Ik ben Ludo Geens
Ik ben een man en woon in Stekene (België) en mijn beroep is ex-magazijnier in de Antwerpse haven.
Ik ben geboren op 15/04/1947 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: varen in de zeeuwse delta, wadvaren, fotografie en camperreizen.
Bergumermeerkotter, thuishaven Burghsluis, Zeeland.
26-04-2012
MEI - JULI 2011 REIS NAAR DENEMARKEN (DEEL 15)
Op naar de Weser, naar Bremerhaven. Terwijl Sonja nog in sluimerstand ligt maak ik los om 07.10h maar na een half uur is ze bij de zelfbedieningssluis van Lintig al bezig met het ontbijt. In een stralende zon varen we verder op de ebstroom van de Geeste naar het Tidesperrwerk en ploeteren vanaf hier door modderwater naar Bremerhaven.
Deze keer blijven we niet op deze modderstroom liggen maar kiezen voor de Lloyd's Marina in het centrum van de stad. Daarvoor moeten we eerst een stukje de Weser afvaren naar de sluis. En het wordt het nog spannend want we moeten een kwartier wachten , er staat véél stroming en véél wind. Eén minpunt wat de sluis betreft: de sluismeester is een bullebak, deze "Fritz" regeert militair vanop z'n ivoren toren over "zijn" sluis maar men vergeet hem al vlug als de sluisdeuren opengaan en de Lloyd's voor ons ligt !
de Lloyd's van Bremerhaven is een zeer goed uitgeruste haven in een voormalig dok met betaalbare ligplaatsen en vriendelijke mensen,het is havenfeest en dus veel volk en aan de Weser-dijk ligt een splinternieuwe strandpromenade. We nemen het er maar eens van met een long drink op een terras en zijn getuigen van een zéér mooie zonsondergang....Bremerhaven is een verademing, hier blijven we een dag extra!!
Om 08.00h zien we al schepen naar de sluis varen, dus maken we ook vlug los om nog mee te kunnen.....vandaag gaan we de Elbe weer oversteken naar Otterndorf, het is bewolkt en er staat wat wind uit het noordwesten. De sluis van Brunsbüttel is voorzien van drijvende vlonders die automatisch mee omhoog of omlaag gaan. Ze dienen eigenlijk om de zeeschepen van de sluiswanden weg te houden en beschadiging te voorkomen. In de vlonders zijn ringen voorzien waar de pleziervaart aan vast kan maken. Daarvoor moet men echter van het schip op de vlonders springen om ze te bereiken.
Omdat er in ons schip nog wat gang zit, stapt Sonja over de vlonders een paar meter mee om de romp vrij te houden. Maar opeens schiet ze met één voet door een opening tussen de vlonder en zie ik haar tot mijn grote schrik in het modderige water naar beneden verdwijnen. Gelukkig kan ze haar nog juist vasthouden en optrekken aan het onderste deel van de reling. Ze heeft echter haar been serieus geschaafd en ook een diepe snijwonde die erg bloedt. Ik moet er niet aan denken wat er zou gebeurd zijn moest ze onder de vlonders zijn verdwenen....Als ze terug aan boord is zie ik pas dat alles onder het bloed zit, tot in haar kousen en schoenen...getv...wat een situatie, zeg !! Gelukkig hoeven we ons niet met het schip bezig te houden tijdens de schutting en kan ik het uitwassen en verzorgen en als de sluis opengaat zit ze al op de zetel incl. plakkers op haar been. Verwacht hier, beste lezers, geen foto van....we hadden toen wel wat anders te doen....!!!
Nu we op de Elbe varen zit het ons ook al niet mee....het regent ondertussen, we hebben wind tégen stroom wat al direkt golven oplevert en het zicht is slecht...we krijgen er weer flink van langs. Ik vraag me af hoe ik bij dit zicht de kleine prikkengeul naar Otterndorf ga vinden. Terwijl Sonja even het stuurwiel houdt, kan ik het zeiltje bijzetten maar na een slecht kwartiertje valt, wonder boven wonder, de wind weg en even later breekt ook de zon nog door. Sonja is ook al helemaal bekomen van haar avontuur en we voelen ons weer zelfzeker !!
We vinden nu zonder problemen de prikkengeul en de Otterndorfer sluis staat ook al open, het valt dus niet allemaal tegen. We moeten nog vlug de mast strijken voor de tunnel en na de schutting varen we over het Hadelnerkanaal naar Bederkesa waar we, zoals op onze heenreis, vastmaken. Een paar borrels konden we hier wél gebruiken !!!!
