|
Wit vecht met zwart
en leven met dood
open met toe
en lichtheid met pijn
zou die verscheurdheid
het startschot van de lente kunnen
zijn?
Een schreeuw vecht met stilte
een lach met een traan
ontreddering met hoop
verwachting met dood
het schaap met het zwijn
zou dat, zou dat de lente
de lente op lichte voeten al kunnen
zijn?
woorden met stilte
je hoofd in de knoei
en soms luid galmend
oorverdovend geloei
en vogels die zingen
rondom je ogen
een schaduw van kringen
zou dat misschien de lente
de lente die vecht om het leven
kunnen zijn?
verscheurdheid wil helen
en 't kan je al bitter weinig
schelen
't verlangen geplet
en jezelf uit je lichaam gezet
Is het de lente die je holder de bolder
in razendsnelle cirkels doet draaien
is het de lente
die alle helderheid
en weten
uit je brein
weet te maaien?
ervaringen rijk
het zal weer verdwijnen
het komt wel weer goed
't begin van de lente
en wat ze je doet
gekelderd het streven
't verleden vertellend, rillen en beven
de lente, ze brengt je nog niet
maar straks misschien toch weer een beetje
rust, hoop en moed.
©Marie-Gabrielle2012
|
