"Goed en wel beschouwd is Taoïsme een soort heimwee. Een verlangen om altijd en overal thuis te zijn."
(Foto: I.Jansen, Zolder)
Waarde bezoeker,
Blijf rustig, want Josée en de auteur voorzien u onverwijld tot wekelijks met verkwikkend leesvoer van uitmuntende kwaliteit. Klik voor meer op het lampje onderaan de tekst.
Plaats ons bij uw absolute toppers. Uiteraard is humor altijd een falsificatie. Maar, geen humor is nog een grotere falsificatie. Josée en de auteur, wij zijn voortaan uw wekelijkse hoop in bange dagen.
De auteur: Walter Marsoul.
Inleiding:
Laten wij afspreken. Tenzij u een ego hebt zo groot als West-Vlaanderen, mogen wij over Tao van mening verschillen. Niet de gedachten, maar wel de meningen zijn vrij en naar mijn mening is Tao niet meer dan een amusant en intelligent antwoord op alle ongerijmdheden waarmee wij (al dan niet bewust) moeten leven. Een antwoord met een glimlach, een Taoïstische spiegel waarin onze dromen en onze wanen zich spiegelen. Dit is eigenlijk alles, maar volgens het recente boek “Taöisme, de weg om niet te volgen” van mijn lieve studente Patricia De Martelaere is Tao ook iets om een punthoofd van te krijgen. Wondere wereld! Elk mens vertrekt met de verborgen wens om ooit nog eens belangrijker te zijn dan hij is. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Om onze eigen geschiedenis toch te kunnen aanvaarden voegen wij daar op de een of andere manier een stukje legende aan toe. Met de jaren verstillen onze dromen, onze wensen en wanen tot een soort wijsheid. Laten wij dat tenminste hopen. Taichi lijkt de weg van die verstilde, tot wijsheid gerijpte wanen en dromen. Het heeft immers weinig zin om als een woelmuis alsmaar in de diepten van onze ziel te woelen om de belangrijke persoon die wij hadden kunnen zijn, (maar niet zijn) te leren kennen om die al dan niet te aanvaarden of te respecteren. Het is beter die “belangrijke persoon” te vergeten en stilaan te wennen aan het eigen leven. Wij moeten verstillen, onszelf vergeten in verstilling om opnieuw te kunnen “ worden wie wij eigenlijk zijn”. Precies dat stoppen en verstillen om juister en krachtiger tekunnen zijn wie wij zijn, is de grondidee achter alle interne martiale kunsten.Nergens is die grondidee zo duidelijk aanwezig als in Aikido, en nergens is die zo zichtbaarals in het Japanse Kendo.Simpel? Zeer weinigen zullen dit begrijpen en bovendien heb ik mijn paarlen reeds voor andere zwijnen geworpen.
Sta geworteld als een boom: (wortels, stam,takken.)
POSTMAIL:
…etc. “Doe eenvoudig, gewoon, niet zo labiel.etc….”
P. Constant.
Antwoord:
Hallo, dank hoor.
°“Ik doe niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel”.
Theo Maassen.
°“Het gaat er niet om dat je de ander de waarheid vertelt, maar dat je de eigen waarheid op je eigen manier onthult.”
Byron Katie.
Walter.
POSTMAIL:
Dag Henri,
Net terug van een verkwikkende vakantie?
Dank in elk geval voor je drie domme strand kiekjes. Deze kiekjes werden waarschijnlijk geregistreerd net voor je zelf werd opgenomen op de spoed afdeling? Fijn zo.
Ja Henri, dat zijn allemaal dingen die gebeuren. Zo werd het toch nog een leuke vakantie voor jullie vieren.
Groetjes.
Walter
POSTMAIL:
Lieve mensen,
Dank. Reuze blij met jullie mail in verband met "De SuperknappeTaibo".
Ook blij dat jullie zomaar dwars door Josée heen kijken...
Ik heb mijzelf betrapt dat als ik onderweg een witte "Taibo" tegenkom dan geef ik hem een dikke knuffel. Is reeds twee keer gebeurd! Dat is straf hé?
Lieve Groetjes aan jullie allen!
Walter.
POSTMAIL:
Goeiemorgen Walter,
Heerlijk om op jouw blog rond te lopen! 't Is in ieder geval plezant, ontspannend, geruststellend, maar ook confronterend en uitdagend. Terwijl je aan het lezen bent, lijkt het alsof er een venster open gezet wordt. Je molen begint te draaien, allerlei gedachten flitsen door je hoofd, jumping monkey is er niets tegen.... De "Ah-ja-ervaring" is de topper: je denkt te (h)erkennen.... en plots besef je dat je de achterdeur hebt open gezet. Oeps, alles is weg.... 't is niet omdat je het herkent dat je het kent. En toch... is het plezant! Gisteren, m'n zonen en ik waren aan het genieten van ons vieruurtje, dit is altijd het "verhalen-halfuurtje", genoot onze Steven nog na van zijn overwinning zaterdag, tijdens de scoutsactiviteiten. De kinderen speelden "haantjesgevecht" (= op 1 been, met de handen op de rug, je tegenstander omduwen) Zegt onze Steven: "Ik ben slim geweest, Pieter kwam op me af en het moment dat hij me ging raken, stapte ik opzij, ik was gewonnen. De kleintjes heb ik laten winnen en eigenlijk win ik dan ook: de kleintjes zijn blij en ik weet dat ik het kan." Een brede smile en de gedachte "houen zo!" kon ik niet onderdrukken, woorden zouden maar een achterdeur open zetten. Zelf, ... zal ik nog verder komen oefenen tijdens de t'ai chi! Ik ben toch wel fier op mijn onoverwinnelijke zoon! Een hartelijke groet, M.W.
POSTMAIL:
Dag Jolanda,
Weer eens dank voor die mooie vrouw. En tevens ook voor alle vrouwen die jij uit vrijwillige solidariteitsbijdrage in het verleden mailde en naar de toekomst toe nog zal mailen.
Dit keer mailde je alweer eentje met de boodschap om van alle kleine dingen te genieten. Dat is juist, want op een dag zullen wij vaststellen dat al die kleine dingen samen het leven de moeite waard maakten. Wat mij betreft mag jij mij nog veel kleine dingen mailen, geen probleem.
Toch zijn er risico's verbonden aan die kleine dingen.
Josée gelooft namelijk niet dat al die gesofistikeerde mooie vrouwen met charisma die jijnomineerdetot de kleine dingen van het leven kunnen gerekend worden.
Zij gelooft daar niets van en ze vergelijkt al die mooie vouwen met CO2uitstoot... Ge kent Josée he, zij heeft af en toe zo van die mindere momenten. Die vrouwen zijn haar type niet want zij beweert dat het allemaal gefotoshoptetruttebellen zonder tewerkstelling zijn. Of andersom, want bij Josée weet men zoiets nooit.
