13 02-2015 Binnen 3 maanden na de dood van mijn vader heb ik ook mijn moeder verloren iemand waar ik heel veel steun aan had maar zoals het is , het leven gaat verder al is het zeer moeizaam , van mijn gezondheid heb ik steeds meer in moeten leveren .De camping heb ik op moeten geven het gaat niet meer en dan de pijn die ik iedere dag heb aan en in mijn botten (spieren) . Iedere dag wandel ik nog samen met mijn dochter ongeveer 1 kilometer meer gaat niet meer door de pijn en de vermoeidheid , dat wandelen wil ik toch vol blijven houden anders ben je helemaal aan de stoel gekluisterd . die chemo heeft niet alleen de kanker kapot gemaakt maar nog veel meer en medicatie helpt niet meer , maar ja we proberen het maar zo positief mogenlijk te benaderen .
Er is inmiddels 3 jaar vergaan na de laatste mededeling en ik ben nog steeds op de aarde zij het met behoorlijke beperkingen zoals het zeer snel moe zijn, als de kamer gedaan moet worden is dat een helft in gedeelte en telkens zitten rusten, uitgaan een feestje of op vacantie gaan is er niet meer bij. Het line dance doe ik nog iedere week op woensdag maar het is zeer veel zitten en rust nemen tijdens dat uur dansen en voor zover als het gaat doe ik op donderdag mee aan seniorengymnastiek en op maandag aan senioren watergymnastiek in het thermaalbad en dat alles om mijn conditie nog zoveel als mogelijk op peil te houden. Maar ik moet maar niet te veel klagen ik ben nog altijd tussen mijn familie en dat kunnen er al heel veel niet meer zeggen die zo`n zelfde ziekte diagnose hebben gehad, voormij is het nu vooral genieten van mijn dochter en mijn 3 kleindochters die al de leeftijd van 20-18 en 14 hebben en alles wat ik nog kan.
