In de steeltjes van deze vruchten zitten de cashewnoten die wij hier heerlijk vinden

Rondreis Zuid   Natal – Recife – Olinda   15 juli – 30 juli 2005

Vrijdag 15 juli 2005

Om 8u10 uur rijden we naar de luchthaven Schiphol. Mike brengt ons weg.  We komen om 10u10 aan en kunnen meteen inchecken.  Om 12.45 mogen we inschepen en even over 13;30 uur gaan we de lucht in. We vliegen rechtstreeks van Amsterdam over Frankrijk – Portugal – De Canarische eilanden naar Natal.  We zullen  9uur en 20 minuten vliegen. Om 22u35 plaatselijke tijd landen we in Natal Brazilïe. (5 uur terug in de tijd) 

Hier is het nu winter. We zitten op 4 ° van de evenaar dus is het er lekker warm. 28 ° C in de dag – ongeveer 24 ° C ’s nachts.  Dit wil ook zeggen dat het om 17u30 begint te schemeren en dat het om 18 uur donker is.

We wisselen meteen geld op de luchthaven.  1 Euro = 2,70 real.

Mensen die gaan deelnemen aan de Zuid-toer moeten naar bus nr 3.

Een half uur later zijn we aan ons eerste hotel “Praya Center Hotel” in Natal.  Het hotel is heel gehorig. We stappen nog even bij de Italiaan tegenover het hotel binnen om een klein hapje en een drankje en gaan naar bed want het is intussen 0.30 uur plaatselijke tijd.

Zaterdag 16 juli

We worden om half 5 wakker, nemen op ons gemak een douche en gaan om 6 uur buiten op het terras ontbijten.  De zon prikt al. In tegenstelling tot het strikte minimum aan comfort in de kamers is het ontbijtbuffet heel uitgebreid.

We worden verzocht om even af te rekenen voor de tourbegeleiding; 85 euro per persoon.

Om 8 uur afspraak aan de receptie voor onze eerste trip “een buggytoer op het strand”.

Omdat het volle maan is en het water veel te hoog staat kunnen we niet de gebruikelijke strandtoer doen met de buggy’s.  I.p.v. op een vlot de rivier over te steken moeten we met de buggy’s nu over de vaste weg naar de bezienswaardigheden zoals de fruitmarkt in Pium en de grootste cashewboom ter wereld.  Op weg naar Barra de Cunhau rijden we nog een stukje over het strand.  We komen er vast te zitten en moeten helpen duwen om weer verder te kunnen.  Vervolgens rijden we naar het volgende hotel “Pousada do Forte” waar we van een heerlijke lunch kunnen genieten. De kamer is klein, heel muf en er is veel te weinig licht.  Gelukkig is het maar voor 1 nacht dus zagen we niet.

De vrije namiddag gebruiken we om een uurtje op het bed te gaan liggen dutten. Naderhand kuieren we naar het strand. De zee is wild, het zand zandstraalt onze benen en er is geen mens te zien. Terug aan het hotel trekken we naar het zwembad waar we gaan genieten van een caipirinha aan de bar in het water.

Om half 6 wordt het donker en trekken we naar onze kamer om ons toilet te maken voor het diner dat om half 8 zal zijn.

Frank, onze begeleider gaat ons kennis leren maken met de typische Braziliaanse muziek van de streek en ons op die muziek leren dansen, zegt ie.

Er is een band die optreed. In onze ogen niet goed, wel hard want de plaatselijk “Forró” vinden we maar niks. We kunnen geen woord tegen elkaar zeggen en daarom besluiten we om samen met een nog een paar koppels beneden aan het zwembad te gaan zitten.  Er volgen ons hoe langer hoe meer mensen en na een poosje zitten alle toeristen beneden en alle locals bij hun muziek en dansen ze.   

Zondag 17 juli

Na het ontbijt rijden we met de bus naar Pipa.  

Een treintje achter een tractor brengt ons naar het strand van waaruit we met een vlot naar de karakteristieke schoener gevaren worden om dolfijnen te gaan spotten.  Eerst wel een zwemvest aan.

Sommigen van ons springen in het water om te zwemmen, anderen blijven op het dek om te zonnen en naar de dolfijnen te kijken.

Lunchen doen we in een restaurant in Praya de Pipa.  Een uitzonderlijk buffet staat er voor ons klaar en kost slechts 25 Real. 

Om half 3 stappen we weer in de bus voor een 2,5 u durende busreis naar Jao Pessoa.  De busreis is erg saai.  Frank, onze gids, gaat voorin bij de chauffeur zitten om te kunnen roken en trakteert ons ondertussen op een DVD met keiharde Forró muziek. Iedereen is een beetje pissed-off.

We gaan naar het strand van Jacare waar we kunnen genieten van een hele mooie zonsondergang onder het genot van “Bolero van Ravel” die live gespeeld wordt door muzikanten in bootjes.

Het is al helemaal donker als we in “Hotel Litoral” aankomen. We hebben een kamer naast de keuken en aan het lawaai te horen  is de kok al druk doende met voorbereidingen voor het ontbijt.  We vragen en krijgen een andere kamer.

Om half 8 gaan we op zijn Braziliaans dineren op het strand.  Wij zijn duidelijk niet de enige die deze keuze maakten want meerdere mensen van de groep komen aangewandeld en de tafeltjes worden bij elkaar geschoven. Het begint zachtjes te regenen. We eten gegrilde vis op de BBQ met aardappelen en verse groentjes.  Het is super lekker en de prijs is een lachertje.  29 real voor 2 personen.  Om 11 uur rekenen we af en gaan lekker slapen.

Maandag 18 juli

We worden om half 6 wakker van de gietende regen. Als we aan het ontbijt zitten regent het nog steeds flink maar de Brazilianen laten zich niet kennen en fietsen en joggen evenzeer verder.

Om half 9 stopt de regen en is het enorm klef – vochtig en warm.

Vooraleer we vertrekken krijgen we van Frank een nummer op onze koffers geplakt die er voor de verdere reis op moet blijven zitten.  Hij legt ons uit dat het i.v.m. drugscontrole is.

Met de bus maken we een stadstour door het oude stadsgedeelte.  Om het bezoek aan  de cachaça stokerij te kunnen brengen moeten we van bus wisselen want de weg (alleen rode aarde) is erg slecht.  Om de tijd te vullen die we verliezen door op de lijnbus te wachten trekken we wat  rond op het dorpsplein en gaan een kijkje nemen in de kerk.  Hebben een gesprek met een Duitse missionaris en een oud vrouwtje klampt me aan voor geld. 

De bus waar we in moeten is ongelooflijk gammel en vies maar omdat de sfeer in de groep zo goed is wordt er heel veel getolereerd.

In de Cachaça stokerij geeft Frank de  rondleiding.  Het heeft erg weinig om ’t lijf en binnen de kortste tijd staan we te proeven van de drank in al zijn variëteiten.  Zelf diegenen die eerst weinig van zeggen waren in de groep krijgen het nu erg druk en de sfeer wordt een beetje uitgelaten.  Dan gaan we dezelfde weg terug.

