domper
op rechten
die je niet of amper kan verwoorden
de modder zit in je hoofd
en omsluit je lijf
domper op je rechten
en de wil om nog te vechten
je te verzetten
tegen al die mensonwaardige
omeletten
die ze van je bakken
zoveel hakken
en beentjes die ze je lichten
omdat ze maar blijven absurde regeltjes
uit hun hoed schudden
en stichten
je dwingen jezelf bloot te stellen
terwijl je net jezelf moet beschermen
zodat hyena's je niet kunnen kwellen
omdat jouw pijn niet tastbaar is
en door velen niet wordt begrepen
je weerbaarheid miniem
of ze dat begrijpen
je hebt niet de indruk, niet eens voor een centiem
tenzij kan aangetoond worden...
dat..
wat..?
dàt wat net niet of zo moeilijk aangetoond kan worden
amper in woorden is te vatten
een algehele toestand van ziek zijn
van minder weerbaar
van zelfs het kleinste ziekteverschijnsel
gedaanten kunnen aannemen
van nachtmerries
waardoor het belang
en de noodzaak
om die ellende te verzachten
en de last te verlichten
en niet zoals zij nog extra te belasten
en te verzwaren
laat ze al die loze, soms leugenachtige argumenten
voor hun eigen zinnen
bewaren
doorzichtig
doorprikt
de leugen en onzin
van loze woorden
die je alleen maar erger
vermoorden.

Is er begrip, of wordt het geveinsd?
Wordt er geluisterd
of slechts beslist
en voor de vorm
met lege ogen
niet werkelijk gehoord?
Word je ooit wel eens gevraagd
hoe wat ze doen
je gezondheid niet min maar zwaar belaagt?
Scheren ze ieder over dezelfde kam
omdat anders hun werking slaat in de knoop
hun hersens niet werken
de boel zit misschien zonder dat op geestelijke gezondheidsvlak
 al volledig lam.

©Marie-Gabrielle