Prachuap Khiri Khan
Woensdag 7  februari – zondag 11 februarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

184 km met de trein naar Prachuap Khiri Kan. Gezellig tussen de Thais gezeten in de 3e klas coupe, waar een Thaise mevrouw haar tas vol heerlijk fruit verdeelde over de mensen rond haar, zoals wij. Om half elf aangekomen in Prachuap en een tuktuk genomen naar een leuk plekje aan het strand met enkele resthouses. We kozen voor the Happy Inn, een bungalowtje met fan, een kleine badkamer, erg schoon en gezellige mensen die een fles koud water of fruit komen brengen als we thuiskomen.

De eerste dag zijn we naar het noorden gegaan, richting strand Ao Noi. Welgemoed begonnen we aan de wandeling (want wat is nu 6 km?), maar we hadden het nog steeds niet geleerd: 6 km in de blakende zon en bij een temperatuur van zo´n  35 graden is toch iets anders dan 6 km op de Kalmthoutse Heide of 6 km in de omgeving van Lanuéjoules…..  Haha, toen we het kookpunt bereikt hadden en onze watervoorraad alweer voor de helft was geslonken, hebben we dan toch maar een tuktuk aangehouden. We werden afgezet bij een ´resort´, dat gesloten bleek te zijn, maar daardoor was het strand dan ook voor ons alleen! We hadden verwacht daar wel iets te eten te vinden, maar niet dus. Dan zijn we maar over het strand naar het nabijgelegen vissersdorpje gelopen, waar met duidelijk niet gewend was om farangs te zien! Het is hier sowieso een streek waar voornamelijk Thaise families voor hun vakantie komen. Terug naar het resthouse: we probeerden eerst een paar tuktuk´s, maar die wilden er een slaatje uit slaan, dus dan maar te voet terug, het was nu niet zo warm meer, dus dat moest kunnen. Maar we waren nog maar net op weg, toen er een vrouw met dochter op een brommer met zijspan voorbijkwam en ons een lift gaf! En als je ze dan iets wilt geven voor de moeite, wordt dat vlakaf geweigerd!

Vandaag zijn we de hele dag op een luchtmachtbasis geweest hier aan de kust, omdat daar een van de mooiste stranden te vinden is, Ao Manao, een paar km ten zuiden van het dorp. Na registratie mag je gratis het terrein op, (ik had een bromfiets gehuurd bij het resthouse) en steek je op een gegeven moment de startbaan over. Er staat een mannetje in uniform met een rode vlag als je even moet wachten op een vertrekkend of landend vliegtuig, van die klein propvliegtuigjes. Daarna was er een overheerlijk strand met gratis ligstoelen, eettentjes, lauw water, schitterend uitzicht en betrekkelijk weinig mensen. Er kwamen een paar bussen met schoolkinderen en verder wat dagjesmensen. In de middag hadden we wel weer even genoeg van strandliggen en zijn we de omgeving wat gaan bekijken. Er was een soort historical parc, op dat punt waren namelijk de Japanners binnen gevallen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Helaas alle informatieborden alleen in het Thais! Vanavond op de brommert terug naar Prachuap, een lekker Singha-biertje gedronken, gewinkeld en lekker gegeten. Het Thaise eten bevalt ons uitstekend, soms wel erg spicy, maar meestal erg lekker en goedkoop. Hier weer echte Thai prijzen: een heel maal voor 40 Bath, met kip, noodles, groenten. Wel even anders dan de Ko Tao-prijzen.

Zaterdag weer met de brommer er op uit getrokken, wat verder naar het zuiden dit keer. Weer via de luchtmachtbasis, weer in- en uitchecken dus, naar het Marine Science Park. Daar was o.a. een groot aquarium waar je tussen de tropische vissen, zelfs kleine haaien en prachtige koralen kon lopen. In de namiddag … toch nog maar even naar het strand, en we vonden daar een paar honderd meter verder  een prachtig strand, waar niemand te zien was, totaal verlaten! Overal kun je ook goed in zee zwemmen, op de ene plek is de zee al wat heftiger dan op de andere, maar nergens onveilig.

Willem was uiteindelijk toch een beetje verbrand, dus wij op zoek naar een after-sun-product. Haha, niet te vinden dus, logisch, de Thaise mensen weten wel beter en die zie je nooit in de zon zitten of liggen. Wel vonden we ´whiteners´, geen koffiemelkpoeder, maar producten om de huid witter te maken. Vooral jonge meisjes zie je nogal eens met van die onnatuurlijk grijs-witte gezichtjes rondlopen, zonde eigenlijk.

´s Avonds onze laatste maaltijd in een restaurantje vlakbij het resthouse, waar we op het strand gegeten hebben. Na de maaltijd vertelden we aan Oei, de bazin van het spul, dat we de volgende dag zouden vertrekken: roerend afscheid, en we kregen nog wat zakjes met banana-chips en ananascrackers mee!

Zondagmorgen vertrekken we naar Bangkok, waar we het Reno hotel al besproken hebben.