Eénmaal terug in onze bus volgt er een rit van vier uur naar Nova Jerusalem.  Frank gooit weer een DVD-tje met Forró muziek in de speler en gaat weer lekker voorin bij de chauffeur zitten.

Om 16.oo uur wordt er even gestopt voor een snelle lunch en om 17.15 uur vervolgen we onze weg naar Nova Jeruzalem.

De rit is saai – het regent – het is donker en er heel slecht licht in de bus zodat lezen onmogelijk wordt.  Onze gids is werkelijk een amateur. Hij weet niks – vergeet veel en is heel dikwijls contradictorisch.

Door de regen valt ons “laatste avondmaal” in het water hetgeen een hele bijzondere maaltijd had moeten worden.

Dinsdag 19 juli

Vroeg uit de veren want om 6u45 begint de rondleiding in het theater van Nova Jeruzalem.  Schitterende decors onder een stralend blauwe hemel.

Om 8u15 stappen we in de bus voor een rit van 1 uur naar het kunstenaarsdorpje Alto do Mauro, volgens de Unesco het grootste centrum van figuratieve kunst en handwerk ter wereld maar dat is wat overroepen.  We kopen hier hele leuke souveniertjes als aandenken van deze reis voor thuis en bezoeken het mini museum van Mr. Vitalino, de stichter van al dit moois.

Dan wordt de rit verder gezet naar Bonito waar we een plaatselijke markt bezoeken. Hier is veel handwerk in leer zoals hoeden en teen slippers. 

De lunch gebruiken we onder de muziek van een Forró live bandje.  Lekker eten en goede muziek, we beginnen hem te waarderen.

13u45. Terug in de bus voor een rit van anderhalf uur naar de boerderij die ons volgende hotel word. Tijdens de rit trekken we weer kaarten en gaan debatteren over de getrokken teksten.  Er volgen diepzinnige gesprekken.

Even over 3 komen we aan op de boerderij en kunnen inschrijven voor deelname aan paardrijden of te vissen;  We besluiten om het gewoon af te kijken en zetten ons een tijdje late samen met anderen aan het zwembad om wat te kletsen en een drankje te nuttigen.

Na het diner drinken we nog even een caipirinha en om half 12 gaan we naar bed.

Woensdag 20 juli

Om half 7 moeten we eruit.  Het regent dat het giet.

Na het ontbijt gaan we met een 4 X 4 jeep de bergen in om de mooie watervallen te ontdekken.  Gelukkig regent het nu een heel stuk minder en eer we boven zijn is het droog. Onderweg hebben we de mooiste vergezichten en er worden ook heel wat foto’s gemaakt.

We stoppen op het eerste niveau waar kleine waterniveauverschillen zijn, het lijkt wel of we in de Ardennen zitten, en krijgen daar een picknick aangeboden.  Lekkere broodjes met hesp en kaas en gefrituurde hapjes. Er is bier en frisdrank. Edwin komt 10 real per persoon ophalen voor de geschilderde kaarten die gezamenlijk werden aangekocht en getekend voor het 25 jarige huwelijksjubileum van Alice en René.

We krijgen de gelegenheid om een wandeling te maken en foto’s te schieten.

De hogerop gelegen watervallen kunnen we niet bezoeken omwillen van de slechten toestand van de wegen na de overvloedige regen.

De terugweg levert wederom immense vergezichten op.

Om 14u30 verlaten we het hotel in Bonito richting Recife. Het is even wachten want de gids is te laat.

Twee minuten na vertrek valt de bus stil en moeten we er weer uit.  De chauffeur heeft het gelukkig vlug opgelost zodat we onze rit verder kunnen zetten naar het museum van de kunstenaar Brennand die beroemd is in Brazilië vanwege zijn “erotische” manier van beeldhouwen. Het is een prachtig openluchtmuseum te midden van de prachtige bossen van Recife. We krijgen 1 uur de tijd om alles te bezichtigen.

Om 19.00 uur komen we aan bij  het restaurant.  Tiny blijft in de bus slapen want die is inmiddels heel erg ziek.  Het restaurant is werkelijk TOP. Van Sushi tot vlees, te veel om op te noemen plus een verrukkelijke Portugese rode wijn.  Het kan niet op.

Om half tien komen we aan bij ons hotel Olinda del Mar.  De kamer is wederom heel erg klein maar voor de rest wel O.K.

Nog een caipirinha drinken en dan naar bed.

Donderdag 21 juli

Om 6.00 uur om te douchen maar er is geen warm water.  Na een oproepje aan de receptie blijkt dat de knop van de schakelaar van de waterverwarming achter de deur van de kamer staat.  Om haf 8 ontbijten. Er staat meer gebak dan brood maar dat is wel lekker.  We maken met ons 2 een wandeling langs het strand en om half 9 zijn we terug om met de bus het oude gedeelte van Recife en de stad Olinda te gaan bekijken onderbegeleiding van een plaatselijke gids.  Hij heet Baruque Bernardo de Oliveira, is een man met heel wat kennis in huis maar vooral ééntje met humor.  Hij heeft meer dan 20 jaar ervaring en is één en al liefde voor zijn vak.  Dit wordt dan ook een schitterende dag met prachtige vergezichten want Olinda ligt  op een berg.  Op de top van de berg staan heel wat kraampjes met mooie koopwaar. 

Op de weg terug naar beneden vragen Alix en ik of we bij een oude Mevrouw een kijkje binnen mogen nemen en dat mag; Voor een paar reals mogen we ook foto’s maken van haarzelf en haar interieur.

We lunchen in een sjiek restaurant  en kiezen er voor vis. Daarna gaan we naar het hotel.

Met verschillende mensen van de groep spreken we af om een strandwandeling te maken en belanden tenslotte op een terrasje op het strand waar de muziek luid speelt en diverse locals aan het dansen zijn.  Het duurt dan ook niet lang of we zijn met hen mee aan ’t dansen . De sfeer en de caipirinha doen de rest.  We zien de zon ondergaan en de maan opkomen. De lucht begint te betrekken en er valt af en toe een druppel dus stappen we op en gaan terug naar het hotel.

Om 8 uur moeten we aan de receptie zijn voor ons laatste avondmaal samen en een avondje uit.

Vrijdag 22 juli

Als we wakker worden regent het weer. 

Na het ontbijt vertrekken we naar “Fort Bruin”

De tweede stop is in een Shopping Mall.  We laten er de foto’s van onze rondreis op een CD overzetten zodat daar al niks mee kan gebeuren.

Om 12.30 uur komen we bij het restaurant  waar we kunnen proeven van de cachaça die gemaakt is op basis van honing. Het eten is weerom héél lekker.  We eten voornamelijk kip.

