Goed en schoon guesthouse, The Boon Siri Guesthouse, gevonden. Phi Mai is een klein stadje, niettemin krioelt het overdag hier in de straat van autos, fiets-tuk-tuks enz. Er is een mooie Khmer ruiine, gerestaureerd als leerschool voor de restauratie van de beroemde Angkor Wat in Cambodja. We zijn ook bij de heilige boom geweest, net buiten Phi Mai (leuke wandeling). Een toch wel bijzonder bos, vreemde bomen, want er huizen geesten in. Helaas hebben we ze niet gezien. Des te meer tarot-leggers, handlezers en soortgelijke vakmensen. Rondom toeristische markt. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

´s Middags -Willem ging even water ofzo kopen - kwam hij bij de tempel. De tempels staan op een plein met allerlei bijgebouwen, een soort salle de fete, een huisvesting voor de monniken etc. In die salle de fete keek hij nieuwsgierig binnen. Komt een knappe jonge vrouw naar hem toe en vroeg hem om binnen te komen. Wat bleek, haar grootvader was overleden en lag daar opgebaard. Gelijk een glas limonade. Nog een andere vrouw erbij die beter Engels sprak en enige uitleg gaf. Willem kreeg het overlijdensbericht (onleesbaar natuurlijk) en ze vertelden hem dat de volgende middag de verbranding zou plaatsvinden. En vanavond komt de familie bijeen, kom aub ook. Dus ´s avonds zijn we daarheen gegaan. Er werd een soort 'gebedswake'  voor een overledene gehouden, maar dan op z'n Boeddhistisch natuurlijk. Natuurlijk begrepen we er maar weinig van, maar het was toch indrukwekkend om mee te maken. De monniken prevelden wat, de aanwezigen prevelden wat en toen iedereen, wij ook, aan tafel en lekker eten. Zo'n ceremonie is geen trieste bedoening, maar eerder een blije gebeurtenis. Deze meneer van 87 (ongeveer) was overgegaan naar een volgend leven, dus leek het meer op een feest.  We kregen elk een soort ' gelukssteentje' cadeau, en we werden ook gevraagd om de volgende dag op de crematie te komen. Na afloop hebben we met een van de monniken zitten praten, die een klein beetje Engels sprak. Nu hadden we toch wel wat last van het communicatieprobleem, want we hadden zoveel vragen, maar daar kwam hij toch niet goed uit. Maar hij nodigde ons wel uit om zondag mee naar z'n familie te gaan, in een dorpje 30 km verderop. 

De volgende dag moesten we dus ook komen voor de verbranding (om met Willem z'n woorden te spreken: het barbeque-feestje). Hetzelfde beeld. Een van de vrouwen die Willem ´s middags had ontmoet was daar ook met haar echtgenoot: Gijs. Een Nederlander dus, was wel plezierig. Afijn, het hele ritueel ga ik niet beschrijven, maar was indrukwekkend.  Ik kan er niet over uit, hoe die mensen je bij alles betrekken en helemaal voor je zorgen, dat je niets tekort komt. Ze zijn zo verschrikkelijk aardig, nooit opdringerig, glimlachen naar je zonder enige bijbedoeling. Wat een heerlijk land.

Zondag hetzelfde. Met Kummoon, de monnik, de bus in, en bij z'n familie aangekomen in Chom Phuong, weer direct van eten en drinken voorzien. Pa, ma, broers, zussen, een stuk of 10 kleinkinderen, alles zwermde daar om ons heen. Wandeling gemaakt in de buurt, naar o.a. een in aanbouw zijnde tempel. Het is onbegrijpelijk hoe zulke arme mensen (want dat waren de meesten toch wel) toch het geld voor zo'n tempel bijeenbrengen. Maar ze zijn hier allemaal zo devoot, onvoorstelbaar. De tuin van z'n moeder, het huis van z'n zus.... Een andere broer (of zus) heeft een fabriekje voor noodles en we hebben het fabricageproces life meegemaakt. Onvoorstelbaar: antieke (in onze ogen) machines (bij elkaar gehouden dmv touwtjes en plakband) maken het deeg, dat wordt met een soort douche in kokend water gespoten, er uit gevist, gespoeld en gespoeld en dan worden er mooie bundeltjes van gemaakt. De verpakking van een paar kilo noodles is in een bananenblad. Alles heel ambachtelijk. Aandoenlijk als je ziet wat voor machines ze gebruiken. Warenwet???, maar alles is gekookt, dus toch wel redelijk veilig. 

 Toen ze eenmaal door hadden dat Willem en ik geen koppel zijn, werd er ook nog rap even een tante-weduwe van stal gehaald en aan Willem voorgesteld. En geen grap hoor, dat was echt serieus, Kummoon vroeg later nog van man tot man aan Willem wat hij van tante dacht (´good cooking, good massage, good wife...´). Want het arme mens was zonder geld achtergelaten en haar twee stiefzoons zorgen niet voor haar. Dus kwam het goed uit dat er nu een ' rijke'  farang opdook, die zou wel eens voor haar kunnen zorgen. En dat merk je steeds, ze zijn er voortdurend op uit om mannen uit het rijke westen te strikken. Maar je kunt ze ook geen ongelijk geven natuurlijk.

Maandagmorgen hebben we het Historical Parc bezocht met de antieke Kmer tempels.  Gerestaureerd weliswaar, niet echt teruggebracht in de originele staat, maar genoeg om een goede indruk te krijgen van bouwkunde van de 11e eeuw. Indrukwekkend daar rond te lopen en de vele gebeeldhouwde stenen te zien. Het geheel stond in een groot park,waar we lekker gewandeld hebben temidden van de antiquiteiten.

Maandagmiddag hadden we een 'vrije middag': Ik onderwierp me aan een Traditional Thai Massage, omdat ik wat nekklachten had en natuurlijk omdat het gewoon deugd doet! Je wordt van teen tot top onder handen genomen, en niet alleen onder handen, voeten en ellebogen kwamen er ook aan te pas. Maar heel kundig, vooraf ging ze nog even in conclaaf met Boeddha, en met goed resultaat.

Willem heeft zich beziggehouden met het overzetten van foto’s van zijn toestel naar CD-rom. Ging niet van een leien dakje, maar is uiteindelijk toch gelukt.

>> Willem schreef naar huis: Daarna heb ik een fiets gehuurd en in het drukke verkeer een lekkere fietstocht gemaakt. Het verkeer lijkt chaotisch, maar men respecteert elkaar en daarom gaat het bijna altijd goed. Wel even wennen om links te rijden. Het weer is hier uitzonderlijk heet. Was gisteren 37 graden, veel te hoog voor de tijd van het jaar, maar dat komt door El Ninja, vertelde men hier. Elke dag stralend heet weer, behalve vanmorgen: regen. Een klein beetje, straten nauwelijks nat en om een uur of 10 brak de zon weer door en vanaf 11 uur weer als elke andere dag

Er is nu in de binnenlanden wat minder mogelijkheid om te internetten, maar maak je geen zorgen. Els past op me en ik pas op Els en alles gaat heel goed!