"Goed en wel beschouwd is
Taoïsme  een soort heimwee.
  Een verlangen om altijd en overal thuis te zijn."  
(Foto: I.Jansen, Zolder)

                               


Waarde bezoeker,

Blijf rustig, want Josée en de auteur voorzien u onverwijld tot wekelijks met verkwikkend leesvoer van uitmuntende kwaliteit. Klik voor meer op het lampje onderaan de tekst.

 

Plaats ons bij uw absolute toppers. Uiteraard is humor altijd een falsificatie. Maar, geen humor is nog een grotere falsificatie. Josée en de auteur, wij zijn voortaan uw wekelijkse hoop in bange dagen.

De auteur: Walter Marsoul.

 

Foto

Inleiding:

 

 

 

Laten wij afspreken. Tenzij u een ego hebt zo groot als West-Vlaanderen, mogen wij over Tao van mening verschillen. Niet de gedachten, maar wel de meningen zijn vrij en naar mijn mening is Tao niet meer dan een amusant en intelligent antwoord op alle ongerijmdheden waarmee wij (al dan niet bewust) moeten leven. Een antwoord met een glimlach, een Taoïstische spiegel waarin onze dromen en onze wanen zich spiegelen. Dit is eigenlijk alles, maar volgens het recente boek “Taöisme, de weg om niet te volgen” van mijn lieve studente Patricia De Martelaere is Tao ook iets om een punthoofd van te krijgen. Wondere wereld! Elk mens vertrekt met de verborgen wens om ooit nog eens belangrijker te zijn dan hij is. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Om onze eigen geschiedenis toch te kunnen aanvaarden voegen wij daar op de een of andere manier een stukje legende aan toe. Met de jaren verstillen onze dromen, onze wensen en wanen tot een soort wijsheid. Laten wij dat tenminste hopen. Taichi lijkt de weg van die verstilde, tot wijsheid gerijpte wanen en dromen. Het heeft immers weinig zin om als een woelmuis alsmaar in de diepten van onze ziel te woelen om de belangrijke persoon die wij hadden kunnen zijn, (maar niet zijn) te leren kennen om die al dan niet te aanvaarden of te respecteren. Het is beter die “belangrijke persoon” te vergeten en stilaan te wennen aan het eigen leven. Wij moeten verstillen, onszelf vergeten in verstilling om opnieuw te kunnen “ worden wie wij eigenlijk zijn”. Precies dat stoppen en verstillen om juister en krachtiger te  kunnen zijn wie wij zijn, is de grondidee achter alle interne martiale kunsten.  Nergens is die grondidee zo duidelijk aanwezig als in Aikido, en nergens is die zo zichtbaar  als in het Japanse Kendo.  Simpel? Zeer weinigen zullen dit begrijpen en bovendien heb ik mijn paarlen reeds voor andere zwijnen geworpen.

 

Foto
Foto
Sta geworteld als een boom: (wortels, stam,takken.)
Foto
POSTMAIL:

…etc. “Doe eenvoudig, gewoon, niet zo labiel.etc….”

 P. Constant.

 

Antwoord:

 

Hallo, dank hoor.

°“Ik doe niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel”.

Theo Maassen.

 

°“Het gaat er niet om dat je de ander de waarheid vertelt, maar dat je de eigen waarheid op je eigen manier onthult.”

Byron Katie.

Walter.

POSTMAIL:
Dag Henri,
 
Net terug van een verkwikkende vakantie?
Dank in elk geval voor je drie domme strand kiekjes.  Deze kiekjes werden  waarschijnlijk geregistreerd net voor je zelf werd opgenomen op de spoed afdeling? Fijn zo. 
Ja Henri, dat zijn allemaal dingen die gebeuren. Zo werd het toch nog een leuke vakantie voor jullie vieren.
Groetjes.
Walter
POSTMAIL:


 

Lieve mensen,

Dank. Reuze blij met jullie mail in verband met "De SuperknappeTaibo".

Ook blij dat jullie zomaar dwars door Josée heen kijken...

Ik heb mijzelf betrapt dat als ik onderweg een witte "Taibo" tegenkom dan geef ik hem een dikke knuffel. Is reeds twee keer gebeurd! Dat is straf hé?

Lieve Groetjes aan jullie allen!

Walter.

POSTMAIL:
 

Goeiemorgen Walter,
 

Heerlijk om op jouw blog rond te lopen! 't Is in ieder geval plezant, ontspannend, geruststellend, maar ook confronterend en uitdagend. Terwijl je aan het lezen bent, lijkt het alsof er een venster open gezet wordt. Je molen begint te draaien, allerlei gedachten flitsen door je hoofd, jumping monkey is er niets tegen.... De "Ah-ja-ervaring" is de topper: je denkt te (h)erkennen.... en plots besef je dat je de achterdeur hebt open gezet. Oeps, alles is weg.... 't is niet omdat je het herkent dat je het kent. En toch... is het plezant! Gisteren, m'n zonen en ik waren aan het genieten van ons vieruurtje, dit is altijd het "verhalen-halfuurtje", genoot onze Steven nog na van zijn overwinning zaterdag, tijdens de scoutsactiviteiten. De kinderen speelden "haantjesgevecht" (= op 1 been, met de handen op de rug, je tegenstander omduwen) Zegt onze Steven: "Ik ben slim geweest, Pieter kwam op me af en het moment dat hij me ging raken, stapte ik opzij, ik was gewonnen. De kleintjes heb ik laten winnen en eigenlijk win ik dan ook: de kleintjes zijn blij en ik weet dat ik het kan." Een brede smile en de gedachte "houen zo!" kon ik niet onderdrukken, woorden zouden maar een achterdeur open zetten. Zelf, ... zal ik nog verder komen oefenen tijdens de t'ai chi! Ik ben toch wel fier op mijn onoverwinnelijke zoon! Een hartelijke groet, M.W.


POSTMAIL:
 

Dag Jolanda,

 

Weer eens dank voor die mooie vrouw. En tevens ook voor alle vrouwen die jij uit vrijwillige solidariteitsbijdrage in het verleden mailde en naar de toekomst toe nog zal mailen.

Dit keer mailde je alweer eentje met de boodschap om van alle kleine dingen te genieten. Dat is juist, want op een dag zullen wij vaststellen dat al die kleine dingen samen het leven de moeite waard maakten. Wat mij betreft mag jij mij nog veel kleine dingen mailen, geen probleem.

Toch zijn er risico's verbonden aan die kleine dingen.

Josée gelooft namelijk niet dat al die gesofistikeerde mooie vrouwen met charisma die jij  nomineerde  tot de kleine dingen van het leven kunnen gerekend worden.

Zij gelooft daar niets van en ze vergelijkt al die mooie vouwen met CO2  uitstoot... Ge kent Josée he, zij heeft af en toe zo van die mindere momenten. Die vrouwen zijn haar type niet want zij beweert dat het allemaal gefotoshopte  truttebellen zonder tewerkstelling zijn. Of andersom, want bij Josée weet men zoiets nooit.

IK zei:" Josée, heb jij het nu over deeltijdse banen met diensten cheques die eenmalig fiscaal aftrekbaar zijn, waar heb jij het nu in godsnaam eigenlijk over?" Maar wij hebben dit samen uitgepraat en een modus operandi werd bereikt. Ziehier: jij mag  mij zonder probleem nog een stuk of twee spraakmakende vrouwen sturen, maar dan moet het wel gedaan zijn met die kleine dingen volgens Josée.

Zo niet dreigt zij al die" truttebellen afzonderlijk op 11 juli halfstok te hangen" en daar heb ik het als modale hardwerkende Vlaming emotioneel moeilijk mee. Dat verdienen zij niet.

 

Och, tegen dat mens valt er niet te argumenteren, maar meer kan ik daarover niet kwijt want anders komt er alweer een mail van de heer G.K uit H of van P. D uit A of van B.L uit H, van  H.M uit D die het tot op eenzame hoogten moeizaam opgebouwde niveau van dit blog grosso modo alweer naar beneden haalt.  Niet te geloven welke onzin er allemaal in de pipe line van mijn mailbox zit.

 

 

Dank je Jolanda en tot ziens.

WALTER

POSTMAIL:
Betreffende Taibo en de zon, de maan en de sterren.

Vraag me de sterren, en ik zal je ze geven. Vraag me de maan, en je krijgt hem direct. Maar vraag me niet de zon...want dan ga ik mijn handen verbranden.



 Antwoord: Wel, wel, wie wij daar hebben! Daar hebben wij onze beroemde superhond Taibo alweer die het vandaag heeft over de kosmische elementen in het uitspansel. Taibo(zie blog) is vanwege zijn succes met geen vlammenwerper van het scherm te branden. Iedereen moet dat beest reeds kennen want hij is ondertussen een BH geworden (Bekende Hond) Doet die hond aan fun raising? Ook ik overweeg om een foto van mijn cavia eens naar iedereen te mailen zodat die ook een BC kan worden(Bekende Cavia.)  Of misschien mail ik mijn BP(Bekende Kanariepiet.)

Wat mij betreft is jullie Taibo uiteraard OK. Die knapperd mag nog vaker dit blog komen bezoeken. Dat beest heeft fameuze ideeën en het verkoopt slimme praat. 

Josée echter, zij heeft het niet zo op jullie Taibo begrepen. Smaken kunnen verschillen en daarom overweegt Josée om jullie haar BE, (haar bekend everzwijn) te mailen.  Josée zegt dat de tijd rijp is voor het zwaardere werk.

PS; toch nog efkens uw aandacht want wij hebben hier een weddenschap afgesloten:  Josée beweert namelijk dat jullie Taibo handen heeft in plaats van poten. Sorry hè, maar is dat werkelijk zo?

 

Weet u, Josée zegt dat iedereen  in mijn stad niet normaal is, en daarom vindt iedereen hier alles normaal. Als het einde van de wereld aanbreekt, kom dan gerust eens met Taibo naar Diest want daar gebeurt alles 50 jaar later. En dan nu nog één wijsheid vanwege mijn BP

( Bekende Kanariepiet);  die is tegen abortus want hij heeft vastgesteld dat iedereen die daar tegen is, zelf al geboren is. 

Kijk eens aan zeg. Groetjes aan SuperTaibo,  dank voor jullie mail en tot wederhoren..

 

Walter Marsoul.

POSTMAIL:

  

Betreffende “Het Eenzame Lege Harten Bureau”

 

“Wat moet ik met mijzelf beginnen….Alles lijkt zo leeg van binnen.

Mijn hart lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart is bevroren, alsof niets mij kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen, is dat nu wat “de mensen met “de innerlijke legte” bedoelen?

Olé, olà,  Olé, olà …

Joachim
     

Dag Joachim,
 
Dank voor uw mail. Op het eerste gezicht bent u nogal tamelijk verrassend leeg van “legte”  van binnen. U schijnt momenteel in een  soort legbatterij te verblijven, maar toch is er hoop want uw hart zit nog vol poëzie. 
Ook siert het u dat u, ondanks alle leegte aan uw existentie verbonden, er toch nog in slaagt om af en toe uw hart te luchten met een flinke fado van eigen bodem.
 
Helaas  verplicht de welvoeglijkheid om u mede te delen dat uw verzen rammelen als verse kersen. Mijn advies: schrijf minder verzen, en eet meer vers fruit.
En die “olé, olà” ja, stop daar ook maar mee want die is irrelevant en van generlei importantie in uw overigens toch al gammel betoog.
Rest nog uw “innerlijke legte” waarbij ik mij alweer niets kan voorstellen. Niets.
Wat“de mensen” allemaal bedoelen met die “legte?”  Wel, daar heb ook ik geen idee van want er zijn namelijk miljarden mensen en ze maken er elke dag nog nieuwe bij. Het is niet bij te houden  en wat al die mensen eigenlijk met “legte” bedoelen dat moeten zij zelf maar uitmaken. Ik weet het niet.
 
U schrijft dat “uw hart bevroren is alsof niets u nog kan bekoren” en daaruit is af te leiden dat u ofwel een Eskimo, ofwel een trapper van Alaska bent.  Maar dan is het ook volkomen normaal dat het daarginds “één grote bevroren legte” van jewelste is. Profiteer er nog even van want naar het schijnt is het pakijs daar snel aan het smelten. 
Tevens adviseer ik u om zo min mogelijk  rauw vlees te eten en als u toevallig walvissen vangt om wat afwisseling in uw dagelijks menu aan  te brengen moet u tijdens de walvisvisvangst bedacht zijn voor potentiële ijsberen. Zing dan nooit luidkeels uit volle borst “olé olà” want hun maag is ook al leeg en daar kunnen die beesten niet tegen.
Punt twee; mocht u toevallig op de Zuidpool vertoeven dan moet u ook niet te pas en te onpas “olé olà”  kwelen want in die Antarctische gebieden leven met name koloniën van keizer pinguins en die beschermde diersoorten zouden zich wel eens een hoedje kunnen schrikken.
Die beesten zitten daar de ganse dag op een rots tegen mekaar aangehurkt zich onnoemlijk te vervelen; niets kan ze daarboven bekoren want hun poten zijn van onderen bevroren. Wat ze niet belet op regelmatige tijdstippen een ei te leggen. 
 