Twee uur later stappen we in de bus voor onze eindbestemming, Natal, waar onze strandvakantie van een week zal plaatshebben en waar de groep uit elkaar zal gaan.  Ludo en ik gaan naar hotel Parque da Costeira, anderen gaan naar andere hotels in Ponta Negra maar de hoofdmoot van de groep gaat naar hotel Marsol; vlak naast het onze, gelegen op de Via Costeira.

’t Is heel de dag erg betrokken geweest en af en toe velen er wat regendruppels.

Hotel “Parque da Costeira” oogt heel mooi. We krijgen kamer 304, een ruime mooie kamer met balkon en zeezicht zoals we besteld hadden.  Helaas ligt er nogal wat afval van de vorige bewoners.  Ik raap alles bij elkaar en breng het naar de receptie, samen met het kaartje van de poetsverantwoordelijke dat ik op het nachtkastje vindt.  De man excuseert zich honderd keer. Na het diner gaan we nog een wandeling maken om de vlonders rond het hotel en dan naar de kamer om de koffers uit te pakken en te douchen.

Ik bel naar Fabi, het meisje uit Natal waar ik sinds een paar jaar in het Spaans mee correspondeer via email. We spreken met elkaar af. Ze komt morgen naar de receptie van het hotel maar laat nog even weten om hoe laat.

Zaterdag 23 juli

We hebben een rustige nacht achter de rug, een heerlijk bed en geen lawaai.  Het ontbijt is héél goed.  Even bij de receptie naar handdoeken vragen want die is de poetsverantwoordelijke ook vergeten.

Om 9u10 worden we met een bus opgepikt voor een voorstelling van de excursies die we eventueel nog kunnen maken.

’s Middags zijn we terug. We gaan naar de ligweiden om te profiteren van de zon.  We ontmoeten er John en Diana. John is de broer van Edwin, schoonbroer van Alix, die samen met ons de rondreis maakte en nu in Marsol verblijven.

Na het diner gaan we over het strand wandelen richting marsol. Vincent ziet ons lopen en wuift. Hij nodigt ons uit om een kijkje te komen nemen en even later zitten we allemaal samen rond de tafel aan de caipirinha. Om 5u30 komen we, een beetje aangeschoten, terug in ons hotel waar ik een nota onder de deur vind dat Fabi om half 7 aan de receptie zal zijn.

Dat wordt even haasten.  Ludo besteld aan de bar een sandwich en veel water om een beetje terug bij onze positieven te komen.  Een uurtje later staan we netjes gedoucht en gekapt klaar om mijn pen-pal te verwelkomen. Zoals de Braziliaanse traditie het wil is ze een half uur te laat maar als ze binnenkomt herkennen we elkaar onmiddellijk.

We laten haar de avond organiseren en nemen een taxi. Eerst naar Praya shopping, maar dat is niet echt een succes, daarna naar een goed rustig visrestaurant waar we gezellig kunnen eten en bijbabbelen. En zo gebeurt het ook.  Het eten is heel lekker en de babbel gezellig. Om 10 uur gaan wij terug naar het hotel want zij gaat nog uit met een vriendin.

We nemen nog een drankje aan de bar en gaan dan naar bed.

Zondag 24 juli

In de oormiddag aan ’t zwembad wat luieren en lezen en kletsen met John en Diana. Alix en Edwin komen op bezoek.

Na de lunch zijn we bij Marsol uitgenodigd om in de jacuzzi te komen zitten. We trekken met ons 6 de zee in om in de golven te springen.  Het zoute water prikt enorm in mijnogen maar het is wel fun.

Na het avondeten gaan we met Elma en Tiny per taxi naar de Midway Mall, een gigantisch winkelcentrum op zijn Amerikaans. Wie zei er dat we naar een ontwikkelingsland gingen ?

Maandag 25 juli

Om half 10 gaan we met elma en Tiny te voet over het strand naar Ponta Negra.  Aan de receptie raden ze ons aan om voorzichtig te zijn en alle waardevolle spullen thuis te laten.

Het wordt een heerlijke wandeling van 3 uur.  Alles lijkt zo rustig en vredig.  Onderweg koop ik een bikini. De Braziliaanse vrouw naait er de bloemetjes en de lovertjes met de hand op. Als we op de promenade van het dorpje aankomen ontmoeten we een Nederlander, Patrick, die in Natal woont en met een Braziliaanse getrouwd is. Samen hebben ze een dochter. Hij biedt aan om excursies met ons te maken naar dorpjes in het binnenland dus maken we meteen een afspraak voor de volgende dag om 9u30.

Om 16u nemen we een taxi terug naar ’t hotel waar we een aperitief drinken en een leuke babbel hebben met Luciano, de sportanimator van het hotel en met een Portugees stel waarvan de vrouw in het Frans een gesprek aanknoopt met Ludo.  Ze is blij dat ze het nog eens kan bovenhalen want ze heeft 5 jaar in Parijs gewoont.

Na douchen – lunchen en nog even met John en Diana de bar induiken – naar bed. Om 11 uur gaat het licht uit.

Het motregent.

Dinsdag 26 juli

6.00 uur, het regent dat het giet.  Dammed.

Als ontbijt, kokospannenkoekjes met kaas gegeten.  Héél lekker.

Als we om 9 uur naar Ponta Negra vertrekken is het nog zwaar bewolkt en af en toe droog.

Bij aankomt in Ponta Negra nog even geld wisselen want het wisselkantoor zou om 9 uur open gaan.  Helaas is het om 9u30 nog niet open en moeten we een ander kantoor zoeken want de afspraak was om 9u30 te vertrekken met de groep.

We zijn met 10 en nemen de bus van 9u45 naar Pium.  De bus komt uiteindelijk om 10u15.

In het dorpje wandelen we rond onder de leiding van Patrick. Hij vraagt aan de bewoners of we binnen ook een kijkje mogen nemen. Bij de ene mag het wel, bij de ander niet. Maar ee beetje geld doet wonderen. We krijgen ook een rondleiding in het plaatselijke schooltje  van de directrice zelf.  Ik deel het pak pennen uit die ik meegenomen had maar echt enthousiast zijn de kinderen niet.  Ze lijken een beetje bang van ons, alsof wij een attractie zijn.

Dan lopen we naar de rivier waarlangs een deel eettentjes staan.  Patrick heeft aan een echtpaar gevraagd om voor ons te koken voor de prijs van 10 real p.p. (3.5 euro). 

Het eten is geweldig. Grote schotels mets garnalen, verse vis, spaghetti, rijst, zoete aardappels en verse rauwe groenten .  Er wordt ook heel wat gedronken en sommigen nemen nog een plons in de rivier.

We wandelen terug naar de bushalte en om 16u15 zijn we terug aan het hotel. Het was een hele mooie dag.

Om 19 u worden we bij Marsol verwacht voor een reünie met al de mensen van de zuid rondreis.  ‘tis een drukte van belang en stappen als eerste op om terug naar ons hotel te gaan. Alix en Edwin lopen met ons me want die willen nog even met broer John kletsen.  Omdat die al slapen blijven we samen nog wat plakken aan de bar in ons hotel.

