|
En om te bekomen
van de onbeschofte man
die niet hoefde te snauwen want het bleek duidelijk
dat hij er zelf nauwelijks wat van kan
besloot ik een normaal rustgevend oord te bezoeken
want door het ongeduld en het gegrauw van die akelige verkoper
deed mijn hoofd pijn tot in alle bochten en hoeken.
Na een busrit van sardinetjes in een blik
maar ik was tevreden dat ik warm stond en gaf geen kik
kwam ik aan de rustgevende winkel
zonder een soortgelijke onbeschofte kinkel
echter toen ik met een kleine aankoop aan de kassa wou betalen
moest daar toch weer zo'n vrouwmens naar me uit gaan halen
Op een toon of ik was een crimineel
wilde ze me geen korting geven op dat deel
jouw kaart is vervallen, beet ze me toe
ik zei, 'dat had je gedroomd, nou moe'
ik kreeg een brief
siste ik poeslief
waarin te lezen stond
dus maak het aub niet nog eens bont
dat korting geldt tot die bepaalde dag
laat mij niet nogmaals betalen het gelag
omdat in het doorgeven van jullie berichten
zoveel misloopt
voel ik me genoopt
jullie te verzoeken
mij niet zo naar te behandelen en betichten
Soms ben ik de onvriendelijkheid en dat misplaatste gevoel van macht
en hoe ik het uitdruk is nog heel zacht
zo zat, zo beu, zo hartgrondig moe
waarom moet iedereen meteen loeien als een koe?
vraag toch gewoon om een verklaring, die krijg je meteen
en schop toch niet telkens tegen het al beschadigde been.
Kan niet ieder een minimum aan geduld opbrengen voor de ander? Is het zo'n idiote wens?
om niet meteen over te gaan anderen te bejegen als ongelofelijk stom mens
dan ziet de wereld er vast een keer zonniger uit
en bouwt de frustratie niet op maar komt er slechts aardigheid uit.
Zielsblij was ik gisteren weer thuis te zijn
daar is het tenminste veilig en warm
en kan ik zonder emotionele knallen te vrezen weer mijn eigen zelfje zijn.
Soms wil ik het risico niet meer lopen
het telkens opnieuw te moeten bekopen
omdat anderen verheven doen of tiranniek
wat het met jou doet, weet ik niet
maar mij maakt het telkens weer ernstig ziek.
©Marie-Gabrielle
|