IK zei:" Josée, heb jij het nu over deeltijdse banen met diensten cheques die eenmalig fiscaal aftrekbaar zijn, waar heb jij het nu in godsnaam eigenlijk over?" Maar wij hebben dit samen uitgepraat en een modus operandi werd bereikt. Ziehier: jij magmij zonder probleem nog een stuk of twee spraakmakende vrouwen sturen, maar dan moet het wel gedaan zijn met die kleine dingen volgens Josée.
Zo niet dreigt zij al die" truttebellen afzonderlijk op 11 juli halfstok te hangen" en daar heb ik het als modale hardwerkende Vlaming emotioneel moeilijk mee. Dat verdienen zij niet.
Och, tegen dat mens valt er niet te argumenteren, maar meer kan ik daarover niet kwijt want anders komt er alweer een mail van de heer G.K uit H of van P. D uit A of van B.L uit H, vanH.M uit D die het tot op eenzame hoogten moeizaam opgebouwde niveau van dit blog grosso modo alweer naar beneden haalt. Niet te geloven welke onzin er allemaal in de pipe line van mijn mailbox zit.
Dank je Jolanda en tot ziens.
WALTER
POSTMAIL:
Betreffende Taibo en de zon, de maan en de sterren.
Vraag me de sterren, en ik zal je ze geven. Vraag me de maan, en je krijgt hem direct. Maar vraag me niet de zon...want dan ga ik mijn handen verbranden.
Antwoord: Wel, wel, wie wij daar hebben! Daar hebben wij onze beroemde superhond Taibo alweer die het vandaag heeft over de kosmische elementen in het uitspansel. Taibo(zie blog) is vanwege zijn succes met geen vlammenwerper van het scherm te branden. Iedereen moet dat beest reeds kennen want hij is ondertussen een BH geworden (Bekende Hond) Doet die hond aan fun raising? Ook ik overweeg om een foto van mijn cavia eens naar iedereen te mailen zodat die ook een BC kan worden(Bekende Cavia.)Of misschien mail ik mijn BP(Bekende Kanariepiet.)
Wat mij betreft is jullie Taibo uiteraard OK. Die knapperd mag nog vaker dit blog komen bezoeken. Dat beest heeft fameuze ideeën en het verkoopt slimme praat.
Josée echter, zij heeft het niet zo op jullie Taibo begrepen. Smaken kunnen verschillen en daarom overweegt Josée om jullie haar BE, (haar bekend everzwijn) te mailen.Josée zegt dat de tijd rijp is voor het zwaardere werk.
PS; toch nog efkens uw aandacht want wij hebben hier een weddenschap afgesloten:Josée beweert namelijk dat jullie Taibo handen heeft in plaats van poten. Sorry hè, maar is dat werkelijk zo?
Weet u, Josée zegt dat iedereenin mijn stad niet normaal is, en daarom vindt iedereen hier alles normaal. Als het einde van de wereld aanbreekt, kom dan gerust eens met Taibo naar Diest want daar gebeurt alles 50 jaar later. En dan nu nog één wijsheid vanwege mijn BP
( Bekende Kanariepiet);die is tegen abortus want hij heeft vastgesteld dat iedereen die daar tegen is, zelf al geboren is.
Kijk eens aan zeg. Groetjes aan SuperTaibo,dank voor jullie mail en tot wederhoren..
Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende “Het Eenzame Lege Harten Bureau”
“Wat moet ik met mijzelf beginnen….Alles lijkt zo leeg van binnen.
Mijn hart lijkt zo leeg van binnen. Mijn hart is bevroren, alsof niets mij kan bekoren. Niet meer weten wat te denken of te voelen, is dat nu wat “de mensen met “de innerlijke legte” bedoelen?
Olé, olà,Olé, olà …
Joachim
Dag Joachim,
Dank voor uw mail. Op het eerste gezicht bent u nogal tamelijk verrassend leeg van “legte”van binnen. U schijnt momenteel in eensoort legbatterij te verblijven, maar toch is er hoop want uw hart zit nog vol poëzie.
Ook siert het u dat u, ondanks alle leegte aan uw existentie verbonden, er toch nog in slaagt om af en toe uw hart te luchten met een flinke fado van eigen bodem.
Helaasverplicht de welvoeglijkheid om u mede te delen dat uw verzen rammelen als verse kersen. Mijn advies: schrijf minder verzen, en eet meer vers fruit.
En die “olé, olà” ja, stop daar ook maar mee want die is irrelevant en van generlei importantie in uw overigens toch al gammel betoog.
Rest nog uw “innerlijke legte” waarbij ik mij alweer niets kan voorstellen. Niets.
Wat“de mensen” allemaal bedoelen met die “legte?”Wel, daar heb ook ik geen idee van want er zijn namelijk miljarden mensen en ze maken er elke dag nog nieuwe bij. Het is niet bij te houdenen wat al die mensen eigenlijk met “legte” bedoelen dat moeten zij zelf maar uitmaken. Ik weet het niet.
U schrijft dat “uw hart bevroren is alsof niets u nog kan bekoren” en daaruit is af te leiden dat u ofwel een Eskimo, ofwel een trapper van Alaska bent.Maar dan is het ook volkomen normaal dat het daarginds “één grote bevroren legte” van jewelste is. Profiteer er nog even van want naar het schijnt is het pakijs daar snel aan het smelten.
Tevens adviseer ik u om zo min mogelijkrauw vlees te eten en als u toevallig walvissen vangt om wat afwisseling in uw dagelijks menu aante brengen moet u tijdens de walvisvisvangst bedacht zijn voor potentiële ijsberen. Zing dan nooit luidkeels uit volle borst “olé olà” want hun maag is ook al leeg en daar kunnen die beesten niet tegen.
Punt twee; mocht u toevallig op de Zuidpool vertoeven dan moet u ook niet te pas en te onpas “olé olà”kwelen want in die Antarctische gebieden leven met name koloniën van keizer pinguins en die beschermde diersoorten zouden zich wel eens een hoedje kunnen schrikken.
Die beesten zitten daar de ganse dag op een rots tegen mekaar aangehurkt zich onnoemlijk te vervelen; niets kan ze daarboven bekoren want hun poten zijn van onderen bevroren. Wat ze niet belet op regelmatige tijdstippen een ei te leggen.
Beste Joachim, weet u: ik weet het niet want ik zou het ook allemaal niet weten.
Ondanks flauwekul en rotzooi is dit leven mooi , vergeleken met helemaal geen leven en“legte” is niet voor ons mensen weggelegd. Trek het je niet aan en loop vooral niet te koop met uw “legte”want binnen de kortste keren zal eenin “legte” gespecialiseerdleeghoofd zich met uw leegte bemoeien en dan is ook uw bankrekening leeg.Dat ook nog.
