Dit blog toont U maar één pagina. De andere worden in een archief geplaatst. U kunt het archief raadplegen per maand. Door onderaan de pagina op één der pijlen te klikken kom je verder. Oudere publicaties worden nog regelmatig bijgewerkt.
Mooie foto van de Kortrijkse Rijkswachtkazerne rond 1930. Rechtsboven aan het venster de districtscommandant heeft alles in het oog ! Aan de ingang een dienstfiets en enkele binnenwoners. Die ingangspoort heb ik nog weten vervangen in de jaren 1980. Het gebouw is nog identiek.
De Nationale Vereniging Miliciens en Beroepsmilitairen van België afdeling Roeselare brengt zondag aanstaande 19.05.2019 hulde aan rijkswachter Georges Golinvaux. Georges Golinveaux werd gekwetst tijdens de 18 daagse veldtocht te Moorsele. De rijkswachtbrigadier stierf in mei 1940 na een aanval van Duitse gevechtsvliegtuigen. Golinvaux staat symbool voor de vele gesneuvelden. Zie gevoegde uitnodiging.
In 1970 zaten we samen op de trein naar Brussel op weg naar onze toekomstige firma. Je ging bij de infanterie en ik bij de cavalerie. Onze wegen splitsten zich na de opleiding. Jij als fier "Zwaantje" op een grote moto, ik in een burgerpakje. Maar telkens we elkander tegen kwamen was het lachen geblazen en feest. Het ga Je goed vriend.
De zoon van onze collega Rudy Vansteenkiste (Misdrijfanalist district Kortrijk) heeft de frituur "Foodkorner" aan de Kortrijksestraat 138 in Heule (aan den traveir). Alles huisbereid, netjes, verzorgd, lekkere menu's...allé welke zendarm eet er nu niet graag frietjes.
Een artikel uit de Krant van West Vlaanderen aangaande de op ruststelling van Johan Deseyn, ex-lid van de brigade Harelbeke. Johan is tevens een begenadigd schrijver in het genre psycho horror. Hij is in 2018 reeds aan zijn zeventiende boek toe, voor meer info hierbij enkele links naar zijn werken.
DEERLIJK - Johan Deseyn (58) gaat met pensioen na een lange carrière bij rijkswacht en politie. Tijdens een zitting van de politieraad van PZ-Gavers werd hij gehuldigd. Voor hem en zijn echtgenote Carine Devos waren er geschenken.
Johan Deseyn en zijn echtgenote Carine Devos, samen met zonechef Jean-Louis Dalle, burgemeesters Claude Croes (Deerlijk) en Alain Top (Harelbeke). (Foto MVD)
Johan Deseyn is een geboren en getogen Deerlijkenaar. Eind 1978 trad hij in dienst bij de rijkswacht in Brussel en bleef er tot maart 1984. Daarna verhuisde hij naar de Havenbrigade in Gent (tot februari 1992). Hij werd in 1992 lid van de Rijkswachtbrigade in Harelbeke en bleef dit tot de politiehervorming in 2001. In de nieuwe politiezone Gavers (Harelbeke-Deerlijk) werd hij politie-inspecteur, een functie waarin hij thans met pensioen gaat.
“In Brussel moest ik één jaar allerlei diensten vervullen: piket, ambassades bewaken en drie jaar patrouilles anti-banditisme. In de havendienst deed ik brigadewerk met interventiedienst (met de combi op baan, red.)”, overloopt Johan zijn carrière. In de politiezone werkte hij acht jaar in een combinatie interventiedienst/dispatcher, twee jaar in de dienstplanning (kantoor in Deerlijk) in combinatie met plantondiensten en bijstand aan ploegen op baan. De laatste vijf jaar deed hij volledig interventiedienst.
Mensen helpen
“Het liefst voerde ik opdrachten uit waarbij ik mensen kon helpen of bijstaan. Slachtoffers van wat dan ook helpen en veroorzakers van onheil laten stoppen”, gaat Johan verder. Het samenwerken in de groep omschrijft hij als een aangenaam gegeven dat bijdroeg tot het goed uitvoeren van alle opdrachten. “Ik zal hen missen. De laatste jaren was ik de ‘oudste’ van de bende en bood graag mijn ervaring aan voor degenen die mij om bijstand vroegen.”