Beste Joachim, weet u: ik weet het niet want ik zou het ook allemaal niet weten.
Ondanks flauwekul en rotzooi is dit leven mooi , vergeleken met helemaal geen leven en  “legte” is niet voor ons mensen weggelegd. Trek het je niet aan en loop vooral niet te koop met uw “legte”want binnen de kortste keren zal een  in “legte” gespecialiseerd  leeghoofd zich met uw leegte bemoeien en dan is ook uw bankrekening leeg.  Dat ook nog.

Groetjes. Dank voor je mail.



      Vanaf september 2007!!!


                    
               
     VROUW EN MAN

      YIN  YANG


     
De microcursus die uw andere cursussen overbodig maakt.


                                      
        
BOEK HEM NU! 

 

POSTMAIL:
 

Betreffende nederigheid.

                                                             
      

Beste R.

 

Het is zoals u mailt, wij zijn allemaal maar mensen, en wij hoeven “echt niet te hoog van de toren te blazen”. Inderdaad, nederigheid is de mooiste deugd. Maar toch moet u dringend eens leren niet zo nederig te zijn, want zo goed bent u ook weer niet.

 

Walter..

POSTMAIL:
 

Betreffende eenhoornkunst in de abdijsite van Herkenrode:

Sorry, de auteur vergist zich. Toch is dat kunst met een visie in Herkenrode en de lezer verwijst naar de diepere symboliek van de eenhoorn en naar de mythe van de eenhoorn als potent seksueel beest…”Men mag er ook geen karikatuur van maken”aldus J.

( zie ook middenstrook blog: Kunstbespreking Eenhoorns in Herkenrode)

 

 

Antwoord:

FREUDIAANSE PIKANTE EN ONDEUGENDE KUNST MET EEN VISIE EN EEN MISSIE.

 

Kunst met een visie.

 

Dank je beste J.

Blijkt inderdaad dat de eenhoorn ook het symbool van de  abdij van Herkenrode is.  J. wijst er (terecht) op dat die eenhoorns die zo netjes met hun hoornen naar de abdij gepostuleerd staan, het symbool van dierlijke mannelijke seksualiteit zijn. ” Waw…”  Potverdorie toch…!

Die is goed, want zo worden die bejaarde zusters door de kunstenaar eindelijk ook nog eens van een potente portie potentiële kunst op poten voorzien en men mag er ook geen karikatuur van maken. Welgemeende dank namens de sociëteit.

Dat is toch om niet te geloven, achter dit kunstwerk zou dus toch een achterliggende visie schuilen? Vier dezelfde eenhoorns, alle vier even lelijk, wel, dat is op zich al een straffe viervoudige visie op Herkenrode. Blauwe eenhoorns, want blauw is een spirituele kleur, kwestie van wat fijnmazige nuances in de visie van de kunstenaar te leggen. Wow! Alles, maar dan ook alles duidt inderdaad op de aanwezigheid van een visie en men mag er geen karikatuur van maken..

 

Kunst met een missie: vlam er eens tegenaan.

Meer nog,  die visie lijkt eigenlijk meer op een missie die uit vier onderdelen bestaat.

Maar missies zijn missies, en daarom kijkt de kunstenaar niet op één mythische missionaire publicitaire stoot meer of minder. Gelijk met vier eenhoorns er tegenaan vlammen, er op of er onder, want zo gaat dat doorgaans bij gemiddelde missionaire stoten! Was daar ook al niet de “Da Vinci Code” waar het ook op een stoot meer of minder niet aankwam? Vlam ertegenaan, ach, al deze fijnzinnige nuances die van dit kunstwerk uitgaan zijn eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen. Men mag er ook geen karikatuur van maken.

 

Knutselaars met een visie en een emissie.

Als knutselaars gewone of scherp bedoelde aardigheidjes met hun “visie” verwarren, als ze bovendien een“ missie” met hun “emissie” verwarren, dan vertonen zij doorgaans de neiging om hun emissies niet in hun eigen tuintje, maar wel op openbare plaatsen achter te laten. Dat zijn allemaal dingen die gebeuren; en men mag er in Herkenrode geen karikatuur van maken. De tijd is immers rijp om zich niet langer door de Heilige Geest, maar wel door een of andere betuttelende knutselaar te laten betuttelen; Zelf denken kan desnoods ook nog wel, maar dan met mate en vooral met eigen maten. Deze eenhoorns zijn kunst en men mag er geen karikatuur van maken.

 

Goed nieuws voor Kortenaken en Halen.

Beste lezer, en toch, die simpele scheppende betuttelende knutselaar in Herkenrode treft geen schuld, maar wie is er dan wel verantwoordelijk voor al deze viervoudige eenhoornige onzin? Wie? En wie is er ook aansprakelijk voor deze goedkope publiekelijke wansmaak? Wie? Alweer iedereen en niemand zeker?

Mail het mij aub, (geheimhouding verzekerd) want alleen op die manier kan dit geheim ontsluierd worden. Deze eenhoorns moeten verpatst worden aan Boerenrock in Kortenaken, als ze die daar tenminste willen,  want dat is daar tegenwoordig een schone streek daar in Kortenaken.  De laatste keer heb ik daar ook echt schoon volk zien rondlopen.

Verpatsen, desnoods  aan de Gilde van Tielebuis voor  hun jaarlijkse karnaval stoet in Halen.  Halen, dat is toch ook niet zo ver van huis, en met opbrengst ervan kunnen echte noodlijdenden ook eens echt betutteld worden. Neen, men zou er geen karikatuur van mogen kunnen maken.

 

 

Namens “De Academie ter voorkoming van Betuttelende en Publiekelijke Lelijkheid.”

 

Walter Marsoul, stichtend lid.

POSTMAIL:

Vrouwen van tegenwoordig.

Betreffende complexe huiselijke computergeschillen.

 

Beste J.

 

 

 

Dank voor je mail. Dit blog heeft fervente fans en laat ik het toegeven ook groupies.


 

Beste J, je schrijft dat je “madam” gepassioneerd is door dit blog. Je had dus groot gelijk om “je madam van achter dit blog weg te sleuren”.Jij bent immers een verstandig man die beseft dat vrouwen en parfums uiterst subtiel zijn en precies daarom moeten ze allebei goed opgeborgen worden. Jij beseft dat vrouwen kamelen zijn die mannen helpen de woestijn van het leven te doorkruisen. Groot gelijk dus om je madam te “bevelen iets voor zichzelf te kopen”, plus  “haar te dwingen een terrasje te doen” want zelfs  “in haar slaap was ze met dit blog bezig”. Ze stond er mee op en ze ging ermee slapen, maar jij dwong haar om opnieuw “normaal” als huisvrouw te functioneren want je schrijft dat ze “over de ganse lijn ongenietbaar was geworden door de schuld van dit blog.”Ze weigerde zelfs om aardappelen te schillen, zo kon het niet verder, dit moest tot vroeg of laat tot calamiteiten leiden. 

 

Je madam beweert dat jij rond kerstmis haar computer stiekem saboteerde om haar aldus te “dwingen of de kans te bieden om opnieuw de kerstaardappelen te schillen”. Zij, die keukenprinses van weleer. Als dit geen huiselijk geschil is dan weet ik het ook niet...

 

Toevallig ben ik gespecialiseerd in huiselijke geschillen. Mijn Josée is op dat vlak ook niet te onderschatten: ook ik heb tevergeefs geprobeerd om haar de aardappelen te laten schillen, maar vrouwen van tegenwoordig zijn niet meer gemaakt om aardappelen te schillen. Als ik het ook goed begrijp zit “madam”, in plaats van “de pantoffels klaar te zetten” om uw blijde intrede nog meer luister bij te zetten, met vierkante ogen op haar computer te tokkelen terwijl jij eigenlijk niets vraagt dan simpele  huiselijke geneugten, bijvoorbeeld pantoffels.



   

Je schrijft terecht: “ Waar is de tijd dat geluk nog heel gewoon was en uit simpele geneugten bestond?”.Alhoewel: over het algemeen zoeken onbegrepen vrouwen nooit naar pantoffels, zij zoeken een tolk en ze vinden in uw geval een computer. Geef toe dat het allemaal nog veel erger kan. Binnen het wettelijke kader zijn al je pogingen om haar tot de orde te roepen op een sisser uitgelopen. Daarom één gouden raad: neem een advocaat onder de arm voor uw geschil met uw madam want over het algemeen kunnen huisvrouwen hun eigen geschil toch niet betalen...zie je. Die is goed he, en nog een tip?  Ik zou je ten stelligste afraden om het met een enkelband of een burka te proberen. Ten stelligste afgeraden om 220 Volt op haar computer te zetten of  bijvoorbeeld naar Pakistan te verhuizen. Gewoon een advocaat in plaats van uw vrouw onder de arm nemen volstaat.

 

Beste J, sterkte. Ik hoop dat je je “madam” die zich nu nog als overstekend wild gedraagt tot rede kan brengen, want alhoewel ik het mij best kan voorstellen,  is het toch te gek dat mijn onnozele blog interessanter is dan haar huiselijke plichten.

 

Maar ik mag niets zeggen, mij er niet mee moeien van Josée. Ik zeg niets, helemaal niets want: ”Mit Frauen soll man sich nie unterstehen zu schertzen”.(J.W. von Goethe).  



POSTMAIL:

POSTMAIL TER GELEGENHEID VAN VROUWENDAG.

 

Twee lezeressen beklagen zich over de vrouwonvriendelijke uitlatingen van de auteur.

Ze noemen de auteur ronduit vrouwonvriendelijk, dit blog seksistisch en meer bepaald de relatie met Josée zien ze niet zitten. Ze gebruiken er een woord voor, maar dat woord is zo manonvriendelijk dat de auteur weigert om het woord te publiceren. Alleen al om andere manvriendelijke vrouwen niet op manonvriendelijke gedachten te brengen.

 

Antwoord:

Beste lezeressen,

Groot gelijk. Zoals alle yin- yang relaties is ook mijn relatie met Josée er een van vallen en opstaan, van geven en nemen, van vinden en zoeken. Maar Josée en ik blijven wel met onze twee voetjes op de aarde. Wij weten dat wij noch in harmonie, noch perfect zijn. Het gevaar van al die Taoïstische poëtische verhalen (met wolken erbij en zo) is namelijk dat ze ons geen zoekende mensen voorspiegelen maar wel een poëtische ideale wereld van allemaal mensen die harmonie gevonden hebben. In de praktijk echter blijkt dit niet zo te zijn, want bij mijn weten bestaat zo’n wereld buiten het paradijs niet. De auteur zal ook nooit Boeddhist worden, een mens mag zich niet eens boos maken om de innerlijke vrede toch maar te bewaren terwijl Josée en ik bij wijlen de kookpannen naar mekaars hoofd zouden werpen. Alhoewel wij elkaar niet kunnen missen is er iets mis met ons, maar toch maken wij van onze ellende een feest…zie je. Christus ging immers af en toe ook flink te keer en dat lijkt al een pak aannemelijker en menselijker. Josée weigert haar versie van de feiten te geven, daar is ze veel te slim voor. Josée wacht, en ze laat de auteur zichzelf rustig in de gracht rijden en daaraan kun je al merken hoe geraffineerd dat mens eigenlijk in elkaar zit.


Dit blog is niet perfect, het is onnozel en oppervlakkig. Maar toch, hierin verschilt dit blog, naar ik verneem, van andere Taoïstische geïnspireerde blogs: het is soms brutaal en soms verfijnd, soms oppervlakkig en soms diep, soms scherp en soms poëtisch, soms juist en grappig en soms verkeerd. Soms grappig en soms zwaar over de schreef, soms diep religieus en soms vrijdenkend en wars. Het is soms informatief en soms fictief. De auteur schrijft soms iets vrouwonvriendelijks, en soms eigenlijk iets te vrouwvriendelijks. Kortom: dit blog is zoals het is en ik kan mij best voorstellen, alhoewel het niet de bedoeling is, dat sommigen zich daaraan ergeren. De auteur amuseert zich en zolang de auteur om zichzelf kan lachen en zichzelf kan relativeren hoeft hij niet om anderen te lachen. Waarom bijvoorbeeld om Josée lachen als men zelf zoveel lachwekkends in huis heeft? Lieve lezeressen, ter gelegenheid van vrouwendag vraagt de auteur geen begrip, begrijpen kost tenslotte niets dan enkel maar wat woorden.  De auteur wenst zelf te begrijpen en ons verhaal is een uitgewerkte yin –yang metafoor. Dat scheelt een slok op de borrel.

