De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Met zijn toespraak op de Veiligheidsconferentie van München heeft de Amerikaanse vicepresident opzien gebaard en duidelijke taal gesproken. Hieronder zijn volledige toespraak in het Nederlands:
Gisteren gebeurde er iets wat maar zelden gebeurt: een Amerikaanse politicus sprak de waarheid tegen Europa. Niet de zoete, diplomatieke praatjes waar we zo aan gewend zijn, maar een keiharde confrontatie met de eigen zwakheden en bewuste keuzes van het continent. J.D. Vance, de nieuwe Amerikaanse vicepresident, reisde naar de München Security Conference en veegde de vloer aan met de Europese elite. En dat was niet alleen verfrissend, maar ook broodnodig.
Amerikaanse passie voor vrijheid en democratie en liefde voor het volk
De Amerikaanse vicepresident J.D. Vance (foto) gaf afgelopen vrijdag een speech op de veiligheidsconferentie in München, en hoe! Vol passie sprak hij over vrijheid en democratie en waste de Europese elite de oren. Die wist niet wat hen overkwam. Verbijsterd en in doodse stilte hoorden ze hem aan. “De stem van het volk doet ertoe,” zei Vance. De huidige elite is juist doodsbang voor het volk, vandaar hun afbraak van de democratie. Maar ze zijn uitgespeeld, want wij zijn met meer en we moeten onze macht gaan gebruiken om Europa weer groot te maken, Make Europe Great Again, MEGA.
Na de felle rede van J.D. Vance over de toestand van de democratie in Europa schuimbekt de Duitse regering. Maar de Amerikaanse vicepresident doet er nog een schepje bovenop – en ontmoet Alice Weidel (AfD).
Amerikaanse passie voor vrijheid en democratie en liefde voor het volk
De Amerikaanse vicepresident J.D. Vance (foto) gaf afgelopen vrijdag een speech op de veiligheidsconferentie in München, en hoe! Vol passie sprak hij over vrijheid en democratie en waste de Europese elite de oren. Die wist niet wat hen overkwam. Verbijsterd en in doodse stilte hoorden ze hem aan. “De stem van het volk doet ertoe,” zei Vance. De huidige elite is juist doodsbang voor het volk, vandaar hun afbraak van de democratie. Maar ze zijn uitgespeeld, want wij zijn met meer en we moeten onze macht gaan gebruiken om Europa weer groot te maken, Make Europe Great Again, MEGA.
Op de veiligheidsconferentie in München openbaart zich de hulpeloosheid van Duitslands politieke elite. De Amerikaanse Vance-uitval kunnen ze alleen maar met holle frasen en hyperventilatie beantwoorden.
Een 23-jarige Syrische asielzoeker (foto) stak op willekeurige voorbijgangers in, waarbij een 14-jarige jongen om het leven kwam. Getuigen zeiden dat hij na de aanval “Allahu Akbar” schreeuwde en lachte toen hij door de politie werd gearresteerd.
Elias was 14 jaar. Hij werd op 24 januari door twee minderjarigen van 16 en 17 jaar doodgestoken, toen hij de deur van de voetbaltraining achter zich dicht klapte. Hij had geweigerd zijn gsm af te geven. Op de plaats van de moordpartij hangt nu een pluchen beertje, bloemen en de volgende boodschap: “We mogen Elias niet vergeten. Uit respect voor de herinneringen aan hem moeten we nu de maatregelen nemen die zich opdringen. We mogen het geweld niet banaliseren”.
De twee daders werden al snel opgepakt, want ze waren bekend bij de politiediensten. Een politieman getuigde anoniem: “De twee jongens zijn trouwe klanten van ons commissariaat. Van zodra de eenheden van de BAC (Brigade anti-criminalité) de beschrijving van de vermoedelijke daders ontvingen en kennis kregen van hun manier van handelen, wisten we eigenlijk onmiddellijk wie de daders waren”. Omdat de media weigerden – omwille van de minderjarigheid van de daders – gegevens te verstrekken over de herkomst van de daders, moest het publiek het doen met een vrij vage beschrijving. De ene “was 1,8 meter en van het Afrikaanse type met kroezend haar”, de andere, die de dodelijke messteek zou hebben gegeven, zou “van het Antilliaanse type zijn, met dreadlocks”.
De zoveelste moord die perfect vermeden had kunnen worden
Volgens parlementslid Marie-Claire Carrère-Gée (LR) is deze moord “het resultaat van een misdadig falen van de burgemeester van het 14de arrondissement”. Misschien een brug te ver, maar in elk geval is er sprake van het zoveelste verzuim bij Justitie. De minderjarige daders waren namelijk al bekend bij Justitie. Eén van de twee was al veroordeeld tot opvoedkundige maatregelen in december 2023. Toen ging het om diefstal en afpersing.
