Uiteindelijk konden we dan onze bergschoenen aantrekken. Mijn dierbare Colette indachtig, zijn we begonnen aan de “sentier de Colette”. Of de bekende schrijfster uit de jaren 1900-1950 zelf ooit de tocht gedaan heeft, betwijfel ik, en toch schreef ze vaak over “haar” Bourgondië, over “haar” Pays de Puisaye in haar muffe Parijse salons. De tocht ging van de stad St.Sauveur naar Moutiers, een vredig en ingeslapen dorpje. Er staat wel een heuse kerk van de heilige Petrus met oude muurschilderingen. De bodem was niet te nat, maar de stijgingen en dalingen waren redelijk nijdig. We zagen hier ook weer de rode aarde, die kleibakkers gebruiken voor hun “poteries”.
|