Het reisverhaal van onze overwinteringsreis in Thailand van 8 januari - 14 februari 2007. Onze belevenissen hier uitvoerig beschreven, voor ieder wie geïnteresseerd is...
09-03-2007
VLUCHTEN KAN NIET MEER??
Toch wel! Eind november 2006 besloot ik te ´vluchten´, even weg van alles. En dat bleek een goede beslissing! Een zoektochtje op het internet leverde me precies wat ik nodig had: een oproep van iemand die wilde ´overwinteren´ in een warm land en daarvoor een reismaatje zocht. Vanaf dat moment druk email-en telefoonverkeer, tot we begin december de beslissing namen: het wordt Thailand en we willen zo spoedig mogelijk vertrekken. De vlucht werd vastgelegd: op 8 januari zouden we eraan beginnen...
Het was nog een heel geregel en geren om alles op tijd klaar te krijgen, vooral op gebied van geldige paspoorten en visa, vooral voor Willem in Zuid-Frankrijk werd het spannend, ook al omdat de feestdagen er nog tussen zaten. Maar het is gelukt en we konden vertrekken.
We hadden besloten de eerste paar dagen in Bangkok door te brengen, maar verder was er niets vastgelegd. Die eerste dagen waren bedoeld om wat te acclimatiseren (en dat was nodig! Het was ook daar veel te warm voor de tijd van het jaar.) en om wat aan elkaar te wennen.
De eerste tijd hadden we nog de mogelijkheid om gebruik te maken van Internet, zodat we ´s avonds de indrukken van de dag konden vastleggen en delen met familie en vrienden. Dat bleek een goede uitlaatklep, we waren in zo´n andere wereld en maakten zoveel mee!
Die eerste verslagen zal ik nu hieronder plaatsen, maar verder zal ik het verhaal moeten aanvullen uit m´n geheugen en uit korte berichtjes, want hoe verder we het binnenland introkken, hoe lastiger het internetverkeer werd...
NB: de oplettende lezer zal misschien verschillende verhaalstijlen ontdekken: ik heb verslagjes van mezelf en van Willem gecombineerd, vandaar..
't Is helemaal geweldig, ik heb er geen woorden voor. Ik schreef al dat de A-One-Inn wat tegenviel, gelukkig konden we vanmorgen in het Reno terecht (dat hotel wat eigenlijk onze eerste keuze was) en dat is zalig. Decadent bijna, hihi, met zwembad! Gisteren aan het eind van de middag ontdekten we dat er op een terrein in de buurt druk geoefend werd door veel ´fanfares, big-bands´, er bleek die avond een soort concours te zijn. Ik voeld me direct helemaal thuis! Tijdens de wandeling naar de muzikale aktiviteiten was ik gestruikeld en nogal keihard op m'n knie terecht gekomen, dus.. dikke knie en vanmorgen niet echt erg mobiel. Dus ons plan om vandaag naar het Royal Palace te gaan hebben we naar morgen verschoven, vandaag een rustige dag gehouden. Eerst onze bagage verhuisd naar hier, ontbeten met een enorme schotel vruchten, wat op het terras gehangen, mensjes kijken die in het straatje aan het koken zijn en andere bedrijvigheid. In de middag naar het nabijgelegen Mah Boon Krong Centre gewandeld, ligt hier vlakbij, en daar geluncht. Daarna zalig een paar uur aan het zwembad, plannen gemaakt voor de komende dagen en natuurlijk gezwommen. Ik moet zeggen, da' s goed uit te houden hoor! Knie gaat al veel beter, zeker na het zwemmen, dus morgen naar de oude binnenstad en het Paleis. Vanavond twee deuren verderop gedineerd in een overdekte ' tuin', iets met zeevruchten en natuurlijk noodles (licht pikant, haha, licht?) met een glaasje wijn (iets wat hier niet zo vanzelfsprekend is). Heerlijk. Eerste muggenbeten opgelopen!
Dus intussen zijn we wel bekomen van de reis en gaan we er morgen echt aan beginnen. De warmte was gisteren natuurlijk wel even aanpassen, maar vandaag ging dat al veel beter, mede door dat zwembad natuurlijk. We zullen zien hoe het morgen gaat. Morgenavond slapen we ook nog hier en de dag daarna vertrekken we naar Ayutthaya. Daar zullen we waarschijnlijk ook wel een aantal dagen blijven, er is daar erg veel te zien. Voor de rest bekijken we het gewoon van dag tot dag, weten ongeveer waar we heen willen, maar laten de duur even afhangen van wat de mogelijkheden van reizen zijn en natuurlijk wat we aan accommodatie kunnen vinden.