De twee vermoedelijke daders van de moord op Elias verschenen vorig jaar in oktober voor de rechter – opnieuw dus. Dit keer voor diefstal met geweld. Maar ze werden niet veroordeeld. Het Parket had een voorlopige hechtenis gevraagd, maar de rechter wou er niet op ingaan. Deze beslissing heeft dus waarschijnlijk het leven gekost aan de jonge Elias, want bij voorlopige hechtenis verbleven de beide daders nog in de gevangenis.
Opsluiting wordt in Frankrijk slechts in 24 procent van de veroordelingen uitgesproken, zegt Pierre-Marie Sève van het Franse Institut pour la Justice. En zelfs bij die 24 procent zijn de gevangenisstraffen voor 84 procent “aanpasbaar”, zodat de veroordeelden zelfs niet naar de gevangenis moeten. Het laksisme bij Justitie heeft dodelijke gevolgen. Tijd om puin te ruimen, ook hier dus.
Elem was het dochtertje van een Turkse vader en een Vlaamse moeder. Het meisje kreeg ontzettend veel aandacht van de lieve juf en van alle kindjes in de school. Ze was uniek omdat niemand in de hele school een Turkse papa had.
Op een dag kwam er een haar in de soep, en in de boter ook, toen het kleuterklasje van Elem medisch onderzocht werd. Op het hoofdje van Elem zat er een hele nest luizen en neten! Zij zag er ook onverzorgd en onhygiënisch uit. Het nieuws verspreidde zich razendsnel in de hele school. Verontruste ouders meldden zich bij de directeur en vroegen om uitleg. Zij wilden het behoud van een zuivere serene witte school, zonder vervuiling, zonder smet, zonder schande.
Toen begon de molen te draaien. Het OCMW was de eerste om zich met het gezin te moeien, op de hielen gevolgd door het PMS-centrum en de dienst Bijzondere Jeugdzorg. Zij stelden allen vast dat het om een probleemgezin ging en de vooruitzichten waren hopeloos. Er kwamen eigenaardige dingen aan het licht, waarna men besloot het gezin van dichtbij te volgen en te begeleiden.
Schets van het gezin - De mama van Elem was niet in staat om voor het huishouden te zorgen omdat ze veel te dik was. Obesitas in een erge graad. Haar lichaam zat haar in de weg. Ze kon zich nauwelijks bewegen. Met moeite kon ze zich wel in haar kleine autootje wringen om haar vriendinnen te gaan bezoeken, of om de hoek een brood te gaan halen. Het gebeurde ook wel eens dat ze Elem vergat op te pikken van school. Ook bij de Turkse papa van Elem werden rariteiten vastgesteld. De man woonde op een ander adres, want pa en ma waren aan het scheiden. De meeste tijd was hij aan het bonjouren in Turkije, en telkens wanneer hij Elem bezocht, had hij dure cadeaus bij. Dure cadeaus?!... En toch kreeg het gezin OCMW-begeleiding omdat moeder niet kon rondkomen met haar beperkte inkomen!
De hele gezinsbegeleiding liep af met een sisser. Vastgeroeste en cultuurgebonden gewoonten laten zich niet zomaar veranderen. Je kan er niet zomaar aan sleutelen of aan prutsen. Na verloop van tijd restte er enkel nog de thuishulp. De mensen van de thuishulp kwamen gewoon wat poetsen, wassen, strijken, boodschappen doen... Ze namen álle werk uit handen van de moeder. Ze gaven haar géén dieettips, géén huishoudtips, géén opvoedingstips. Alles wat ze deden was het huishouden draaiende houden voor een luie moeder en een flierefluitende Turkse vader...
Vandaag vieren we het feest van de geliefden, van liederlijke verliefdheid, van maneschijn en sterrengefonkel. Je wordt vandaag bestookt en overrompeld met vlamrode hartjes en zeemzoete gevleugelde engeltjes die met pijl en boog hun vernietigend werk verrichten.
Het romantische ideaal van eeuwige liefde valt in scherven als we bedenken dat 2 van de 3 koppels jaarlijks scheiden. In euforische stemming, met beneveld verstand en vernauwd bewustzijn, zweven de verliefden over de rode loper naar het altaar, waar Cupido, vermomd als priester, hen staat op te wachten. Met glazige ogen beloven ze aan het altaar eeuwige trouw en altijddurende seksuele lusten. Hun hersenen slaan op tilt wanneer ze zich voor eeuwig aan elkaar binden. Vastbinden. Na de beloften van trouwen en houwen en zo, denkt het koppel éigenlijk: "Sorry lieve schat, ik hou van je, maar ik weet niet voor hoelang". Ze zijn de kerk nog niet uit, of ze hebben elkaar al belogen!
