NU: Durven met Vlaanderen!
Strijdrede Ijzerwake 24 oogst 2008 te Steenkerke
Beste griezels, mentaal gehandicapten, mestkevers, fanaten van familiefeestjes zoals het Vlaams-Nationaal Zangfeest, xenofoben, neonazis, fascisten en alle andere Vlamingen.
Ik groet u allen hartelijk en ik ga er van uit dat iedereen - op de Belgische Staatsveiligheid na- zich bij deze aangesproken weet en zich uiteraard ook welkom voelt.
Vlamingen, bedevaarders,
het was voor mij niet moeilijk om op de vraag om hier vandaag het woord te voeren, meteen ja te zeggen. De reden ligt voor de hand. Want voor u staat een vrij man. Een vrijgevochten Vlaming. En wat sommigen ook mogen beweren, ik kan u meteen geruststellen: ik ben niet rechts en ik ga ook niet naar rechts. Ik ben niet links en ik ga ook niet naar links. Maar ik ben wel rechttoe - rechtaan.
En ik ga gewoon rechtdoor. Voor een onafhankelijk Vlaanderen. Niet meer, maar zeker niet minder.
NU: Durven met Vlaanderen! is het verdienstelijk motto van deze plechtige wake. En dat is goed. Maar als u het mij toestaat, is dat voor mij toch net iets te braaf en vooral iets te voorzichtig. Ik zou graag een stap verder willen gaan. Anders gezegd: we moeten vandaag aan belgië en de rest van de wereld niet meer laten weten dat we nu eindelijk gaan durven met Vlaanderen, maar we moeten vooral klaar en duidelijk zeggen wat we nu gaan doen met Vlaanderen. Laten we dus voortaan alleen nog spreken over doen en over daden. Zonder aarzeling. Zonder achterhaalde belgische complexen. Doen moet nu het motto zijn. NU! Met zn allen samen en vóór Vlaanderen! In navolging van, en als eerbetoon aan de zovele moedigen, die ook hier, op deze plek, hun woorden in daden hebben omgezet. We zijn het hen zonder meer verschuldigd!
Beste vrienden,
we schrijven vandaag 24 augustus en als medicus kan ik Eric Van Rompuy - u weet wel, de broer van - helaas niet bijtreden toen hij enige tijd geleden, Rene De Clercq parafraserend, onomwonden stelde dat de belgische staat ligt te sterven. Dat is pertinent onjuist! De belgische staat ligt niet te sterven. De belgische staat is dood. Morsdood. Want het moet nu toch stilaan voor iedereen duidelijk zijn dat deze on-staat alleen nog kunstmatig in leven wordt gehouden.
En zich, in de loop der jaren, op kosten van Vlaanderen, schaamteloos aan de Vlaamse economische hart- en longmachine heeft vastgeklampt. Dat heeft althans de huidige crisis nog maar eens ten overvloede aangetoond. En ik ben het dus graag eens met Yves Leterme, als hij eindelijk laat optekenen dat de limieten van het federale overlegmodel bereikt zijn. Alleen, wij wisten dat al veel langer.
Blijft de vraag, waarop hij dan nog wacht om samen met zijn kartel en met alle Vlaamse politici, de stekker uit te trekken? Of durven ze niet? Of gaan ze misschien wachten tot wanneer het te laat is en ook in Vlaanderen de stroom vanzelf uitvalt? Aan hen zeg ik daarom van op deze bij uitstek Vlaamse katheder: stop deze belgische waanzin! Want zachte heelmeesters maken alleen maar stinkende wonden. En doe gewoon wat in zon geval en zonder uitstel gedaan moet worden: snijden, snijden en nog eens snijden...
Vlaamse vrienden : we bevinden ons vandaag op een historisch kantelmoment.
Vandaar dat we het kaakslagflamigantisme vanaf nu voorgoed achter ons kunnen laten.
U zult mij dus ook vandaag niet horen klagen. De belgische politieke surplace heeft zijn hoogtepunt bereikt en dat heeft zo zijn voordelen. Het Vlaams politiek bewustzijn is groter dan ooit en groeit nog naarmate de crisis aansleept. Vlaanderen radicaliseert. En terecht. Blijkens een opiniepeiling van Het Laatste Nieuws van begin juni, wil ongeveer 49% van de Vlamingen dat België barst. Nu weet ik wel dat men met opiniepeilingen altijd voorzichtig moet omspringen, maar het geeft toch een indicatie. Zeker als we er rekening mee houden dat men mijn mening niet heeft gevraagd en die van jullie waarschijnlijk ook niet.