We hebben zojuist weer heerlijk en experimenteel gegeten, haha, de baas komt iets voorstellen en met veel handen-en voetenwerk (want het Engels is niet je dat) worden we het eens, maar lekker dat het was!
Ik zal bij gisteren beginnen. Dat was de dag dat we Bangkok in zouden gaan, naar het Koninklijk Paleis o.a. Wij dus naar een opstapplaats voor een tuktuk. Dat is dus niet zomaar instappen en wegwezen, o nee, daar moet eerst driftig over onderhandeld worden met een regelaar ter plekke. Uiteindelijk zouden we voor 50 B (ongeveer 1 Euro) naar het Paleis gebracht worden. Ja, had je gedacht. Onderweg begon meneer over alle andere mooie dingen die er nog te zien waren en daar kon hij ons dus ook best wel naar toe brengen. Nee meneer, dat willen we niet, we willen alleen maar naar het Paleis. Dan werd er nog een heel verhaal gehouden wat we absoluut niet begrepen en op een gegeven moment stopte hij bij een soort groot winkelcomplex. Nu, achteraf hebben we dat pas begrepen, we hebben toen het verhaal ook van anderen gehoord. Wat bleek: Als tuktuk-drivers hun klanten bij zo'n winkel droppen, krijgen ze een bon voor gratis benzine. Het enige wat we moesten doen is even binnengaan, rondkijken en de chauffeur kreeg z'n bon. Maar.... dat wisten we dus niet, voelden ons beetgenomen, ik werd een beetje kwaad en weigerde die winkel binnen te gaan: dat was tenslotte niet de afspraak. Toen wilde hij ons niet verder brengen, haha, maar we hebben dan ook niet betaald natuurlijk. Nu waren we al behoorlijk ver gekomen, dus de rest te voet gedaan. Achteraf voelde ik me wel wat schuldig, toen ik precies wist hoe de vork in de steel zat. Op de terugweg hebben we ons netjes gedragen en zijn even een soort kleermakerswinkel binnengeweest, en direkt weer buiten dus. De voettocht door dat stuk van Bangkok was wel spectaculair, het Paleis viel mij eigenlijk wat tegen, maar we hebben door straatjes gelopen waar verder geen buitenlander te bekennen was en dat was toch wel een hele ervaring. We zijn na het Paleis naar de rivier gewandeld (en we hebben ons rot gezocht, want die stad zit niet simpel in elkaar hoor, en op de kaart staat de helft van de straatjes niet aangegeven, bovendien zijn de straatnaambordjes vaak alleen in Thaise letters, dus dat schiet ook niet op). Bij de rivier zagen we een plaats waar zwervers blijkbaar hun plek hebben, ik zal niet in detail treden, maar wat we daar zagen daar werd je niet blij van. Maar allemaal even vriendelijk, ongelofelijk.
Teruggekomen in het hotel waren we echt wel helemaal gaargestoofd, maar gelukkig was daar nog het zwembad! 't Is hier trouwens ongelofelijk mooi weer, nog geen wolkje gezien en blijkbaar ook hier te warm voor de tijd van het jaar. Maar het begint al te wennen.
Vanmorgen trokken we verder naar Ayutthaya. We dachten dat de gemakkelijkste manier om naar de busterminal te komen, weer een tuktuk zou zijn, maar die mannetjes schudden allemaal hun hoofd, begrepen het blijkbaar niet of daar begonnen ze niet aan. Dan maar een taxi, maar wat bleek: die chauffeur begreep ook helemaal niet waar we naar toe wilden. Ging wel rijden, maar moest eerst drie keer stoppen voor hij iemand vond die genoeg Engels kende om te begrijpen wat ' busterminal' betekende. Ook het aanwijzen op de kaart leverde niets op. Lachen dus. Uiteindelijk er toch geraakt en comfortabel met een airco-bus naar hier en ... jawel, per tuktuk naar het guesthouse, in 1 keer goed, zonder gezever. Het verschil hier is al direct merkbaar, een klein ontspannen provinciestadje waar iedereen veel relaxter is dan in Bangkok, vriendelijker ook. We hebben een guesthouse gevonden in de Planet (Chantana), eergisteravond al telefonisch gereserveerd, bij aankomst natuurlijk niks van een reservatie bekend, maar gelukkig was er toch een kamer vrij, met eigen badkamer(tje) zelfs. En leuk! Wel de schoenen uit bij de voordeur, maar dat is hier bijna overal, zelfs hier in het internetcafe.