De priester die de huwelijken inzegent zou hen een examen moeten afnemen om hun toerekeningsvatbaarheid te testen, om hen te testen op hun bereidheid om met volle verstand en volle bewustzijn elkaar eeuwig trouw te willen zijn en bij elkaar te willen blijven tot de dood hen scheidt, bij elkaar tot in het oneindige, opgaand in elkaar tot in de peilloze diepten van hun hart. Een tweevuldigheid als eenheid. Voor nu, voor altijd en voor eeuwig. Zoals het klokje tikt in de hel: "Altijd, altijd, altijd..."
Basisschool Tuinwijk, 1993. De kerstvakantie naderde. Een tijd van vrede. Maar niet voor directeur Griezelmans die in de ban raakte van zeven Turkse nieuwkomertjes, pas ingeschreven en met de nodige heisa verwelkomd in hun nieuwe school. Een primeur voor Vlaamse scholiertjes die nog nooit een Turk van dichtbij gezien hadden. Griezelmans sprong een gat in de lucht en tuimelde haast van z'n stoel toen hij hoorde over de zeven nieuwe inschrijvingen. Zeven tegelijk en nog wel van zo wijd. Door het dolle heen liet hij alles uit zijn handen vallen en repte zich naar de verse Turkse huishoudens om nader kennis te maken. Toen hij vertrok had hij iets kruiperigs over zich op zijn weg naar de Turkse gezinnen. Misschien gaat ie nog knielen en buigen... om daarna uit te glijden.
In het eerste klasje zaten ze samen, de zeven Turkjes, allemaal tussen 8 en 10 jaar. Omdat ze geen Nederlands spraken, moesten ze allen in het eerste leerjaar starten. Zij waren de onderlaag van het hele klasje en scoorden slecht over de hele lijn. Griezelmans kon niet naast de cijfers kijken, het was onverteerbaar voor hem. Alsof hij mirakels verwachtte.
Voor de juf van de eerste klas en de blanke kindjes was het een onwennige stuatie. Niets meer was nog hetzelfde, de aanwezigheid van het koffiekleurige groepje vergde heel wat aanpassing van juf en kindjes. Griezelmans vond deze rare gang van zaken gewoon en verwachtte van de Turkjes zelf niet de minste inspanning. Het was de taak van de schóól om hen iets aan te leren, zei hij.
Toen kwam, als een geschenk uit de hemel, de beslissing van onderwijsminister Vandenbossche om 9 uren extra toe te kennen aan het onderwijs: 'De Negen Uren van Vandenbossche'! Griezelmans glunderde. Extra uren, dus ook extra leerkrachten. Maar de onverwachte rijkdom gebruikte hij integraal om de zeven Turkjes te verwennen, om hen in de schijnwerpers te zetten, om hen vooruit te trekken. En de Vlaminkjes? Géén extra uren, géén extra leerkrachten! Corrupte Griezelmans gaf absolute voorrang aan de zeven allochtoontjes!
Hij zocht ook contact met migrantenwerksters, met inspecties en hulpverleners, iedereen viel hij lastig met zijn 7-Turkjessyndroom. Iedereen die hem kon helpen met zijn obsessie, gebruikte hij. Jaren later, het kon niet uitblijven, zag Griezelmans zijn elitaire school stilaan verloederen, het onderwijsniveau kelderde toen er nog meer migrantjes zich kwamen aanmelden. O decadentie!
CLB's zien steeds meer gedragsproblemen op school en worden overrompeld door opgeschoten klungels om hen te helpen met zichzelf in het reine te komen en hen de weg naar het rechte pad te wijzen. En dan volgen er veel blabla-vergaderingen en oeverloze gesprekken met de overtreders en hun ouders. Geen sancties.
Onderwijsminister Demir heeft maatregelen aangekondigd nadat ze van de schrik bekomen was toen ze hoorde over de alarmerende cijfers van gedragsgestoorden op school. Net zoals alle vorige onderwijsministers trachtte ze de oproerkraaiers tot rust te brengen: “Jongeren moeten expliciet leren welk gedrag wel en niet aanvaardbaar is in onze maatschappij”... Met deze uitspraak bewijst Demir dat ze helemaal geen ervaring heeft met de schoolpopulatie van tegenwoordig. Ze wijst wel op de ouderlijke verantwoordelijkheid en ouders die niet betrokken willen worden bij het schoolleven, riskeren hun schooltoeslag te verliezen. Jammer dat ze vergeet te vermelden dat harde sancties de beste remedie zijn tegen gedragsproblemen, en een algemeen smartphone-verbod ideaal is om rust te brengen in het hoofd van de gedragsgestoorde.