Maar goed, dit neemt niet weg dat ik hier toch een aantal overwegingen wil maken en ook een aantal waarschuwingen wil formuleren. Waarschuwingen, voor de niet te onderschatten en perfide reanimatiepogingen van de neo-belgicistische vossen, die nu ineens, zelfs bij monde van drie koninklijke musketiers, de passie van het confederalisme gaan prediken. Wat wil zeggen vrienden, dat wij, Vlaamse boerkes, op onze ganzen moeten letten. Dat we meer dan ooit bij de les moeten blijven. Want Vlaanderen mag zich onder geen enkel beding laten opsluiten in een deelstaat die niets anders is dan een soort onderstaat in een opgelapte bovenstaat. Het woord deelstaat spreekt trouwens boekdelen. De verdeeldheid zit er reeds bij voorbaat ingebakken. En we kunnen hierover dus zeer kort zijn: Vlaanderen moet uit één mond simpelweg NEEN zeggen aan dat zogezegd zaligmakend confederalisme waarin het onvermijdelijk en allicht voor nog eens 175 jaar, opnieuw onder belgische curatele wordt geplaatst. Of, om het met woorden van Johan Sanctorum te zeggen, en ik citeer: Het confederalisme is een dode mus. Het is weinig meer dan het ultiem krimpscenario van de Belgische francofonie Einde citaat. Laat ons dus voortaan weigeren om nog te denken in termen van België. België is geen optie meer. België is verleden tijd. We hebben lang genoeg moeten aanzien tot welke misvormingen en verminkingen de opeenvolgende staatshervormingen hebben geleid. En ik zie bovendien geen enkele reden waarom dat vandaag opeens anders zou zijn. Voor ons dus geen restauratie van de bouwval België, maar de volledige afbraak! En niet tot op de grond, maar zelfs tot onder de grond. Voor ons dus zeker geen belgische borrelnootjes en ook geen vette vis in de pan. Want wij lusten geen belgische vis. Maar we willen wel de pan. Maar dan onze eigen pan. Een Vlaamse pan. Zodat we ongestoord onze eigen vis kunnen bakken. Ons eigen potje kunnen koken. Zonder tussenstappen. Nu meteen. Onverwijld. Zonder verder tijdverlies!
Want het is hoog tijd, beste vrienden, meer dan hoog tijd.
En dat kan alleen in een Vlaamse staat.
De Vlaamse staat, waarmee Vlaanderen onze vriend Luc Van den Brande, de facto zal bewijzen dat absolute statelijke soevereiniteit voor Vlaanderen geen fictie is, maar een conditio sine qua non voor echt goed bestuur .
Want pas dan, en alleen dan zullen wij de problemen die zich vandaag stellen en die morgen op ons afkomen, het hoofd kunnen bieden.
In de Vlaamse staat, die in volle onafhankelijkheid, zonder tussenkomst van derden, rechtstreeks en volwaardig lid is van Europa, en niet verstikt wordt in het Europese Comité van de Regios.
In de Vlaamse staat, die in staat is om de ontgroening en de vergrijzing op afdoende wijze aan te pakken. De miljardentransfers verhinderen ons dat nu.
In de Vlaamse staat, die in staat is om een aangepast tewerkstellingsbeleid te voeren.
Die in staat is om aan een ondubbelzinnig en specifiek Vlaams asiel- en migrantenbeleid gestalte te geven.
Die in staat is om via een Vlaamse justitie, die naam waardig, opnieuw het noodzakelijke vertrouwen te herstellen.
Die in staat is om de toekomst van onze Sociale Zekerheid veilig te stellen en verder uit te bouwen.
Die in staat is om, bevrijd van eindeloos en verlammend communautair gekibbel, de alledaagse problemen van zijn burgers, daadwerkelijk op te lossen.
Kortom, een staat die vooral en van harte, een vaderland kan zijn voor al zijn kinderen. Zonder uitsluitingen, zonder schutkringen of cordons, zonder blasfemisch taalgebruik....
En wat dan met de zogeheten solidariteit? hoor ik u luidop denken.
Wel, wat dat betreft kunnen we kort en duidelijk zijn.
In normale omstandigheden krijgt Wallonië zonder meer het statuut van bevoorrechte natie. Want Vlaanderen heeft er alle belang bij dat ook Wallonië welvarend is. En daarom zijn we ook bereid om, zonder enige vorm van misplaatst paternalisme, Wallonië nog een tijd lang in zijn economische heropstanding te blijven ondersteunen. Maar er zijn voorwaarden. En daarvoor verwijs ik graag naar de basisvoorwaarden, zoals uitvoerig gepreciseerd door mijn vriend, professor Eric Ponette. Basisvoorwaarden, waarin vrijwilligheid en democratische inspraak, transparantie, eigen verantwoordelijkheid, omkeerbaarheid en respect vanwege de ontvanger, dé sleutelwoorden zijn.
Respect betekent: pas de taalwetgeving toe in Brussel
Stop uw Frans Taalimperialisme
Stop met jullie pogingen om aan
gebiedsuitbreiding te doen
Stop met jullie pogingen om de Vlaamse Staat te
boycotten!
Spuw niet in de hand van de gever!
En denk eraan: geen solidariteit zonder soevereiniteit ! Dit zijn niet mijn woorden, maar die van Professor Ludo Abicht.
Vlaamse vrienden, bedevaarders,
Tijd om af te ronden met een aantal overwegingen.
Graag zou ik bij deze onze Vlaamse politici willen verwijzen naar een recent interview in Knack, met Vaclav Klaus, de huidige president van Tsjechië, die mee aan de basis lag van de fluwelen scheiding van Tsjechië en Slowakije. Een interview, waarin hij nadrukkelijk zegt dat hij het niet zou aandurven om contact op te nemen met belgische politici. En dat is begrijpelijk. Maar misschien moeten we de rollen dan maar gewoon omdraaien, en moeten onze Vlaamse politici naar hem toe gaan voor een uitgebreide babbel. Want zijn aanbeveling is duidelijk: volg snel ons voorbeeld, zegt hij, gevolgd door een veelbetekenend: het is -óf, óf. Niet twijfelen dus, maar doen.
