16-02-2009
Ben nu aan de laatste week van het revalidatieprogramma Herstel en Balans bezig en ik mag zeggen het heeft toch wel wat positiefs opgebracht .
Buiten dat je aan je conditie werkt het fysieke deel , doe je ook aan het psychische gedeelte mee en dat blijkt van een enorme waarde te zijn .
Het kontakt met lotgenoten is zeer belangrijk  want zij begrijpen en verstaan je het beste.
De groep waar ik in zit heeft afgesproken om na de cursus door te gaan met nog een dag in de week inplaats van zoals nu drie en om op een bepaalde tijd verder in het jaar samen uit te gaan eten en gezellig bij te kletsen .
Zelf kan ik wel stellen dat ik meer energie heb en mijn graatmeter is mijn man Piet die ziet of ik meer energie heb , hij ziet aan mijn ogen en gezichtsuitdrukking hoe moe of ik ben .
Dat moe zijn blijft alleen het lichaam herstelt iets sneller en dat betekent dat ik mijn beperkingen houd , zoals de dokter zegt daar moet je mee leren leven , trouwens het laatste bloedonderzoek in januari was gelukkig weer goed .