Vanmiddag na de lunch zijn we over de markt gelopen, Willem wilde een soort van laken of lakenzak hebben, omdat er verder niets op bed ligt. Lap stof gekocht en bij een verkreukeld oud vrouwtje achter een naaimachine dat in de juiste vorm laten naaien. Haha, m'n handen jeukten om het zelf effe te doen, wat een geklungel!
Om vier uur hebben we een boottocht gemaakt door de kanalen hier, was een mooie manier om in twee uur tijd al een en ander van dit plaatsje te zien, want veel plekjes zijn alleen maar per boot bereikbaar. Gestopt bij 3 Wats (tempels), en 1 ervan was helemaal mijn favoriet. De meeste tempels hier zijn van die opgepoetse goudblinkende gevallen, wel mooi natuurlijk, met heel veel details en ongeloooooofelijk veel Boeddha-beelden en -beeldjes, maar hier stonden oude Kmertempels, opgravingen waar ze verder ook niks aan doen en dat verschil is natuurlijk heel groot. En dan ben ik weer in m'n element he, al die ouwe rotzooi zie ik toch het liefste.
Vanavond heb ik voor het eerst een Mai Tai gedronken, een cocktail, ik weet nog niet eens wat erin zit, maar het smaakt naar meer! Dan vis gegeten (zie boven) en hier zitten we nu. Het is onvoorstelbaar wat we in die paar dagen allemaal al voor indrukken hebben opgedaan! Het is echt wel een groot avontuur en we lachen ook heel wat af om de soms wel komische situaties.
Ayutthaya, Vrijdag 12 januari - dinsdag 16 januari
Ayutthaya Vrijdag 12 januari dinsdag 16 januari
Ik meld me maar even, nu het nog kan, hier in Ayutthaya. Hier is het nog volop bewoonde wereld, dus geen problemen op dat gebied.
Zaterdag hebben we een dagje chill-out gehad. 't Was nodig hoor, we hadden inmiddels al zoveel indrukken opgedaan dat die dringend eerst even verwerkt moesten worden . We hebben lang geslapen en de rest van de morgen wat aangerommeld, een wasje gedaan, enz. ' s Middags zijn we per tuktuk naar het zwembad van een verderop gelegen hotel gegaan, heerlijk even afkoelen, beetje zwemmen, beetje opdrogen, beetje lezen, nog wat zwemmen, enz. Dat deed goed! Daarna hebben we ons bij een nabijgelegen marktje uitgeleefd bij de tropische vruchten, we hebben een zakje vol gekocht, een paar van verschillende soorten, geen idee welke het waren, alleen de mango konden we herkennen. Dan de tuktuk terug, dit keer zaten er al twee vrouwtjes in. Een ervan had blijkbaar haar inkopen op de markt gedaan en had een aantal plastieken zakjes bij. Toen ze uitstapte en Willem haar een handje hielp met al haar zakjes, gaf ze ons, met natuurlijk een big smile, een van die zakjes, zomaar. Lief he. Er zaten twee muffins in.
Bij ons guesthouse aangekomen een bordje versierd en buiten op het terras ons tegoed gedaan aan de vruchten, zalig. Na het fruit bij het guesthouse een aperitiefje gaan halen en dan weer heerlijk gegeten: vlees, noodles, groenten en natuurlijk heel veel kruiden. Tot op heden ben ik er nog steeds in geslaagd om 'eetbaar' gekruid te vinden, dus zonder dat de vlammen eruit slaan...
Gistermorgen om 07h30 opgestaan, een snel ontbijtje en toen de bus genomen naar Lopburi, een stadje op kleine 2 uur rijden met de bus vanaf Ayutthaya. We wilden aapjes kijken. Onderweg ook leuk, het Thaise platte landschap met de rijstvelden, de dorpen waar je doorkomt, het geeft een goede indruk van het leven daar. De conductrice met haar ronde trommeltje met wisselgeld, de rammelende bus, het verkeer, moesten we meegemaakt hebben.