Groetjes. Dank voor je mail.
Vanaf september 2007!!!
VROUW EN MAN
YIN YANG
De microcursus die uw andere cursussen overbodig maakt.
BOEK HEM NU!
POSTMAIL:
Betreffende nederigheid.
Beste R.
Het is zoals u mailt, wij zijn allemaal maar mensen, en wij hoeven “echt niet te hoog van de toren te blazen”. Inderdaad, nederigheid is de mooiste deugd. Maar toch moet u dringend eens leren niet zo nederig te zijn, want zo goed bent u ook weer niet.
Walter.
.
POSTMAIL:
Betreffende eenhoornkunst in de abdijsite van Herkenrode:
Sorry, de auteur vergist zich. Toch is dat kunst met een visie in Herkenrode en de lezer verwijst naar de diepere symboliek van de eenhoorn en naar de mythe van de eenhoorn als potent seksueel beest…”Men mag er ook geen karikatuur van maken”aldus J.
( zie ook middenstrook blog: Kunstbespreking Eenhoorns in Herkenrode)
Antwoord:
FREUDIAANSE PIKANTE EN ONDEUGENDE KUNST MET EEN VISIE EN EEN MISSIE.
Kunst met een visie.
Dank je beste J.
Blijkt inderdaad dat de eenhoorn ook het symbool van deabdij van Herkenrode is.J. wijst er (terecht) op dat die eenhoorns die zo netjes met hun hoornen naar de abdij gepostuleerd staan, het symbool van dierlijke mannelijke seksualiteit zijn. ” Waw…”Potverdorie toch…!
Die is goed, want zo worden die bejaarde zusters door de kunstenaar eindelijk ook nog eens van een potente portie potentiële kunst op poten voorzien en men mag er ook geen karikatuur van maken. Welgemeende dank namens de sociëteit.
Dat is toch om niet te geloven, achter dit kunstwerk zou dus toch een achterliggende visie schuilen? Vier dezelfde eenhoorns, alle vier even lelijk, wel, dat is op zich al een straffe viervoudige visie op Herkenrode. Blauwe eenhoorns, want blauw is een spirituele kleur, kwestie van wat fijnmazige nuances in de visie van de kunstenaar te leggen. Wow! Alles, maar dan ook alles duidt inderdaad op de aanwezigheid van een visie en men mag er geen karikatuur van maken..
Kunst met een missie: vlam er eens tegenaan.
Meer nog,die visie lijkt eigenlijk meer op een missie die uit vier onderdelen bestaat.
Maar missies zijn missies, en daarom kijkt de kunstenaar niet op één mythische missionaire publicitaire stoot meer of minder. Gelijk met vier eenhoorns er tegenaan vlammen, er op of er onder, want zo gaat dat doorgaans bij gemiddelde missionaire stoten! Was daar ook al niet de “Da Vinci Code” waar het ook op een stoot meer of minder niet aankwam? Vlam ertegenaan, ach, al deze fijnzinnige nuances die van dit kunstwerk uitgaan zijn eigenlijk moeilijk onder woorden te brengen. Men mag er ook geen karikatuur van maken.
Knutselaars met een visie en een emissie.
Als knutselaars gewone of scherp bedoelde aardigheidjes met hun “visie” verwarren, als ze bovendien een“ missie” met hun “emissie” verwarren, dan vertonen zij doorgaans de neiging om hun emissies niet in hun eigen tuintje, maar wel op openbare plaatsen achter te laten. Dat zijn allemaal dingen die gebeuren; en men mag er in Herkenrode geen karikatuur van maken. De tijd is immers rijp om zich niet langer door de Heilige Geest, maar wel door een of andere betuttelende knutselaar te laten betuttelen; Zelf denken kan desnoods ook nog wel, maar dan met mate en vooral met eigen maten. Deze eenhoorns zijn kunst en men mag er geen karikatuur van maken.
Goed nieuws voor Kortenaken en Halen.
Beste lezer, en toch, die simpele scheppende betuttelende knutselaar in Herkenrode treft geen schuld, maar wie is er dan wel verantwoordelijk voor al deze viervoudige eenhoornige onzin? Wie? En wie is er ook aansprakelijk voor deze goedkope publiekelijke wansmaak? Wie? Alweer iedereen en niemand zeker?
Mail het mij aub, (geheimhouding verzekerd) want alleen op die manier kan dit geheim ontsluierd worden. Deze eenhoorns moeten verpatst worden aan Boerenrock in Kortenaken, als ze die daar tenminste willen,want dat is daar tegenwoordig een schone streek daar in Kortenaken.De laatste keer heb ik daar ook echt schoon volk zien rondlopen.
Verpatsen, desnoodsaan de Gilde van Tielebuis voorhun jaarlijkse karnaval stoet in Halen.Halen, dat is toch ook niet zo ver van huis, en met opbrengst ervan kunnen echte noodlijdenden ook eens echt betutteld worden. Neen, men zou er geen karikatuur van mogen kunnen maken.
Namens “De Academie ter voorkoming van Betuttelende en Publiekelijke Lelijkheid.”
Dank voor je mail. Dit blog heeft fervente fans en laat ik het toegeven ook groupies.
Beste J, je schrijft dat je “madam” gepassioneerd is door dit blog. Je had dus groot gelijk om “je madam van achter dit blog weg te sleuren”.Jij bent immers een verstandig man die beseft dat vrouwen en parfums uiterst subtiel zijn en precies daarom moeten ze allebei goed opgeborgen worden. Jij beseft dat vrouwen kamelen zijn die mannen helpen de woestijn van het leven te doorkruisen. Groot gelijk dus om je madam te “bevelen iets voor zichzelf te kopen”, plus“haar te dwingen een terrasje te doen” want zelfs“in haar slaap was ze met dit blog bezig”. Ze stond er mee op en ze ging ermee slapen, maar jij dwong haar om opnieuw “normaal” als huisvrouw te functioneren want je schrijft dat ze “over de ganse lijn ongenietbaar was geworden door de schuld van dit blog.”Ze weigerde zelfs om aardappelen te schillen, zo kon het niet verder, dit moest tot vroeg of laat tot calamiteiten leiden.
Je madam beweert dat jij rond kerstmis haar computer stiekem saboteerde om haar aldus te “dwingen of de kans te bieden om opnieuw de kerstaardappelen te schillen”. Zij, die keukenprinses van weleer. Als dit geen huiselijk geschil is dan weet ik het ook niet...