Voortaan zal hij meer tijd hebben om boeken te schrijven. “Al sinds mijn 14de schrijf ik verhalen. Die verhalen werden novelles en novelles werden boeken, romans. Op 17 oktober werd mijn 14de boek officieel voorgesteld bij uitgeverij Kramat in Westerlo. Het was mijn twaalfde roman”, zegt Johan met enige trots.
Verder omschrijft hij zichzelf als een huisman. “Huishouden, tuin onderhouden, ouders en schoonouders bijstaan indien nodig en als alles goed gaat een taak als opa in het voorjaar van 2018”, besluit Johan met een blik in de toekomst. (MVD)
Wie kent Marcel niet ? Voorbeeld van een straatgendarm, vaderfiguur voor zijn jongere medewerkers en eeuwige optimist. Een artikel uit de KW KRANT van 2017. Marcel verblijft momenteel in een rusthuis in Kuurne.
KUURNE - Ter gelegenheid van hun diamanten huwelijksverjaardag werden Marcel Callewaert en Agnés Hoornaert door een delegatie van het gemeentebestuur en de Orde van de Ezel gehuldigd.
Marcel Callewaert en Agnés Hoornaert mochten klinken op hun 60ste huwelijksverjaardag. (Foto WDK)
Het was feest bij Marcel Callewaert en Agnés Hoornaert naar aanleiding van hun zestigste huwelijksverjaardag. Marcel is de jongste uit een gezin van vier kinderen en liep zijn kleuterschool bij de Zusters in het Sint-Vincentius Apaula in Gits. Zijn lagere school werkte hij er af in de Jongensschool. Vervolgens volgde Marcel een opleiding kleermaker, al was dat dik tegen zijn zin. Hij had liever voor bakker gestudeerd. Marcel ging halftijds aan de slag als postbode en kleermaker. Na zijn legerdienst trad hij aan bij de rijkswacht, een job die hij uitoefende tot zijn pensioen in 1987.
Agnés is afkomstig uit een gezin van vier kinderen en was eveneens de jongste. Ze groeide op in Lichtervelde, waar ze haar kleuter- en lagere school doorliep. Agnés, die haar ouders op jonge leeftijd verloor, werd met haar broers en zus opgevoed door haar tante.
Marcel en Agnés leerden elkaar kennen in café ‘De Zwaan’ in Lichtervelde, waar ook geregeld werd gedanst. Toen Agnés haar oog liet vallen op Marcel, bezweek die snel voor haar charmes. Het paar trad in Lichtervelde in 1957 in het huwelijk en verhuisde naar Brussel, waar Marcel werkte. Later volgde nog een verhuizing naar Ruiselede om uiteindelijk in 1974 zich definitief in Kuurne te vestigen. Uit hun huwelijk werden drie kinderen geboren: Geert, Anne-Mieke en Martine. Die zorgden ondertussen voor negen kleinkinderen. Het diamanten paar mocht ook al een achterkleinkind verwelkomen. (NSK)
Charles Pyncket en zijn echtgenote Julienne getrokken in Eksaarde in 1957. Charles deed dienst in de brigades St Niklaas Waas en Moorsel om dan voor vele jaren in de brigade Kortrijk zijn plicht te vervullen. Hij was er tevens een van de laatste brigadecommandanten. Momenteel (2018) vertoeft hij in een rustoord in Marke.
Een voorbeeld van een Gendarm. Propere Combi, net uniform, mooie rechte houding, stoere blik, radio in de hand, kepi lag waarschijnlijk nog op de schenkbank.
Was lid brigade Kortrijk en na de eenmaking rechthouder van de Politie van Wervik.
We vernemen het overlijden van de oude Districtscommandant van Roeselare
Edgard Seynaeve
Geboren in 1941 en overleden op 14.12.2018
De uitvaartdienst vindt plaats in de decanale Sint-Michielskerk op donderdag 20 december 2018 om 11 uur.
(Rouwbrief in bijlage)
Artikel uit Krant van West Vlaanderen :
ROESELARE - Op vrijdag 14 december is in het wzc Vincenthove Edgard Seynaeve op 77-jarige leeftijd overleden. Tijdens zijn actieve loopbaan was hij rijkswachter, maar hij verwierf vooral bekendheid als plaatselijk geschiedkundige. Hij heeft een aantal boeken op zijn naam, vooral over militaire geschiedenis.