Lopburi is een stadje met oude Kmer-ruines, boeddhistische tempels en vooral (op bepaalde plekken) apen. Niet van de grote en als je ziet hoe ze zich voortbewegen via de elektriciteitsdraden boven de straat, tegen de gevels, prachtig is dat. Maar het zijn wel krengen van beesten hoor, ik was amper de bus uit of m'n waterfles werd al van de zijkant van m'n rugzak gejat! Voor ik er goed en wel erg in had zat hij al boven in de lantaarnpaal, beet het plastic kapot en dronk de inhoud op. Verderop in de stad zagen we ze niet meer. Naar het oudheidkundig museum geweest, gevestigd in een oud paleis en daar de historie van de regio bekeken. En natuurlijk ook de Kmer-ruines. Alles midden in de stad. Gegeten bij een soort Thaise McDonald, met dim-sums. Zoals alles hier, leek dat heel eenvoudig, maar het tegendeel was waar: van de kaart kiezen vonden ze maar vreemd, dus werd ik al snel meegesleurd naar de counter, om daar onze gerechtjes uit te zoeken. Ja, begin er maar eens aan. We kregen een o.a. een bakje met gefrituurde kippenvoeten. Ik ben er dapper aan begonnen, maar toch maar niet, dank u! De rest was overigens wel heerlijk.
Het leefritme hier is toch iets anders: mensen zijn vroeg op en gaan ook vroeger naar bed kennelijk. Met dat in het achterhoofd zijn we bijtijds gaan zoeken hoe we terug zouden gaan. De laatste bus vertrok ook rond 18h00. De trein geprobeerd: ook laatste mogelijkheid om 18h.05. Trein genomen. Zoals je ziet in docu's: veel mensen op het perron maar ook evenveel steken het spoor over en wachten aan de andere kant. De trein goed vol, ook door de vele verkopers die met manden en tassen probeerden hun waren te verkopen, van drankjes tot complete maaltijden.
Vanavond heerlijk gegeten in het buurtje. Ik had groene curry met vlees en groenten en Willem gele curry en nog fried rice daarbij. Met het water, bier en 2 espresso's was de rekening 360 bath. Goh, zei ik, we gaan wel steeds duurder eten. Klopt, maar na enig rekenwerk kwamen we erachter dat we voor 3.50 Euros per persoon hadden gegeten en gedronken, haha. Lon, ik herken wel wat jij vertelde over het gemis aan wijn. Bijna niet te krijgen hier, en porto natuurlijk al helemaal niet, dus ik ben aardig aan het afkicken.
Morgen nog een dagje hier in de buurt. Willem moet nog iets regelen voor thuis, dus ergens een printer zien te vinden die werkt en dan een fax, zal wel weer tuktuk worden. In de middag gaat Willem een fiets huren en een tochtje maken, ik ga me vast verdiepen in de volgende locatie, waarschijnlijk richting noord-oosten.
Wat ik vooral het vermoeiendst vind, tot nu toe, is het eindeloos gezoek naar alles. We hebben natuurlijk de Planet, en kaarten, maar welke kaart je ook krijgt, ze zijn geen van allen duidelijk, heel veel straatjes en steegjes worden gewoon weggelaten. Ook straatnaambordjes vinden ze niet zo belangrijk en als je er al een vindt, is het vaak in het Thais, dus dat schiet ook niet op. Daardoor doen we toch op zo'n dag als bijvoorbeeld vandaag minder dan we ons hadden voorgenomen, het zoeken kost gewoon heel veel tijd. Maar we moeten natuurlijk onszelf steeds voor ogen houden dat we in de riante positie zitten van vijf weken hier, en dat we dus niet alles achter elkaar moeten willen afwerken. En zien we iets niet, nou dan maar niet, er blijft genoeg over. Dus op z'n Thais: rustig aan, dan breekt het lijntje niet! Ik moet zeggen, we beginnen er toch al aardig aan te wennen!