Beste CLB'ertjes, ik wil jullie laten kennismaken met het liederlijke CLB-leven van vroeger. Toen de islam nog niet floreerde in het onderwijs. Toen migrantenleerlingen een kleine minderheid waren, en islamleraars nog niet de weg naar scholen gevonden hadden.
Het CLB-leven van toen was er eentje van falderie-faldera. Elke werkdag was een feestdag. Hoogstens één ambetanterik die het schoolreglement aan zijn laars lapte kwam de urenlange koffiepauze onderbreken. En het woord 'capuchontuig' moest ook nog uitgevonden worden.
Het was de flowerpowertijd toen verpleegsters Philomène en Germaine naar de markt gingen om lingerie te kopen, toen maatschappelijk werksters ADHD-diagnoses uit hun mouw toverden en hun nattevingerwerk meedeelden aan de moedertjes van de druktemakers, toen zieke collega's bezocht werden in het ziekenhuis. Aan de bureaus zaten kaarters, of krantenlezers, breien, nagels lakken en boodschappenlijstjes maken, dat gebeurde ook veel, maar vooral kruiswoordraadsels oplossen. Of een dutje doen. Of als een stel kakelkippen in de refter tetteren en tateren en koffie slurpen... Endat allemaal tijdens de diensturen. O ja, het bevallingsverlof kon soms wel 1 jaar lang duren.
Maandenlang heeft Zelensky rondgetoerd doorheen Europese landen met de smeekbede voor geld, wapens, tanks, gevechtsvliegtuigen, straaljagers... alles om te vechten en oorlog te voeren, een uitzichtloze oorlog die hij nooit zou winnen.
Dat maakte van hem de grootste bedelaar aller tijden. Hij werd de patroonheilige van alle bedelaars. Zijn bedeltochten zijn historisch, en als hij niet op trektocht ging, kwamen de westerlingen zelf naar hem toe met koffertjes vol geld. Overal was hij de lieveling van Europese landen die hem financieel, humanitair en materieel steunden. Overal waar hij kwam tijdens zijn zwerftochten werd hij bedolven onder de miljoenen euro's. En zo kon de oorlog altijd blijven voortduren, dankzij westerse steun. De Gulle Geldschieters hielden een dwaze oorlog in stand. Maar nu worden ze oorlogsmoe. De hoogtijdagen van Zelensky zijn geteld.
En deze traumatische ervaring heeft zijn brein aangetast, zijn hersencellen dooreen gerammeld en nu roept hij het Westen opnieuw op om zijn land te voorzien van nucleaire wapens als het geen lid mag worden van de NAVO. Om zich te beschermen tegen nieuwe agressie van Rusland. Moskou reageerde: "Dergelijke uitspraken grenzen aan waanzin."
In een interview met de Britse journalist Piers Morgan uitte de huidige krijgsheer van de Oekraïne, Volodymyr Zelensky (foto), de wens naar atoomwapens. Het zou een fout geweest zijn om deze wapens in 1994 op te geven. Tegelijkertijd verklaarde hij zich bereid tot directe gesprekken met Poetin. Dmitri Peskov, de woordvoerder van het Russische Kremlin, verklaarde zulke uitspraken als “waanzin”. Er zijn op dit moment geen onderhandelingen met Zelensky mogelijk, omdat hij deze verboden heeft en hij op grond van de afzegging van de verkiezingen op dit moment illegitiem zou heersen.
Deze geslaagde foto is de kladversie van de nieuwe regering. Glunderende mannen op de voorgrond en achteraan een paar onzichtbare vrouwen, wazig en overschaduwd door forse mannenposturen. De hele foto visualiseert de minderwaardige rol van vrouwen in de politiek.
Nu zijn er feministen met het verstand van een transdwerg die protesteerden tegen de vrouwonvriendelijke foto. Toen riep de fotograaf iedereen weer bijeen om de vier vrouwen beter in beeld te brengen. Maar ze mochten toch niet op de eerste rij gaan staan... De kladversie van 't Scheldt vind ik veel leuker.
De vrouwen van Arizona brengen een nieuwe MeToo-beweging op gang. In de schaduw staan van mannen is seksuele intimidatie en aantasting van de vrouwelijke waardigheid, zo zeggen de Arizona-vrouwen. Zij worden hierbij gesteund door feministen en vrouwen die steeds meer macht eisen en beweren dat "in de schaduw staan" onder de noemer valt van seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Alle vrouwen over de hele wereld die zich overschaduwd voelen door hun man, worden door de Arizona-vrouwen opgeroepen om zich aan te sluiten bij de nieuwe MeToo-beweging met als leuze: De vrouw in de zon, de man in de lommer... Zet mannen nooit in de schaduw, zet vrouwen nooit op een troon. Beiden verliezen hun evenwicht, met verminderde prestaties als gevolg.