 

Auteur: Walter Marsoul.

POSTMAIL:

Betreffende het zoeken naar waarheid.

 

Joop liet dit korte tekstje achter op dit blog:

“IK WENS JE NIETS TOE, GEEN GOED, GEEN KWAAD. HET IS ZOALS HET GAAT.

Antwoord: Beste Joop, dank voor die wijze woorden. Op mijn beurt wens ook ik je niets toe. Geen goed, geen kwaad want alles is zoals het gaat en daar kunnen wij niets, maar dan ook niets aan veranderen. Dat wilde ook ik je laten weten.

 

JOSEE WENST ALTIJD, IK DAARENTEGEN WENS NIETS.

 

Ja watte… we zijn met dit onderwerp nog niet aan de gebakken aardappelen toe, maar je hebt alvast groot gelijk om mij niets toe te wensen. Neem nu  ons Josée hier. Josée wenst mij voortdurend het beste toe terwijl ik haar eigenlijk niets toe wens. Onbegrijpelijk wat Josée mij toe wenst; er zijn veel dingen die een mens moet begrijpen, maar Josée begrijp ik van haver tot gort. Ik begin er zelfs niet meer aan om dat vrouwmens te begrijpen. Zij beweert altijd dat ik haar niet begrijp, maar de trieste waarheid is, beste Joop, de trieste waarheid is dat Josée eigenlijk niet wil begrepen worden.

 

JOSEE WENST VEEL TE VEEL…

 

Ik zeg niets, geen goed, geen kwaad; maar Josée loopt altijd vooruit op de historische volgorde van de feiten. Ik zeg niets, maar neem nu haar koopgedrag, haar koopgedrag wordt mij vroeg of laat fataal. Onze beschaving heeft ternauwernood een behoefte geschapen of ons Josée heeft er al een behoefte aan. Beste Joop, dat is nu de prijs die ik voor de beschaving betaal, begrijpt u? Bij Josée leven voortdurend behoeften waaraan geen enkele objectieve en niet standpuntgebonden informatie beantwoordt en dat is op den duur om zot van te worden.

Ik zeg niets, maar dat mens is qua koopgedrag niet te vertrouwen en de rest is navenant.

Josée bedriegt en beliegt mij over haar aankopen, maar het is beter Joop om zich 1000 keer te laten bedriegen dan om het geloof in de mensheid te verliezen…zie je. Ik zeg niets over Josée, geen goed, geen kwaad: ik zeg niets, maar eigenlijk heb ik niets aan dat mens. Ze schiet voortdurend in haar wiek en ik heb er geen enkele steun aan, en dan maar komen klagen…vooral zichzelf beklagen. Daar heb ik geen steun aan want eigenlijk doet dat mens niets anders dan zichzelf beklagen dat ze te zwak is om mij te ondersteunen, maar ik zeg niets. Ik zeg geen goed, geen kwaad en ik verbijt mijn verdriet, maar Joop, een hart dat breekt van verdriet dat hoort men niet.! Eigenlijk wou ik Josée naar de maan wensen, maar ik zeg niets.

Hallo Joop, ben je nog daar?

 

HUMOR REDT ONS BESTAAN.

 

Gelukkig dat ik Josée met een zekere humor kan benaderen want anders was het leven voor mij niets dan troep maar gelukkig kan ik Joée aftrekken van mijn belastingen. Humor redt ons geluk, eigenlijk is Josée heel grappig en zou ik voor haar moeten bijbetalen.

Welnu, ik ben zelfs bereid om op Josée amusementbelasting te betalen zie je…alhoewel ik niets zeg en hoegenaamd niet klaag zou ik met zo’n vrouw als Josée toch wensen dat ik geen inkomen zou hebben. Maar objectief gezien is elke frank( ik reken nog in Belgische franken) die ik aan dat mens uitgeef is er één te veel. In mijn geval zou een mens beter af zijn met een minimum inkomen, of zelfs met nog minder. Weet je, ik zeg niets en ik draag mijn geval met waardigheid maar je mag toch gerust stellen dat ik gelouterd ben in de smeltkroes van haar ellende. Ik ben een psychisch wreed ontwricht mens, maar ik zeg niets want Josée kan het altijd goed uitleggen. Ook nu weer onlangs is ze alweer in beroep vrijgesproken voor dierenmishandeling en dat doet pijn Joop. Het doet pijn als je dat mens nog op vrije voeten ziet loslopen om alweer aan een of andere behoefte te voldoen. Procedurefouten... bij ons in België is justitie namelijk een klucht Joop: zowat iedereen wordt er wegens procedurefouten of niet toerekeningsvatbaar vrijgesproken. Het is hier in België voor Josée moeilijker om in de gevangenis te belanden dan om er uit te ontsnappen. Ken je nagaan…

Kortom; ik wens in mijn diepste gedachten Josée naar de maan…maar officieel ik wens niets. Niets.

 

NIETS…

 

Ik wens ook jou niets toe Joop; maar niets bestaat niet want er is altijd ergens iets en zelfs het woord ‘niets’ bestaat uit ‘iets.’ Het bestaat namelijk uit ‘niet-iets’ en dat wordt dan

’n iets’. ‘Niets’ dus.

Eigenlijk wens jij mij dus toch iets, met name ‘niet iets’. Och Joop, als het u niet hindert dan wens ook ik u ergens ‘iets’ toe namelijk niets. Ik wil over ‘ergens nietsisten’ niets zeggen, geen goed noch kwaad. Zelf ben ik een ‘ergensietsist’ die een intuïtieve relatie heeft met zijn garagepoort omdat ik rotsvast geloof dat er toch  ‘ergens iets’ moet zijn.

Ergens moet er altijd iets zijn Joop en daar mag je de donder op verwedden.

Trouwens, in mijn geval is er nog altijd ons Josée: ik zeg er niets van, geen goed noch kwaad, neen, ik heb zelfs een veilige auto voor haar gekocht. Dat is een auto die niet sneller kan rijden dan Josée kan denken. Welnu Joop, zulke auto was niet op de vrije markt te vinden en daarom heb ik die dan maar eigenhandig gemaakt. Ik zeg niets, maar dat ding rijdt 6 km per uur maar gelukkig loopt het bergaf 9 km per uur. Ik zeg niets want in Nederland ligt de Franse taal moeilijk maar zij noemt dat ding haar “ Zwassantneufke”. Ik zeg niets, geen goed noch kwaad want alles is zoals het gaat.

 

PATRICIA WEET RAAD MET HET NIETS..

 

Omdat de kwestie van het ‘niets’ en het ‘iets’ Joop en mijzelf preoccupeert weet Patricia de Martelaere ons van antwoorden te voorzien. Dit probleem schreeuwt om forse filosofische onderbouwsels.

“ Lieve Pat, is er nu ergens iets of is er nergens niets” vraag ik.

“ Niets, niets blijft” zegt ze.

“Wat blijft er dan nog over” vraag ik. “Niets” zegt ze.

Jawel Joop, je hebt dus gelijk om niets te wensen want er is immers toch  niets dat blijft “ Maar wat dan Joop…,  er moet toch ergens iets blijvends bestaan?”.

“Enkel het blijven blijft” zegt Patricia, de schat.

Dat valt dan wel nogal minnetjes uit, alhoewel: als enkel het blijven blijvend blijft, dan blijft ook enkel het niet blijven blijvend.

 “Niet blijven is een vorm van blijven” zegt Pat.

Dat zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren.

 

BESLUITVORMING.

 

Weet je, een mens wordt altijd in snelheid gepakt door “ergens iets wat niet blijft” en dit is de enige positieve besluitvorming die wij uit dit alles kunnen trekken.

Beste Joop, Josée en ik wensen je niets toe dan een aangenaam verpozen tussen twee haastige oponthouden. Ik weet ook niet waarop deze besluitvorming zou kunnen slaan, maar ze klinkt wel klever en klakkeloos kinky. Naar mijn aanvoelen kan een mens zich niet gelukkig of tevreden denken.

 

Walter Marsoul.  

POSTMAIL:

Betreffende les geven en lesgevers tai chi.

 

Dank voor de opmerkingen Ben.

We zullen in dit antwoord er niet omheen draaien, beloofd. Maar, hoe uiteindelijk voor jou de juiste lesgever Tai Chi vinden?

 

 

Janneke en Mieke bieden een portie gemengd aan.

------------------------------------------------------------

In Tai Chi zijn er twee soorten lesgevers. Zij die een beetje Tai Chi beheersen, en ten tweede zij die “zomaar iets doen” en een portie gemengd onderwijzen die ze dan tai chi noemen. Iedereen kan de volgorde van de vorm geven of versnaperingen aanbieden, maar daarom kan nog niet iedereen een cursus Tai Chi Chuan geven.

Waarschijnlijk wordt er nergens zoveel onkunde in zulke proporties aangeboden als in Tai Chi Chuan.  Om van “Heilige Zever of opgeklopt gedoe” zoals jij dat noemt nog niet te spreken.

Maar, wij leven nu eenmaal in een tijd waarin het loont om het eigen gezever buiten proportioneel op te kloppen, zie je.

Tot zover niets abnormaals, alhoewel je zal toch moeten toegegeven dat lesgeven in Tai Chi ook niet niks is.

 

Frisse onkunde.

------------------

Een lesgever moet eerst aan zichzelf werken vooraleer zich met anderen te bemoeien. Groot gelijk. Maar je zult ook moeten toegegeven dat ook buiten Tai Chi langzaamaan één op de twee landgenoten inmiddels de therapeut van de andere blijkt te zijn en dat wij dezelfde toestanden ook in Tai Chi aantreffen. Blijkt dat deze samenleving de trappers kwijt is. Inderdaad, het is een noodzaak dat lesgevers Tai Chi op z’n minst de vorm grondig zouden moeten bezitten. Dat is zo, maar er is nog meer, want die Tai Chi vorm moeten zij ook kunnen duiden in de Chinese geneeskunde om tijdig een beroep te kunnen doen op Chinese zowel als westerse medische professionaliteit. Zij moeten tevens de bewegingen uit de vorm(en) kunnen duiden in de oosterse (en de westerse)filosofische traditie, in de martiale toepassingen, in verschillende wuchu varianten, in de bewegingsleer en in de energetica.  Lesgevers moeten voldoende sociale vaardigheden bezitten om op een psychologisch verantwoorde manier dit alles aan de man of de vrouw te brengen. Niet niks Ben.

 

Het Heilig Tai Chi Zeverke.

---------------------------------

Wat jij “Heilig Tai Chi Zeverke” noemt... Een lesgever moet de eigen weg kunnen gaan zonder blind te zijn voor andere wegen want de taichi vorm is slechts een middel, een hulpje voor onderweg. De vorm is geen doel op zich.

Lesgevers moeten eerst en vooral afstand bewaren. Als ik een mail krijg die begint met “Hoi” of “Beste” dan gaat die meteen in de prullenbak want ik ben namelijk “Hoi” of “Beste” niet. Lesgevers moeten ook een behoorlijke algemene ontwikkeling hebben, maar helaas is dit te vaak niet het geval en zij mogen in geen geval noch “Universele Heilige Zever “ noch hun persoonlijk “ Zeverke” , (hun Te Zeverke) komen verkopen. Nu de kerken hun deuren sluiten menen sommige lesgevers dat er nog meer kerken zouden moeten bijkomen: vooral dan hun eigen kerkje. Gelijk heb je, klef gedoe, terwijl men toch met behulp van de essentie van Tai Chi Chuan jaren kan lesgeven, die essentie volstaat en daarom zouden lesgevers toch op z’n minst toch hun Tai Chi Klassieken moeten kennen vooraleer modieuze of lucratieve praat verkopen. Gelijk heb je.

 

 

De tekenen des tijds.

------------------------

Samengevat: lesgevers moeten een ruime culturele en religieuze bagage in huis hebben, zij moeten  de “tekenen van de tijd” verstaan. Zij moeten meditatief, voorzichtig, bedachtzaam en pedagogisch verantwoord handelen, zonder daarbij zichzelf op te dringen. Zij moeten met macht kunnen omspringen en zij moeten zich bewust zijn van de schade die zij kunnen aanrichten. Zij mogen nooit misbruik maken van hun invloed en elk mens in waarde laten, helaas. Zij moeten niet enkel verantwoordelijk maar ook aansprakelijk zijn. Ja watte… er wordt veel van hen gevraagd.