En verwijzend naar de altijd nederige Herman Van Rompuy, die van zichzelf zegt dat hij de beste eerste minister is die het land nooit heeft gehad, zou ik aan Yves Leterme willen zeggen dat hij, als hij zo doorgaat, de vaderlandse geschiedenis zal ingaan als de beste eerste minister die nooit het land heeft gehad. Aan hem dus nog altijd de keuze.
Tot slot zou ik nog kort willen antwoorden op de laatste 21juli-toespraak van de koning. Met een aangepaste versie van het verzoek, dat Anton Aldi jaren geleden reeds op een IJzerbedevaart heeft geformuleerd toen mocht dat nog -, met de woorden: Sire, zwijg nu voorgoed. En abdiceer. En treed - nu het nog kan - tenminste af met eer. En werp uw kroon naar Borms!
Ik heb gezegd.
Dr. Gui CELEN
Voorzitter Pro Flandria
Voorzitter VZW KNOKK- de school van Komen
Voorzitter Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid
24 augustus 2008
België is morsdood op vrijdag 19 september in Hasselt.
Jules Gheude : belgië is dood, morsdood !
Jules Gheude
Vlaanderen wierp zich, in de loop der decennia, op tot een echte Natie
6 mei 2005. De krant Le Soir publiceert in de rubriek "carte blanche" mijn open brief, getiteld België ligt op sterven. Ik schreef toen met name:
Er is (in het noorden van het land) een groot potentieel aan stemmen die de splitsing van B-H-V eisen en meer algemeen de overheveling van nieuwe belangrijke bevoegdheden naar de gewesten willen. Als dit werkelijkheid wordt, zal het Belgische koninkrijk zich letterlijk in verregaande staat van ontbinding bevinden. Requiem voor België. (...) Bij gebrek aan een overeenkomst met de Franstaligen omtrent de gewenste institutionele hervormingen, zouden de Vlaamse politici evengoed geneigd kunnen zijn de krachttoer via hun eigen parlement te bewerkstelligen. Zij beschikken daartoe over de democratische legitimiteit en op het eerste gezicht zou niets kunnen beletten dat een meerderheidsstemming tot de afkondiging van een soevereine Vlaamse Staat leidt. Daarin zou het francofone front van de weigering kunnen uitmonden.
De verantwoordelijke Franstalige politici dragen de verpletterende verantwoordelijkheid van niet te hebben gezien of niet te hebben willen zien dat Vlaanderen zich, in de loop der decennia, opwierp tot een echte Natie.
In 1947, stelde Jean Rey vast dat het nergens, wanneer een eenheidsstaat wordt opgeruid door een nationalistische beweging, mogelijk is dat hij eindigt zonder te scheuren. (...) de wijsheid bestaat erin dit tijdig in te zien. (2)
François Perin had de wijsheid dit tijdig in te zien. Op 26 maart 1980, nam hij op spectaculaire wijze ontslag als senator en verklaarde: Ik slaag er niet meer in, om in geweten, verder te geloven in de toekomst van ons Land. (...) België lijdt aan drie, ongeneeslijke en onomkeerbare ziekten.
De eerste ziekte is, zoals ik vroeger al zei, het Vlaamse nationalisme. Hij koos vervolgens, eenzaam en als een echte staatsman van een "non-"staat, opnieuw voor deze onverdraagbare waarheden waarvan de verantwoordelijke Franstalige politici, vastgeroest in de politico-electorale passies, het niet opportuun achtten om er de nodige aandacht aan te besteden.
Vandaag zijn de feiten duidelijk: de ziekte overwint de patiënt. België is dood, morsdood!
Men zou een grove fout maken te denken dat sommigen, in Vlaanderen, minder natio nalistisch zijn dan anderen en dat, enkel Bart De Wever, een probleem stelt. Het geval Karel De Gucht is, in dat opzicht, verhelderend. De liberale tenor heeft verstand van het Vlaamse opbod. Heeft hij immers, op 6 november 2002, op de set van VTM niet verklaard: België is op termijn veroordeeld om te verdwijnen, in rook op te gaan, en dit, zonder intussen nog enige meerwaarde aan Vlaanderen bij te brengen.
Hij is het ook die, tijdens de onderhandelingen op Hertoginnendal, ermee dreigde, samen met zijn handlanger Patrick Dewael, om de financiële kraan voor de Franstaligen dicht te draaien. Het is nog steeds De Gucht die het telkens had over de Staatsgrens terwijl hij naar de taalgrens verwees. En vandaag verklaart hij dat op termijn, de wet van het aantal het steeds zal halen.
Het fenomeen is trouwens niet nieuw. In zijn persoonlijke nota's legt François Perin uit dat, na het mislukken van het Egmontpact, zijn inspanningen om tot een institutioneel akkoord te komen, in de schoot van de liberale familie hebben gestuit op de onverzettelijkheid van de PVV-tenoren: Noch De Clercq noch Vanderpoorten gaven het minste teken van enige toegeeflijkheid. Ze dachten enkel aan het dwarsbomen van de CVP en de Volksunie.