***
Koning Filip had gelijk: "De teerling is nog lang niet geworpen".
"In het holst van de nacht werden er compromissen gesloten, bochten genomen, en handtekeningen gezet, en tegen de ochtend vielen ze allemaal opgelucht in slaap in elkaars armen. Het nieuwe regeerakkoord was er eindelijk."
Maar toen zei Filip dat de teerling nog lang niet geworpen is. Filip zag het onheil hangen boven het nieuwe regeerakkoord. De nieuwe regering was nog maar net uit de startblokken geschoten, en amper een dag na de eedaflegging was er al onenigheid ontstaan binnen de regering... En nu gaan ze alweer een donkere kibbelnacht tegemoet.
Als het van Frank Vandenbroucke (Vooruit) afhangt, mag er straks niet meer gerookt worden op een caféterras... De horeca reageert in alle staten. “Wat is het volgende? Geen mayonaise meer bij de frieten?”
Terrassen van kroegen en restaurants worden aan de ketting gelegd. Dure rookruimtes met luchtafzuiging moeten opgedoekt worden. "Dit is waanzin", klinkt het in Vlaamse café's. Klanten zullen op de stoep of op straat gaan roken en hun peukjes zomaar wegsmijten. Omwonenden zullen klagen over overlast van wilde straatrokers die samenhokken voor hun deur.
Pinten tappen, bestellingen opnemen, weerpraatjes maken met de klanten... En nu ook nog rokers controleren? Ja, want cafébazen en restauranthouders zijn verantwoordelijk als een klant een sigaret opsteekt. Komt er een tijd dat er naast elk terrastafeltje een flik en een ober staat?... Om sigaretten af te pakken, aanstekers en luciferdoosjes in beslag te nemen?
Vandenbroucke houdt niet van mensen. In coronatijden pestte hij het volk met maatregelen rond "Knuffelcontact", een begrip door hemzelf uitgevonden. En dan had hij het ook nog over "Brandjes Blussen": "Het besmettingsvuur in het onderwijs moet geblust worden, het vuur brandt bijscholieren".
Vandenbroucke heeft een allergie voor vuur ontwikkeld, heeft een traumatisch complex overgehouden aan het verbrande smeergeld van weleer, een onverkwikkelijke zaak die hem de bijnaam 'Geldverbrander' gaf.
Roken op terras mag niet, geld verbranden mag wel.
Bart De Wever en zijn gezellen zijn er uiteindelijk in geslaagd om op tijd klaar te komen. Zucht... Donkere nachten en slaperige uren zijn voorafgegaan aan hun nieuwe creatie, de nieuwe regering die in alle nederigheid ten dienste zal gaan staan van de bevolking.
De duisternis inspireert en brengt briljante ideeën aan, en nu na een half jaar stuntelen, verlengingen, ploeteren en ruzieën, is er een regering geboren na een moeizame dracht en een bevalling in spurttempo. Net zoals bij de vorige regeringsvorming vier jaar geleden, maar toen moest er niet telkens een nieuwe formateur bij Filip verschijnen, ook niet ene op witte sloefkes.
Na lange vergaderingen in 't holst van de nacht, het uur der spoken trotserend, bereikten de deelnemers eindelijk een akkoord door in sneltreinvaart naar de eindmeet te hollen. Naarmate avonden en nachten vorderden, raakten partijvoorzitters en ministers weker, verzoenender en toegeeflijker. Je zag ze in al hun mildheid naar elkaar toegroeien, hoe ze smeltend naar elkaar reikten en smeekten om eensgezindheid. Er werden compromissen gesloten, bochten genomen, en handtekeningen gezet, en tegen de ochtend vielen ze allemaal opgelucht in slaap in elkaars armen.
Als de duisternis 's ochtends wegebt komen mensen vaak tot andere inzichten. De ochtendstond, ontnuchterend en verhelderend, bracht onzekerheid en wanhoop. En toen zei Filip dat de teerling nog lang niet geworpen is...
Zangeres en actrice Marianne Faithfull (78) overleden, bekend van "As tears go by" en "The ballad of Lucy Jordan". Rockicoon, actrice en muze Marianne Faithfull (78) is overleden. Ze rolde in de jaren 60 de rock-'n'-roll binnen aan de zijde van Rolling Stone Mick Jagger. In de jaren 70 geraakte ze aan lager wal, geplaagd door seksschandalen en drugsmisbruik, maar in de jaren 80 maakte ze een geslaagde comeback.