Edgard Seynaeve werd geboren op 11 juni 1941 in Ruien (Kluisbergen) en groeide daar ook op. Hij volgde les aan de Universiteit in Gent en combineerde later zijn legerdienst met de Militaire School. Edgard werd tijdens zijn loopbaan Kapitein-commandant bij de Rijkswacht. Na regelmatig verhuizen, onder meer naar Ukkel en naar Gent, werd hij in 1977 overgeplaatst naar Roeselare. Hij was er twee jaar tweede Commandant bij de Rijkswacht en later, tot aan zijn pensioen, districtscommandant. Als een echte kapitein hield hij daar zijn schip recht.
Tijdens zijn legerdienst bij de transmissietroepen in Keulen leerde Edgard Monika Bock kennen en hij trad met haar op 7 december 1960 in het huwelijk. Samen kregen ze een dochter Pascale, die de echtgenote werd van Vasillis Athanasopoulos (+2013). Edgard was de fiere opa van zijn enige kleindochter Monika.
Familiekunde
Edgard Seynaeve had en brede interesse in geschiedenis en las in zijn vrije tijd veel vakliteratuur. Zelf was hij auteur van verscheidene geschiedkundige werken en lid van binnen- en buitenlandse culturele en geschiedkundige verenigingen. Hij was veel weg naar congressen in het buitenland en gaf ook vele spreekbeurten. Van 1999 tot 2008 was hij nationaal voorzitter van Familiekunde Vlaanderen. Hij was ook ere-vicevoorzitter van de Belgische Federatie Genealogie en Heraldiek. In zijn vrije tijd schilderde Edgard wapenschilden.
Edgard wordt omschreven als een bon vivant, die eerlijkheid hoog in het vaandel droeg. Hij kon niet tegen oneerlijkheid en onrechtvaardigheid. Voor hem was een woord een woord. In alles wat hij deed was hij een vaderfiguur en het was een plezier om met hem te werken. Een drietal jaar geleden begon het mistig te worden in zijn hoofd, waardoor Edgard stilaan de grip op het leven verloor. Met veel liefde werd hij thuis door Monika verzorgd en een paar dagen per week ging hij naar het dagcentrum De Haard. Toen het voor Monika te zwaar werd moest ze de ergste beslissing uit haar leven nemen en werd Edgard in mei 2018 in het wzc Vincenthove opgenomen. Hij laat met zijn familie ook zijn 97-jarige moeder na, die zich nog heel bewust is van zijn overlijden. In de Sint-Michielskerk werd op donderdag 20 december afscheid genomen van deze veelzijdige man. Volgens zijn wil werd zijn as op de strooiweide van de nieuwe stedelijke begraafplaats verstrooid. (EM)
Eind jaren 1960 - Ingang kantine Rijkswachtdistrict Kortrijk. Rechtsonder “hoofdcantinier” Cyriel Danneels (zie zijn epauletten) met zijn drie adjuncten. Bij vroegere gelegenheden werden op de erekoer bloemen, wapenschilden en vlaggen geplaatst. Het personeel was steeds in perfecte kledij.
Die oefeningen, later vervangen door teambuilding waren steeds lastige momenten...met Pedro Decrock, Rik Vancoillie, Rudy "Peuke", Pieter Breughe, Xavier Staelens, Bart Bathelomeus...
Foto genomen in de vernieuwde buren van de BOB van Kortrijk - Typisch plaatje van de BOB in de jaren 1960-70.
Klassieke kledij, jas hemd en das, voorbeeldige houding. Een nieuw blad in de typmachine. Op het bureelblad de nodige stempels in houder. Uiterst rechts is een gedeelte van de stencyleermachine zichtbaar bij gebrek aan kopieerapaaraat. Let op de gesableerde granaten voor de vensters, er zijn er nu nog weinig van overgebleven. Zicht door het venster : gevel van café De Klokke, waar men regelmatig stiekem naar gluurde of het reeds geopend was om een limonade te gaan drinken. Zalige tijden, het woordje "Stress" was nog niet uitgevonden.
Een zekere kapitein Delporte verbood de burgers in 1914 om met fietsen te rijden op straf van inbeslagname ! Zal wel op aanwijzen van de Duitse bezetter geweest zijn.
