|
Hoe vaak gebeurt het niet op straat
iemand vraagt hoe het je gaat
je begint uiteindelijk te vertellen
dan gaan ze plots hun verhaal
er bovenop stellen
jouw verhaal was niet eens ten einde
je kreeg geen antwoord of feedback
beseffen ze niet hoe je dat stak?
Het voelt of jij en je verhaal er niets toe deed
achteloos negeren ze je leed
Hoe simpel is het even écht te luisteren en de ander met je hart te horen
even niet dat verhaal te onderbreken
de draad ervan te verstoren
echt luisteren, er zijn voor de ander, kan al volstaan
is het zo moeilijk, het wordt nog veel te weinig gedaan.
Als je het niet kan
waarom vraag je het dan?
of kom je belangstellend op bezoek
al vlug dreef je degene die je bezocht in de hoek.
de achteloos doorborende woorden
die haar/zijn verhaal verstoorden
tot niets hebben herleid
geen meevoelen
het kan de zin bekoelen
om ooit nog wat dan ook te vertellen
omdat je overging jezelf op dat ogenblik boven haar/hem te stellen.
zijn/haar verhaal te onderbreken en op dat ogenblik te kwellen
Het doet menig gekwetst mens geveinsde belangstelling vrezen
of lesjes die anderen ze willen lezen
daarom houden ze meer en meer hun mond stijf dicht
en doofde het van dag tot dag
dat steeds maar kleiner wordend licht.
Ik wil daarmee geenszins zeggen
dat je nooit wat over je zelf naast hun verhaal mag leggen
maar negeer hetgeen zij vertelden niet
ik hoop dat je het verschil voelt, begrijpt en ziet.
©Marie-Gabrielle
|