Toevallig ben ik gespecialiseerd in huiselijke geschillen. Mijn Josée is op dat vlak ook niet te onderschatten: ook ik heb tevergeefs geprobeerd om haar de aardappelen te laten schillen, maar vrouwen van tegenwoordig zijn niet meer gemaakt om aardappelen te schillen. Als ik het ook goed begrijp zit “madam”, in plaats van “de pantoffels klaar te zetten” om uw blijde intrede nog meer luister bij te zetten, met vierkante ogen op haar computer te tokkelen terwijl jij eigenlijk niets vraagt dan simpelehuiselijke geneugten, bijvoorbeeld pantoffels.
Je schrijft terecht: “ Waar is de tijd dat geluk nog heel gewoon was en uit simpele geneugten bestond?”.Alhoewel: over het algemeen zoeken onbegrepen vrouwen nooit naar pantoffels, zij zoeken een tolk en ze vinden in uw geval een computer. Geef toe dat het allemaal nog veel erger kan. Binnen het wettelijke kader zijn al je pogingen om haar tot de orde te roepen op een sisser uitgelopen. Daarom één gouden raad: neem een advocaat onder de arm voor uw geschil met uw madam want over het algemeen kunnen huisvrouwen hun eigen geschil toch niet betalen...zie je. Die is goed he, en nog een tip?Ik zou je ten stelligste afraden om het met een enkelband of een burka te proberen. Ten stelligste afgeraden om 220 Volt op haar computer te zetten ofbijvoorbeeld naar Pakistan te verhuizen. Gewoon een advocaat in plaats van uw vrouw onder de arm nemen volstaat.
Beste J, sterkte. Ik hoop dat je je “madam” die zich nu nog als overstekend wild gedraagt tot rede kan brengen, want alhoewel ik het mij best kan voorstellen,is het toch te gek dat mijn onnozele blog interessanter is dan haar huiselijke plichten.
Maar ik mag niets zeggen, mij er niet mee moeien van Josée. Ik zeg niets, helemaal niets want: ”Mit Frauen soll man sich nie unterstehen zu schertzen”.(J.W. von Goethe).
POSTMAIL:
POSTMAIL TER GELEGENHEID VAN VROUWENDAG.
Twee lezeressen beklagen zich over de vrouwonvriendelijke uitlatingen van de auteur.
Ze noemen de auteur ronduit vrouwonvriendelijk, dit blog seksistisch en meer bepaald de relatie met Josée zien ze niet zitten. Ze gebruiken er een woord voor, maar dat woord is zo manonvriendelijk dat de auteur weigert om het woord te publiceren. Alleen al om andere manvriendelijke vrouwen niet op manonvriendelijke gedachten te brengen.
Antwoord:
Beste lezeressen,
Groot gelijk. Zoals alle yin- yang relaties is ook mijn relatie met Josée er een van vallen en opstaan, van geven en nemen, van vinden en zoeken. Maar Josée en ik blijven wel met onze twee voetjes op de aarde. Wij weten dat wij noch in harmonie, noch perfect zijn. Het gevaar van al die Taoïstische poëtische verhalen (met wolken erbij en zo) is namelijk dat ze ons geen zoekende mensen voorspiegelen maar wel een poëtische ideale wereld van allemaal mensen die harmonie gevonden hebben. In de praktijk echter blijkt dit niet zo te zijn, want bij mijn weten bestaat zo’n wereld buiten het paradijs niet. De auteur zal ook nooit Boeddhist worden, een mens mag zich niet eens boos maken om de innerlijke vrede toch maar te bewaren terwijl Josée en ik bij wijlen de kookpannen naar mekaars hoofd zouden werpen. Alhoewel wij elkaar niet kunnen missen is er iets mis met ons, maar toch maken wij van onze ellende een feest…zie je. Christus ging immers af en toe ook flink te keer en dat lijkt al een pak aannemelijker en menselijker. Josée weigert haar versie van de feiten te geven, daar is ze veel te slim voor. Josée wacht, en ze laat de auteur zichzelf rustig in de gracht rijden en daaraan kun je al merken hoe geraffineerd dat mens eigenlijk in elkaar zit.
Dit blog is niet perfect, het is onnozel en oppervlakkig. Maar toch, hierin verschilt dit blog, naar ik verneem, van andere Taoïstische geïnspireerde blogs: het is soms brutaal en soms verfijnd, soms oppervlakkig en soms diep, soms scherp en soms poëtisch, soms juist en grappig en soms verkeerd. Soms grappig en soms zwaar over de schreef, soms diep religieus en soms vrijdenkend en wars. Het is soms informatief en soms fictief. De auteur schrijft soms iets vrouwonvriendelijks, en soms eigenlijk iets te vrouwvriendelijks. Kortom: dit blog is zoals het is en ik kan mij best voorstellen, alhoewel het niet de bedoeling is, dat sommigen zich daaraan ergeren. De auteur amuseert zich en zolang de auteur om zichzelf kan lachen en zichzelf kan relativeren hoeft hij niet om anderen te lachen. Waarom bijvoorbeeld om Josée lachen als men zelf zoveel lachwekkends in huis heeft? Lieve lezeressen, ter gelegenheid van vrouwendag vraagt de auteur geen begrip, begrijpen kost tenslotte niets dan enkel maar wat woorden.De auteur wenst zelf te begrijpen en ons verhaal is een uitgewerkte yin –yang metafoor. Dat scheelt een slok op de borrel.
Auteur: Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende het zoeken naar waarheid.
Joop liet dit korte tekstje achter op dit blog:
“IK WENS JE NIETS TOE, GEEN GOED, GEEN KWAAD. HET IS ZOALS HET GAAT.
Antwoord: Beste Joop, dank voor die wijze woorden. Op mijn beurt wens ook ik je niets toe. Geen goed, geen kwaad want alles is zoals het gaat en daar kunnen wij niets, maar dan ook niets aan veranderen. Dat wilde ook ik je laten weten.
JOSEE WENST ALTIJD, IK DAARENTEGEN WENS NIETS.
Ja watte… we zijn met dit onderwerp nog niet aan de gebakken aardappelen toe, maar je hebt alvast groot gelijk om mij niets toe te wensen. Neem nuons Josée hier. Josée wenst mij voortdurend het beste toe terwijl ik haar eigenlijk niets toe wens. Onbegrijpelijk wat Josée mij toe wenst; er zijn veel dingen die een mens moet begrijpen, maar Josée begrijp ik van haver tot gort. Ik begin er zelfs niet meer aan om dat vrouwmens te begrijpen. Zij beweert altijd dat ik haar niet begrijp, maar de trieste waarheid is, beste Joop, de trieste waarheid is dat Josée eigenlijk niet wil begrepen worden.