Vandaag is er opnieuw sprake van een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap om het Belgische institutionele landschap te herstructureren, zonder er zich rekenschap van te geven dat de zaak onmogelijk is geworden in de mate dat Vlaanderen is overgegaan van het stadium van federale eenheid op een nationale staat.
Sommigen, zoals Philippe Moureaux, spreken over confederalisme alsof het een simpele vorm zou zijn van een meer doorgedreven federalisme, terwijl de deskundigen in internationaal recht eraan herinneren dat de formule enkel kan slaan op onafhankelijke Staten die, op een gegeven moment, ernaar verlangen om na te denken over een samenwerking op bepaalde domeinen.
Een ding is zeker, en Yves Leterme heeft eraan gehouden dit te onderstrepen toen hij onlangs zijn ontslag aan de Koning heeft gegeven: het federaal model heeft zijn grenzen bereikt.
Het paleis weigerde het ontslag en gaf aan het trio de Donnea - Langendries - Lambertz de opdracht om na te gaan op welke manier garanties kunnen geboden worden om op een geloofwaardige manier een institutionele dialoog aan te vatten. Daarmee heeft het Paleis de viering van de Nationale Feestdag kunnen redden. Maar het Koninkrijk, dat definitief is ondermijnd door het Vlaamse nationalisme, is niet gered.
De ondertitel in Le Soir vatte het zeer goed samen: De terugkeer van Leterme lost niets op. De uitstap uit de crisis verdeelt Vlamingen en Franstaligen. De N-VA dringt een ultimatum op voor 31 juli.
Niemand maakt zich nog illusies. Om te beginnen al zeker Karl-Heinz Lambertz niet. Hij is een van de drie "wijzen" die de koning aanduidde en hij verklaarde al meteen voor de VRT dat het doorvoeren van een echte Staatshervorming voor de regionale verkiezingen van 2009 zeer moeilijk zou worden... Zo negeert hij dat Vlaanderen uitzonderlijk is gehaast. Vlaanderen wil zo spoedig mogelijk maximaal beschikken over de nodige socio-economische hefbomen. Zo moet het het hoofd kunnen bieden aan aankomende uitdagingen - zoals de vergrijzing - en moet de regio opnieuw de top-5 van de meest welvarende regio's van Europa halen.
In werkelijkheid, zal de enige denkbare onderhandeling nog kunnen slaan op de verdeling van de erfenis van de overleden Staat. In afwachting is het belangrijk dat het productieve deel van Wallonië zich dringend verzamelt in een Staten Generaal, om de toekomstige weg uit te stippelen, hetzij:
1. een onafhankelijke Staat Wallonië;
2. een Staat Wallonië-Brussel;
3. de hereniging met Frankrijk;
4. de vereniging met een andere Europese component dan Frankrijk. Dit staat in het Manifest dat door Didier Melin, Thierry Ollevier, Claude Thayse en mijzelf verspreid werd op 15 februari dit jaar. (3)
Het zou betreurenswaardig en onverantwoord zijn mochten de politieke formaties neerkijken op dit initiatief. Het is niet langer tijd voor bekrompen vijandigheid, maar voor sereen overleg met het oog op het ontwikkelen van een waardige, redelijke en ordentelijke oplossing om te overleven.
(1) Laatst verschenen werken: "De ongeneeslijke Belgische ziekte onder het ontleedmes van François Perin", voorwoord door Xavier Mabille, Uitgeverij Mols, 2007, en " De keuze van Wallonië", voorwoord door Jean Beaufays en Pascal Delwit, Uitgeverij Mols, 2008.
(2) In "Pourquoi Pas?" van 25 april 1947.
(3) www.etatsgenerauxdewallonie.net
http://www.vvb-kempenenmaasland.eu/
Vrijdag 19 september 2008 in het OC Heilig Kruis, Kruisherenlaan 29, 3500 Runkst (Hasselt)
Aanvang: 20u00
Le clasch finale de la Belgique
Een avond met Jules Gheude.
Directeur van het Commissariaat Generaal van de internationale relaties van de Franstalige Gemeenschap en journalist.
Een niet te missen avond over de toekomst van België.
Ik hoop u op deze avond te kunnen ontmoeten.
Wil dit bericht verder sturen naar mogelijk geïnteresseerden want iedereen is welkom!
Pas op voor Sheffield
De boze droom van elke politieker.
Het is een verwijzing naar de beruchte Sheffield Rally op 1 april 1992. Een week voor de Britse verkiezingen laat Labour-leider Neil Kinnock - de gedoodverfde winnaar van de verkiezingen - de ogenschijnlijk zekere winst te elfder ure door eigen fouten uit handen glippen. John Major wist hierdoor zijn herverkiezing alsnog veilig te stellen.
Kinnock, speciaal voor deze gelegenheid per helikopter ingevlogen, (zoals een beste Flahaut dat ook kon, en blijkbaar een eigenschap van linkse rakkers) had zich in Sheffield gepresenteerd als de toekomstige nieuwe minister-president. Hij schreed de conferentiezaal in, met in zijn kielzog zijn adjudanten uit het schaduwkabinet, zichtbaar opgetogen dat ze de duisternis van de oppositie konden inwisselen voor het fonkelende licht van de televisiecameras. Zelfgenoegzaam, arrogant, hooghartig. Een dikke opgestoken vinger naar de kiezer, zo zag het - helaas voor links uit op de tv.