Woensdag 27 juli

Dit wordt een snipperdag.  Niks doen dat genieten van de zon, een kokosnoot, luieren, lezen, eten en drinken.

Donderdag 28 juli

Onze laatste excursiedag komt eraan

We komen om 9 u samen bij Marsol om onder leiding van Patrick eerst naar de plaatselijke markt te gaan in Alligrim en daarna door het oude Natal te trekken.

Hier vindt ik mijn zo gedroomde hangmat. Een limoengroene . 

Hier vinden we ook prachtige juweeltjes die we kunnen meenemen als cadeautje voor de thuisblijvers.

We lunchen in een restaurant waar we zoveel op ons bord leggen als we zelf graag willen.  Achteraf wordt het gewogen en je betaald per kilo.  522 gram voor 8.32 real en 1.20 real voor een blikje cola light  dus hebben we lekker gegeten en gedronken voor 3.5 euro.

Na de lunch lopen we naar het oude Natal.  Het is er druk en vuil maar vooral heel lawaaierig.  We bezoeken de kerk, een oase van rust in deze drukte.

Patrick laat ons kennis maken met een heilzaam drankje “Guarana das amazones”. Een poeder, gemakt uit de guaranaplant wordt gemengd met gemalen cashewnoten – kastanjes – melk en ijs.  De meesten vinden het erg lekker.

Om 16u15 nemen we de bus terug naar hotel Marsol waar we nog een caipirinha drinken en teruggaan naar ons hotel.

Op de kamer vinden we een nota van Fabi dat ze morgen om 9u30 naar het hotel komt om afscheid te nemen.

Om 21 uur gaan we met Elma en Tiny naar het Centro du Turismo waar Forró muziek gespeeld wordt en gedanst.

Dit valt enorm tegen, vooral omdat het flink regent .

Vrijdag 29 juli

Ontbijten – koffers pakken en genieten van de laatste Braziliaanse zonnestralen.

Fabi komt om 9u30 naar het hotel en gaat met ons mee naar de ligweide waar we kunnen zonnen en kletsen tot 12u30 .  het is een hele gezellige babbel over de verschillen in culturen, over haar toekomst, haar dromen en verwachtingen.

Om 3 uur gaan we douchen en ons klaarmaken voor de terugreis naar België want om 15u40 zal de bus ons oppekken om naar de luchthaven te rijden.

Op weg naar de luchthaven wordt ons nog 39 euro per persoon gevraagd als luchthavenbelasting.

Normaal is de terugvlucht naar Schiphol om 19u30 maar wegens enige vertraging voor het vervangen van wielen en het wachten op de nodige documenten gaan we om 21u15 de lucht in.  De wind is ons gunstig gezind zodat de terugvlucht maar 8,5 u zal duren. Om half 6 ’s morgens (het is dan onze tijd half 11) landen we op schiphol.

Waar Roel en Kitty al op ons staan te wachten om ons naar huis te rijden.

Warschau – Krakau    25 t/m 29 maart 2005

Vrijdag 25 maart 2005

De wekker loopt heel vroeg af want om 4u15 moeten we naar Hasselt vertrekken om vandaaruit met Patrick en Beryl naar Zaventem te rijden voor onze vlucht naar Warschau Polen. We vliegen met “LOT” een Poolse maatschappij en worden vergezeld van 40 andere mensen die allemaal met Glaverbel te maken hebben.

De boarding is om 7u25, om even over 8 zitten we in de lucht en we vliegen 1 uur en 40 minuten.

In Warschau staat reisleidster Kasja ons op te wachten en de bus brengt ons naar het Hotel Miridien

Om 12 uur worden we terug beneden in de hall verwacht voor een bezoek aan de binnenstad dat afgesloten wordt met een film in het museum. 

Hierop volgt een lunch in de Jazz Bistro met muziek van Diane Kroll

Na de heerlijke lunch met rode wijn trekken we verder de stad in vervolgen we de rondleiding.  Met de bus rijden we naar het Monument van de opstand (Ghetto van Warschau), daarna brengen we een bezoek aan het gebouw van Cultuur en Wetenschap en trekken naar de 30^ste verdieping waar we kunnen genieten van een ongelooflijk zicht over de gehele stad.  Spijtig dat het een beetje mistig begint te worden zodat we op voorhand weten dat de fotos die we gaan nemen niet héél duidelijk zullen zijn. 

De bus brengt ons verder naar het park waar het standbeeld van Chopin staat.  In de zomer moet het hier heel erg mooi zijn.

Het diner wordt opgediend bij “Geller” een statisch Pools restaurant waar we kennis zullen maken met de typische Poolse keuken. Vooraleer we te voet het restaurant bereiken zijn we getuige van de “goede vrijdag “viering . Een massa volk, jong en oud, is er aan het bidden terwijl de  priester via de micro en met een groot houten kruis in zijn armen het gebed leidt.

We missen Beryl. Zij is met acute buikklachten opgenomen in het ziekenhuis voor onderzoek en we wachten allemaal een beetje bang af. We hopen allemaal op een gunstig verslag.

Zaterdag 26 maart 2005

Om 8 uur zitten we aan een heerlijk (champagne) ontbijt. Beryl is terug uit het ziekenhuis en daar zijn we allemaal blij om. Deze voormiddag zijn we vrij.  We benutten de vrije tijd om een bezoek te brengen aan de Russische Markt die gehouden wordt in het oude voetbalstadion van Warschau.  De onderste lagen van de markt zijn Polen die hun waren aan de man brengen.  De bovenste lagen zijn voor de Russen die allerlei “merk” artikelen verkopen van sportkleding tot pistolen met aangepaste kogels. We kijken onze ogen uit en kopen mooie handgeschilderde houten paaseieren van een plaatselijk oud vrouwtje.  De chauffeur van het hotel brengt ons en komt ons op de afgesproken tijd weer terug ophalen.

Terug in ’t hotel staan we weer klaar om naar de luchthaven te rijden en vandaar uit het vliegtuig te nemen naar Krakau.

Om 15 uur landen we daar.  Dan volgt een rit met de bus naar het Sheraton hotel. We krijgen een kwartier om onze koffers op onze kamers te zetten en terug aan de balie te verschijnen want er volgt een Stadswandeling  met een Engelstalige gids. Het bezoek aan de oude Stad is heel interessant. We beklimmen de Wawelheuvel, zien vele kerken en krijgen deskundige uitleg. 

Om 18.30 zijn we weer in het hotel en we worden terug aan de balie verwacht om 19u15 omdat dan de taxi zal klaar staan om ons naar het restaurant te brengen. 

Hier wacht ons een aangename verrassing.  De taxi blijkt een paardenkoets te zijn. Per 4 personen is er een koets voorzien en in lange stoet trekken we door de Stad naar het Restaurant. We genieten ondertussen van de mooie gebouwen waar we aan voorbijrijden.

In het restaurant worden we opgewacht door mannen in oude klederdracht en wordt ons een stenen kruikje met warme wijn als aperitief aangeboden.  Het vlees bij het hoofdgerecht zit op lange spiesen. Het diner is heel erg lekker en wordt afgesloten met Wodka naar keuze.