Helaas, in het algemeen ligt het peil van de tai chi lesgevers laag en iedereen weet zulks. Koppeke schuin, neen, in het algemeen lust ook ik dat melige zichzelf promoverende Tai Chi lesgevers volkje niet.  En toch Ben, toch komt elk student uiteindelijk terecht bij de lesgever die hij of zij verdient. Sommige studenten verdienen immers niet beter dan les te krijgen van blauwe maandag lesgevers. Zo zie je maar, uiteindelijk komt alles goed terecht. c

Je hebt gelijk: dat “gedoe” komt niet ten goede van  bekwame lesgevers, want die zijn er gelukkig ook nog.

 

Gelukkig Ben, zijn er ook nog competente, eerlijke, ernstige en gewetensvolle lesgevers en die schatten van mensen kunnen niet genoeg gewaardeerd en gerespecteerd worden. Allen, en dus ook jij daarheen!

WALTER MARSOUL.

POSTMAIL:

Hoi Walter,

 

Te lange stukjes.

Korter?

Toi

Ecce

_____________________

 

Antwoord:

Gooh jong,

 

No way.

Jep .

Wee M

AANKONDIGING CURSUS; “VROUW EN MAN EN VROUW”

 

Beste bezoeker,

Misschien bent u, zoekend naar vaste beginselen, zingeving en oriëntering, één van de vele rusteloze “cursushoppers” geworden? Of  misschien bent u dat juist niet? Stop vanaf heden met hoppen, shoppen of zoeken naar een interessante cursus. De ene cursus is uiteraard al wat leuker dan de andere, maar vanaf september 2007 kunt u bij mij  terecht voor een steengoede sessie van twee cursussen die  al uw andere cursussen overbodig zullen maken. Het betreft één cursus “MAN”(yang , 44 minuten) plus één cursus “Vrouw”( yin , 46 minuten want aan yin is met name iets meer werk). Samen maakt dat dan 90 minuten.” Diegenen die iets van symboliek snappen zullen reeds nu overtuigd zijn van beide inhoudelijke kwaliteiten. U kunt ook kiezen voor een cursus “uitsluitend man” of “uitsluitend vrouw”.  Aan u om te beslissen, maar in beide gevallen is de cursus dezelfde: “MAN EN VROUW EN MAN”. Boek mij nog heden en uw vereniging zal nooit meer zijn wat ze geweest is. Alles wat u altijd al graag wilde weten maar niet durfde te vragen over yin en yang komt aan bod. Tot ziens. Walter.


 
de redactie
TAOïsme VOOR TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN.

Het Betere Taoïstische Kwaliteits Blog

 voor de Totaal Ongeletterde Mens van Vandaag.

             
         Algemene  Nutsvoorzieningen          
   Postmail                                                          Poëzie

  Verantwoording. Dit is een poging om Tao te hertalen voor ongeletterde mensen die misschien af en toe ook kunnen glimlachen met de absurditeiten, de paradoxen waarmee wij allemaal vroeg of laat te maken krijgen. Dank aan mijn dertien studenten, samen met de’vergeten’ hedendaagse Chinese filosoof Lin Yutang zijn zij de inspiratiebron voor ‘Tao voor Totaal Ongeletterde Mensen’. Momenteel heeft de Westerse filosofie Tao ‘ ontdekt’, het bedrijfsleven, de psychologie, de religie, de werkers in het veld, kwieten en quasimodo’s allerhande hebben zich op Tao gestort. In de verste verte geen idee waarover de meesten het hebben en het omgekeerde is gelukkig ook het geval. Alles is te koop, ook Tao. Er zijn reeds meer Taichi leraars dan Taichi studenten, en het aantal door Tao geïnspireerde teksten en bijdragen wordt stilaan onrustbarend. Mensen opgelet: Tao redt! Dat is allemaal niet zo erg, niets menselijks mag ons vreemd zijn, maar naar westerse filosofische traditie zijn de meeste bijdragen over Tao dode leersstof en geen leefstof. Ze bevatten geen levenselixir voor levende mensen: ze zijn eerder een uitvaartregelingsovereenkomst opgesteld door aflijvigen voor aflijvigen. De lezer blijft verdwaald en verdwaasd achter in een doolhof van woorden waarvoor zowel Lao Tse als Tswang Tse waarschuwden. Hoe verder de schrijver in het doolhof van eigen woorden verdwaald raakt, des te meer woorden en citaten van andere doolhofontwerpers gerecupereerd moeten worden. Meer is tenslotte meer. Grappig, ware het niet dat de meeste auteurs er het grappige niet van in zien, wat de toestand uitzichtloos grappig kan maken. “Taoïsme voor Totaal Ongeletterde mensen” vult een leemte in de vakliteratuur, het is een bijzonder ernstige poging om Tao te hertalen. Alhoewel ik zelf die ernst niet ten volle besef, wordt dit het eerste ernstig Taoïstisch open blog. Meld uw vragen, uw beschaafde verlangens en uw nette verzuchtingen, zodat ze interactief kunnen verwerkt of opgenomen worden in telkens korte overzichtelijke items. Al dan niet met vermelding van uw naam. Samen weten wij meer, en misschien geeft het troost te herhalen dat de uiteindelijke waarheid nooit groter zal zijn dan ons eigen hoofd en ons eigen hart dat die waarheid moet begrijpen. Auteur Walter Marsoul 2006-10-10 Beste bezoeker, wie je ook bent: wees welkom. Deze site “TAOïsme voor TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN” is één gezellige puinhoop, waaraan je de jouwe kunt toevoegen. Het leven is mooi, en daar mogen wij schoonheid aan toevoegen: bestijg de trein dus nooit zonder je valies met dromen. Maar tegelijkertijd is het leven ook één grote gestructureerde troep waaraan wij met overgave de onze toe voegen. In beide gevallen: veel plezier…Walter Marsoul.
02-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Tao van stoemelingse momenten.
Het Tao van stoemelingse momenten.

 

 

Doorheen gans de geschiedenis blijkt de mens in staat om een ander mens na te trappen als het moment daarvoor gekomen is. "Ik heb het niet gezien, ik heb het niet geweten, ik heb het niet gedaan" zeggen getuigen dan, en ze kijken ze stoemelings de andere kant op. Getuigen zijn zeer zelden helden.

Hier verrast een alerte fotograaf persoon B accent die onverwacht in het voorbijgaan een zijdelingse hiel kick uitdeelt naar de knieën van de niets vermoedende auteur. Dat is, vooral bij mistig of nevelachtig weer, een gevaarlijke toestand.  Knieën zijn immers uiterst weke bestanddelen en wij hebben er (in tegenstelling tot ellebogen) slechts twee om mee te werken.

 

Maar bestudeer nu eens aandachtig het gedragspatroon van persoon A, rechts onderaan op de foto: niets gezien zeker? Bestudeer tevens het gedragspatroon van persoon B bovenaan rechts op de foto: ook niets gezien zeker? Welke ellende alweer en daar zou ik iets van kunnen krijgen!

 

Auteur: Walter Marsoul


» Reageer (0)
30-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alweer een mislukte stage.....

Alweer een mislukte stage.....


klik op de foto
klik op de foto

Welke ellende toch alweer!



klik op de foto klik op de foto  

Trop is teveel en teveel is trop!


klik op de foto 
Dit loopt uit de hand.

klik op de foto 

Schone zomer! De voorzitster op ontstentenis bertapt.


klik op de foto 

Ik zag mij genoopt om de voorzitster der vereniging mevr. Drs I; Jansen die onherkenbaar wenste te blijven, stante pede en cum laude eerst het bed in te sturen, en daarna de laan uit te sturen. Jammer toch dat zoiets in onze vereniging moest gebeuren. Wat moet dat moet.


klik op de foto
 

De auteur (rechts vooraan) dankt jullie allemaal voor de mislukte stage. Heb dank voor al die gênante ogenblikken die ik verplicht was met jullie te delen. Heden is het welletjes geweest, keer vandaag nog naar uw dorpen weder!  Jullie eindigen nog ooit eens allemaal in twee verbeteringsgestichten.  En alvast ik, zal jullie niet komen bezoeken.


» Reageer (1)
28-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boodschap van algemeen nut
  

» Reageer (0)
22-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zweven....
 

BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT.


Wij  leven omdat wij zweven.

Josée en Walter


» Reageer (0)
15-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Olympische Spelen

Volgend jaar neem ik deel aan de Olympische Spelen in China. Wat die Chinezen niet weten is dat ik zelf mijn insuline spiegels aan en uit kan zetten. Het peloton zal nogal een oog trekken als ik er weer eens als een speer in een reageerbuis vandoor zal gaan.



                                        

 

KLIK hier meermaals om mijn insuline spiegels aan en uit te zetten.
Nog een prettige dag verder.


» Reageer (0)
13-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Probleem: einde artikel...

Nancy 13- 13 -2007. Het probleem is dat Josée zich van mijn repoxy gen  totaal niets  aan trekt. Zelf  heeft zij 25000 genen maar er is geen enkel gen bij waar ze zich ook maar iets van aantrekt.  Plus haar  hematocriet ligt te hoog. . Hoe kunnen wij in dergelijke omstandigheden dan nog bloedstollende prestaties op de fiets neerzetten?
NOOT: (links Josée met lach om de mondhoeken)
             (rechts: de auteur de schaamte voorbij)

» Reageer (0)
07-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Probleem

Het probleem is dat mijn genen veel te veel beïnvloedbaar zijn door factoren van buitenaf en zonder mijn toestemming maken mijn genen daar misbruik van. Gelukkig kan ik met mijn stamcellen om het even welk weefsel aanmaken, zo niet zat ik nu reeds dik in de knoei.


» Reageer (0)
05-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Probleem

Het probleem is dat mijn myostine gen totaal is stilgelegd zodat mijn spieren alsmaar blijven groeien. Mijn spier aanwas is zo groot dat mijn kop eraf dreigt te vallen als ik toch zou fietsen. En dat kan de bedoeling toch niet zijn

» Reageer (1)
04-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.probleemgenen

Problemen met mijn genen!!!


 

Het probleem is dat mijn repoxygen met een ander gen beter overeenkomt dan waarmee het zou moeten overeen komen. Kan ik mijn repoxygen dat nu verwijten? Welneen, neen, dat kan ik niet.



» Reageer (0)
01-07-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.FIETSPOMPVREES.

 


FIETSPOMPVREES.

 

Fwiette…petiete…Nu het mooie weer er weeral zit aan te komen en de temperaturen volgens Frank De Boosere “naar omhoog fietsen” is de tijd voor Josée en ik gekomen om samen eens in de natuur te gaan fietsen.. Maar samen fietsen… daaraan valt niet te denken want wij kunnen onze fietsbanden niet eens oppompen. Dat komt omdat wij allebei van nature al een natuurlijk hematocriet van 55 hadden. Wij hebben dan maar minuscule sensoren laten inplanten en ons myostatine laten stilleggen. In principe kan dit iedereen overkomen. Tevens hebben wij een gen of twee in onze stamcellen laten inbrengen opdat ons DNA zich vlugger zou kunnen herstellen en omdat een mens nooit weet waarvoor zoiets nog goed kan zijn. Twee zuurstofflessen gekocht om verzuring van de spieren tegen te gaan. Dan hebben wij een Repoxygen verbonden met een virus besteld om het epo- gen in ons lichaam op en natuurlijke manier aan te maken. Niemand kan ons iets verwijten dat wij niet ernstig met onze fiets bezig zijn, pas twee nieuwe fietsen aangeschaft met twee nieuwe fietsbanden en twee fietspompen erop, niks aan de hand, en dan … fwiett petie fwiett petie, fwiette petie…, fwiette petiete….  Klamme handen, een benauwd gevoel, wazig zicht, ijl  hoofd, trillende handen en hartkloppingen op het moment dat wij onze fietsbanden willen oppompen… En dan dat hyperventileren als het wij ons ventiel open schroeven….fwiiee…fwieie iettepetiet….dat zijn allemaal symptomen van de gevreesde fietspompvrees. Tot voor kort meenden wij dat die vrees niet bestond, maar eerst ik, en later Josée  begonnen eigenlijk feitelijk symptomen van fietspompvrees te vertonen. Jazeker, iedereen kan er in principe door getroffen worden. Fwiette petiete.... en onze angstklachten kan men in twee groepen indelen: de fobische klachten en de faalangst rond vaardigheden en routines. Faalangst komt meestal voor bij patiënten die pas hun fwiettesbanden hebben leren oppompen. Eigenlijk kunnen ze het wel, maar ze hebben, fwiette petiete angst om te falen. Josée heeft dat: fwiette petiete.  “Dat is faalangst Josée, ge zijt een loser!” riep ik eerst, maar dan sloeg het hematocriet van Josée helemaal tilt en nu pak ik dat anders aan. Zelf vertoon ik eerder vermijdingsgedrag, zo ga ik per dag 12 km te voet met de fiets aan de hand, nog liever dan mijn fwietsbanden zelf op te pompen. Zulk hardnekkig vermijdingsgedrag komt meestal voor bij personen met een fobie: fwiette petiete… Komt daarbij dat mijn repoxygen goed overeenkomt met een andere (onbekende) virus dan degene waarmee die eigenlijk overeen zou moeten komen.