De kiezer trok zijn conclusies. Exit Kinnock, verder met Major. Dát is Sheffield.
Barack Obama, de democratische kandidaat van Europa in de Amerikaanse presidentscampagne, heeft alsnog geen boodschap aan Sheffield. Obamas triomfantelijke rondreis door het Midden-Oosten en Europa maken hem de ideale president voor al wat links is in Europa. Maakt Sheffield de reputatie waar? Wie zal het zeggen.
Obama lukte een fotosessie voor de deur van de ambtswoning van de Britse premier op 10 Downing Street, en sloot hiermee zijn wereldtournee foutloos af. Een menigte van 200.000 mensen in Berlijn, geholpen door de Europese aversie voor Bush junior, was een topmoment. De senator uit Chicago beweegt zich zoals zijn grote voorbeeld JFK. Je moet maar eens goed opletten, lichtjes voorovergebogen, knoopje van de jas dicht, soms zonder en dan weer met das. Zoals je JFK zag spreken, zo doet Obama hem dat haast perfect na. Dezelfde bewegingen, fijne glimlach en piekfijn gekleed.
Hij probeert ook zo wereldver te kijken. Altijd in voor verandering. Wat er moet veranderen en hoe hij het gaat veranderen weet niemand, ook zijn entourage niet vrees ik.
Het wereldtoneel schreef ooit een criticus over de Internationale Politiek. Gelijk had hij. Kandidaten voor het presidentschap in de VS die met zittende presidenten en premiers komen overleggen. Over wat eigenlijk? Ze hebben totaal geen macht, want nog steeds geen president. Het is gewoon een toneelopvoering, een show.
De electorale beloning in eigen land is voor Obama grotendeels uitgebleven. Hij geraakt niet over de politiek belangrijke grens van 50 procent. Het verschil tussen Obama en McCain bedraagt n kleine 2 à 3 punten. En dat terwijl de Amerikanen liever vandaag dan morgen van Bush af willen en vragen verandering. Alleen weet Obama nog steeds niet wat hij moet veranderen. Steeds meer Amerikanen vrezen dat de Change van Obama een lege linkse doos is die Amerika zal verzwakken op het internationale toneel. Zijn onervarenheid en zijn extreem linkse opvattingen betekenen een groot gevaar voor Amerika en de vrije wereld. De vrijheid van abortus en zijn pro-homo standpunten liggen velen, zoniet alle gelovigen van welke rite dan ook, zwaar op de maag. Dit kan hem zuur opbreken.
Democratische kandidaat Jimmy Carter lag in 1976 (33 procent) voor op Michael Dukakis (17 procent), Dat is voor Obama niet het geval. Ook Al Gore en John Kerry lagen rond deze tijd voor op hun rivaal George W. Bush en verloren alsnog het presidentschap aan Bush.
De glorieuze tour van Obama tegenover de sukkelende campagne van McCain levert hem haast niets op. Normen en waarden laten zich niet gemakkelijk verschalken, zeker in de VS niet.
Obamas status van celebrity, zorgt in het kamp van John McCain wel voor slapeloze nachten. McCain zit 25 jaar lang 20 uur per dag in Washington te werken voor een sterk Amerika. Heeft een heldenstatus uit zijn militaire carrière en diende zijn land in uiterst moeilijke omstandigheden en in ondankbare tijden. Komt daar een jonge zwarte senator langs die binnen twee jaar achteloos de Amerikaanse sterretjes van de vlag speelt zonder ooit één wezenlijke bijdrage voor de natie verleend te hebben. Racisme bestrijden, ja kleurlingen en links progressieve rakkers hebben daar een patent op blijkbaar - dure olie, hoge belastingen en verandering zijn de steeds terugkerende themas van Obama.
Obama is voor velen ook een elitaire betweter die out of touch is en vooral bezorgd is over de prijs van salade. Obama zegt A, maar doet B, volgens Rick Davis, de campagnemanager van McCain. Obama heeft nu al een paar ererondjes kunnen lopen door zich als de toekomstige president van Amerika uit te geven.
In Europa is hij al geslaagd, maar zal hij ook de nieuwe president van Amerika worden? Sheffield ligt op de loer.
McCain moet alleen zijn toekomstige vice-president(e) met zorg kiezen, liefst een vrouw met donkere huidskleur zoals daar is, ene Condoleezza Rice, huidig minister van buitenlandse zaken, professor buitenlandse politiek, en voormalig veiligheidsadviseur in het Witte Huis. Ze is nog relatief jong (1954), komt uit het diepe zuiden van de VS, waar de vader (decaan universiteit) van Condoleezza de racistische democraten zo beu was dat hij republikein werd.
Meer heb je niet nodig om te winnen mijnheer de toekomstige president van Amerika... John McCain.
Over Barack Obama wordt dan na december 2008 anders gesproken. Hij kwam, zag en verdween. Een streep door de rekening van de linkse horde.