Zondag – Pasen – 27 maart 2005

We genieten van een heerlijk ontbijtbuffet en vertrekken om 9 uur met de bus naar Zakopane.

Deze Stad ligt op 150 km rijden van Krakau in het Tatra gebergte en is bekend als HET skioord voor de rijkere Polen. Kasja geeft uitleg over dit stadje en laat ons proeven van de gerookte kaasjes.  Dan nemen we het treintje naar boven om te genieten van het uitzicht en een wandeling in de sneeuw te maken.  Wat is het hier mooi ! ! !

Op de terugweg naar Krakau stoppen we aan een restaurant waar we de lunch gebruiken terwijl een groepje Poolse mensen voor ons typisch Poolse zang en dansen brengt.  Velen van ons worden in het dansen betrokken terwijl de camera’s van de anderen flitsen.

Maandag 28 maart 2005

Na het uitgebreide ontbijtbuffet met champagne vertrekken we met de bus richting Auschwitz voor een bezoek aan het gevangenkamp en de gaskamers.  Een Engelstalige gids vertelt ons over de gruweldaden die hier in de tweede wereldoorlog plaatsvonden.  Alhoewel we er al veel van wisten schrikken we toch nog van hetgeen zij ons verteld en worden we niet goed bij het zien van deze plaatsen.  Voor sommigen wordt het zelfs te machtig en ze pinken een traan weg.  Stil van zoveel ellende vervolgen we onze tocht naar Birkenau waar we het concentratiekamp bezoeken en alweer de deskundige uitleg van de gids aan horen.  We zijn allemaal heel erg onder de indruk.

Na de lunch rijden we naar Wieliczka.  Hier liggen de zoutmijnen die meer dan 700 jaar oud zijn en nog steeds in werking zijn.  We komen in een wonderbaarlijke wereld van kapellen, standbeelden en  onderaardse meertjes. Alles is gemaakt van zout, zelfs de lusters.  Het is méér dan de moeite waard om dit te zien.

Op de weg terug naar Krakau houden we nog halt bij het Luseum van de schilder Jana Kasprowicza.  Een vriendin van Kasja geeft deskundige uitleg over het leven en de werken van deze persoon.

De dag wordt afgesloten met een diner in het historisch gebouw “Villa Decius”. 

Mensen in oude klederdracht verwelkomen ons op het aperitief.  Daarna volgt een overheerlijk diner met aangepaste wijn terwijl een pianist voor de muzikale omlijsting zorgt.  De wodka bij de koffie zorgt voor de nodige ontspannen sfeer zodat al vlug iedereen zingt en sommigen zelfs gaan dansen.  De groepsgeest is optimaal.

Helaas komt  hier een einde aan en moeten we terug met de bus maar een deel van ons zakken af naar een kroeg in de binnenstad en gaan we de bloemekes nog eens flink buiten zetten.

Dinsdag 29 maart 2005

De nacht was zeer kort maar wel de moeite waard. Omdat het onze laatste dag in Krakau zal zijn en omdat we nog ’t een en ’t ander willen zien, zijn we flink en staan om 8 uur op.

Bij het ontbijt vernemen we dat onze Koning Albert en Paola, net zoals wij, gast zijn in dit hotel en dat zij deze voormiddag dezelfde excursie naar de zoutmijnen gaan doen zoals wij gisteren deden.

Na het ontbijt trekken we het Stadsmidden in en genieten van het zicht op de prachtige gebouwen rond het grote vierkante stadsplein zoals de lakenhallen en de Mariakerk. In de Lakenhallen zijn er tientallen winkeltjes met zilverwerk en amber. We lopen vervolgens door de Florianpoort om naar de schildersmuur te gaan kijken en keren terug voor een terrasje in de zon waar het nog even puur genieten is.

Om 13 uur hebben we onze laatste gezamenlijke lunch.

Daarna halen we onze koffers op in het hotel en vertrekken we richting luchthaven voor de vlucht op Warschau en later op Brussel.

Een technisch defect wil een stok in de wielen steken om huiswaarts te keren.  Er wordt ons gemeld dat de terugvlucht zal uitgesteld worden tot ’s anderendaags maar dat is buiten de inzet van onze reisleiding gerekend want dankzij hun inbreng  krijgen we even later het bericht dat de terugvlucht toch zal plaatshebben zij het dan met enkele uren vertraging.

Om 21.30 zitten we allemaal, heel moe maar zeer voldaan in onze vliegtuigzetel richting Brussel.

Het was een onvergetelijke reis, met prachtige excursies en vriendschappelijke contacten, die mede dankzij de foto’s in onze geest voor altijd zal bewaard blijven. 

Sri Lanka

Vrijdag 16 juli t/m zaterdag 31 juli 2004

Vrijdag 16 juli

7u45.  Vertrek naar Zaventem om daar de bus van Thomas Cook te nemen naar Schiphol want van daaruit vertrekt ons vliegtuig naar Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka.

Het inchecken gaat uitermate langzaam en we krijgen een charter i.p.v. de lijnvlucht zoals ons gemeld werd op het reisbureau.  Ook wordt ons verteld dat het vlucht een vertraging zal hebben van 1.5 uur (hetgeen later 4 uur wordt) en krijgen we daarvoor een sorry – drankenbon van 2.5 euro.

We vliegen met Holland Excel  - boeiing 767 .Vliegtijd = 10.56’.

Zaterdag 17 juli  Colombo  - Havanara.

We hebben onze klok ondertussen 4 uur vooruit gezet.

Op de luchthaven in Sri Lanka worden we opgewacht door de hostess van Thomas Cook en we maken kennis met onze  gids Zaheem die een week bij ons zal blijven en ons alles zal vertellen over het vroegere Ceylon.

Om 13.30 uur komen we aan in ons eerste Hotel “Havanara Beach resort”.  Een heel mooi resort met aparte bungalowtjes. Vooraleer naar de kamers te gaan, gaan we met zijn allen eten.  Na het uitpakken hebben we vrije tijd en trekken we naar het zwembad.

Na het avondeten maken we een wandeling om aan het meer naar de zonsondergang te kijken.

Zondag 18 juli  Havanara

We worden gewekt om 7 uur want na het ontbijt vertrekt de bus om 8 uur naar Anuradhapura.

We bezoeken de tempel van de Bo-boom, één van de heiligste plaatsen van het eiland. We treffen het want het is toevallig vandaag een nationale bedevaartsdag.  In de voortempel sluiten we ons aan bij een rij pelgrims om een katoenen draad om te pols te krijgen die verlichting en geluk zal brengen.

We zien de Kuttam Pokuna of de tweelingvijvers die uit 2 bassins bestaan en dienden voor het baden van de monniken, de beroemde maansteen die ligt voor de ingang van het beeldenhuis en de wachtersteen,  de Thuparama-vatadage.