JOSEE WENST VEEL TE VEEL…
Ik zeg niets, geen goed, geen kwaad; maar Josée loopt altijd vooruit op de historische volgorde van de feiten. Ik zeg niets, maar neem nu haar koopgedrag, haar koopgedrag wordt mij vroeg of laat fataal. Onze beschaving heeft ternauwernood een behoefte geschapen of ons Josée heeft er al een behoefte aan. Beste Joop, dat is nu de prijs die ik voor de beschaving betaal, begrijpt u? Bij Josée leven voortdurend behoeften waaraan geen enkele objectieve en niet standpuntgebonden informatie beantwoordt en dat is op den duur om zot van te worden.
Ik zeg niets, maar dat mens is qua koopgedrag niet te vertrouwen en de rest is navenant.
Josée bedriegt en beliegt mij over haar aankopen, maar het is beter Joop om zich 1000 keer te laten bedriegen dan om het geloof in de mensheid te verliezen…zie je. Ik zeg niets over Josée, geen goed, geen kwaad: ik zeg niets, maar eigenlijk heb ik niets aan dat mens. Ze schiet voortdurend in haar wiek en ik heb er geen enkele steun aan, en dan maar komen klagen…vooral zichzelf beklagen. Daar heb ik geen steun aan want eigenlijk doet dat mens niets anders dan zichzelf beklagen dat ze te zwak is om mij te ondersteunen, maar ik zeg niets. Ik zeg geen goed, geen kwaad en ik verbijt mijn verdriet, maar Joop, een hart dat breekt van verdriet dat hoort men niet.! Eigenlijk wou ik Josée naar de maan wensen, maar ik zeg niets.
Hallo Joop, ben je nog daar?
HUMOR REDT ONS BESTAAN.
Gelukkig dat ik Josée met een zekere humor kan benaderen want anders was het leven voor mij niets dan troep maar gelukkig kan ik Joée aftrekken van mijn belastingen. Humor redt ons geluk, eigenlijk is Josée heel grappig en zou ik voor haar moeten bijbetalen.
Welnu, ik ben zelfs bereid om op Josée amusementbelasting te betalen zie je…alhoewel ik niets zeg en hoegenaamd niet klaag zou ik met zo’n vrouw als Josée toch wensen dat ik geen inkomen zou hebben. Maar objectief gezien is elke frank( ik reken nog in Belgische franken) die ik aan dat mens uitgeef is er één te veel. In mijn geval zou een mens beter af zijn met een minimum inkomen, of zelfs met nog minder. Weet je, ik zeg niets en ik draag mijn geval met waardigheid maar je mag toch gerust stellen dat ik gelouterd ben in de smeltkroes van haar ellende. Ik ben een psychisch wreed ontwricht mens, maar ik zeg niets want Josée kan het altijd goed uitleggen. Ook nu weer onlangs is ze alweer in beroep vrijgesproken voor dierenmishandeling en dat doet pijn Joop. Het doet pijn als je dat mens nog op vrije voeten ziet loslopen om alweer aan een of andere behoefte te voldoen. Procedurefouten... bij ons in België is justitie namelijk een klucht Joop: zowat iedereen wordt er wegens procedurefouten of niet toerekeningsvatbaar vrijgesproken. Het is hier in België voor Josée moeilijker om in de gevangenis te belanden dan om er uit te ontsnappen. Ken je nagaan…
Kortom; ik wens in mijn diepste gedachten Josée naar de maan…maar officieel ik wens niets. Niets.
NIETS…
Ik wens ook jou niets toe Joop; maar niets bestaat niet want er is altijd ergens iets en zelfs het woord ‘niets’ bestaat uit ‘iets.’ Het bestaat namelijk uit ‘niet-iets’ en dat wordt dan
’n iets’. ‘Niets’ dus.
Eigenlijk wens jij mij dus toch iets, met name ‘niet iets’. Och Joop, als het u niet hindert dan wens ook ik u ergens ‘iets’ toe namelijk niets. Ik wil over ‘ergens nietsisten’ niets zeggen, geen goed noch kwaad. Zelf ben ik een ‘ergensietsist’ die een intuïtieve relatie heeft met zijn garagepoort omdat ik rotsvast geloof dat er toch‘ergens iets’ moet zijn.
Ergens moet er altijd iets zijn Joop en daar mag je de donder op verwedden.
Trouwens, in mijn geval is er nog altijd ons Josée: ik zeg er niets van, geen goed noch kwaad, neen, ik heb zelfs een veilige auto voor haar gekocht. Dat is een auto die niet sneller kan rijden dan Josée kan denken. Welnu Joop, zulke auto was niet op de vrije markt te vinden en daarom heb ik die dan maar eigenhandig gemaakt. Ik zeg niets, maar dat ding rijdt 6 km per uur maar gelukkig loopt het bergaf 9 km per uur. Ik zeg niets want in Nederland ligt de Franse taal moeilijk maar zij noemt dat ding haar “ Zwassantneufke”. Ik zeg niets, geen goed noch kwaad want alles is zoals het gaat.
PATRICIA WEET RAAD MET HET NIETS..
Omdat de kwestie van het ‘niets’ en het ‘iets’ Joop en mijzelf preoccupeert weet Patricia de Martelaere ons van antwoorden te voorzien. Dit probleem schreeuwt om forse filosofische onderbouwsels.
“ Lieve Pat, is er nu ergens iets of is er nergens niets” vraag ik.
“ Niets, niets blijft” zegt ze.
“Wat blijft er dan nog over” vraag ik. “Niets” zegt ze.
Jawel Joop, je hebt dus gelijk om niets te wensen want er is immers tochniets dat blijft “ Maar wat dan Joop…,er moet toch ergens iets blijvends bestaan?”.
“Enkel het blijven blijft” zegt Patricia, de schat.
Dat valt dan wel nogal minnetjes uit, alhoewel: als enkel het blijven blijvend blijft, dan blijft ook enkel het niet blijven blijvend.
“Niet blijven is een vorm van blijven” zegt Pat.
Dat zijn allemaal dingen die kunnen gebeuren.
BESLUITVORMING.
Weet je, een mens wordt altijd in snelheid gepakt door “ergens iets wat niet blijft” en dit is de enige positieve besluitvorming die wij uit dit alles kunnen trekken.
Beste Joop, Josée en ik wensen je niets toe dan een aangenaam verpozen tussen twee haastige oponthouden. Ik weet ook niet waarop deze besluitvorming zou kunnen slaan, maar ze klinkt wel klever en klakkeloos kinky. Naar mijn aanvoelen kan een mens zich niet gelukkig of tevreden denken.
Walter Marsoul.
POSTMAIL:
Betreffende les geven en lesgevers tai chi.
Dank voor de opmerkingen Ben.
We zullen in dit antwoord er niet omheen draaien, beloofd. Maar, hoe uiteindelijk voor jou de juiste lesgever Tai Chi vinden?