Bronnen: Rick Davis, Hub Jongen, David Freddoso: The case against Barack Obama.
Tuikabel-fiets-wandel-speel-kruip-val en kijkbrug is een onbruikbaar en duur kunstwerk geworden.
Voor de opwaardering en uitbreiding van de industriezone Lanklaar wordt een groot project gerealiseerd voor op termijn de creatie van 1500 bijkomende werkplaatsen.
Het stadsbestuur van Dilsen-Stokkem met Open-VLD burgemeester Lydia Peeters op kop, heeft zich tevens tot doel gesteld aan ondernemers een aantrekkelijk, modern en goed ontsloten bedrijventerrein aan het water te kunnen aanbieden.
De ontsluiting van het industrieterrein gebeurt door middel van de aanleg van een tuikabelbrug, een fietsbrug over de Zuid-Willemsvaart.
De tuikabelbrug in Lanklaar is een kunstwerk, en kunstwerken zijn er om bewondert te worden. Fietsen is helaas op eigen risico en is voor de plaatselijke overheid blijkbaar van ondergeschikt belang.
Een Fietsbrug met 50 treden waar je te voet, met uw fiets in een gleuf naar boven of naar omlaag moet.
Grote 9 verticale meters omhoog en omlaag. Aan beide zijden van de brug een draaiend hellend vlak was waarschijnlijk te eenvoudig geweest. De belastingbetalers moeten wat afzien voor het vele geld dat ze in grote hoeveelheden naar deze klungelaars (moeten) storten.
Volgens Arcadis (ontwerper) is een luie trap voldoende. Ja, ze hebben gelijk: een luie trap onder hun k..nt moesten de politieke verantwoordelijken krijgen.
Even meedenken met de dagdagelijkse realiteit. Te hoog gegrepen? Dik 70 procent van de recreatieve fietsers in Limburg zijn senioren. Waarom fietsen die zo graag? Ra, ra? Omdat wandelen en trappen op en af moeilijk(er) gaat. (Cfr.) Provinciaal toerisme Limburg.
Met een fiets in beide handen in een goot langs trappen (50 stuks) op en neer kan en zal voor ongelukken zorgen. Zelfs kinderen en tieners zullen daar problemen mee hebben. 50 Trappen a.u.b. voor de fotos en de pers zullen de politici wel even het monument bestijgen, om daarna in hun limousine met chauffeur terug naar af te vallen, hoop ik van harte.
De overheid eist overal hellende vlakken om de toegang voor kinderen, senioren en mindervaliden te vergemakkelijken, en terecht. Hiervoor zijn zelfs monumentale trappen van historische gebouwen verkracht met een hellend vlak. En wat doet de overheid opnieuw? Juist, men verkracht zijn eigen wet op de toegankelijkheid van Een ezel trapt zelfs niet tweemaal op dezelfde steen.
De oplossing voor het niet gebruiken van de brug is volgens het gemeentebestuur een heuse lift aan beide kanten van de brug. Ze hebben dat in Maastricht gezien waar bewoning tot aan de brug en daarmee sociale controle als vanzelfsprekend is.
In Lanklaar staat de brug moederziel alleen in het midden van niets. Vandalisme ligt dus nu al op de loer.
Politici, het blijft een ras apart.
Graag wil ik u allen uitnodigen op onze 12de Wandel & Fietsdag in Voeren.
Onze Wandel & Fietsdag in Voeren gaat door op zaterdag 31 mei 2008.
Het vertrek en aankomst bevinden zich in de voetbalkantine van SK Moelingen, langs de Berneauweg in s Gravenvoeren.
Programma:
- Wandelen & Fietsen: inschrijven kan vanaf 8 uur s morgens tot 13.00 uur in de namiddag. Iedereen krijgt een routebeschrijving en situatieplan mee. Prijs inschrijving is 3 euro pp.
- Wandelafstanden zijn: 7 9 12 20km.
- Fietsers kunnen ook kiezen uit verschillende routes en afstanden.
- Themawandeling: Om 10.30 uur, vertrekt er één themawandeling (Monumenten) onder leiding van Hilde Theunissen, erkend gids uit de jongere lichting van Voerengidsen. Ze zal de deelnemers aan deze begeleide wandeling de monumenten van s Gravenvoeren op een nieuwe verhelderende kijk trakteren. Duur, ongeveer 1.30 à 2.00 uur en n kleine 6 km. Prijs deelname is 3 euro pp.
- Rondrit met een grote Huifkar: Om 10.30 uur, vertrekt er ook een grote met paarden getrokken huifkar (30 pers.) speciaal op aanvraag van onze senioren. De rit duurt ongeveer 2 uur en zal halt houden aan de VVV in s Gravenvoeren, Normaal is men terug aan het vertrek om 12.30 uur. Sabrina is sinds kort ook een erkende gids, en zal tijdens de huifkarrit alle vragen kunnen beantwoorden, en wat te vertellen hebben over het gevolgde parcours. Prijs deelname is 8 euro pp.
- Rondrit per autobus: Om 13.30 uur vertrekt en een grote autobus (50 pers.) met Voerengids Juliën Geelen. Onder zijn deskundige leiding zal de geschiedenis van Voeren opnieuw herleven. De tocht gaat langs verschillende Voerendorpen en enkele bezienswaardigheden en duurt enkele uren, afhankelijk van de ambiance op de bus. Prijs deelname is 3 euro pp.
