|
witals sneeuw en even koud
wit als sneeuw en weg en terug
wit als sneeuw
het kraakt en scheurt
wit als sneeuw
zo bitter weinig van te zeggen
probeer 't niet langer uit te leggen
want wit als sneeuw en woordenloos
ben je noch verdrietig, noch boos
noch opgewekt, noch blij
maar donker
wezenloos
vol pijn
verlangend dat 't vlug weer iets lichter
wilde zijn.
Geef het zijn tijd
en denk niet na
dan komt de sprankel licht
misschien vandaag niet
dan weldra.
Rust en hou 't van binnen zacht en stil
je ogen blikken in de verte
ze zien niet veel
ze staren
en staren zal je blijven doen
tot ook deze orkaan
eenmaal weer zal bedaren.
verwerken is geen sinecure
een berg beklim je niet zo vlug
je had heel wat
dat sloeg en beet
zoveel was er te verduren.
dus rust zacht en wacht
er komt een dag
dat je
opnieuw
daar ben ik zeker van,
al was het maar voor even
glimlacht.
©Marie-Gabrielle
|