In Tai Chi zijn er twee soorten lesgevers. Zij die een beetje Tai Chi beheersen, en ten tweede zij die “zomaar iets doen” en een portie gemengd onderwijzen die ze dan tai chi noemen. Iedereen kan de volgorde van de vorm geven of versnaperingen aanbieden, maar daarom kan nog niet iedereen een cursus Tai Chi Chuan geven.
Waarschijnlijk wordt er nergens zoveel onkunde in zulke proporties aangeboden als in Tai Chi Chuan.Om van “Heilige Zever of opgeklopt gedoe” zoals jij dat noemt nog niet te spreken.
Maar, wij leven nu eenmaal in een tijd waarin het loont om het eigen gezever buiten proportioneel op te kloppen, zie je.
Tot zover niets abnormaals, alhoewel je zal toch moeten toegegeven dat lesgeven in Tai Chi ook niet niks is.
Frisse onkunde.
------------------
Een lesgever moet eerst aan zichzelf werken vooraleer zich met anderen te bemoeien. Groot gelijk. Maar je zult ook moeten toegegeven dat ook buiten Tai Chi langzaamaan één op de twee landgenoten inmiddels de therapeut van de andere blijkt te zijn en dat wij dezelfde toestanden ook in Tai Chi aantreffen. Blijkt dat deze samenleving de trappers kwijt is. Inderdaad, het is een noodzaak dat lesgevers Tai Chi op z’n minst de vorm grondig zouden moeten bezitten. Dat is zo, maar er is nog meer, want die Tai Chi vorm moeten zij ook kunnen duiden in de Chinese geneeskunde om tijdig een beroep te kunnen doen op Chinese zowel als westerse medische professionaliteit. Zij moeten tevens de bewegingen uit de vorm(en) kunnen duiden in de oosterse (en de westerse)filosofische traditie, in de martiale toepassingen, in verschillende wuchu varianten, in de bewegingsleer en in de energetica.Lesgevers moeten voldoende sociale vaardigheden bezitten om op een psychologisch verantwoorde manier dit alles aan de man of de vrouw te brengen. Niet niks Ben.
Het Heilig Tai Chi Zeverke.
---------------------------------
Wat jij “Heilig Tai Chi Zeverke” noemt... Een lesgever moet de eigen weg kunnen gaan zonder blind te zijn voor andere wegen want de taichi vorm is slechts een middel, een hulpje voor onderweg. De vorm is geen doel op zich.
Lesgevers moeten eerst en vooral afstand bewaren. Als ik een mail krijg die begint met “Hoi” of “Beste” dan gaat die meteen in de prullenbak want ik ben namelijk “Hoi” of “Beste” niet. Lesgevers moeten ook een behoorlijke algemene ontwikkeling hebben, maar helaas is dit te vaak niet het geval en zij mogen in geen geval noch “Universele Heilige Zever “ noch hun persoonlijk “ Zeverke” , (hun Te Zeverke) komen verkopen. Nu de kerken hun deuren sluiten menen sommige lesgevers dat er nog meer kerken zouden moeten bijkomen: vooral dan hun eigen kerkje. Gelijk heb je, klef gedoe, terwijl men toch met behulp van de essentie van Tai Chi Chuan jaren kan lesgeven, die essentie volstaat en daarom zouden lesgevers toch op z’n minst toch hun Tai Chi Klassieken moeten kennen vooraleer modieuze of lucratieve praat verkopen. Gelijk heb je.
De tekenen des tijds.
------------------------
Samengevat: lesgevers moeten een ruime culturele en religieuze bagage in huis hebben, zij moetende “tekenen van de tijd” verstaan. Zij moeten meditatief, voorzichtig, bedachtzaam en pedagogisch verantwoord handelen, zonder daarbij zichzelf op te dringen. Zij moeten met macht kunnen omspringen en zij moeten zich bewust zijn van de schade die zij kunnen aanrichten. Zij mogen nooit misbruik maken van hun invloed en elk mens in waarde laten, helaas. Zij moeten niet enkel verantwoordelijk maar ook aansprakelijk zijn. Ja watte… er wordt veel van hen gevraagd.
Helaas, in het algemeen ligt het peil van de tai chi lesgevers laag en iedereen weet zulks. Koppeke schuin, neen, in het algemeen lust ook ik dat melige zichzelf promoverende Tai Chi lesgevers volkje niet.En toch Ben, toch komt elk student uiteindelijk terecht bij de lesgever die hij of zij verdient. Sommige studenten verdienen immers niet beter dan les te krijgen van blauwe maandag lesgevers. Zo zie je maar, uiteindelijk komt alles goed terecht. c
Je hebt gelijk: dat “gedoe” komt niet ten goede vanbekwame lesgevers, want die zijn er gelukkig ook nog.
Gelukkig Ben, zijn er ook nog competente, eerlijke, ernstige en gewetensvolle lesgevers en die schatten van mensen kunnen niet genoeg gewaardeerd en gerespecteerd worden. Allen, en dus ook jij daarheen!
WALTER MARSOUL.
POSTMAIL:
Hoi Walter,
Te lange stukjes.
Korter?
Toi
Ecce
_____________________
Antwoord:
Gooh jong,
No way.
Jep .
Wee M
AANKONDIGING CURSUS; “VROUW EN MAN EN VROUW”
Beste bezoeker,
Misschien bent u, zoekend naar vaste beginselen, zingeving en oriëntering, één van de vele rusteloze “cursushoppers” geworden? Ofmisschien bent u dat juist niet? Stop vanaf heden met hoppen, shoppen of zoeken naar een interessante cursus. De ene cursus is uiteraard al wat leuker dan de andere, maar vanaf september 2007 kunt u bij mijterecht voor een steengoede sessie van twee cursussen dieal uw andere cursussen overbodig zullen maken. Het betreft één cursus “MAN”(yang , 44 minuten) plus één cursus “Vrouw”( yin , 46 minuten want aan yin is met name iets meer werk). Samen maakt dat dan 90 minuten.” Diegenen die iets van symboliek snappen zullen reeds nu overtuigd zijn van beide inhoudelijke kwaliteiten. U kunt ook kiezen voor een cursus “uitsluitend man” of “uitsluitend vrouw”.Aan u om te beslissen, maar in beide gevallen is de cursus dezelfde: “MAN EN VROUW EN MAN”. Boek mij nog heden en uw vereniging zal nooit meer zijn wat ze geweest is. Alles wat u altijd al graag wilde weten maar niet durfde te vragen over yin en yang komt aan bod. Tot ziens. Walter.
de redactie
TAOïsme VOOR TOTAAL ONGELETTERDE MENSEN.