 Na de lunch trekken we naar Sigiriya om het wolkenpaleis van Kassapa te beklimmen.  De rots is 200 meter hoog en heeft 1290 treden.  We komen langs de Cobra-grot, de Asana grot en hogerop zien we de oberkleurige spiegelmuur.  Op de rotswanden zien we muurschilderingen van de Maagden van Sigiriya.

Vanaf de spiegelmuur komen we op een platform. Van hieraf gaat een moderne trap tussen kolossale leeuwenpoten van baksteen door naar de top.  Daarboven liggen de ruines van het Koninklijk paleis.  We genieten van de mooie vergezichten.

Aan de bus wachten de Sri-lankese verkopers ons weer op met vele “hand & art crafts”.  We kopen een mooi uitgewerkt stenen olifantje.

Na het diner kijken we nog naar een optreden van een goochelaar en om 22.30 gaan we moe maar tevreden slapen.

Maandag 19 juli

7.00 uur : wake-up call

8.00 uur vertrek naar Polonaruwa

We komen langs het stuwmeer Parakrama Samudra.  Bij het einde van de dam staat, een meer dan levensgroot, plechtig stenen Boeddhabeeld.

We houden halt bij een bedrijfje in houtbewerking en meubelmakerij om te kijken naar de kunstambachten.

Dan rijden we verder naar het Paleizencomplex van Siddanka Malla met de resten van het Mausoleum – de raadzaal – de leeuwentroon en de citadel.  Het is een streng bewaakt archeologisch gebied.  We stappen terug in de bus en rijden naar de Gal-Vihara (stenen klooster) om te kijken naar de 4 uit granieten rots gehakte Boeddhabeelden. De staande mediterende Boeddha is 5 meter hoog.

Na de lunch hebben we een vrije namiddag die we besteden aan een tocht op de ossenkar door het dorp van Havanara.  Een jonge kerel leid ons ron in zijn woonomgeving, laat onze zijn tempel zien, zijn heilige boom en de rivier waar zijn dorpgenoten zich baden en hun was doen.  Op het einde van de rit krijgen we een king coconut aangeboden en zuigen we het water op met een rietje. De bestuurder plukt voor mij een tak Yellow rain.

Na de ossentocht gaan we het winkelcentrum verkennen.  Het is armoedig en vuil.  We kopen een fles arrack, de plaatselijke drank, gemaakt van palmbloemenwijn.

Als we in de late avond naar de bungalow gaan zijn onze bedden mooi versierd met rode orchideeën en de tekst “Good Luck”.  Het is echt heel attent en mooi.

Dinsdag 20 juli

Om 6.30 u worden we gewekt en om 7.30 u vertrekken we naar Dambula voor een bezoek aan het Grottenklooster.  We klimmen op blote voeten over kale rotsen en via trappen, langs vele bedelaars en handelaars tot aan het klooster dat uitgehouwen is in de rotsen.  Het mooie uitzicht compenseert de beklimming.  Het klooster bevat 5 tempels,  telt 157 Boeddhabeelden en heeft prachtige muur-en plafondschilderingen.

Dan worden we verwacht in “New Paradise” een kruidentuin in Kawdupelella waar we worden rondgeleid door een ayurvedische arts met tekst en uitleg over de verschillende bloemen, planten en bomen waarvan medinale oliën uit worden getrokken.  Na afloop krijgen we een mini-masage en uitleg over de kant en klare zalfjes en oliën die we natuurlijk in het winkeltje kunnen kopen.  Het is er verschrikkelijk duur.  Ondertussen maken we kennis met onze eerste regenbui maar als we terug buiten komen is het droog.

Terug in de bus legt Zaheem ons het onderwijssysteem van Sri Lanka uit en het verschil tussen de Westers en de Ayurvedische geneeskunde.

Even later stoppen we aan een fruit-en groentenkraam langs de weg en hij toont ons de verschillende groenten die we bij de buffetten in de hotels geserveerd krijgen.

Het vrouwtje achter de kraam vraagt om “bombo”.  Ik geef haar een doosje fruitsnoepjes en mag in ruil daarvoor een foto maken van haar vader.

De rit gaat verder naar ons nieuwe hotel in Kandy “The Citadel” Het is van dezelfde John Keels keten als het vorige.

Het is een prachtig gebouw, we hebben een mooie grote kamer met dito badkamer en het eten is zelfs nog iets beter dan in het vorige hotel.

Na de lunch bezoeken we een edelstenenfabriek met bijbehorende winkel.  We krijgen een beeld over het ontginnen van de stenen, het uitsorteren en het bewerken via een videofilm.  Héél interessant.

Om 18 uur gaan we naar het Cultureel Centrum voor een dansvoorstelling en kijken naar het Kandy-dansen, Kolam-dansen en de vuurspuwers.

Terug in het hotel nemen we eerst een aperitiefje.  Er speelt een onnozel Sri Lankees orkest maar als ze op verzoek van Danny, Jules, Marc en André ook nog “Marina van Rocco Granata kunnen spelen is het algemeen jolijt.

Na ’t eten en douchen nog even het dagboek bijschrijven en dan is het bedtijd.

Woensdag 21 juli

Om 6.30 ur worden we wakker gebeld en om 7.30 vertrekken we naar het Olifantenweeshuis van Pinnawela.  De olifantenwezen worden er met de fles gevoed en rond 11 uur worden ze door de mahouts gebaad en geschrobd in de rivier.

Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij een fruitkraam om een King coconut te kunnen drinken en te kunnen eten van de zeldzame rode bananen.  Vervolgens gaan we naar een zijdeatelier waar we les krijgen in het draperen van een sari voor de dames en een sarong voor de heren, de typische klederdracht van de Sri Lankezen.  Drie vrouwen uit onze groep worden gekleed in 3 verschillende stijlen.  Een man uit de groep laat zich een pak aanmeten en het zal dezen avond nog in het hotel afgeleverd worden.

Als we buiten komen giet het water daarom worden we persoonlijk met een paraplu tot in de bus gebracht.  Even later is het weer opgehouden.

Om 15u30 vertrekken we met de bus naar de “tempel van de tand van Boeddha”.  In deze tempel wordt een hoektand van Boeddha als relikwie bewaard. Zaheem leid ons door de verschillende zalen en vertelt ons de geschiedenis van deze tempel.  Ook hier geld weer de regel; schoenen uit, knieën en schouders bedekt.

Na het verlaten van de tempel krijgen we vrije tijd om in de winkelstraten van de stad rond te lopen.  Wij gebruiken hem om bij een fotograaf binnen te lopen en onze memorycards over te laten zetten op CD rom zodat we ze opnieuw kunnen gebruiken.

We houden halt bij een batikfabriekje waar vrouwen de stoffen met vloeibare paraffine bewerken om ze naderhand in te kunnen kleuren.  Deze vrouwen werken in erbarmelijke omstandigheden 8 u per dag en 5.5 dag per week.  Het stinkt er vreselijk.