Dat zijn ze nu allemaal aan het uitzoeken, maar dat kan ik mijn repoxygen niet verwijten, in tegendeel want daar schiet het niets mee op.

 

Wanneer zullen fietspompontwerpers nu eens fwietspompen ontwerpen zonder dat typische fwiettespompgevoel of dat optische fwiettespompdesign? Zonder dat akoestische fwiette petiete fietspompgeluid? Josée: Wij hebben hulp gezocht bij een cognitieve fietspompgedragstherapeut en wij gaan er nu voor. “Ooit zal het ons lukken en dat zal de mooiste dag van ons leven zijn” aldus Josée; “Jazeker Josée” zeg ik, “da iess.”En zo heeft iedereen dan iets.

 

Er is een zelfhulpgroep: “Fwiette petiete: leren omgaan met Fietspompvrees.@com.be” en er is een brochure uitgegeven: “De Fwiettespomp@com.be” die u op aanvraag kunt aanvragen op aanvraag@com.be. De omgeving begrijpt meestal niet waarom fwietspomppatiënten met hun hematocriet en met hun repoxygen kunnen sukkelen. Dan is er nog een zelfhulpgroep voor kinderen van Fwiettespomppatiënten: het Ventieltje@com.be, want kinderen lijden daar allemaal ongevraagd nog het meest onder.

 

Namens de Fwiettespomp, de vereniging voor fwiettespomppatiënten.

Een dikke proficiat.. Hou de fwiettespomp er maar in!

 Josée en Walter.


» Reageer (0)
28-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SPAAR ONS VAN PEST EN MOERAS YIN!

 

SPAAR ONS VAN PEST EN MOERAS YIN!

 

 

Er zijn veel extremisten onder ons. Wie enkel kiest voor yang maakt een extreme keuze. Wie enkel kiest voor yin maakt een extreme keuze. Dit is extremisme.


Weinigen begrijpen dat taichi over “de balans tussen yin en yang” gaat, en dat wij bijgevolg niet te kiezen hebben. Wie kiest voor yang krijgt er automatisch yin bij en wie kiest voor yin krijgt er automatisch yang bij. Indien noch yin, noch yang gecultiveerd worden, dan zijn ze niet controleerbaar, niet inzetbaar en bijgevolg uiten zij zich altijd extreem.


Weinigen begrijpen dit, en daarom verzinken extremisten ofwel in hun eigen moerasyin, ofwel sneuvelen zij voor hun eigen vuur peloton. In beide gevallen is het resultaat hetzelfde: enkel de gesneuvelden zijn dood. In beide gevallen zullen zij gegarandeerd de schuld voor hun  falen in de schoenen van anderen schuiven. Dat doen extremisten altijd, extremisten zijn dwaze mensen en zij beginnen hun argumentatie met: “JA, ergens is dat zo, maar…(etc.) IK (werkwoord), voor MIJ NIET, en daarom zeg IK ergens….ergens NEEN.”


Balans zoeken; daar gaat het om.


Scheefgezakte heiligen met een missie zijn zelden geen extremisten.


                                                                    


» Reageer (0)
22-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.SLIMME GERECHTEN.


SLIMME GERECHTEN.












                          


In het restaurant “Het Fijnzinnige Genoegen” (de voormalige frituur “ In De Volle Futzak”) serveert men tegenwoordig ook al weekendarrangementen met slimme gerechten.

 

Josée en ik hadden er met name een vijververs arrangement van  Noordamerikaanse Brulkikker op Grootvaders Wijze genomen, en dit alles op een bedje van Vlaamse aspergetjes”. Daar hadden wij dan een Bordeaux Cuvé Joseph Brulé van 92 bij genomen.

Met Brulkikker moet je oppassen want die moet vijververs zijn, maar bij Octaaf Durinckx van Het Fijnzinnige Genoegen is die altijd vijververs! Midden in de verbruikerszaal staat zijn slimme visbak en met een schepnet kan de client zijn eigen gepersonaliseerde brulkikker vangen. Die brullies laten zich gewillig op de kop tikken, geen probleem; de cliënt tikt ze gewoon met een slimme tik op de kop. Het probleem is eerder dat die beesten normaal in natuurlijke staat zoveel lawaai maken dat Josée en ik normaal gesproken tegen elkaar zouden moeten aanbrullen om een fatsoenlijke “tete a tete” te voeren. Maar Octaaf Durinckx heeft de zogenaamde “slimme sound killkit” in zijn slimme visbak geplaatst, zodat de cliënt zijn toekomstig gerecht, net als in de Noordamerikaanse binnenlanden, op de achtergrond nog wel ergens hoort brullen, maar net niet storend. Normaal gesproken, want zo hoefden Josée en ik eigenlijk zelf niet tegen elkaar aan te brullen.

 

Het was voor ons alweer een fijnzinnig genoegen; dank u wel Octaaf Durinckx van “Het Fijnzinnige Genoegen.” En de volgende keer proberen wij uw “Gegrilde Gier der Pyreneeën” op een bedje van lentegroentjes ook eens uit want dat gerecht is zo slim dat het uit eigen beweging non stop vanuit de Pyreneeën ei zo na op ons bord komt gevlogen. Vandaar de naam” Slimme Gerechten.”

            HELLLUPP !!!

 


» Reageer (0)
18-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boodschap van algemeen nut


Overtuigde Belgen.


Links:Jos(Yang).Rechts Ivonne(Yin)

Maar.....let op:






                        

                                                                                                                         FOTO/ RIA.


Vlaanderen verhoudt zich qua oppervlakte tot Wallonië als Yin tot Yang. Het  inwonersaantal van Vlaanderen verhoudt zich met Wallonië als Yang tot Yin. De Vlaamse economische toestand verhoudt zich tot de Waalse als Yang tot Yin. De uitgestrektheid der bossen verhoudt zich als Yin(Vlaanderen) tot Yang(Wallonië).

Het inwonersaantal van het Groothertogdom Luxemburg verhoudt zich tot dat van Wallonië als Yin tot Yang.

 

Iets is nooit zomaar Yin of Yang. Iets wordt pas Yin of Yang in verhouding tot iets anders. Daarom spreken wij mbt Yin en Yang van complementaire tegendelen. Noch Yin, noch Yang bestaan autonoom, zij bestaan slechts bij gratie van hun tegendeel. Dus wij mogen niet zondermeer besluiten dat Jos Yang en Yvonne Yin zou zijn......Yin en Yang zijn "specifieke zijns toestanden ten overstaan van andere zijns toestanden". Ze zijn niet noodzakelijk geslachtskenmerken. Niet noodzakelijk., want in deze context heeft Ivonne als voorzitster een Yangere functie dan Jos, maar toch kan ze in de praktijk Yinner functineren dan Jos. Alles verandert en alles is relatief.

                                                       Auteur: Walter Marsoul.


» Reageer (1)
17-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

 

Josée mist Praliné!



MIJN MEMOIRES.

 

ONS GEMIS: DE SUPERPRALINE.

 

Welke ellende! Die morgen kroop Josée uit haar bed in het naargeestig besef dat ook zij iets miste.  Een kleinigheid misschien, maar toch. “Ach”, dacht ik “Elke morgen kruipt er wel ergens iemand uit bed die een kleinigheid mist om gelukkig te zijn”. Na proper gewassen te zijn, missen de meeste mensen eigenlijk hoegenaamd niets maar toch ontmoeten wij meestal mensen die iets missen.  Zelfs al bezitten zij “veel”, zelfs ”veel te veel”, dan nog slagen zij er in om ”te veel” als “te weinig” te ervaren.

 

JOSEE MIST EEN HONDA SUPERBULLET PRALINE.

Josée betrekt een optrekje in Nancy alwaar zij eigenlijk niets noemenswaardigs miste. Wij hebben afgesproken om te investeren in onze LLT (Luie Lat Relatie) want zodoende hoeven wij de lat ook niet te hoog te leggen. Geen probleem. Tot vorige week bleek Josée best tevreden, maar dinsdag jongstleden omstreeks vijf over tien dreigde daaraan een einde te komen. Toen stond Josée op het punt om tegen de zomer het spik splinternieuwste model van de “ Honda Color Concept Silverbullet  Praliné Emeritus Coupé” met een open dak te missen. Dit alles in knalrode uitvoering om er langs Vlaamse wegen als een speer vandoor te gaan. Daar is alle begrip voor, want krijg het zelf maar eens voor!

 

IS DE PRALINE EEN SPECIALE WAGEN? NEEN!

Wat is er nu eigenlijk voor speciaals aan zo’n Super Bullet Praliné? Volgens mij helemaal niets, maar volgens Josée is die Praliné zijn tijd ver vooruit. Zo’n  Silver Concept Bullet Emeritus Praliné ziet er van achteren precies hetzelfde uit als van voren en alles wat er van achteren hetzelfde uitziet als van voren is tegenwoordig altijd zijn tijd ver vooruit volgens Josée. Ik zei: “Josée, dat is eigenlijk allemaal flauwekul. Ten eerste is er geen reden om iets te missen wat er van achter hetzelfde uitziet als van voren.” “Ten tweede: als wij alles moeten missen wat er van achteren hetzelfde uitziet als van voren, dan kunnen wij nog lang bezig blijven!” Ergens heeft Josée ook gelijk want tegenwoordig moet alles er van achteren precies hetzelfde uitzien als van voren. Concept cars, broodroosters en fietshelmen, ze zien er allemaal van achteren precies hetzelfde uit als van voren om hun tijd vooruit te kunnen zijn. Het lijkt net of, wetenschappelijk gezien, van voren tegenwoordig bindingsangsten heeft met van achteren of dat wij van voren een dubbele binding hebben met van achteren. Dat betekent dat, als het van voren slecht gaat,dan gaat het van achteren goed. Maar als het van achteren slecht gaat dan loopt het van voren verkeerd.

Welke ellende!

 

HET SUIKERKONTJE.

“Qua design heeft alles tegenwoordig van achteren een “suikerkontje” en de Emeritus Praliné heeft van achteren dan ook een pittig suikerkontje als toegevoegde waarde op de tekentafel meegekregen”. “Maar, als die Praliné er nu van achteren precies hetzelfde uitziet als van voren dan heeft hij niet één, maar wel twéé suikerkontjes, en dat is nu eens een goed voorbeeld van normvervaging!” Ik hecht aan vaste normen en waarden. “Stel je eens voor ” sprak ik, ”Stel je eens voor dat P.P. Rubens niet één, maar wel twéé gigantische suikerkonten als die van Brabantse trekpaarden aan zijn Rubensiaanse vrouwen had meegegeven!”. Stel dat eens voor! Twee konten als vleesbergen? En, en…zo gaat dat maar door sinds die Praliné in ons leven is verschenen. Wij zijn dringend aan vakantie toe want zulke gesprekken zijn op den duur om gek van te worden. Veertig procent van alle Amerikanen lijdt aan instabiele slapeloosheid of ze slikken anti depressiva als gevolg gesprekken over hun vervoermiddelen of hun suikerkonten, en de overige zestig procent zit bij MacDonalds zich twee suikerkonten te vreten waardoor ze verplicht is om zich ofwel een SUV aan te schaffen ofwel er een te missen. Welke ellende! En zo gaat dat maar door sinds het gemis van een  Emeritus Praliné in ons leven is verschenen!

 

ZIT ONS GEMIS TUSSEN DE OREN?

Voor de auteur hoeft zo’n Praliné niet persé. Wat moeten Josée en ik trouwens met een Praliné, wetende dat zowel de linker als de rechter rijstrook toch meestal tijdelijk versperd zijn? Nogmaals: het was Josée die het gemis van een Praliné bij zichzelf vast stelde. Reeds geruime tijd was zij er een stille bewonderaarster van, en ik hoopte dat het daarbij zou blijven want volgens eerste ruwe schattingen bleek zo’n Emeritus Praliné niet fiscaal onaftrekbaar te zijn: dit zijn nu eenmaal geen fiscaalvriendelijke tijden. Komt er nog bij dat Josée in wezen leeft van teruggekoppelde uitkeringen en elk jaar tegen de winter duikt zij geruisloos en spontaan met overgave in het rood. Bijgevolg hangt in die donkere winterdagen haar gemoedsrust af van de dingen die zij niet mist. Alsook de mijne.

 

DE SILVERBULLET  EN ZIJN VELE OPTIES.