Het Betere Taoïstische Kwaliteits Blog
voor de Totaal Ongeletterde Mens van Vandaag.
AlgemeneNutsvoorzieningen Postmail Poëzie
Verantwoording. Dit is een poging om Tao te hertalen voor ongeletterde mensen die misschien af en toe ook kunnen glimlachen met de absurditeiten, de paradoxen waarmee wij allemaal vroeg of laat te maken krijgen. Dank aan mijn dertien studenten, samen met de’vergeten’ hedendaagse Chinese filosoof Lin Yutang zijn zij de inspiratiebron voor ‘Tao voor Totaal Ongeletterde Mensen’.
Momenteel heeft de Westerse filosofie Tao ‘ ontdekt’, het bedrijfsleven, de psychologie, de religie, de werkers in het veld, kwieten en quasimodo’s allerhande hebben zich op Tao gestort. In de verste verte geen idee waarover de meesten het hebben en het omgekeerde is gelukkig ook het geval.
Alles is te koop, ook Tao. Er zijn reeds meer Taichi leraars dan Taichi studenten, en het aantal door Tao geïnspireerde teksten en bijdragen wordt stilaan onrustbarend. Mensen opgelet: Tao redt!
Dat is allemaal niet zo erg, niets menselijks mag ons vreemd zijn, maar naar westerse filosofische traditie zijn de meeste bijdragen over Tao dode leersstof en geen leefstof.
Ze bevatten geen levenselixir voor levende mensen: ze zijn eerder een uitvaartregelingsovereenkomst opgesteld door aflijvigen voor aflijvigen.
De lezer blijft verdwaald en verdwaasd achter in een doolhof van woorden waarvoor zowel Lao Tse als Tswang Tse waarschuwden. Hoe verder de schrijver in het doolhof van eigen woorden verdwaald raakt, des te meer woorden en citaten van andere doolhofontwerpers gerecupereerd moeten worden. Meer is tenslotte meer. Grappig, ware het niet dat de meeste auteurs er het grappige niet van in zien, wat de toestand uitzichtloos grappig kan maken.
“Taoïsme voor Totaal Ongeletterde mensen” vult een leemte in de vakliteratuur, het is een bijzonder ernstige poging om Tao te hertalen. Alhoewel ik zelf die ernst niet ten volle besef, wordt dit het eerste ernstig Taoïstisch open blog. Meld uw vragen, uw beschaafde verlangens en uw nette verzuchtingen, zodat ze interactief kunnen verwerkt of opgenomen worden in telkens korte overzichtelijke items. Al dan niet met vermelding van uw naam. Samen weten wij meer, en misschien geeft het troost te herhalen dat de uiteindelijke waarheid nooit groter zal zijn dan ons eigen hoofd en ons eigen hart dat die waarheid moet begrijpen.
Auteur Walter Marsoul 2006-10-10
Beste kiezer, Weldra zal u ter stembus trekken. Vanwege haar babe gehalte zal ons Josée opkomen voor den SP, voor de kamer op plaats nummer twee. Deze week is Josée te zien te land, ter zee en in de lucht. Josée zal de Grote plus de Kleine Nete afzwemmen, ze zal uit de lucht vallen om de de Kyoto norm te halen. Ze zal in een duikboot (in Middelkerke) opduiken om de visserij te steunen en ik zal ze in een winkelkarretje rondrijden voor de naleving van de sluitingsuren. Afdeling hondenbrokken alwaar ze terloops de aandacht zal vestigen op kattenvoer. Verder loopt ze mee in stratenlopen alwaar ik ze sponsor per lopende meter. Ze doet mee aan de Slimste Mens en verder zal ze in alle TV programmas op vrijwillige basis iedereen uit het beeld lopen alwaar men haar mening zal vragen over laders en lossers.
Ze zit gecast in Thuis terwijl ze nota bene zelf nooit thuis is. Maar nu komt het fraais: in de slotfase zal Josée in volle dag, enkel gekleed in een burka uit de riolering opduiken om de aandacht te vestigen op de zwakke rioleergebruiker. Dieper kan ons Josée niet vallen.
OP HET TERRAS VAN CAFE SMEULDERS TE BERINGEN ONTSTAAN
JUISTE GEDACHTEN.
(In de wereld van het onjuiste gaat de auteur op zoek naar het juiste).
In de mood voor juiste gedachten.
Op een late avond in de maand mei en met de verkiezingen vlak in het vooruitzicht, zaten Joséé en de auteur na gedane arbeid op het terras van café Smeulders te Beringen een koffie verkeerd te drinken. Toen de auteur plots, het moet zowat omstreeks 11 minuten over 10 geweest zijn, een juiste gedachte kreeg. Het was een van die rustige zomerse avonden waarop er voortdurend iets voorbij liep met een navelpiercing, dan iets met de juiste looks afgewisseld met iets met een lippen piercing. Een oude BMW liet zijn jonge Turk zien, een Alfa Romeo zijn Italiaan, en een poedeltje liet haar vrouwtje uit. Afgezien van die alledaagse bijkomstigheden leek de wereld vanaf het terras van café Smeulders best in orde. Alle mensen leken toerekeningsvatbaar en voor de eeuwigheid voorzien van anti oxidanten.
Iedereen (behalve José en de auteur) leek de juiste looks te hebben of zijn ding te doen. Precies daar kreeg de auteur dan één juiste gedachte Eén, bij wijze van proefproject. Ontoereikende gedachten ontstaan om de haverklap, tenminste in mijn geval, maar juiste gedachten ontstaan zelden en zeker niet omstreeks 11 minuten over 10. Juiste gedachten rijpen langzaam want zij zijn reeds geruime tijd sluimerend aanwezig vooraleer zij als een juiste gedachte gedetecteerd kunnen worden.Laten wij stellen dat mijn juiste gedachten tot dan toe het stadium van het proefproject nog niet hadden verlaten.
Een juiste gedachte.
Ik denk, dus ik besta.zegt Descartes , maar juiste gedachten ontstaan precies door niet te denken en zij ontstaan zeker niet op het terras van café Smeulders want daar loopt namelijk altijd iets voorbij dat te zot is om los te lopen. Ziehier mijn juiste gedachte:
Elke morgen kruipt er ergens een idioot uit zijn bed die denkt dat hij dringend iets nodig heeft om gelukkig te zijn, en precies die idioot moet de commercie elke morgen zien te pakken te krijgen.
Dit dacht ik op het terras van café Smeulders, (bij den Smeulder dat ze daar in Beringen zeggen.) Bingo! Dag allemaal zeg was dat even schrikken want ik besefte meteen dat deze juiste gedachte het stadium van het proefproject nu definitief had verlaten. Dit gaf een dubbel gevoel en ik probeerde dan ook mijn zenuwen onder controle te houden.