Ringelingeling!... Alarmbellen rammelen zich suf nu gedragsproblemen bij Brusselse leerlingen escaleren. Het Brusselse CLB zendt noodkreten uit over een sterke toename van 'regelovertredend gedrag' bij jongeren in Brusselse scholen.
'Regelovertredend gedrag'... een eufemisme voor bandieterij en deugnieterij bij het bruine Brusselse volkje. Reken maar dat er potentiële criminelen incognito rondlopen op speelplaatsen, gangen en klassen. Uitbarstingen volgen later wel.
Het CLB klaagt over een groeiende werkdruk, ze zijn niet opgewassen tegen de massa gedragsgestoorden. Ze wijten de gedragsproblematiek aan pedagogische onmacht van ouders die de vaardigheden missen om hun kinderen op te voeden. Zelf heb ik het vroeger ook zo ervaren dat migrantenouders thuis niet de baas waren, maar wel de oudste zonen. En met die opgeschoten knapen begint de miserie al.
Er bestaat een 'ondersteuningscel' voor de CLB's, met Lotte Meulewaeter als directeur. Het lijkt erop dat Meulewaeter het problematische gedrag van leerlingen wil verschonen als ze het heeft over een zwaar rugzakje waarmee leerlingen naar school komen, een rugzakje met diverse problemen zoals een moeilijke thuissituatie, kansarmoede, trauma's, stress... De stap naar criminaliteit is dan heel klein, aldus Meulewaeter. O ja, het lerarentekort zou ook de oorzaak zijn van gedragsproblemen bij leerlingen. Het Brusselse CLB loopt achter de feiten aan, moet crisissen aanpakken en voor preventie is er geen tijd. En!... heel wat ander werk blijft liggen. Alsof die bruin mannen in Brusselse scholen voorrang hebben... En als Meuleman pleit voor meer tucht en sancties voor leerlingen als 'laatste redmiddel' zegt dat genoeg over de onbekwaamheid van CLB's om de Brusselse gedragsgestoorden aan te pakken.
Toen PMS CLB werd is 'tgezeik begonnen!
Meuleman en haar 'ondersteuningscel' geloven in sprookjes als ze pretenderen dat ouders van probleemleerlingen nauwer kunnen betrokken worden bij de school. Ach, alle pogingen en projecten van vroeger zijn mislukt. Migrantenwerksters slaagden er niet in om bruggen te bouwen tussen ouders en school. In tegendeel, migranten gingen meer cocoonen in eigen taal en cultuur. Onze onderwijscultuur komt niet overeen met hun thuiscultuur en nog minder met hun straatcultuur. Deze mismatch maakt apart onderwijs (!) echt noodzakelijk. Problematische Brusselaartjes passen niet in ons traditionele onderwijssysteem. Er moet apart onderwijs komen voor deze knoeiboelers die in ons Vlaamse onderwijs binnendringen als wormen in een blozende appel. Of zoals houtwormen zich een weg banen doorheen maagdelijk witte planken. Appel en hout naar de vaantjes!
Het rommelt in de Nederlandse scholen. Het twistpunt is de verplichte 'doorstroomtoets' die alle leerlingen van groep 8 moeten maken. De toets meet de kennis van taal en rekenen en laat zien welk type vervolgonderwijs bij een leerling past, als aanvulling op het schooladvies.
Voor alle duidelijkheid, de Hollandse 'groep 8' is hier in Vlaanderen gelijk aan het einde van het basisonderwijs, het zesde leerjaar. Die Hollanders toch...
Merkwaardig is dat leerlingen met een IQ lager dan 75 niet hoeven deel te nemen aan de toets, en leerlingen die het Nederlands niet goed beheersen ook niet... Meteen worden de gemiddelde scores dan al een héél eind naar omhoog gerukt, m.a.w. geen afspiegeling van de eigenlijke klaspopulatie. En een overschatting van het schoolniveau. Niet eerlijk.
Dat een aantal scholen protesteren tegen de Doorstroomtoets is niet verwonderlijk. Er zijn teveel anderstaligen, teveel onderpresteerders en andere achterblijvende lanterfanters die de leerstof nooit zullen beheersen. Scholen lopen daar niet graag mee te koop, zeker niet in een officiële doorstroomtoets.
Of moeten de zwakke leerlingen bovenaan in de uitslagenlijst gaan staan, of iedereen alfabetisch, met een ontkenning van de uitblinkers die onzichtbaar worden en niet mogen bewonderd worden?
