Waarom ik het niet vroeg als ik iets niet begreep???
Alsof ik me daar aan moet wagen
om simpele zaken nog te vragen
na ongeduld, een grauw en snauw
voelde ik me eerder angstig en in het nauw
Wanneer je telkens toegebeten wordt
'is dat zo moeilijk nou?'
'Gewoon de knop op zoveel graden
de tijd die stel je zomaar in'
o al hun ongeduld
ik voelde me als in legerdienst met angst en dril
daarom mede bleef ik stil
maar met pijn, onmacht en bijna verzuipend verdriet vervuld.

Daar stond ik dan voor 't eerst alleen
ik wist dat toestel niet uit te zetten
en zocht en zocht...
de handelingen die zij maakten, ze gingen veel te snel
voor wat ik nodig heb, vermocht
maar durf dat niet te zeggen, wat volgt is ongeduldige ergernis
de druk die stijgt, daardoor gaat er onnodig veel meer mis
wordt dat wat ik probleemloos aan zou kunnen
een tijd van angst en spanning en gekwel
want de anderen weten het allemaal meteen, alleen ik niet, weet je wel?
vanzelfsprekend, dat modern spul
is voor ze kinderspel
 ze zijn ook met tweeën, begrijpen snel
ze zijn ook niet gekraakt door het leven
van al de wreedheden die ik op mijn nek heb gekregen.

Daar hebben ze geen oren naar
ze hebben altijd wel een oordeel klaar

Omdat ik die dingen niet onmiddelijk begrijp,
ben ik een dikke nul
en zijn mijn vragen flauwe kul?
Word ik afgestraft al beging ik een misdaad
ik wist me na al die pijnlijke woorden geen raad.

Moet ik opnieuw dienst doen als kop van jute
ben ik als vanouds opnieuw de suffe trut?
verweren wordt afgestraft
de verklaring en de stille vraag om begrip afgeblaft

en neen hoe zou ik kunnen vragen?
Daar durf ik me niet meer aan te wagen
ik was de enige waarbij ze niet tijdig kon vertrekken
waarom luisteren ze dan niet àls ik wat vraag
nemen ze mijn verzoek niet ernstig maar laten me verrekken?
want ook dat kreeg ik op mijn brood
zoveel verwijten worden nog een keer mijn dood
het onheuse en het onbegrip
dat vele eisen zonder ook maar één keer te luisteren naar hoe ik het rustig vatten kan
ze slaan me nog liever in de ban.

Ik weet niet hoeveel ik er nog bij hebben kan
wat ik voel is niet geruststellend
dood-en levensmoe ben ik ervan.

©Marie-Gabrielle