Zij schreef daarnet het volgende. Het was een verrassend blij weerzien. Jan was helemaal ontspannen, had ik de indruk. Hij zag er gelukkig uit en het was ontroerend hoe hij in de kerk van Orthez, "Panis Angelicus"zong. Toen hij belde dat we toch eens naar de slaapplaats moesten gaan kijken, vonden we een verrassend mooi, oud torentje waar ze heel goed gehuisvest zaten. De was, was al aan het draaien en een andere pelgrim had al 3 kopjes gezet voor thee voor hen met peperkoek. Een leven waar we toch echt niets van weten, alleen maar als je het zelf doorstaat kan je dat begrijpen. Het is ook een hele confrontatie met jezelf denk ik. Met Helmud erbij loopt het dan weer anders, maar ik denk dat dit erbij hoort. Mensen ontmoeten, een stukje met hen de weg opgaan, loslaten en weer alleen verder trekken tot er weer iemand op je pad komt. Zondag (dus eergisteren) toen ik een smsje stuurde, zat hij al in Pamplona! Het grootste deel heeft hij al achter de rug. Ook het moeilijkste denk ik, want de route in Spanje die hij nu volgt, is wel meer gericht op de pelgrims. Dit was wat zijn zus zo mooi schreef. Toch leuk als iemand van je gezin eens langs komt en dan nog foto's neemt ook.
Reacties op bericht (1)
05-10-2013
hip hip hoera
Je hebt al het spaanse Baskenland bereikt, super dat je al zover bent Jan maar gefocust blijven op Compostela. Deze weg is om nooit te vergeten.
Groetjes
van ons
05-10-2013 om 18:49
geschreven door Viviane en Reginald
