|
Het is een nacht, maar zeker geen gewone, een zeldzame. De nacht zingt zijn eigen lied.
Langzaam droom ik weg en geniet van het muzikaal gefluister dat loopt als een tierelier.
Neen geen bombardon, geen orkestrale wirwar, doch het vluchtig getokkel op één enkele lier.
De duisternis heeft nog andere snode plannen in 't verschiet.
Stoer zoals hij normaal steeds schijnt, verkrampt de maan tot schemer zonder enig plezier.
Het lijkt meer op een sobere aalmoezenier met een karig kaarsje omwikkeld met wat kaftpapier.
Schuchter verscholen deze armtierige snikkel achter die grauwe wolken met te groot debiet.
Even is er hoop; door een vlucht van de wind tornt hij statig op tot een zilveren populier,
om nog sneller te verdwijnen als dief in de nacht door het achterportier.
Aanschouwelijk en mysterieus , dit samenspel van donkerte en licht dat zich hier aanbiedt.
Plots verandert dit zoetgevooisde schouwspel tot een onmetelijk drama.
In een oogopslag worden de druppels met zijn gerikketik omgetoverd tot een oorlogs geweld van hagelbollen.
Opzwiepend, kletterend, hels verdovend, nog erger dan een orkest met losgeslagen kastrollen.
Een radicale desastreuze ommezwaai vernietigd in één klap mijn adorabel panorama.
Tot zelfs de povere maan toe, die stilaan was ingedommeld onder een deken van schapenwollen,
wordt abrupt uit zijn sluimering weggerukt en dit zonder enig sollen.
Totaal naakt verschijnt hij aan het firmament, total loss zijn gele pyjama.
Langzaam sluiten zich de hemelpoorten en herstelt het weder zijn grollen.
De ijzige trollen zijn verdwenen en de weergoden stevenen af naar normale protocollen.
Al met geluk werd deze catastrofe niet echt een melodrama.
Nu dit spektakel, zonder vooraf iets te zeggen, is teruggekeerd naar pianissimo,
verschijnen niet één,twee, maar vele witte vlokjes op hun kousenvoeten.
Dartelend van links naar rechts, huppelend van boven naar onder, het lijken wel tippelende sproeten.
Beneden aangekomen vleien ze zich neer, al bundelend tot een romige babyshampoo.
Hartverscheurend en idyllisch gelijk walsen op hun spitzen, een glimlach op hun snoeten,
alsof ze iedereen onstuimig willen knuffelen en begroeten.
Een streling voor het oog dit ballet, onuitwisbaar nagenoeg voor eender welke plumeau.
Geen trompetgeschal, geen klavecimbel, noch een hoorn of een tuba hoor je toeten.
Juist maar één frivole triangel begeleidt de witte danseresjes die mij nu ontmoeten.
Zalig om zo te ontluiken onder dit eindeloos sneeuwtapijt, een onvergetelijk droomcadeau.
Ervin Linhart.
Vifke
|
;/a>
De wereld heeft een andere bron, dit is tijdelijk genot en vernietigend. Lieve lezers alleen de weg naar het kruis is uw redding en Gods hele wezen is liefde. Bent u al aangeraakt met Zijn liefde? Bent u opzoek naar nieuwe blog contacten vanwege eenzaamheid. Kom gezellig erbij. Voelt u vrij. U bent van harte welkom.Dankjewel dat ik toegang mocht hebben om u blogje te mogen bezoeken. Een leuke reactie achter hebt mogen laten. Een gezegende nieuwe week. Alleen de hoop in God/Jezus geeft eeuwig leven, redding, vrede en rust. Lieve groet Patricia.