Waarheid is pijnlijk: Josée mist niet enkel haar Praliné, maar zij mist vooral de opties en daar zou ik alweer iets van kunnen krijgen. Welke ellende! Nauwelijks  is er een nieuwe optie in optie verkrijgbaar of Josée neemt er al een optie op. Josée zou nog eerder die opties missen dan de Praliné zelf. Wat een geluk dat opties zonder Praliné niet verkrijgbaar zijn! Och, in het leven mag het ook al eens een keertje meezitten. Voor mij hoeft die Super Praliné dus absoluut niet, zo’n voertuig waarin men zich als een smurf langs boven in een broodroostergleuf naar binnen moet laten glijden.  Dat is toch een irritant gebruik. En dan al die belachelijke opties waarmee men zich onsterfelijk belachelijk kan maken; zo bezit hij standaard een GPS systeem dat zijn bestuurder besnuffelt! Stel je die ongewenste intimiteiten eens voor! Het waarschuwt wanneer die zich achterste voren in zijn broodroostergleuf dreigt te hijsen! Stel je voor, dat is toch allemaal te zot om los te lopen. Welke ellende met die Praliné! In plaats van “ simpele wijzerkes” heeft zo’n Praliné een instrumentenheuvel en hij heeft in optie portieren die naar boven open flappen. Welke ellende. Geef mij dan maar een rustieke auto met een gewoon dak. Geef mij maar een normale auto met een gewone officiële ingang en met een modale uitgang. Maar helaas zijn zulke modale deuren niet verkrijgbaar, tenzij in optie en dan kosten ze bijna zoveel als alle andere opties samen! Akkoord Josée, voor die prijs kunt ge zelf geen Praliné maken! “En als wij hem nu eens in onderdelen kopen?” “Maar Josée toch, dan kost één Praliné meer dan de prijs van vier Praliné’s en dat betekent dat wij er net zogoed vier kunnen kopen!” En zo gaat dat de laatste tijd maar verder en dat is om zot van te worden. Sinds wij niet meer in God geloven zijn wij bereid in alles, zelfs in Superpraliné’s te geloven.

 

EEN VERLANGEN NAAR GEMIS.

Auto’s dienen niet langer om onszelf comfortabel te verplaatsen maar zij zijn een middel geworden om onze persoonlijke frustraties te etaleren. Wij zien onszelf niet zoals wij zijn.  Wij zien ook de dingen niet zoals ze zijn, wij zien de dingen zoals wij zelf zijn. Wij missen geen dingen. Wij missen onszelf, wij missen wie wij zelf zijn. De consumptiemaatschappij wil ons doen geloven dat wij een Praliné met opties missen, terwijl onze gemoedsrust net afhangt van de Praliné die wij niet missen.

Wij hebben dan maar een optie op de Silverbullet Praliné genomen.

 

 

                                                                                   Auteur: Walter Marsoul.
  
 


» Reageer (0)
14-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.MISLUKTE TAICHI STAGE
 

UIT DOSSIER: "Tao van winnen en verliezen.”

 

                       

 

OVER VERGEVEN EN VERGETEN.

 

MISLUKTE TAICHI STAGE IN DE ZWITSERSE ALPEN.

                                     

°De kracht van positief denken.

________________________

Voorwoord: Even in ernst: onze geheugen functie is zowat de meest onbetrouwbare functie die wij bezitten. Het geheugen interpreteert, vervormt, fantaseert, en kleurt de feiten. Het is niet objectief, ons geheugen is ons privé fantasia land. Men zegt dat het geheugen negatieve gebeurtenissen filtert of ze 'vergeet' in functie van ons verder functioneren. Dat is ook zo. Het manipuleert zelfs positieve gebeurtenissen of het dikt ze aan of spijkert ze bij in functie van onze toekomstverwachtingen. Dat is ook goed zo. Na tegenslagen moet het leven immers verder, na elke nederlaag of elke mislukking moeten wij verder. Komt daarbij dat er een correlatie bestaat tussen onze positieve herinneringen en de werking van onze organen en dat wil in de praktijk zeggen dat niet enkel ons geheugen, maar gans ons lichaam het vermogen bezit zich" iets of iemand " te herinneren. Zelfs onze stam cellen bezitten het vermogen zich iets te herinneren en dat betekent dat niet ons geheugen negatieve connotaties maakt, maar "wij" maken die. Positief denken is dus een zelf therapeutische vorm van geheugen manipulatie want in de meeste gevallen brengen onze negatieve gedachten ons fysieke schade toe. Daarom ook is het beter om te "vergeten en te vergeven", want mocht ons geheugen enkel de negatieve indrukken bewaren dan zou ons hoofd wellicht ontploffen of wij zouden geparalyseerd door levensangst weigeren nog verder te leven. Realistisch gezien hebben wij er dus alle baat bij om te vergeven en te vergeten. Realistisch gezien hebben wij er alle baat bij om positief te denken, te hopen, te geloven en lief te hebben, onafgezien het voorwerp van ons geloof, onze hoop en onze liefde. Leven is uiteindelijk te herleiden tot + + -. Tot plus plus min. Dood is te herleiden tot +- -. Tot plus min min.

Vergeef, vergeet en denk positief! Laat je door geen enkele ' rationele moraal schoonmoeder' vertellen waarin jij al dan niet zou moeten geloven; het voornaamste is dat je kunt geloven, hopen en liefhebben.

Het is nog altijd beter om ons door onze eigen dwaasheden te laten leiden dan door die van anderen.

Het is zelfs beter om ons door onze eigen dwaasheden te laten leiden dan door de diepere wijsheden van anderen. In ons eigen voordeel is het beter te geloven, te hopen en lief te hebben. Het is in ons eigen voordeel om onze medemensen individueel, massaal en collectief te vergeven.

De grootste, meest edele, knapste en mooiste mensen die ooit op aarde leefden slaagden daar wonderwel in. Sukkelaars discuteren over het nut van vierkante of ronde tafelpoten.

 

°Mijn unieke levens en bindingsangsten.

______________________________

Vergeven? Wel, dit lukte ook mij tot nog toe vrij aardig. U moest eens weten wie of wat ik zo al allemaal heb vergeven! Daar zou u echt van schrikken want op vergevingsgezindheidgebied moet ik zowat wereldkampioen zijn, ik ben een onverbeterlijke positivo.

Elk mens heeft de neiging om zich als een uniek geval te beschouwen, terwijl aan de meesten van ons weinig unieks te bespeuren valt. Wij zien ons zelf graag als een uniek probleem maar in werkelijkheid is dat niet zo. Maar toch ... Toch heb ik een uniek probleem. Ondanks mijn positieve instelling tegenover het leven mislukken nu eens al mijn ondernemingen. Niets, maar dan ook niets schijnt mij in dit leven te lukken. Werkelijk niets. Hoe meer mensen ik vergeef, des te minder schijnen mijn ondernemingen te lukken. Ik meen dat dit komt omdat ik bindingsangsten heb plus daarbij nog eens het syndroom van Parallel. Dat is een hoogst uitzonderlijke combinatie want mochten er nul mensen op aarde leven dan nog zou ik alleen die uitzonderlijke combinatie in huis hebben. Mijn syndroom moet zowat het enige syndroom zijn waaromtrent nog geen wetenschappelijk onderzoek is verricht en dat komt omdat alleen ik, ik alleen dat bewuste syndroom heb. Er zijn 10 miljard mensen op aarde en het wil toch niet lukken dat ik alleen prijs heb zeker! Alleen ik heb het syndroom van Parallel en alleen ik kan weten waarover ik nu praat want ik heb dat syndroom tenslotte het eerst ontdekt. Och, tegenwoordig heeft iedereen wel iets en ik heb nu Parallel A. Zo erg is dat nu ook weer niet, en... Ik moet nu eens voor eens en voor altijd mijn mislukkingen niet in de schoenen van mijn syndroom van Parallel schuiven. Neen, ik moet mijn mislukkingen vlak af onder ogen durven zien. Daar ben ik momenteel werk van aan het maken want zo kon het niet verder.

 

 

 

°Mijn geheugenverlies.

_________________

Filosofisch gezien is alles te herleiden tot een vorm van geheugen, zelfs het heelal is een vorm van geheugen. Zonder geheugen besta ik niet eens. De eigenschap om ons iets te herinneren is dan ook een van de meest kostbare eigenschappen die wij met alles en allen mogen delen. Verlies van geheugen is zowat het ergste wat een mens kan overkomen maar helaas is mij dit overkomen. Sinds de bewuste zomer van 1968 heb ik last met mijn geheugen en tegenwoordig heb ik er zelfs serieuze last mee. Vooral dit jaar ben ik sterk achteruit gegaan en ik vergeet momenteel nu eens letterlijk alles...Erg is dat vooral daar ik mijn geheugenverlies te danken heb aan de kracht van mijn positief denken. Neem nu eens het klassieke voorbeeld van gisteren. Toen ik gisteren nergens binnen kwam, toen wist ik niet wat ik er eergisteren zou kunnen komen doen, en precies daarom ben ik dan maar niet gisteren maar wel morgen gekomen. Erg is dat,  en..., dat is nog maar een 'voorbeeld light' want ik zou hier dingen over mijzelf kunnen vertellen waar al uw spamfilters van door slaan. Zo erg is het met mijn geheugen gesteld.

Kortom: ik ben als het ware één gemanifesteerde zeef, één "algehele positieve mislukking". Desondanks blijf ik positief denken want de grote stroom van het leven moet nu eenmaal verder. Met of zonder mijn geheugen.

 

° Mijn mislukkingen.

_______________

Veel van onze mislukkingen zijn te wijten aan de het falen van ons geheugen. Is het dan te verwonderen dat ik alweer een mislukte taichi stage gaf in het zonnige Zwitserland? Neen. Ik doe aan zelfonderzoek en stel mijzelf de vraag: " Hoe is het in godsnaam wederom zover kunnen komen? Ik weet het niet, ik weet het echt niet. Ik functioneer normaal toch vrij behoorlijk in brede kringen, maar ik dreig telkens weer te mislukken in beperkte kringen. U moest eens weten hoe beperkt mijn beperkte kringen wel zijn! Maar misschien zijn mijn mislukkingen gewoon te wijten aan een kwestie van stoemmelingse communicatiepatronen? Ik weet het niet. Misschien heb ik te weinig leidinggevende kwaliteiten? Geen gerelateerd bussi-plan, geen overkoepelde visie, misschien heb ik nu al iets dat over 100 jaar pas ontdekt zal worden? Ik weet het allemaal niet en bovendien wil een mens na verloop van tijd het niet eens meer weten. Ik zou het dus ook niet weten. De door mijzelf opgerichte vereniging voor mislukkelingen (MVM) telt slechts één lid: het mijne. Mislukken is nog altijd niet bespreekbaar, het hangt nog altijd ergens in de taboe sfeer en  alhoewel ik  het "mislukken an sich"  sinds mei 1968 tevergeefs uit taboe sfeer probeer te lichten om ook anderen te helpen mislukken lukt zelfs dat mij niet.

Er is nu eens niemand die mijn mislukkingen au serieux neemt . Niemand. Erg is dat!

Het ergste is nog dat ze, "ze" zeggen dat ik niet mislukt ben maar dat ik integendeel gelukt ben, ze zeggen dat. Val nu toch dood!

Ik zou het mij allemaal niet mogen aantrekken want een mens zou er nog iets van kunnen krijgen. Gelukkig is de laatste tijd mijn geheugen zo sterk achteruit gegaan dat als ik dan ook daadwerkelijk iets krijg, ik mij meestal niet eens meer kan herinneren wat ik precies gekregen heb. Gelukkig, want anders zou ik ook daar nog iets van kunnen krijgen.

Enfin, ik wil maar zeggen dat mijn stage in de Darda Nellen alweer eens een keer mislukt is en ik durf dit gerust grotendeels te wijten aan interne factoren. Vooral aan het feit dat mijn geheugen het sedert mei 1868 sterk laat afweten. Pus mijn syndroom van Parallel waar ik ook al mee te kampen heb. Ik praat ze niet goed, verre van, maar dit verklaart volgens mij grotendeels mijn mislukkingen . Komt daar nog bij dat ik de laatste tijd wel hier en daar soms wat sukkel met mijn geheugen.

 

°Vergeten.

________

Waar gaat eigenlijk het om? Wel, dat weet ik ook al niet want ik ben een ongelooflijke positivo die enkel de positieve ervaringen toelaat. Helaas heeft mijn geheugen tot nog toe geen enkele positieve ervaring geregistreerd en mijn laatste taichi stage in Eindhoven heeft daar geen goed aan gedaan. In tegendeel.

"U hanteert positieve communicatie patronen”, zou de Heer Guy. K mij achteraf maar nog tijdens de voorbije mislukte stage in Botswana toevertrouwen. Zoiets is fijn om te vernemen want ik herinner mij meestal enkel de positieve dingen. Zo herinner ik mij dat  van alle dieren de mens de grootste hersenen heeft in verhouding tot zijn tenen. Is dit niet fijn om weten?