Donderdag 22 juli

Om 7 uur op en om 8 uur vertrekken naar de Botanische tuinen.  We hebben ons goed ingesmeerd met muggenmelk want een aantal Hollanders zouden de vorige dag “lek” gestoken zijn.

Bijzonder attractief is het grote aantal bomen uit de hele wereld geschonken door de regeringsleiders.  De vliegende honden (grote vleermuizen) laten ons even stilstaan om bekeken te worden al moeten ze wel door een tuinman wakker gemaakt worden.  Ook de orchidiënkwekerij krijgt onze aandacht.

Verder naar Nuwara Eliya (Stad vn het licht), een rit van 160 km die ons 4 uren rijden zal kosten langs de mooiste panorama’s.  De district hoofdstad ligt in het midden van het bergland op ongeveer 1900 meter hoogt.  De gemiddelde laagste en hoogste temperaturen liggen hier op 11.4 en 20.2°C. Op deze hoogvlakten treft men wijdverbreide groenteteelt en hoogwaardige theeculturen aan.

We rijden langs sprookjesachtige theelandschappen, langs Adam’s piek en langs schilderachtige watervallen.

De werknemers hier zijn hoofdzakelijk Indiase Tamils.  De vrouwen plukken de theeblaadjes en de mannen verzorgen het snoeiwerk.  De norm voor het plukken van de blaadjes ligt op 6 kg in de voormiddag en 6 kg in de namiddag.  Als we gaan kijken bij de weegbeurt heeft het eerste meisje een zak vol geplukt van 8 kg.  De vrouwen met een rode stip op het voorhoofd zijn gehuwd, die met de zwarte stip zijn ongehuwd.

In de theefabriek van Kandapola zijn we getuige van het arbeidsproces “van blaadje tot thee”.  We zien hoe de blaadjes gedroogd, gesorteerd,en gefermenteerd worden en belanden in de gelagzaal voor een kop van de beste kwaliteit (B.O.P.F.).  Natuurlijk doen we hier onze inkopen voor thuis.

We logeren in het “Grand Hotel”, een zeer oud maar statig hotel dat door de Engelsen gebouwd werd.  Omdat we enkele uren vrij zijn trekken we de stad in en lopen door een overdekt centrum waar vlees, vis en kruiden worden verhandeld. Het stinkt er enorm en we zetten grote ogen op i.v.m. de hygiëne. Dan komen we op een pleintje terecht waar, in piepkleine shopjes, winterkleding van merknamen verkocht wordt.  Natuurlijk is dat allemaal fake but “so what.”.

Terug in het hotel neem ik een warm bad want ondanks mijn jasje ben ik verkleumd van de kou.

Om 20.00 uur is het diner in een statige zaal waar we een grote verscheidenheid van mensen van diverse culturen aantreftfen

Hier zien we voor de eerste keer in ons leven “Bora”-mensen.  Een Indiase islamietengroep die leeft in Colombo en wel op een heel eigen mannier gekleed is.

Vrijdag 23 juli

7.30 opstaan.  8.30 begint onze terugweg naar Colombo.  Het regent.

Om 11.45 stoppen we voor de lunch in Kiligula.  Tot 13.30 hebben we vrije tijd en maken een wandeling om naar rubberbomen te zoeken.  Het → weer droog

Rond 16.00 uur komen we aan in Colombo.  In ons hotel verblijven er sportteams want dit  week-end zijn er de Aziatische kampioenschappen netbal voor de jeugd. We gaan de stad in om opnieuw de inhoud van onze memorycards op CD rom om te laten zetten.

’s Avonds gaan we met de hele groep buiten aan ’t zwembad BBQ-en en duiken naderhand de bar in.  Het wordt een gezellige afscheidsavond.

Zaterdag 24 juli

Om 9.30 vertrekken we  met 4 koppels naar Bentota waar onze strandvakantie gaat beginnen.  Het verkeer op de weg naar het zuiden is verschrikkelijk druk.  Ze rijden met 4 langs elkaar terwijl er ternauwernood plaats is voor 2.

Nadat we Inge en Frans gedropt hebben aan de Bentota Club, rijden wij verder naar het Bentota Beach Hotel. Waar we om 11.45 u aankomen.

We krijgen een foute kamer maar de vergissing wordt snel gecorrigeerd.  Het uitzicht vanaf het balkon is fantastisch en er wacht ons een schitterend buffet.   Na het eten snel de bikini aan en lekker luieren op het gazon bij het zwembad.  Een boy brengt ons 2 luie ligzetels met dikke kussens en grote badlakens.

Door een poortje komen we op het strand en de zee. “De Indische Oceaan”.  Zwemmen is er verboden want de onderstroming is te sterk en zeer gevaarlijk.  Daarom lopen we langs de waterlijn en moeten moeite doen om recht te blijven als de golven ons raken.

Om 18.30 uur gaan we naar de kamer.  Een boy brengt ons een schotel vers fruit met bananen – sinaasappels – druiven- appels en watermeloen;

Om 19.00 u genieten we van een schitterende zonsondergang. Het buffet in het restaurant is gigantisch.  Na het eten zakken we af naar de bar waar we nog een optreden van Sri-Lankese balletdansers  cadeau krijgen.

Zondag 25 juli

Na het ontbijt trekken we naar het naaste dorpje Aluthgama.  We gaan met de tuk-tuk.  Vervelende jongens lopen met je mee en lokken je in de winkels om naderhand commissiegeld op te kunnen strijken. Terug in het hotel ontmoeten we de Thomas Cook hostess.  Ze is arrogant en irritant.  We boeken via haar een excursie naar Galle.  De namiddag besteden we aan wandelen in de zee en luieren op het gazon met een lekkere inheemse coctail.  ’s Avonds is er bij het buffet nog een extra Japans buffet met heerlijke sushi’s.  Naderhand blijkt dat er elke avond een speciaal thema toegevoegd wordt.

Maandag 26 juli

We staan om 6 uur op want we gaan met een plaatselijke gids en zijn tuk-tuk naar de achterbuurten om de Toddy-Tappers aan het werk te zien.  De jonge kerel is een moslim en neemt ons eerst mee naar zijn Moskee en de begraafplaats.  Dan maken we een halte bij hem thuis en laat ons kennis maken met zijn moeder, broer en zusjes en het hele interieur.  Het is er armoedig en smerig.  We krijgen er hele sterke koffie met heel veel suiker in, aangeboden en mogen foto’s maken waarvoor we ze de nodige rupias geven en balpennen voor de studenten.

Dan rijden we de jungle in en maken kennis met de man die in de bomen klimt om de potten met palmwijn te ledigen en met zijn helper die het grondwerk moet verrichten.  We proeven de palmwijn, maken foto’s en beloven een afdruk naar hun adres te sturen.

De jongen brengt ons met de tuk-tuk terug naar het hotel.  Dit was een hele mooie ervaring.

We zijn nog net op tijd voor het ontbijt van 9.30u.

