Ik zou een vlinder willen zijn... Dan kon ik gaan naar waar ik wou. Vliegen in de lucht van blauw. Dan zou ik landen op je schouder. Want ook al ben ik maar heel klein... Ik wil voor altijd bij je zijn!
Vlinder Je hebt de vrijheid Te vliegen waarheen je Maar wilt; Je vleugels, zo teder, Zijn sterk genoeg om jou te dragen. Jouw mooie kleuren Glinsteren in de zachte lentelucht En ieder die je ziet Wordt meteen vrolijker. Kleine vlinder, blijf vliegen En neem mij mee Op je kleurrijke reis
tirnanogblog
09-11-2013
wolven
De inwoners van Rome kunnen geen kwaad horen over wolven. Hun stad werd gesticht door Romulus, een held die nooit had kunnen opgroeien zonder de melk van een wolvin. Midden in Rome staat een bronzen beeld van de wolvin. Aan haar tepels drinken Romulus en zijn tweelingbroertje Remus
De Lupa Capitolina of Capitolijnse wolvin is een bronzen beeld (hoogte 75 cm., lengte 114 cm.) dat een wolvin voorstelt die de tweeling Romulus en Remus, de legendarische stichters van Rome, zoogt
Romulus en Remus zijn in de Romeinse mythologie de tweelingzonen van Mars en Rhea Silvia (ook Ilia genoemd) en stichters van Rome. De stichting wordt in de legende gedateerd op 21 april 753 v.Chr..
Het verhaal over de stichting van Rome werd voor het eerst opgetekend in de 1e eeuw voor Christus door Vergilius in zijn epos "Aeneas". Romulus en Remus zouden de nakomelingen zijn van de Trojaan Aeneas. Aeneas ontsnapte met zijn vader Anchises en zijn zoon Ascanius uit het brandende Troje en belandde na veel omzwervingen aan de rivier de Tiber in Italië. Een van zijn nakomelingen, de priesteres en Vestaalse maagd Rhea Silvia, was zwanger van de oorlogsgod Mars. Nadat zij werd vermoord werden Romulus en Remus in een rieten mand in de Tiber geworpen, waarna ze werden gevonden en gezoogd door een wolvin, de Lupa Capitolina.
wolfskinderen Hebben Romulus en Remus echt bestaan en melk gedronken bij een wolvin? Het zou kunnen. Er zijn meer verhalen over
wolfskinderen. Amala en Kamala bijvoorbeeld, twee meisjes uit Bengalen in India, leefden samen met de wolven in een bos toen ze op 9 oktober 1920 werden gevonden. Ze waren waarschijnlijk 2 en 8 jaar oud. Maar niemand weet het precies want ze konden niet praten. Ze huilden als de wolven en ze liepen op handen en voeten. Dat konden ze verbazend snel. Ze aten wat de wolven aten en gingen achter kuikentjes aan. Slapen deden ze opgerold, dicht tegen elkaar aan op de grond
Waarom eten ze de kinderen niet op? Als wolvenmoeders kleintjes hebben is hun moederinstinct zo groot dat ze soms ook andere hulpeloze wezentjes binnen hun territorium beschermen in plaats van opeten. En als ze eenmaal de wolvengeur hebben, horen ze bij de familie. Amala en Kamala zijn niet oud geworden. Ze konden niet meer wennen aan het leven en eten bij de mensen.
