Ayutthaya
Vrijdag 12 januari – dinsdag 16 januarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik meld me maar even, nu het nog kan, hier in Ayutthaya. Hier is het nog volop bewoonde wereld, dus geen problemen op dat gebied.

Zaterdag hebben we een dagje chill-out gehad. 't Was nodig hoor, we hadden inmiddels al zoveel indrukken opgedaan dat die dringend eerst even verwerkt moesten worden . We hebben lang geslapen en de rest van de morgen wat aangerommeld, een wasje gedaan, enz. ' s Middags zijn we per tuktuk naar het zwembad van een verderop gelegen hotel gegaan, heerlijk even afkoelen, beetje zwemmen, beetje opdrogen, beetje lezen, nog wat zwemmen, enz. Dat deed goed! Daarna hebben we ons bij een nabijgelegen marktje uitgeleefd bij de tropische vruchten, we hebben een zakje vol gekocht, een paar van verschillende soorten, geen idee welke het waren, alleen de mango konden we herkennen. Dan de tuktuk terug, dit keer zaten er al twee vrouwtjes in. Een ervan had blijkbaar haar inkopen op de markt gedaan en had een aantal plastieken zakjes bij. Toen ze uitstapte en Willem haar een handje hielp met al haar zakjes, gaf ze ons, met natuurlijk een big smile, een van die zakjes, zomaar. Lief he. Er zaten twee muffins in.

Bij ons guesthouse aangekomen een bordje versierd en buiten op het terras ons tegoed gedaan aan de vruchten, zalig. Na het fruit bij het guesthouse een aperitiefje gaan halen en dan weer heerlijk gegeten: vlees, noodles, groenten en natuurlijk heel veel kruiden. Tot op heden ben ik er nog steeds in geslaagd om 'eetbaar'  gekruid te vinden, dus zonder dat de vlammen eruit slaan...

Gistermorgen om 07h30 opgestaan, een snel ontbijtje en toen de bus genomen naar Lopburi, een stadje op kleine 2 uur rijden met de bus vanaf Ayutthaya. We wilden aapjes kijken. Onderweg ook leuk, het Thaise platte landschap met de rijstvelden, de dorpen waar je doorkomt, het geeft een goede indruk van het leven daar. De conductrice met haar ronde trommeltje met wisselgeld, de rammelende bus, het verkeer, moesten we meegemaakt hebben.

Lopburi is een stadje met oude Kmer-ruines, boeddhistische tempels en vooral (op bepaalde plekken) apen. Niet van de grote en als je ziet hoe ze zich voortbewegen via de elektriciteitsdraden boven de straat, tegen de gevels, prachtig is dat. Maar het zijn wel krengen van beesten hoor, ik was amper de bus uit of m'n waterfles werd al van de zijkant van m'n rugzak gejat! Voor ik er goed en wel erg in had zat hij al boven in de lantaarnpaal, beet het plastic kapot en dronk de inhoud op. Verderop in de stad zagen we ze niet meer. Naar het oudheidkundig museum geweest, gevestigd in een oud paleis en daar de historie van de regio bekeken. En natuurlijk ook de Kmer-ruines. Alles midden in de stad. Gegeten bij een soort Thaise McDonald, met dim-sums. Zoals alles hier, leek dat heel eenvoudig, maar het tegendeel was waar: van de kaart kiezen vonden ze maar vreemd, dus werd ik al snel meegesleurd naar de counter, om daar onze gerechtjes uit te zoeken. Ja, begin er maar eens aan. We kregen een o.a.  een bakje met gefrituurde kippenvoeten. Ik ben er dapper aan begonnen, maar toch maar niet, dank u! De rest was overigens wel heerlijk.

Het leefritme hier is toch iets anders: mensen zijn vroeg op en gaan ook vroeger naar bed kennelijk. Met dat in het achterhoofd zijn we bijtijds gaan zoeken hoe we terug zouden gaan. De laatste bus vertrok ook rond 18h00. De trein geprobeerd: ook laatste mogelijkheid om 18h.05. Trein genomen. Zoals je ziet in docu's: veel mensen op het perron maar ook evenveel steken het spoor over en wachten aan de andere kant. De trein goed vol, ook door de vele verkopers die met manden en tassen probeerden hun waren te verkopen, van drankjes tot complete maaltijden.

Vanavond heerlijk gegeten in het buurtje. Ik had groene curry met vlees en groenten en Willem gele curry en nog fried rice daarbij. Met het water, bier en 2 espresso's was de rekening 360 bath. Goh, zei ik, we gaan wel steeds duurder eten. Klopt, maar na enig rekenwerk kwamen we erachter dat we voor 3.50 Euro’s per persoon hadden gegeten en gedronken, haha. Lon, ik herken wel wat jij vertelde over het gemis aan wijn. Bijna niet te krijgen hier, en porto natuurlijk al helemaal niet, dus ik ben aardig aan het afkicken.

Morgen nog een dagje hier in de buurt. Willem moet nog iets regelen voor thuis, dus ergens een printer zien te vinden die werkt en dan een fax, zal wel weer tuktuk worden. In de middag gaat Willem een fiets huren en een tochtje maken, ik ga me vast verdiepen in de volgende locatie, waarschijnlijk richting noord-oosten.

Wat ik vooral het vermoeiendst vind, tot nu toe, is het eindeloos gezoek naar alles. We hebben natuurlijk de Planet, en kaarten, maar welke kaart je ook krijgt, ze zijn geen van allen duidelijk, heel veel straatjes en steegjes worden gewoon weggelaten. Ook straatnaambordjes vinden ze niet zo belangrijk en als je er al een vindt, is het vaak in het Thais, dus dat schiet ook niet op. Daardoor doen we toch op zo'n dag als bijvoorbeeld vandaag minder dan we ons hadden voorgenomen, het zoeken kost gewoon heel veel tijd. Maar we moeten natuurlijk onszelf steeds voor ogen houden dat we in de riante positie zitten van vijf weken hier, en dat we dus niet alles achter elkaar moeten willen afwerken. En zien we iets niet, nou dan maar niet, er blijft genoeg over. Dus op z'n Thais: rustig aan, dan breekt het lijntje niet! Ik moet zeggen, we beginnen er toch al aardig aan te wennen!