- Omstreeks 5 uur wordt onder de deskundige leiding van Wilfried Rosiers en met steun van Rosalie een halfuurtje lang uit volle borst liederen over ons Vlaanderen gezongen.
- Er staan verschillende verkoopstandjes opgesteld.
- Er wordt door de VVB-jongeren ook een grote tombola georganiseerd met als hoofdprijs een door het V&NZ aangeboden Luchtballonvaart voor twee personen. Tevens zullen er enkele kleine prijzen oa. Stappentellers voor wandelaar uitgeloot worden.
- Om 19.00 uur sluiten wij de dag definitief af.
Iedereen is vrij om aan elke activiteit deel te nemen, maar niets belet u om ons die dag gewoon een bezoekje te komen brengen in Voeren.
Horeca in de voetbalkantine:
Onze eigen Vlaamse chef-kok Egbert stelde volgende voor:
- Vanaf s morgens kan iedereen al spek met eieren of een croque-monsieur bestellen aan spotprijs, voor men aan de sportactiviteiten begint.
- Vanaf s middags zijn er frieten met goulash en/of Vlaamse stoofkarbonaden te bestellen aan kostprijs. Met wat fruit aangevuld.
- Broodjes en Vlaamse taarten zijn er natuurlijk altijd te verkrijgen.
Wij bieden eten en drinken aan, aan zeer democratische prijzen, en de inschrijvingen voor de activiteiten zijn de naakte kostprijs van de activiteit zelf.
Wij verwachten u allen in s Gravenvoeren. Tot zaterdag de 31ste Mei.
Het klimaatplan van de Europese Commissie is bedrog en de zoveelste aanslag op de geldbeugel van de burger.
De mens, en dus ook de politici en de pers, eten, drinken en vervuilen, en daar moet tegen opgetreden worden met wereldomvattende eerlijke maatregelen.
De alles overweldigende invloed van de mens op de opwarming van de aarde is bedrog. Verhandelbare emissierechten (recht op vervuiling) is bedrog.
Wij hebben géén klimaatplan nodig, alleen een antivervuilingsplan.
De maatregelen om milieuvervuilende producten een geldstraf op te leggen, bewijst dat het om de centen gaat en niet om het milieu. Milieuvervuiling voorkomen is beter dan achteraf beboeten, want daar worden alleen de geldpotten van de politici beter van.
Voorbeeld: de bedrijven brengen een milieuvervuilend product op de markt (zowat alles) en wordt daarvoor door de EU financieel beboet. Het product wordt verkocht aan de prijs inclusief de boete. De burger - die geen alternatief heeft - betaald mee de boete en zijn bijdrage voor het milieu. Is daardoor minstens tweemaal de dupe van het Europese wanbeleid.
Verbieden aan de bron brengt ook hier de staatskas niets op, weten ze ook bij de EU.
De grote en enige zorg van politici is GELD, en zeker nooit het milieu of het welzijn van de mensen. Politici zijn juist de grootste milieuvervuilers, datbewijzen ze elke dag opnieuw. Jammer genoeg warmen ze de aarde met hun gezets niet op. Voor mij mag het in dit apenland best enkele graden warmer zijn. Water prediken en wijn drinken, het is zo oud als de mensheid zelf.
Het is zoals met de verkeersmaatregelen: Verkeersopvoeding kost geld verkeersrepressie brengt geld op. En de doden blijven dagelijks te betreuren.
Tegen 2020 moeten de broeikasgassen die volgens EU-politici en nepspecialisten de oorzaak zijn voor de opwarming van de aarde met 20% dalen tegenover het niveau van 1990. De uitslag is nu al bekend: 1. Halen wij deze resultaten, heet het dat de maatregelen succes hebben, maar moeten nog een tandje bijsteken om nog beter te doen. 2. Halen wij de resultaten niet, heet het dat de maatregelen succes hebben, maar moeten nog 'n tandje bijsteken, om ons doel te bereiken. 3. Blijkt in 2020 dat al deze maatregelen géén invloed hebben op de opwarming van de aarde, moeten we nog een tandje bijsteken want het moet invloed hebben, omdat de EU politici dat toen geloofden... om geld binnen te rijven.
De veertien moslimextremisten die op 21 december 2007 werden opgepakt en de volgende dag weer vrijgelaten werden, hadden het volgens staatsveiligheid - in telefoongesprekken over een verkenning die ze zouden doen in de Brusselse metro.
Ze zouden er kleine bommen in vuilbakken stoppen.
Enkele maanden geleden wezen verschillende bronnen welke bronnen weet niemand, dat is staatsgeheim - erop dat moslimextremisten Nizar Trabelsi uit de cel wilden halen.
Midden december veranderde dat. Toen was er plots sprake van een aanslag, zo schrijven De Standaard en La Dernière Heure.
Bij de overgang van oud naar nieuwjaar was het vuurwerkfeest afgelast in Brussel, omdat de terreurdreiging acuut was, en de strenge controles noodzakelijk.
Ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha, wat een apenland.
Gelukkig, overal in de wereld vierde men wel de overgang met vuurwerk, zelfs in Antwerpen.
