Toen we vorig jaar onze boerderij kochten was één van de eerste aankopen die we deden een zwembad. Maar door alle veranderingen die er dienden te gebeuren aan de woning was het er nooit van gekomen om het zwembad ook te plaatsen. En nu met die hoge temperaturen (want ook in Polen is het ondertussen méér dan 30°C) moest het er toch maar eens van komen. Omwille van de dikke muren (allemaal tussen 60 cm en 90 cm) is het in huis wel lekker koel, maar een frisse duik bij zulke hoge temperaturen is toch altijd wel leuk. Zeker als straks de kleinkinderen afkomen. Dus haalden we vol goede moed de doos van de hooizolder (nog een echte met hooi en al) en starten we met het openen van het pakket. De afmetingen 4,88 meter op 1,07 meter hadden we wel gezien en dat kon makkelijk in de tuin, maar hoeveel water dat wel betekende, daar hadden we helemaal geen aandacht aan geschonken. En, dat hadden we beter wel gedaan. Zoals zo veel huizen op "den buiten" hier in Polen, hebben we geen leidingwater, maar komt ons water via een oppompsysteem uit een put, diep uit de grond. Fris, lekker, zuiver, gezond water.
Eerst samen de instructievideo bekeken en dan vol goede moed eraan begonnen. Alles ging zeer vlot en na enkele uren voorbereiding begonnen we het water te laten lopen. Traagjes, zodat het water vrij snel kon opwarmen en wij vlug zouden kunnen profiteren van een heerlijke plons om af te koelen. Maar opeens stopte het water met lopen. En toen we naar de hydrofoor gingen kijken merkten we tot onze grote verbazing dat er geen water meer bleek te zijn en we waren nog maar pas gestart met vullen. Hoeveel water hadden we dan wel nodig? Toch maar eens zorgvuldig de handleiding doorgenomen, maar nergens iets over de hoeveelheid water. Tot ik de doos nog eens goed bekeek. Badinhoud 80% gevuld 14.000 liter.
Waar moesten we dat gaan halen? Gelukkig was één van de buren aanwezig en die stelde voor om de brandweer om hulp te vragen. Ik geloofde nooit dat dat mogelijk was, maar als ge het niet vraagt weet ge het niet. Zoals ze zo vaak zeggen: een neen hebt ge al, een ja kunt ge krijgen. Dus zo gezegd zo gedaan, de brandweer gecontacteerd en ja hoor die konden ons helpen.
We moesten wel even wachten, want de hele ploeg zat naar de voetbalwedstrijd Spanje tegen Oekraïne te kijken en dat was even belangrijker, maar zodra die match gedaan was, zouden ze afkomen. Op dat ogenblik was Greet even met onze buurvrouw Ella gaan winkelen. Die wisten dus niets af van het opgelopen watertekort. En zoals het zo dikwijls gaat, kwamen die juist terug naar huis op het ogenblik dat de brandweerwagen zich op ons erf aan het manoeuvreren was. Paniek dus. Wat was er gebeurd? Waar was het aan het branden? Maar zodra Greet op het erf kwam, zag ze enkel lachende gezichten, dus veel kon er niet aan de hand zijn.
Vijf keer zijn ze hun bluswagen komen legen in ons zwembad. En voor volgend jaar is er al een afspraak gemaakt, zodat we onze watervoorraad niet moeten aanspreken.
En toen we deze morgen het waterpeil controlleerden was alles weer normaal.
Eind goed, al goed.