"Ik ben de beste" is taboe geworden, niemand mag excelleren, iedereen gelijk en zo. Scholen die de doorstroomtoets weigeren verraden zelf hun lage onderwijsniveau!
Laten we stoppen met ons aan te passen aan de onderlaag van de schoolbevolking. Zij hebben in het verleden al genoeg trucen en listen verzonnen om ons onderwijs en hun aanpak aan hen aan te passen, ten koste van goede leerlingen en vooral van bollebozen die naar de achtergrond verdrongen worden om daar als kansarmen zelf de uitweg te zoeken naar een volwaardige opleiding en een veelbelovende toekomst.
Paul De Sutter identificeerde zich eerst als vrouw, en nu als rector van UGent. Hij wil de politiek verlaten om rector te worden van UGent. Eerst waren het geruchten, maar nu kondigt hij het zelf aan op Instagram: Link naar instagram post. Huidig rector Rik Van de Walle zal er in april stevig tegenaan moeten concurreren.
Als alles naar wens verloopt zal UGent door een psychisch gestoorde rector geleid worden.
De geslachtsverandering van Paul doet vragen rijzen over zijn mentale gezondheid. Transgenderisme is een psychische stoornis. Althans vroeger, toen de stoornis nog in de lijst van seksuele perversies opgenomen was.
Nu in deze warrige gendergekke tijden is alle abnormale seks normaal. Er is zelfs een nieuw begrip uitgevonden, 'transfobie', om mensen te beschuldigen van transgenderhaat, om transgenderisme te doen lijken op een onschuldig uitschuivertje van seksuele activiteiten.
Vrouwe Petra is een omgebouwde vent, een karikatuur van een vrouw. Daar kunnen we niet omheen. Paul werd Petra. Baardharen, borstharen, piemelke en alles wat van een man een leuke man maakt, hing hij aan de kapstok. Weg met Paul, nu is het de beurt aan Petra, de penisvrouw met pruik en vrouwenkleren. Hij werd minister en pronkte openlijk en ongeremd met zijn transitie in een publieke functie. Gedurfd en provocerend.
Hoe is het zover kunnen komen dat Paul Petra werd? Een transitie vergt tijd, een tijd van fantaseren over een dwaling bij de bevruchting van een eicel, worstelen met het gevoel van geboren te zijn in het verkeerde lichaam, eindeloos zweven in de ondefinieerde twijfelzone tussen de twee geslachten... Genderdysforie in alle glorie!
De extreem-linkse woke Belgische Nederlandstalige krant “De Morgen” kan maar niet begrijpen dat een democratisch verkozen president ook uitvoert wat hij zijn kiezers heeft beloofd. Stel je voor, die man doet wat zijn kiezers willen dat hij doet.
Het doet me deugd dat op een Nederlandse website de linkse Belgische krant De Morgen in zijn hemd gezet wordt. Heerlijk! En nog wel met een rake kwinkslag die nog lang zal nazinderen: "De extreem-linkse woke Belgische krant 'De Morgen'...
Trump doet wat zijn kiezers willen dat hij doet. Bij De Morgen zijn ze verbaasd dat een verkozene luistert naar de kiezers. Onze Belgische politici doen niets anders dan kiezers negeren en aan zichzelf denken.
De extreem-linkse krant De Morgen: "Ons doel is eenvoudig: we willen ons publiek slimme domme inzichten geven en hen helpen om een duidelijke onduidelijke kijk op de wereld, de samenleving en de mens te krijgen. De Morgen is een vooruitstrevende achterlijke krant, die met een positieve negatieve en empathische egocentrische blik en houding naar de wereld kijkt."
Joël De Ceulaer, journalist en schrijver bij De Morgen, een Vlamingenhater die iets tegen de Vlaamse identiteit heeft.
Dit akelige ventje maakte zich onpopulair met vijandige uitspraken over het Vlaams Belang, een partij die hij niet geschikt acht om te besturen en hij vindt dat het cordon sanitaire moet blijven bestaan. Graag wil ik mijn lezers herinneren aan een memorabele uitspraak van De Ceulaer, toen hij zich hopeloos aanstelde met een kreet die zijn Vlamingenhaat verwoordde, en die zelfs tot bij het Spionnencentrum reikte: "Rot toch op met je Vlaamse identiteit!", een denigrerende belediging voor alle Vlamingen, waarmee De Ceulaer aanzet tot haatgevoelens jegens Vlamingen.
Van Quickenborre nam ontslag, Gwendolyn sloeg naast de bal, en toen verscheen Van Tigchelt als nieuwe minister van Justitie.