 

Waar en wanneer is deze stage alweer  fout gegaan? Ik weet het niet,.

Misschien kwam de kortsluiting toen mijn studenten een zelfgemaakte "taichi -bezemvorm" plus een "taichi -taartvorm" demonstreerden? Ik weet het allemaal niet. Toen kreeg de auteur plots bijna iets van het verschieten. Maar wat ik precies bijna kreeg, wel, ik zou het ook allemaal niet meer weten. Dit zijn de feiten, maar wat er nadien precies fout is gegaan, ik zou het niet weten.

Ik weet ongeveer alles over bipolaire circulaire asymmetrische communicatiepatronen, maar toch zou ik het niet weten.

Vorig jaar heb ik eens iets gegeten. Maar wat precies, dat zou ik ook niet meer weten. Erg is dat en in die omstandigheden is het dan ook niet te verwonderen dat al mijn stages continu mislukken. Tenslotte is het geheugen een baken, een oriëntatiepunt waar wij niet zonder kunnen.

 

°De feiten en de calamiteiten.

_______________________

Gewoon de feiten even op één rijtje zetten, maar die feiten ben ik ook al vergeten. Ik heb er alle begrip voor dat ook mijn studenten ook eens willen overdrijven. Maar, een taichi-taartvorm uitvinden, dat is toch overdreven. O ja, nu herinner ik het mij: is een taichi- bezemvorm soms normaal? Neen, en als u op dit onderdeel volmondig "ja" antwoordt dan weet ik het ook niet meer.

En dan nu de calamiteiten want van het één kwam het ander, maar wat er kwam,dat ben ik ook al vergeten. Soit, en si en la en zus en zo, en in een mum van tijd had ik een slechte communicatie met mijn studenten gevolgd door een goede communicatie over onze slechte communicatie. Gelukkig, want zo niet was ik die goede communicatie ook nog eens vergeten. Er bleef toch iets naar geestigs tussen beide partijen hangen, maar wat precies, dat ben ik ook al vergeten. Als ik mij goed herinner, dan herinner ik mij daar allemaal niets van want ons geheugen manipuleert en verdraait de feiten altijd in ons eigen voordeel. Soms is zelfs nadeel een voordeel.

Ach, het verwondert mij dat ik desondanks toch nog zo scherp over feiten en calamiteiten buitengewoon simultaan kan denken. Weliswaar onder bepaalde omstandigheden.

Het ergste is nog wel dat mijn studenten achter mijn rug over mij grapjes maken. Ik zeg hen nu duidelijk: "Vrienden, vrienden, humor is altijd een vorm van falsificatie. Stop daar toch mee!"

Alhoewel, geen humor is misschien nog een grotere vorm van falsificatie, stop daar dan ook maar mee. Enfin, dit alles om u te zeggen dat onze stage in Accapulco alweer op een mislukking is uitgedraaid. En die is grotendeels te wijten aan mijn positieve gesteldheid tegenover het leven in het algemeen.

 

°Vergeven.

_________

Ach, er valt best met de auteur te praten. Ik ben zelfs bereid om mijn studenten te vergeven, en ik denk dat daar precies mijn probleem zit...Ik zou ze wel willen vergeven, maar ik slaag er maar niet in want als ik  mij bijna herinner wat ik hen moet vergeven, dan ben ik reeds vergeten dat ik hen moet vergeven. Vergeven kan ik niet want ik vergeet gewoon wat ik hen moet vergeven.

Op den duur zou een mens nog verlangen naar een lichte vorm van "Selectieve Alzheimer"  om al die rotzooi van mijn studenten toch maar te kunnen vergeven! Selectieve Alzheimer zou voor mij, jammer genoeg,  de enige uitweg zijn, maar ik ben vergeten dat ik reeds geruime tijd een zware vorm van Selectieve Alzheimer heb. Ik laat mij nu reeds sponsoren door de handelsrechtbank omdat ik mijn facturen wel wil betalen, maar ik vergeet telkens dat ik ze nog moet betalen. Positief denken, zwijg er mij stil van want daar weet ik alles van! 

 

En dan plots werd ik geconfronteerd met schoonheid die troost:

"Wat een ellende als een mens wel in staat is te vergeten, maar niet in staat is om te vergeven omdat hij vergeten is wat hij moet vergeven" zeiden mijn studenten.

" Maar ik ben wel in staat om rond deze problematiek een open communicatie en een debat te voeren" sprak ik tot mijn studenten.

"Je moet  leren om gewoon voor je eigen zwakheden uit te komen." zeiden mijn studenten!

"Neemt u mij niet kwalijk, ik heb geen zwakheden want ik ben ze allemaal vergeten " zei ik.

Welke ellende allemaal. Welke ellende. Zonder geheugen heeft een mens niet eens zwakheden.

 

°Beelden spreken.

______________

Zo zou ik nog wel uren door kunnen gaan met het analyseren van mijn mislukte stage in Kappadocië, maar laten de beelden voor zich spreken. Deze beelden van mijn studenten in volle actie werden geregistreerd door Ria (Mavaal) tijdens onze mislukte stage in Lapland en kom nu eens niet vertellen dat zoiets nog normaal zou zijn. Deze foto's worden momenteel overschilderd door Tuinmans, onze enige nog levende kunstenaar die deze foto's gaat overschilderen. Reuze benieuwd naar de uitslag...

 

Tuinmans: "Kaaijk, eens Ier. Waai kraaigen vollegens maai Ier iejen  partaai schilderaaien.  Zoe daanig dat u gerust u taaigen maai  meugt zeggen. Als waai maain schilderaaien nu vergelaaiken met de schilderaaien van Van Daaik dan valt het oep dat te maain  vaaral nie gemoekt zaain um naar te kaaiken maar vooral om naar oewiet(uit) te kaaiken!" aldus Tuinmans. " U moogt oewek maain schilderaaien niet vergelaaiken met die van de gebroeders Van Daaik. De gebroeders Van Daaik moet u eerder vergelaaiken met de gezusters Van Ziejebroek." Jawatte, zeg.

Ziezo. Eer we er erg in hebben hangen main baide studenten alweer in de Modern Tate in Londen. Welke ellende toch allemaal!

Ik stop ermee. Het volstaat om te zeggen dat mijn stage alweer mislukt is en dat ik daarover een plaatsvervangend schaamtegevoel heb ontwikkeld(zie foto's).

 

Hieronder ziet u mijn studenten tijdens onze stage in Oslo terwijl zij iets uitvoerden maar wat precies ...dat ben ik  vergeten.  Kon ik het ze maar vergeven. Helaas, dat kan ik niet.


De taichi- bezemvorm in een uitvoering van Boris Berezovsky.



De taichi- taartvorm in een uitvoering van Ghyslaine Raphanel.


» Reageer (0)
11-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Idealisten en hun vele capaciteiten.

Boodschap van algemeen nut....

 

Idealisten en hun vele capaciteiten.

 

 

-Zij hebben de gave om alles zo te zien zoals het had moeten zijn indien het geweest was zoals het had kunnen zijn.

 

-Zij hebben de gave om alles niet zo te zien zoals het geweest is, maar zoals het geweest had moeten zijn indien het niet geweest was zoals het geweest was.

 

- Zij hebben de gave om alles zo te zien zoals het zal moeten zijn als het zal zijn zoals het moet zijn, ja zelfs als het zal zijn zoals het niet moet zijn.

 

 

Idealisten hebben een missie en zij hebben vele gaven. Maar zij hebben het moeilijk om hun werkwoorden te vervoegen.

 

Auteur: Walter Marsoul


» Reageer (0)
10-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stage....
  

Alweer een hoogtepunt:

Wij eten onze boterhammen aan het Noordzee strand!

 

Midden: de auteur.


» Reageer (1)
03-06-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.op stage ????
  

» Reageer (0)
28-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

BOODSCHAP VAN ALGEMEEN NUT.





STEM VOOR JOSEE

PLAATS TWEE

VAN DEN

SP


 

Beste kiezer, Weldra zal u ter stembus trekken. Vanwege haar babe gehalte zal ons Josée opkomen voor den SP, voor de kamer op plaats nummer twee. Deze week is Josée te zien te land, ter zee en in de lucht. Josée zal de Grote plus de Kleine Nete afzwemmen, ze zal uit de lucht vallen om de de Kyoto norm te halen. Ze zal in een duikboot (in Middelkerke) opduiken om de visserij te steunen en ik zal ze in een winkelkarretje rondrijden voor de naleving van de sluitingsuren. Afdeling hondenbrokken alwaar ze terloops de aandacht zal vestigen op kattenvoer. Verder loopt ze mee in stratenlopen alwaar ik ze sponsor per lopende meter. Ze doet mee aan de Slimste Mens en verder zal ze in alle TV programma’s op vrijwillige basis iedereen uit het beeld lopen alwaar men haar mening zal vragen over laders en lossers.

Ze zit gecast in “Thuis” terwijl ze nota bene zelf nooit thuis is. Maar nu komt het fraais: in de slotfase zal Josée in volle dag, enkel gekleed in een burka uit de riolering opduiken om de aandacht te vestigen op de zwakke rioleergebruiker. Dieper kan ons Josée niet vallen.

 

Stem Josée!

Op plaats twee!


 


» Reageer (0)
25-05-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.


 

OP HET TERRAS VAN CAFE SMEULDERS TE BERINGEN ONTSTAAN

JUISTE GEDACHTEN.

(In de wereld van het onjuiste gaat de auteur op zoek naar het juiste).

 

In de mood voor juiste gedachten.


Op een late avond in de maand mei en met de verkiezingen vlak in het vooruitzicht, zaten Joséé en de auteur na gedane arbeid op het terras van café Smeulders te Beringen een koffie verkeerd te drinken. Toen de auteur plots, het moet zowat omstreeks 11 minuten over 10 geweest zijn, een juiste gedachte kreeg. Het was een van die rustige zomerse avonden waarop er voortdurend iets voorbij liep met een navelpiercing, dan iets met de juiste looks afgewisseld met iets met een lippen piercing. Een oude BMW liet zijn jonge Turk zien, een Alfa Romeo zijn Italiaan, en een poedeltje liet haar vrouwtje uit. Afgezien van die alledaagse bijkomstigheden leek de wereld vanaf het terras van café Smeulders best in orde. Alle mensen leken toerekeningsvatbaar en voor de eeuwigheid voorzien van anti oxidanten. 

Iedereen (behalve José en de auteur) leek de juiste looks te hebben of zijn ding te doen. Precies daar kreeg de auteur dan één juiste gedachte… Eén, bij wijze van proefproject. Ontoereikende gedachten ontstaan om de haverklap, tenminste in mijn geval, maar juiste gedachten ontstaan zelden en zeker niet omstreeks 11 minuten over 10. Juiste gedachten rijpen langzaam want zij zijn reeds geruime tijd sluimerend aanwezig vooraleer zij als een juiste gedachte gedetecteerd kunnen worden.  Laten wij stellen dat mijn juiste gedachten tot dan toe het stadium van het proefproject nog niet hadden verlaten.

 

Een juiste gedachte.


“Ik denk, dus ik besta.”zegt Descartes , maar juiste gedachten ontstaan precies door ‘niet te denken’ en zij ontstaan zeker niet op het terras van café Smeulders want daar loopt namelijk altijd iets voorbij dat te zot is om los te lopen. Ziehier mijn juiste gedachte:

“Elke morgen kruipt er ergens een idioot uit zijn bed die denkt dat hij dringend iets nodig heeft om gelukkig te zijn, en precies die idioot moet de commercie elke morgen zien te pakken te krijgen.”

Dit dacht ik op het terras van café Smeulders, (bij den Smeulder dat ze daar in Beringen zeggen.) Bingo! Dag allemaal zeg… was dat even schrikken want ik besefte meteen dat deze juiste gedachte het stadium van het proefproject nu definitief had verlaten. Dit gaf een dubbel gevoel en ik probeerde dan ook mijn zenuwen onder controle te houden.

 

Paniek slaat de auteur om het hart.


Niets blijft, ook wij blijven niet, enkel onze gedachten blijven. Zelfs onze meest onfrisse, onnozele en onzichtbare gedachten, ja zelfs de meest onzinnige gedachten blijven…Maar als al die gedachten blijven dan is onjuist denken een vorm van milieucriminaliteit. Is het niet verontrustend dat de gedachten van alle mensen die ooit op aarde leefden, dat al die gedachten onder ‘géén’ of andere vorm in het universum nog altijd ronddwalen zoals onzichtbare winden die hun omgeving opwarmen? Mensen vervuilen het universum doordat al hun onnozele ronddwalende gedachten op een of andere manier een concrete vorm krijgen, gekregen hebben of nog zullen krijgen.

