avonds onze laatste maaltijd in een restaurantje vlakbij het resthouse, waar we op het strand gegeten hebben. Na de maaltijd vertelden we aan Oei, de bazin van het spul, dat we de volgende dag zouden vertrekken: roerend afscheid, en we kregen nog wat zakjes met banana-chips en ananascrackers mee!

Zondagmorgen vertrekken we naar Bangkok, waar we het Reno hotel al besproken hebben.

26-02-2007 om 00:00 geschreven door Els  

Bangkok

Zondag 11 februari

Willem aan het woord: We zijn vanmorgen van Prachuap Khiri Khan vertrokken met de 3e klas trein naar Bkk. Een rit van 6 uur, kost welgeteld 68 Bath, nog geen 2 Euro. Wel lang, maar best gezellig tussen al die Thai. En overdag, genietend van het afwisselende landschap: rijstvelden, palmbossen, bergen, de zee en veel stoppen op tientallen kleine stationnetjes. Aangekomen in Thon Buri, een voorstad van Bangkok. Eerste taxi kostte 400 Bath naar het hotel, de tweede 300 en tenslotte vonden we een tuktuk die het ritje voor 200 Bath wilde maken. Zo moet je dat doen.

We zijn weer teruggekeerd naar het Reno-hotel. Wel weer even wennen aan de luxe. Een bed met lakens, een ruime badkamer met ligbad, airco, zwembad erbij, een mannetje dat de koffers naar de kamer brengt, alles OK, en dat voor ook maar 20 eurotjes per nacht.

Na een lekkere Singhabeer gaan we ons douchen, verkleden, (je wordt wel vies in die trein, zweten, stof enz.) en vanavond gaan we met de skytrain naar de Pat Pong night market, wat souveniertjes kopen, kleding en wat we nog meer tegenkomen. We zijn al met al toch beneden ons budget gebleven, konden alles doen wat we wilden, lekker gegeten, biertje op z'n tijd, een whisky ´s avonds, leuke, gezellige guesthouses, echt een eindeloze vakantie, maar helaas bijna ten einde.

 De mensen zijn hier ook zo anders, zoveel vriendelijker, betrouwbaarder dan in sommige andere landen. Bleek ook vandaag: in de trein lopen aardig wat mannetjes en vrouwtjes eten en drinken te verkopen. Ik vroeg 2 blikjes ice-coffee, hij had er maar een. Ik had geen kleingeld meer, alleen een briefje van 500 Bath. Had hij niet van terug. Kom zo terug, zei hij. De prijs van het blikje was 20 Bath.  Met een beetje pijn in  m'n hart dacht ik nog "die zien we nooit meer terug". Maar jawel hoor, na 10 minuten kwam hij terug met een tweede ice-coffee en m'n 480 Bath. Zou ik in bepaalde andere landen nooit geriskeerd hebben. Ook in de coupe: mensen delen fruit en vanalles met de medepassagiers, wij ook dus, hadden speciaal wat extra fruit ervoor gekocht. Een heerlijke mentaliteit, een land om naar terug te keren!

13-02-2007 om 00:00 geschreven door Els  

Woensdag 14 februari  

Tja, het is zover, we moeten vertrekken! We hadden op voorhand al een taxi geregeld, die ons om 5 uur ´s morgens zou komen ophalen. En het werkt  nog ook: de taxi is ruim op tijd! De koffer van de taxi is aanmerkelijk voller dan toen we hier aankwamen....

Het nieuwe vliegveld van Bangkok is erg mooi, we hadden gehoord dat er nogal wat problemen zijn, maar daar hebben we zelf niets van gemerkt. Alleen misschien een tip voor wie vanaf Bangkok terugreist: vóór de douane is er maar één restaurant, een soort chique lounge, erg duur ook. Maar ben je eenmaal door de douane, dan zijn er genoeg mogelijkheden voor een ontbijtje, een snackje, of wat dan ook, tegen schappelijke prijzen.

Over de vlucht valt natuurlijk weinig te zeggen, alleen dat Etihad Airlines een prima maatschappij is, je wordt voortdurend van (lekker) eten en drinken voorzien, de zitplaatsen zijn wat ruimer, je hebt je eigen videoschermpje voor je neus. Best comfortabel voor zo´n lange vlucht.

Wat ons opviel: de controles bij douane (en vooral ´het poortje´) zijn veel minder streng dan in Europa en Amerika, niks geen gedoe over geen vloeistoffen, tandpasta e.d. in de handbagage.

Op Zaventem worden we opgewacht door Lon, Steven en zelfs de kleine Jesse. Gelukkig hebben ze onze winterjassen bij zich, want brrrrrr…..

12-01-2007 om 00:00 geschreven door Els