Met de caravan door Bourgondië en verblijf in de Finistère
24-04-2016
Zondagsrust in St.Sauveur
Mistdampen stijgen uit het meer aan de camping. Het is zondag in St.Sauveur-en-Puisaye. Veel volk loopt er niet op straat en de weinige mensen die ik tegen kom, hebben zin in een gesprekje. Het valt op dat de mensen hier bijzonder vriendelijk en communicatief zijn. Het station van St.Sauveur stelt momenteel niet veel voor, maar vanaf 1 mei beginnen de toeristische ritten met de autorail “Picasso”. De kerk is leeg en staat eenzaam aan de rand van het stadje, niet gebruikelijk, want meestal staat deze aan een plein in het midden. Dan vind ik hier nog een ouderwetse boekhandel, waar tweedehandse en zeldzame boeken verhandeld worden.
Deze namiddag zijn we naar Chablis en de grote stad Auxerre gereden. Chablis is gekend om zijn voortreffelijke wijn en het puilt er uit van de wijnhandelaars met hun proeverijen. Van Chablis naar Auxerre is het maar 10 kilometer. De hoofdstad van de Yonne heeft veel te bieden: mooie winkelstraatjes en authentieke Bourgondische gevels. In 2007 heb ik een zalige week op kosten van sociale zekerheid en het ziekenfonds mogen verblijven in Auxerre, in het ziekenhuis. Ik had mijn been gebroken in Tonnerre en werd toen 35 kilometer verder naar Auxerre gebracht door de ambulance van de Pompiers. De operatie was geen succes. Twee jaar ben ik bezig geweest met mijn krom been en er kwamen vijf operaties aan te pas.
De dag is gestart met regen. De Puisaye is er voor gekend. Alles blijft mooi groen hier en het aantal plassen, vijvers en meren is bijna niet te tellen. Wie de regen niet schuwt, vindt hier een paradijs. Mooi zo!
Daar is ze dan, Colette, in het museum van St.Sauveur-en-Puisaye. Mijn bezoek aan het museum duurde een uurtje. Ik zag er de salons, de werken, de foto’s en alle herinneringen aan de beroemde Franse schrijfster, die leefde van 1897 tot 1954. Ze was in haar tijd vooruitstrevend en schreef vele romans en toneelstukken. Drie keer was ze getrouwd, en de laatste keer met een …belg! Quel honneur pour notre patrie! Ik heb een pocketboekje gekocht van Colette, om me te oefenen in de rijke Franse taal met de imparfait en de passé antérieur. Haar boeken behoren tot de grote Franse literatuur.
Deze morgen is hier op de camping een luchtballon, Montgolfière, neergestreken. Er was plaats genoeg voor het sissende monster. Het weer was geschikt voor een voettocht door het Puisayelandschap. We deden de route des Folies. Vele paden waren nauwelijks begaanbaar door diepe plassen en ontoegankelijke modderwegen. We hebben toch genoten van onze 12 kilometer en we begrepen nu pas waarom de Puisaye gekend is om zijn “poteries”, zijn aardewerk. De grond is oker gekleurd en is daarom uiterst geschikt voor ambachtelijk aardewerk. Ik kom in gesprek met vele mensen hier. Velen denken dat België nog een unitaire staat is met steden als Bruxelles, Namur, Liège et la petite ville de Bruges. Volgens hen is er nog een minderheid niet-Franssprekenden, maar Europa indachtig, zal deze minderheid toch te verwaarlozen zijn. En telkens opnieuw geef ik uitleg over de Vlaamse cultuur, het overwicht van de Vlamingen, de Vlaamse economie en de staatshervorming, waarbij de gemeenschappen belangrijker zijn dan den “Belgiek”. Het zal de lezer ook opgevallen zijn dat onze vorm van toerisme een beetje anders is dan het massatoerisme. Wij mijden de grote trekpleisters en de commerciële circuits. Op die manier proberen we mee te leven met de plaatselijke bevolking door de kleine dingen op te zoeken zoals een wandeling door bos en veld of een praatje op het marktplein. Ook proberen we de auto zoveel mogelijk te laten staan, want autotoerisme is niet aan ons besteed. Door het reizen van de ene camping naar de andere hebben we al meer dan genoeg asfalt gezien.
Onze camping is groot, immens groot. Een grote plas, een meer, overheerst. Verder is er veel ruimte en de rondwandeling rond de camping duurt een half uur. Er heerst een volstrekte rust. Vandaag, woensdag, is het marktdag in St.Sauveur-en-Puisaye. Veel stelt het niet voor, maar het is een plaats om aan de praat te geraken met de mensen van hier. Colette ging hier vroeger ook om haar eieren en prei.
Wat doet een kampeerder als hij ’s ochtends rond half zeven wakker wordt? Hij maakt foto’s, doet een wandeltripje met de hond, wast en scheert zich en zet de koffie klaar. Rond 8 uur is de receptie open en kan er brood, de gekende baguettes, afgehaald worden. Straks gaan we naar de markt in het stadje, zo’n anderhalve kilometer stappen.
Deze morgen was het 0 graden in de Loire, frisjes dus. Na een rit van 260 kilometer zijn we kort na de middag aangekomen op de mooie camping Parc Des Joumiers in St.Sauveur-en-Puisaye. De camping is een mega groot park met een vijver, bijna een meer groot. We werden er hartelijk verwelkomd. Ik heb dan mijn stapschoenen aangetrokken voor een korte kennismaking met St.Sauveur, de stad van Colette. Ik heb een lang gesprek gehad met de verantwoordelijke voor toerisme en heb een reeks wandelfiches gekregen. Hopelijk blijft het weer geschikt voor stevige wandeltochten en voor een bezoek aan Guédelon, waar ze een middeleeuws kasteel aan het bouwen zijn op de wijze van de middeleeuwen. Tegen 2032 zou het bouwwerk klaar moeten zijn.
Het ganse weekend werd overheerst door de regengoden. Niet alleen de Loirerivier was nat, maar ook al wat uit de hemel valt. Dit geeft het voordeel dat er geen muggen zijn en dat we ons kunnen toeleggen op een kuisbeurt van de caravan en op het lezen van boeken, waar we nooit tijd voor maakten. Houden zo! Philippe en Marylene kwamen ons een bezoek brengen. Hier een foto van de V 200 omringd door zijn gezelschap tussen twee regenbuien door. Onze elf jaar oude Diarmuid is altijd in zijn nopjes en voelt zich als een pup.