Op het strand staat een verkoper met mini schildpadjes die gemaakt zijn van schelpjes.  Ze zijn zo schattig en mooi dat ik er een paar koop.  We krijgen er nog een heel kleintje bovenop als ik beloof dat we “tell our friends” zullen doen.  Ik deel ook mijn hotel zeepjes – tandenborstels – pennen en parfumstaaltjes uit aan de verkopers op het strand die er heel gelukkig mee zijn.

In de namiddag waden we door de zee richting Bentotal Club.  Inge en Frans zitten toevallig op het strand en wuiven als ze ons zien aankomen.  We nemen een kijkje in hun huisje.  Onze ster meer is toch wel een groot verschil.

Dinsdag 27 juli

We worden om 6.30 uur wakker van de gietende regen en het begint licht te worden.

Vandaag brengen we een bezoek aan Galle.  We hebben via Thomas Cook een auto met chauffeur gehuurd voor 110 km, tijd heeft geen belang.

Om 9 uur staat de gids klaar.  We hebben een lunchpakket meegekregen.

We zijden eerst naar de schildpaddenfarm in Bentota en zien er babyschildpadjes van  1 dag, van 2 dagen en van 1 jaar oud enz…

Na een donatie voor de vrijwilligerskas gaan we naar de maansteen mijnen in Mitiyagoda en zien enkele mijnwerkers aan ’t werk met het ophalen en spoelen van de mineralen en edelstenen en komen ook hier weer in de winkel terecht.  Onze begeleider ter plaatse is een beetje boos als blijkt dat ik niets wil kopen.

Op dit zelfde terrein is er ook een kaneel-bedrijfje en zien we hoe men de “cinnemon-oil” distilleert uit de bladeren van de boom, de wandelstokken maakt uit de stam van de boom en de kaneelstokjes van de schors van de boom.  Na uitleg waarvoor de olie zo bijzonder is kopen we een flesje.

We vervolgens onze weg naar Galle om de overblijfselen van het Fort te bezoeken dat de Hollanders bouwden nadat ze in 1640 het reeds bestaande Portugeese Fort hadden veroverd.  We lopen over de wallen, zien de klokkentoren, de vuurtoren, het kruidhuis.

Al mag het niet, toch zoek ik wat koraalstenen en neem ze mee.

We lunchen in een restaurant terwijl aan de hemel de sluizen worden opengetrokken.  Hier valt meer regen op 1 uur dan in België op 1 maand.

Rond 14.30 beginnen we aan onze terugweg naar Bentota, een 2 uur durende, uiterst chaotische terugrit.  Vooraleer we aan het hotel zijn blijkt dat we nog een 15 tal kilometers extra moeten betalen.

Terug aan ’t hotel besluiten we een wandeling te maken door de achterliggende paadjes van Bentota.  We worden gevolgd door een man op de fiets die blijkbaar in de keuken van ons hotel werkt.  Ongevraagd gidst hij ons op een voortreffelijke wijze door zijn dorp.  Hij laat ons de planten en bomen zien en noemt ze bij naam, geeft ons een rondleiding in zijn tempel en laat stelt ons voor aan  de hoofdmonnik. Dan leid hij ons naar de lagune waar we 2 vissers leren kennen die hun netten hebben uitliggen voor kreeft.  Ze nodigen ons uit om op de boot plaats te nemen en varen met ons door de mangroven, leggen aan om de reuze salamanders te tonen en varen verder de rivier op.

Na een half uurtje leggen ze aan dicht bij ons hotel en verschijnen plotseling met het prijskaartje van 2.900 rupias.  We worden boos om dit bedrog en weigeren meer te betalen dan de fooi die we zinnens waren om aan hen te geven.  Aan het hotel vraagt onze gids ons geld voor drank en we geven hem een flinke fooi want dat heeft hij wel verdiend.

Woensdag 28 juli

Vandaag hebben we de eerder geplande excursie op het water met plaatselijke vissers.  Eigenlijk is het soortgelijk aan diegene die we gisteren al maakten.  Een jongetje in een klein bootje komt ons tegengevaren en laat ons een baby krokodil zien en vasthouden zodat we foto’s kunnen maken.

Terug in het hotel, na de lunch, om 16 uur hebben we ingeschreven voor een ayurvedische behandeling bestaande uit een top tot teen massage met medicinale kruidenolie, een stoombad en een kruidenbad.  Hoewel de acomodatie vrij armoedig is, is de behandeling prima en we genieten ervan.  De relaxing – meditation music uit India maakt me nerveus i.p.v. te ontspannen maar dat blijkt de masseuse niet de deren, blijkbaar heeft ze geen andere.

Als we na anderhalf uur buiten komen horen we knallen.  Het blijken de stoppen te zijn van champagneflessen want er → zopas een Engels paartje getrouwd in de tuin van het hotel.  We  gaan een kijkje nemen en zien nog net hoe de bruidsmeisjes op een olifant plaatsnemen eb hoe de stoet met de familie naar het strand trekt om foto’s te laten nemen.

’s Avonds besluiten we om als eerste in het restaurant te zijn om fot’s te kunnen maken van de fantastische buffetten. De deuren van de keuken staan deze avond open voor de gasten zodat we een blik kunnen werpen achter de schermen van al dat moois en lekkers.

Na het diner gaat het trouwfeest van deze namiddag verder in de bar samen met al de overige gasten van het hotel.

Donderdag 29 juli

Na het ontbijt en een fikse regenbui willen we nog even naar het naburige dorpje om inkopen te doen voor thuis. We kopen 3 handgemaakte en beschilderde maskers; 1 met de cobra – 1 met het vuur en 1 met de adelaar.  Ze staan voor vriendschap – gezondheid en voorspoed.  Ook kopen we enkele houten lepels die gemaakt zijn van de kop van een kokosnoot.  De rest van de dag besteden we aan luieren – zonnen en lezen.

Vrijdag 30 juli

Heel de dag blijven we aan het hotel.  We genieten van de golven van de zee – het zwembad – onze luie zetel en leesmateriaal.

Om 16.00 uur zal er weer een trouwpartij van een engels paartje zijn.  Deze keer staan we als eerste langs de zijlijn om de ceremonie te kunnen meemaken.  Ongelooflijk prachtig hoe de bruidegom als eerste wordt afgehaald door de priester en daarna de bruid door de dame van de receptie omringd door inheemse trommelaars en dansers in hele mooie kostuums.

Na het diner nemen we afscheid van de obers en bedanken hun voor de goede service met een flinke fooi.  We gaan op tijd naar bed wand om 1 uur zal de wekker aflopen om terug naar België te keren.  De vakantie is voorbij.

Zaterdag 31 juli

Om 1 uur worden we gewekt en om 1.30 stappen we in de bus richting Colombo.  Onderweg pikken we onze Ceylon-tour-vrienden op en om 3.30 zijn we op de luchthaven om in te checken.  Om 6.30 u gaan we de lucht in en 10 uur en 25 minuten laten landen we op Schiphol Amsterdam waar we opgewacht worden om naar huis te gaan.

Sri – Lanka, mooi eiland, je was het waard om gezien te worden.