 

Josée moeit zich er mee.


“Val nu toch dood,” zei José, “dat betekent dat zelfs nadat wij reeds lang dit aardse dal verlaten zullen hebben, dan nog zullen al uw onnozele gedachten  onder één of andere vorm in het universum aanwezig blijven.  Zij zullen toekomstige generaties, die zelf waarschijnlijk nog meer onnozele of ongerijpte gedachten zullen hebben dan jij nu al hebt, aanstekelijk exponentieel bevruchten of contamineren! Uw dwaasheid kan dus makkelijk vermenigvuldigd, maar onmogelijk verhinderd worden” zei Josée. “Al uw dwaze gedachten zullen elkaar tot het einde der tijden blijven opwarmen!!!”

“Val nu toch dood. Josée, hou asjeblief op met uw slimme praat” zei ik. “Hou ermee op!!”

 

Meisjes en wetenschap.


Albert Einstein zei letterlijk “dat elk menselijk wezen onderdeel is van een geheel dat wij universum noemen. Mensen ervaren zichzelf, hun gedachten, hun gevoelens als iets privé, iets dat gescheiden is van de rest. Dit is niet zo, het is optisch bedrog van het bewustzijn. Zodoende leven zij in soort gevangenis waardoor hun genegenheid zich tijdelijk beperkt tot een paar mensen. Wij moeten onszelf bevrijden uit die gevangenis waardoor wij opnieuw alles en allen altijd kunnen omarmen”. Tot zover Einstein zei Josée.

“Maar het omgekeerde is ook waar, wij kunnen onze gedachten naar de juiste richting keren, wij kunnen ons bekeren om zodoende niet enkel onszelf maar ook het universum te helen.”.  “Voila” zei Josée toen.

 

Val nu toch dood.


Toen de auteur dit tegen Jeanine Smeulders van café Smeulders in Beringen zei, toen zei Jeanine Smeulders dat Josée een” ééél sluum weeef” was. Zo zeggen ze dat daar in een onderwerp van gesprek in café Smeulders te Beringen.

Elk mens, ook al leeft die goed, sterft, en een ander mens wordt geboren. Niets blijft, tenzij onze ontoereikende of onnozele gedachten, maar het tegenovergestelde is ook waar.

Wij kunnen elkaar het JUISTE toewensen. HET JUISTE. “Jeanine, geef die mannen aan de toog ook nog eens iets van ons! Maar dan wel in het juiste glas!” zei Josée!”

Josée is een “ééél sluum weeef” dat altijd op scherp staat. Ze heeft zo van die superieure, bloedstollende en rustgevende gedachten die als een fameuze lel aankomen.

Was ik blij dat ik even later niet op het terras zat van café Smeulders  in Beringen. Komaan he zeg! 




                                                                                          De auteur: Walter Marsoul.           

 

» Reageer (0)


Foto



Items
Items

   Brieven            Verhandelingen


                                                                        
E-mail mij

E-mail mij al uw opmerkingen


Gastenboek

Mail uw vragen en u hoort onverwijld van ons.


Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • antwoorden op al uw vragen
  • Taoïstische RIJMPJES EN DICHTJES
  • verhandelingen
  • brieven en gesprekken
  • Walters website !!!



     SPAAR HIER JE OGENBLIKKEN EN JE STILLE MOMENTEN:

    Klik op foto

    Daarna 3 keer op” next page”

    1 keer op “download”

    En 1 keer op “openen”

    Een heel gedoe en even wachten…

    Maar de moeite meer dan waard…


    Voor al mijn vrienden


    Our planet EARTH


    voyage to China



    Slaapliedje

     

    Slaap kindje slaap

     

     

    In de kruin van

    de boom,

     

     

     

    Als de wind gaat

    waaien

     

    Zal de wieg

    schommelen;

     

     

     

    Als de grote tak

    breekt

     

    Zal de wieg

    vallen,

     

     

     

    En omlaag valt dan

    het kindje,

     

     

     

    Wieg

    en

     

    al.

     



    Soms staan wij beiden 's nachts aan 't raam

    maar andere sterren zien wij in andere tijden.

     

    Uw land is zo ver van mijn land verwijderd:

    Van licht tot verste duisternis dat ik

    Op vleugels van verlangen rusteloos reizend

    U zou begroeten met mijn stervenssnik.

     

    Maar als het waar is dat door grote dromen

    Het zwaarst verlangen over wordt gebracht

    Tot op de verste ster: dan zal ik komen,

    Dan zal ik komen iedere nacht.

     

     

     

    Jacob Slauwerhoff



    Mail je poëzie

    Poëzie met zorg gekozen.




    zo alleen met liefde

    zo alleen zijn wij

    stil in elkaar geëtst

    zachte ademkrassen

     

    zo - alleen de liefde

    zo groot en zo veel

    onder onze huid

    overal ragfijn gefluister

     

    zo alleen is liefde

    zo licht geschreven

    tussen ons enkel stilte

    waaruit de woorden

     

    waaruit het gedicht

     



    alexandra ekkelenkamp




    Taoïstische poëzie met zorg gekozen.

     


    "Voor haar"



    Zij verstaat de kunst van bij me horen

    In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee

    In mijn ogen woont ze, in mijn oren

    Ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee

    Soms begint ze in mijn hart te zingen

    Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan

    En door haar weet ik dan door te dringen

    Tot de onvermoede schat van ons bestaan

    Zo alleen maar wil ik verder leven

    Schuilend bij elkaar

     

    En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

    Zij kent al mijn dromen en mijn wanen

    Al mijn haast en al mijn hoon en mijn spijt

    Als ik lach kent zij alleen de tranen

    Die daar achter liggen in de tijd

    Zo alleen maar wil ik verder leven

    Schuilend bij elkaar

     

    En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

    Zij is meer dan deze woorden zeggen

    In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee

    Maar wie weet een wonder uit te leggen

    En een wonder draag ik met me mee



    ~~~~~~

     


    Is naar mijn mening het enige juiste chanson uit ons taalgebied.

    Zo eenvoudig, juist, helder en klaar verwoord! Geen woord teveel, geen te weinig en alles is gezegd. Zo juist gezongen.


     

     

    Salomon Grundy.

     

    Salomon Grundy

    werd geboren op maandag,

    Werd gedoopt op dinsdag,

    Huwde op woensdag,

    Werd ziek op donderdag,

    Werd nog zieker op vrijdag,

    Stierf op zaterdag,

    Werd op zondag begraven.

    Dit is het einde van Salomon Grundy.

     

    Uit:

    ”De Tao en moeder de gans”.

     

    Dit rijmpje gaat recht door zee en het komt hard en ongecompliceerd aan. Het meldt ons een paar “ongezouten” feiten. Precies daarom is het ook voor kinderen zo makkelijk te begrijpen maar volwassenen begrijpen het dan weer vanuit een totaal ander levensperspectief.

    Dit gedichtje wordt gescandeerd want het is een kinderlijk aftelrijmpje. Toch vernemen wij  een logische opeenvolging van gebeurtenissen die moeten helpen om een opeenvolging van geordende patronen te begrijpen. Dit kinderrijmpje bevat geen enkele moraliserende boodschap maar het bevat daarentegen wel enkele duidelijke rituele elementen.

    Alle overgangsrituelen voor belangrijke levensfases zijn er om ons in staat te stellen in “de wereld van het bewustzijn” te kunnen binnengaan. Die rituelen begeleiden ook kinderen bij hun overgangsproces van “onbewust zijn” naar “ontwakend bewust zijn”. Ze verlenen aan het kind de toelating om voortaan “bewuster te leven.”

    Louter praktisch oefenen zulke rijmpjes ook het geheugen van kinderen en ze ordenen logisch en systematisch de chaos van  zovele nieuwe, nog verse en dus nog niet verwerkte kinderindrukken. Ook stimuleren dergelijke rijmpjes het kinderlijke gevoel voor ritme, klank en associatie. Ze leren kinderen ook dat er tin de loop van elk mensenleven op regelmatige tijdstippen mogelijkheden of gebeurtenissen uitgesloten worden en zo leert het kind onbewust ook elimineren en differentiëren. 

    Maar er is nog veel meer: deze rijmpjes noemt men cumulatieve rijmpjes omdat er een opeenvolging van gebeurtenissen in tijd en ruimte plaats vindt.  Op die manier kan het kind dus ook zijn begrip van tijd en ruimte ordenen zodat het bijvoorbeeld in dit geval ook een idee krijgt van groei – levens - en stervensritmen. Na ziek te zijn kon Salomon immers ofwel genezen, ofwel zoals in zijn geval nog zieker worden. Toen Salomon nog zieker werd kon hij ofwel genezen, ofwel sterven…dit laatste geschiedde en dit gedicht biedt ook nog eens ruimte te over om het inlevend en medelevend vermogen van het jonge kind te ontwikkelen. 

    Daarnaast wordt het ook nog ingewijd in het principe van oorzaak en gevolg want tengevolge van zijn overlijden moest Salomon begraven worden en trouwens als hij niet geboren was dan zou hij ook niet kunnen sterven en…niet begraven kunnen worden.

    Kortom: zulke kinderrijmpjes bereiden kinderen voor op een (volwassen)wereld van tijdelijkheid, oorzakelijkheid, van onderscheid, van sterfelijkheid en van zindelijkheid en zedelijkheid en dit is namelijk de wereld waarin kinderen voortaan zullen moeten leren leven.

    Zulke kinderrijmpjes initiëren het kind voorzichtig in het relatieve van ons bestaan en in het relatieve van alle dingen en gebeurtenissen. Ze laten uiteraard ook een straaltje licht schijnen op het mysterie van de eeuwigheid( is dit werkelijk het einde van Salomon Grundy?)

    Alle gebeurtenissen blijken dan wel een zekere willekeur te vertonen, maar ter zelfde tijd lijkt toch niets algeheel willekeurig te zijn. Weet u, één ding is zeker: “Alles verandert en niets blijft.”

    Deze lange nabeschouwing over dit korte kinderrijmpje om te verduidelijken dat de wetmatigheden van Tao zich achter een soort schijnbare simpelheid kunnen verbergen. En daar nog het liefst van al. Wat simpel is, dat is daarom nog altijd niet zo simpel. Zo simpel is Tao ook weer niet!

     

    GROTE GEDICHTENTEST: Na dit rijmpje zonder commentaar aan mijn kleinkind Sara Hussain (10 jaar) voorgelezen te hebben, werd haar reactie woordelijk genoteerd.

     

    Na diep nadenken:

    Sara: ”Dit is een gedicht om over na te denken. Eigenlijk. Zo verloopt het leven van alle mensen. Als ge er goed over nadenkt is dat normaal, en daarbij moet ik denken aan de Goede Week en aan het lijden van Jezus. Aan mijn twee overgrootmoeders die dood zijn. Als ge het gedicht snapt is het simpel, maar ge moet het wel snappen.  Ik zal er nog eens moeten over nadenken, want eigenlijk is het allemaal zo.”

     

    Vaak, te vaak zien wij de rijkdom niet van bijvoorbeeld simpele rijmpjes.
    Bij voorbeeld.

     

     

    Walter Marsoul.

     



    POËZIE

    Voor jou,

    met zorg gekozen.





    De waterlelie.

     

    Ik heb de witte waterlelie lief,

    daar die zo blank is

    en zo stil haar kroon

    uitplooit in het licht.

     

    Rijzend

    uit donkerkoele vijvergrond

    heeft zij het licht gevonden

    en ontsloot

    toen blij het gouden hart.

     

    Nu rust zij

    peinzend op het watervlak

    en wenst

    niet meer.

     

    Federik Van Eeden



    THUIS ZIJN


    Het is een genade

    eenvoudig

    te zijn.

     

    Het is een genade

    vrij

    te zijn.

     

    Het is een genade

    te komen waar je

    wezen moet.

     

    Als je bent

    waar je thuishoort

    blijkt het een dal

    van liefde en geluk

    te zijn.

     

    19e eeuwse Shakerhymne.



    De sprinkhanen-
    plaag.

     

    Wat de klaagbek overliet,

    heeft de sprinkhaan verslonden.

    Wat de sprinkhaan spaarde

    schrokte de langpoot op.

    Wat de langpoot liet staan

    vrat de kaalvreter af.

     

    De profeet Joël.

    (8ste eeuw voor Chr.)

     

    Noot: Het oosten is rijk aan uitdrukkingen en nuances voor het specifieke gedrag van vele verschillende sprinkhanensoorten. Dergelijke nuances kunnen in westerse vertalingen slechts bij benadering weergegeven worden.




     

      Zalig Kerstfeest!
     Mogen wij enkel licht zien
              in de eenvoud
          van belichte dingen.


     


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!