We hebben afgesproken om in Rendsburg zeer vroeg te vertrekken zodat we bij aankomst in Brunsbüttel nog een halve dag kunnen passagieren. Ik sta op om 05.50 h en de lijnen gaan los. Sonja heb ik laten slapen want dit lange, rechte stuk kan ik eigenlijk wel alleen varen. Verse koffie staat onder handbereik en de zon verschijnt al aan de horizon. Ik ben tevreden over het gemaakte plan !!
Een half uur ben ik nu aan 't varen en er komt al maar meer mist opzetten over het kanaal. Eerst gaat het nog wel, maar geleidelijk aan wordt het écht gevaarlijk. Ik zie de oevers niet meer en mag er niet aan denken dat er ineens zo'n zeereus voor of achter me opduikt, want die grote jongens blijven wél varen...het dichter opzoeken van de oever is ook niet verstandig i.v.m. met de steenslag. Ik duik naar beneden en wek Sonja met de woorden : "mist...onmiddellijk boven....tweede uitkijk....". Terwijl zij met arendsogen door de mist naar schepen uitkijkt kan ik op het plotterscherm zien waar we juist zijn en het geluk is mét ons want een hondertal meter verder staan dukdalven in het water waarachter we kunnen stilliggen en wachten op opklaring....daar zijn we veilig !! Enkele minuten lijken dan wel een kwartier te duren maar opgelucht ontdekken we de eerste paal en we zien ook al een Pools zeiljacht liggen waarlangs we geruisloos afmeren. Er is geen beweging aan boord, nochtans staat hun luik open en als ik zachtjes op hun dek klop verschijnt even later een jong stel met verwarde haren in de luikopening. Vriendelijk, een beetje verlegen, lachen ze ons toe en proberen een paar woorden Engels......hmm...we denken dat ze van de nood een deugd aan het maken waren !!
Uiteindelijk kunnen we toch een gesprek voeren, voornamelijk over de mist en de verplichting om achter de palen te stoppen voor onze eigen veiligheid en om de grote vaart doorgang te verlenen. Tegelijk schuift een reusachtige schim aan ons voorbij....rillingen lopen over mijn rug....Achter ons maakt ook nog een derde jacht vast en als het naar negen uur loopt komt er langzaam opklaring, we kunnen al blauwe lucht zien door de mist. Nog een kwartiertje en we starten de motor en onder een stralende zon varen we probleemloos naar Brunsbüttel waar we om 14.15h vastmaken. Hier wacht ons ook nog een verrassing !! Om 19.00h komt de "Dullhook" van Dieter en Petra Wedermann uit de sluis en maakt aan onze steiger vast. Ze zijn héél blij ons hier weer te zien en vertrokken deze morgen heel vroeg op het Duitse waddeneiland Norderney en ze wisten dat ze ons hier ergens zouden treffen en zijn nu ook op weg naar de Oostzee....wat een geweldig stel !! Het wordt weer héél gezellig bij ons aan boord......
Omdat de zon in het heldere water schijnt ontdekken we aan de meerpalen van de Holtenau-haven hele trossen Oostzeemosselen. We zouden geen goede Belgen zijn moesten we daar niets aan doen !! Met hangen en wurgen verzamelen we toch ons maaltje, dat moet vanavond een feest worden.
We krijgen nog controle van de Duitse douane maar alles wordt in orde bevonden en we kunnen al vlug in de sluis sturen die ons weer op het Noord-Oostzeekanaal moet zetten. In verband met het sluizengeld wordt ons schip door de sluismeester handmatig opgemeten omdat hij niet gelooft dat we net onder de 10m grens zitten. Nochtans zijn onze boorddocumenten officieel en die spreken van 9,70 m dus uiteindelijk moet hij kleur bekennen. Weer gaan we stoppen bij marina Schreiber te Rendsburg, we hebben daar een goede ligplaats en de toilet- en doucheruimtes zijn uitzonderlijk schoon, ook is er een wasmachine beschikbaar.
Het is een uitzonderlijke zomerdag waarop de thermometer 28° wijst, ideaal om aan het mosselfestijn te beginnen. In de namiddag wordt het bloedheet en 's avonds krijgen we een zware onweersbui op ons dak maar een uurtje later is alles weer droog. Morgen doen we de overige 60 km over het Noord-Oostzeekanaal en dan zijn we terug in Brunsbüttel.