Ik denk dat het ondertussen duidelijk is voor iedereen, er is geen terreurdreiging geweest in België, maar opgezet spel, een sterk staaltje onkunde, om het vele geld dat naar staatsveiligheid gaat te kunnen verantwoorden.
België staat in het buitenland alleen nog bekend om corruptie van vooral de overheidsinstellingen.
wil er langs de weg al eens wat slachtafval terecht komen.
Waar men gaat langs Limburgse wegen, komt men slachtafval tegen.
Elk jaar een terugkomende kwalijke attractie: kadavers van geslachte schapen die in grachten langs de weg gedumpt worden.
Thuis slachten is bij wet verboden, maar vele Moslims erkennen onze wetten niet.
Dus vindt men elk jaar na het offerfeest hier en daar kadavers van geslachte schapen.
Voor onze politie een ware plaag??
NEEN, toch niet.
Niet de kadavers zijn blijkbaar het probleem, maar de kleine zakjes met huisvuil????
Ze willen zelfs camerabewaking voor inzetten.
De sluikstorters zadelen de gemeenten op met grote kosten, en de politie zal de daders opsporen.
Ha,ha,ha,ha,ha, Amahoela, alleen hier of daar n sukkelaar die zn zakje rommel heeft weggegooid zal misschien geklist worden, maar de Moslims laat men gerust, bang voor represailles.
De blinde (d)arm der wet, is duidelijk korter dan de lange arm van Allah.
Vlaams minister van Inburgering en Binnenlands Bestuur Marino Keulen (Open Vld)
heeft zaterdag de eerste zes moskeeën in Vlaanderen officieel erkend.
Een primeur, want hoewel de islam al in 1974 als godsdienst werd erkend, was het de enige erkende eredienst waarvan de geloofsgemeenschappen nog geen subsidies kregen.
Door de erkenning ontvangen de zes moskeeën vanaf 2008 niet alleen subsidies, maar hun imams ook een loon en een pensioen.
Het gaat om vier Turkssprekende moskeegemeenschappen, een Marokkaanse en een Pakistaanse.
De Moslimexecutieve, het vertegenwoordigende orgaan van de moslims in België dat de laatste tijd zwaar in opspraak kwam,
heeft de zes moskeeën voorgedragen.
De minister gaat dus in op een voorstel van een onbetrouwbare organisatie.
In elk land wordt zo iemand onmiddellijk afgezet wegens onbekwaam en corrupt, maar niet in dit apenland.
Vanaf volgend jaar subsidieert de Vlaamse overheid 30 procent van de bouwkosten voor de infrastructuur van de moskee terwijl de provincies instaan voor de werkingskosten.
De federale overheidsdienst (FOD) Justitie betaalt de lonen en pensioenen van de imams van de erkende moskeeën.
(SVR)
Waarom ik als RK (Rooms Katholiek) moet betalen voor een andere godsdienst is mij totaal vreemd?
Die andere godsdiensten behoren niet tot onze westerse cultuur, en bijgevolg ben ik haar ook niets verplicht.
Beter zou zijn dat zoals in Duitsland de kerkbelasting wordt ingevoerd.
Op uw belastingbrief komt dan een vakje: Ik steun diverse mogelijkheden een bepaalde godsdienst of goed doel.
Probleem van de baan, mijn geloofsovertuiging al of niet - en mijn geweten zeker gesust.
De Vlaamse begroting 2007 sluit met een overschot van 779 miljoen euro.
Volgend jaar is Vlaanderen schuldenvrij.
Het Vlaamse begrotingsoverschot is vooral een gevolg van het verarmen van de bevolking.
De Belgische pensioenen waren ooit de hoogste van Europa en zelfs van de ganse wereld.
Vandaag zijn onze pensioenen zowat de laagste van Europa, en zijn we slecht op weg om derdewereldlanden naar de kroon te steken.
Wij betalen ons blauw als belastingbetalers, het geld wordt verdeeld tussen de verschillende regeringen, en die spelen Sinterklaas voor een beperkt publiek.
De Vlaamse regering heeft geld te veel en doet hun een paar cadeautjes, de Belgische regering van haar kant heeft geld te weinig en bespaart op onze pensioenen, uitkeringen en gezondheidszorgen.
Dit is op termijn een onhoudbare situatie. De Vlaamse regering heeft geld te veel en moet allerlei dingen bedenken om het geld op te krijgen. Ondertussen heeft de Belgische regering moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en bespaard op alles.
Daar schieten we dus niets mee op.
De staatshervorming moet de financieringswet herzien. Meer eigen verantwoordelijkheid, inclusief fiscale verantwoordelijkheid.
Franstalig België moet overtuigd worden dat het al te gemakkelijk is om de grote Jan uit te hangen met andermans geld, nl. 12 miljard Vlaamse solidariteit per jaar.
Een staatshervorming is dringend nodig, er moeten meer bevoegdheden naar de regios gaan.
Onze sociale zekerheid moet zeker gesteld worden, de pensioenen moeten omhoog, de uitkeringen verankerd en de onze gezondheidszorgen beschermd.
De zorg, welvaart en welzijn van ouderen, is de toekomst van jongeren beschermen.