Dit scenario speelde zich af na de aanslag in Brussel op 16 oktober 2023 waarbij twee Zweedse voetbalfans om het leven kwamen. De Tunesiër Abdesalem Lassoued opende het vuur op een taxi waarin de twee supporters stierven. De aanslag werd opgeëist door Islamitische Staat (IS).
Nu heeft de politie vrijdag in Malaga een verdachte gearresteerd die betrokken was bij de aanslag in Brussel. Hij zou wapens geleverd hebben aan Lassoued. Na een afwijzing van zijn asielverzoek verbleef Lassoued illegaal in België. Tunesië wachtte vergeefs op zijn uitlevering.
De moord op de twee voetbalfans had vermeden kunnen worden indien justitie hier correct gewerkt had. Het verzoek van Tunesië om terrorist Lassoued uit te leveren werd overgemaakt aan het parket waar het aldaar onaangeroerd is blijven liggen, vergeten en verloren, uit het oog uit het hart, in een verkeerde kast, of op een fout bureau, of misschien wel in het kolenhok van het parket. Dossiers die zijn blijven liggen, op het bureau, op een tafel, in een verborgen la, of ergens in een kast waar ze onder het stof liggen te wachten om bekeken te worden, het bestaat!... En zo kon Lassoued ongehinderd hier de terrorist blijven uithangen.
Het 'vergeten' dossier hangt nu ingelijst te pronken in het justitiepaleis van Brussel.
Niet alleen in Duitsland, ook hier in Vlaanderen worden onze eigen kinderen achtergesteld als tweederangsleerlingen. Eigen leerlingen laatst. Om te verdrinken in de multiculturele vijver. Terwijl migrantenleerlingen de oogappels zijn van onderwijs en van maatschappij... En dat is al decennialang aan de gang.
Zo is de roofbouw op de onderwijskwaliteit gewoon doorgegaan. Want extreme aandacht voor het bruine volkje en hen mixen met eigen leerlingen doen het onderwijsniveau dalen. 'Sociale mix' werd een modewoord, een uitstekend recept om het lesniveau af te zwakken. En ook om te verhinderen dat sterke Vlaamse leerlingen met kop en schouders uitsteken boven het multiculturele moeras.
Alle ministers van Onderwijs hebben hun best gedaan om allochtone leerlingen een treetje hoger te zetten dan Vlaamse leerlingen. In hun ijver werd 'Kansarmoede' als toverwoord uitgevonden. Uit de Gulden Hoorn des Overvloeds stroomden vele miljoenen naar migranten die automatisch kansarm waren. Van Vlaamse kansarmoede was er geen sprake.
Schooljaar 1989-1990. Toen begon de aanbidding van migrantenleerlingen grote vormen aan te nemen. 500 miljoen Belgische franken (!) maakte de regering vrij om kansarmoede te bestrijden. Decreten en geldverslindende projecten heb ik zien passeren in de loop der jaren, allemaal voor die bruin apen die achteraan blijven sukkelen en van de leerstof niets terecht brengen.
Minister Smet stuntte in 2012 met een bedrag van 38 miljoen euro (!) voor de begeleiding van kansarme leerlingen in de grote steden Brussel, Antwerpen en Genk, niet toevallig concentratiesteden met de meeste scholieren in een precaire thuissituatie en met vreemde etnische wortels. Smet had het Gelijke Onderwijskansenbeleid als stokpaardje, een beleid dat gelijker was voor allochtonen dan voor onze eigen leerlingen. "Kansarme leerlingen hebben voorrang" zei de minister die niet kon verdragen dat witte scholen wit waren en zwarte scholen zwart. Hij wilde gemengde scholen die de buurt afspiegelen. Sociale mix als rode draad bij onze Vlaamse onderwijsministers! Multiculturele mislukking!
Minister Vandenbroucke was er ook zo eentje. Hij gaf meer financiële middelen aan scholen met leerlingen die thuis een andere taal spraken dan Nederlands. Crimineel! En ook "meer leraars voor kansarme leerlingen", waarbij kansarme Vlaminkjes alwéér uitgesloten werden. Vandenbroucke gooide er 18 miljoen euro (!) tegenaan om 480 extra leerkrachten te laten werken aan kansarmoedebestrijding.
En dan zwijgen we nog over de vele miljoenen die minister Crevits nodig had om voortdurend nieuwe plaatsen te creëren voor voortdurend nieuwe migrantjes.
En nu begint het zandmannetje aan mijn mouw te trekken...
Tot midden 2020 zijn 11 miljoen Afrikanen naar Europa geëmigreerd. De migratiedruk op Europa neemt toe, omdat er meer en meer negerkes geboren worden. De Afrikaanse bevolking dijt uit, Afrika barst uit zijn voegen, en toch blijven Europese grenzen wijd openstaan...
