|
Deze morgen is hier op de camping een luchtballon, Montgolfière, neergestreken. Er was plaats genoeg voor het sissende monster. Het weer was geschikt voor een voettocht door het Puisayelandschap. We deden de route des Folies. Vele paden waren nauwelijks begaanbaar door diepe plassen en ontoegankelijke modderwegen. We hebben toch genoten van onze 12 kilometer en we begrepen nu pas waarom de Puisaye gekend is om zijn “poteries”, zijn aardewerk. De grond is oker gekleurd en is daarom
uiterst geschikt voor ambachtelijk aardewerk.
Ik kom in gesprek met vele mensen hier. Velen denken dat België nog een unitaire staat is met steden als Bruxelles, Namur, Liège et la petite ville de Bruges. Volgens hen is er nog een minderheid niet-Franssprekenden, maar Europa indachtig, zal deze minderheid toch te verwaarlozen zijn. En telkens opnieuw geef ik uitleg over de Vlaamse cultuur, het overwicht van de Vlamingen, de Vlaamse economie en de staatshervorming, waarbij de gemeenschappen belangrijker zijn dan den “Belgiek”.
Het zal de lezer ook opgevallen zijn dat onze vorm van toerisme een beetje anders is dan het massatoerisme. Wij mijden de grote trekpleisters en de commerciële circuits. Op die manier proberen we mee te leven met de plaatselijke bevolking door de kleine dingen op te zoeken zoals een wandeling door bos en veld of een praatje op het marktplein. Ook proberen we de auto zoveel mogelijk te laten staan, want autotoerisme is niet aan ons besteed. Door het reizen van de ene camping naar de andere hebben we al meer dan genoeg asfalt gezien.
|
