|
Ze huilde bittere tranen...
Wat schreeuwden ze dat zij lijdt aan wanen?
Ze huilt om een alsmaar groeiend verdriet.
Tegelijk weet ze met stelligheid te vertellen dat niemand,
ook niet één van haar kinderen het weet of ziet.
Ze denken niet één keer na en slaan er achteloos en ongevoelig op los,
Door de bomen heen ziet ze hoe langer hoe minder iets wat moet lijken op een bos
Ze slooft zich in stilte verder uit en durft niet eens meer te vertellen
wat haar moeilijk valt, maar er zit niet anders op
ze krijgt immers niet aflatend op haar kop.
Want wat ze ook vertelt over haar beperkingen
het geeft slechts aanleiding tot nog meer kwellingen.
Hoe hard kwamen die woorden aan...
dat zij het altijd maar moesten herhalen voor haar
en die andere, die hadden dàt zonder herhalingen klaar.
Kon ze het misschien niet aan?
Is het te moeilijk of te ingewikkeld voor haar?
Nu dan hebben ze hun straf al klaar.
Zo... is het ook vandaag gegaan.
Dat wat haar restte en haar zo lief werd kan haar ook nog worden afgenomen
hebben ze dan nog niet genoeg gesloopt en haar resterende splinters geluk ontnomen?
Ze is zo moe en ontgoocheld, de hoop kwijnt weg, wat is dit leven
Het onbegrip van die haar zo lief zijn
deed haar zovele jaren beven.
Wisten ze maar hoe ze haar best deed
en niets zijn van waaronder zij leed.
Nu kunnen ze haar niet meer breken want wat gebroken kon worden
is dat ondertussen ook.
Niets geeft haar nog, geen smaad of gestook.
Ze voelt zich dood.
Haar ogen glanzen niet meer, het laatste sprankeltje hoop werd
vandaag gedood.
Wat ze ook bedoelden...
op onrecht en onbegrip stoelde...
het is genoeg
ze heeft geen kracht meer voor haar boeg.
Stond één van ze ooit stil bij het waarom van haar gebroken 'zijn'?
Of aan de daders... die bleven slaan
tot ze zich konden verzekeren van haar dood-zijn
haar niet meer werkelijke bestaan?
Neen... die gaan vrijuit en krijgen zelfs een lauwerenkrans
zij voeren ondertussen iets uit...
een bijzonder macabere dans.
Ze spelen met verve de rol van vredesengelen,
of geslagen honden
terwijl zij degenen waren
die voor deze vernieling borg staan en stonden...
Ze kwam aan die grens... dat méér dragen niet meer kan
wat... wat weten zij, ongevoeligen of onwetenden daarvan...?
©Marie-Gabrielle
|