Ayutthaya-Pak Chong, Dinsdag 16 januari - vrijdag 19 januari
Ayutthaya-Pak Chong Dinsdag 16 januari vrijdag 19 januari
Ik kan weer even online, de afgelopen dagen was er geen mogelijkheid en een sms versturen lukte ook al niet. Maar ja, jullie moeten maar denken, geen bericht goed bericht!
Alles gaat prima, we hebben het geweldig naar ons zin. Na Ayutthya zijn we naar Pak Chong getrokken, we vonden daar een guesthouse aan de rand van het nationaal park Khao Yai, dus prachtig natuurgebied. Zoek maar op: www.greenleaftour.com , dat scheelt me een hele uitleg! Het is echt ongelofelijk wat je hier meemaakt, we hadden de avond tevoren gemaild of er nog een kamer vrij was, en we kregen bericht dat we maar even moesten bellen als we met de trein waren aangekomen, dan kwamen ze ons ophalen. De trein had 'maar' 2 uur vertraging en toen we uit het station kwamen, stond de auto van het guesthouse er al! Wat een hartelijke mensen, ongelofelijk. Ze hebben daar een heel familiegedoetje en je wordt er echt ontvangen bij de mensen thuis. Basic kamer, maar meer is ook niet nodig, veel gezelligheid aan de voorkant, waar zo'n beetje de huiskamer en eetruimte was (allemaal buiten, alleen overdekt). De hele familie slooft zich uit om het de gasten naar de zin te maken, komen praatjes maken aan tafel en geven gelijk heel veel informatie over de omgeving of over hoe je verder moet reizen. Een paar van de jongens zijn natuurgidsen, diie hebben ons een hele en nadien nog een halve dag meegenomen op tocht door het natuurpark. Prachtige plekjes gezien, bijzondere vogels, heel veel apies, een trekking door de jungle van zo'n 4 uur, gezwommen onder de waterval, en tegen de avond nog op olifantenjacht. Helaas, die hadden geen zin om zich te laten zien, ze waren allemaal wel net voorbij, gezien de enorme hopen ´shit´ die we tegenkwamen.
Gisteren nog de halve dagtocht meegedaan, in een grot geweest onder een tempel, waar monniken o.a. mediteren, maar waar ook vleermuizen huizen. Nu, die vleermuizen hebben we later weer gezien, tegen de schemering stopten we ergens in een veld, de telescoop werd uitgeladen en we waren juist op tijd om de 2.000.000 vleermuizen aan hun nachtelijke trektocht te zien beginnen! Heel indrukwekkend.
Vanmorgen met wat pijn in het hart afscheid genomen van die fantastische mensen, maar het guesthouse lag iets te geïsoleerd om er lang te blijven, er was eigenlijk geen mogelijkheid om nog te wandelen of zo, want het park kon je in je eentje niet in, dat was zonder gids niet te doen. Dus inpakken en wegwezen. We werden weer keurig bij het busstation afgezet, hebben de bus naar Nakong Ratchasima (Khorat) genomen en vandaar naar Phimai, waar we verblijven in Boon Siri Guesthouse. Leuk (gelukkig klein) plaatsje, met weer van alles te zien in en rondom het dorp en een gezellige stek met zelfs een overdekt terras met ligstoelen. Haha, misschien dat ik nu eens aan lezen toekom!
Het is hier puffen en zweten, we hebben al bijna twee weken temperaturen van meer dan 30 graden en zelfs veel dagen boven de 35! Is ook voor hier abnormaal warm. We begrepen maar niet goed waarom we nog altijd niet aan het warme weer gewend raakten, totdat we dus hoorden dat het niet aan ons lag. We hebben al die tijd nog geen druppel regen gezien! En al goed dat in de bus een scheurkalender hing, zodat we tot onze verbazing zagen dat het alweer vrijdag is.... Die bussen zijn echt een avontuur apart, je snapt niet dat het nog rijdt, maar wel dus, ze zijn wel heel mooi versierd met minitempeltjes, boeddhatjes en slingers. En verder word je in de watten gelegd, want er is niet alleen de chauffeur, maar ook nog een mannetje die op de treeplank meerijdt en bij elke halte een rondje loopt en roept of er nog mensen mee moeten, hij zorgt ook voor de bagage en helpt mensen in-en uitstappen. Dan is er nog een conductrice voor de kaartjes, en als ze dat jobje gedaan heeft gaat ze gezellig zitten borduren en zitten tateren.