Paniek slaat de auteur om het hart.
Niets blijft, ook wij blijven niet, enkel onze gedachten blijven. Zelfs onze meest onfrisse, onnozele en onzichtbare gedachten, ja zelfs de meest onzinnige gedachten blijven Maar als al die gedachten blijven dan is onjuist denken een vorm van milieucriminaliteit. Is het niet verontrustend dat de gedachten van alle mensen die ooit op aarde leefden, dat al die gedachten onder géén of andere vorm in het universum nog altijd ronddwalen zoals onzichtbare winden die hun omgeving opwarmen? Mensen vervuilen het universum doordat al hun onnozele ronddwalende gedachten op een of andere manier een concrete vorm krijgen, gekregen hebben of nog zullen krijgen.
Josée moeit zich er mee.
Val nu toch dood, zei José, dat betekent dat zelfs nadat wij reeds lang dit aardse dal verlaten zullen hebben, dan nog zullen al uw onnozele gedachtenonder één of andere vorm in het universum aanwezig blijven.Zij zullen toekomstige generaties, die zelf waarschijnlijk nog meer onnozele of ongerijpte gedachten zullen hebben dan jij nu al hebt, aanstekelijk exponentieel bevruchten of contamineren! Uw dwaasheid kan dus makkelijk vermenigvuldigd, maar onmogelijk verhinderd worden zei Josée. Al uw dwaze gedachten zullen elkaar tot het einde der tijden blijven opwarmen!!!
Val nu toch dood. Josée, hou asjeblief op met uw slimme praat zei ik. Hou ermee op!!
Meisjes en wetenschap.
Albert Einstein zei letterlijk dat elk menselijk wezen onderdeel is van een geheel dat wij universum noemen. Mensen ervaren zichzelf, hun gedachten, hun gevoelens als iets privé, iets dat gescheiden is van de rest. Dit is niet zo, het is optisch bedrog van het bewustzijn. Zodoende leven zij in soort gevangenis waardoor hun genegenheid zich tijdelijk beperkt tot een paar mensen. Wij moeten onszelf bevrijden uit die gevangenis waardoor wij opnieuw alles en allen altijd kunnen omarmen. Tot zover Einstein zei Josée.
Maar het omgekeerde is ook waar, wij kunnen onze gedachten naar de juiste richting keren, wij kunnen ons bekeren om zodoende niet enkel onszelf maar ook het universum te helen..Voila zei Josée toen.
Val nu toch dood.
Toen de auteur dit tegen Jeanine Smeulders van café Smeulders in Beringen zei, toen zei Jeanine Smeulders dat Josée een ééél sluum weeef was. Zo zeggen ze dat daar in een onderwerp van gesprek in café Smeulders te Beringen.
Elk mens, ook al leeft die goed, sterft, en een ander mens wordt geboren. Niets blijft, tenzij onze ontoereikende of onnozele gedachten, maar het tegenovergestelde is ook waar.
Wij kunnen elkaar het JUISTE toewensen. HET JUISTE. Jeanine, geef die mannen aan de toog ook nog eens iets van ons! Maar dan wel in het juiste glas! zei Josée!
Josée is een ééél sluum weeef dat altijd op scherp staat. Ze heeft zo van die superieure, bloedstollende en rustgevende gedachten die als een fameuze lel aankomen.
Was ik blij dat ik even later niet op het terras zat van café Smeuldersin Beringen. Komaan he zeg!
Het cd doosje is een doosje dat meestal van plastic gemaakt is, maar er zijn ook papierenversies van gesignaleerd, in dit soort doosjes worden meestal cd's bewaard.
1 - doe de duim van de linkerhand op 1 en de middelvinger op 2, op 3 doen we de duim van de rechterhand
2 - beweeg de linker hand in opgaande van de rechterhand en u zult misschien tot uw eigen verbazing zien dat het open gaat en er een cd zichtbaar wordt, maar de volgende keer gaan we dieper op de cd in over hoe we die er uit krijgen
3 - Als u de handen in neergaande beweging naar elkaar toe beweegt ziet u dat u nu het doosje sluit
Het cd doosje deel 2
Om de cd uit het doosje te krijgen is geen cursus verkrijgbaar, alleen het volgen van deze simpele handleiding geeft u binnenkort de mogelijkheid om zelf de cd's uit de doosjes te krijgen en op feesten en partijen eens een andere cd op te zetten
1 - doe de duim op a, de wijsvinger op b en de middelvinger op c. met de andere hand houd u het doosje vast. Beweeg de duim (a) omhoog. u merkt nu dat de cd in het midden loslaat
2 - beweeg nu uw arm die de cd vast houd om hoog, u merkt nu dat de cd uit het doosje is gekomen, plaats deze in een cd speler en mocht het gaan om de cd rom, dan kunt u deze ook in de cd rom speler van de computer doen
3 - Als u de cd weer wilt terug plaatsen dan kunt u de cd gewoon weer op de plaats doen waar u de cd uithaalde, u kunt de cd aandrukken op het doorzichtige gedeelte in het midden
Soms lukt het de mens om zijn blik te openen maar de mens veronachtzaamt daarbij zijn CD doosje.
Dit alles werd geschonken door Ria. Waarvoor hartelijk dank.
Ik ken je niet en toch ken ik je wel. Wij groeiden op in dezelfde stad.Dat is dezelfde stad waar jij vorige week werd vermoord, wij waren in de leiding van dezelfde jeugdbeweging, wij hadden waarschijnlijk dezelfde idealen en wij bezochten dezelfde jeugdclub Tijl. Wij zochten waarschijnlijk naar dezelfde dingen.
Hoe zeer is de wereld van onze stad, de stad van onze wereld in die 50 jaar die ons van elkaar scheiden niet veranderd? Hoe ingewikkeld,hoe onverschillig, hoe onoverzichtelijk is die kleine wereld van onze stad in de loop der jaren niet geworden. Hoeveel gewelddadiger is onze straat geworden?Straks zullen er alweer politiek recupereerbare wetenschappelijke statistieken verschijnen, die opgesteld werden door een paar cynische onverschilligen die ergens in willen doctoreren en daarvoor hier en daar nog wat publiciteit nodig hebben en publiciteit voor de faculteit is ook meegenomen. Zij zullen dus het tegendeel aantonen, hoe cynisch.
Hoe machteloos kwetsbaar staan jonge mensen die het goed bedoelen tegenover alle criminele en perverse cynische maatschappelijk brutaliteiten want deze samenleving in haar geheel is onverschillig geworden tegenover pijn. Drugs en pijnstillers kunnen maatschappelijke pijn niet verzachten, in tegendeel.
En toch, het tegendeel van pijn is vreugde, het tegendeel van onverschilligheid is engagement want als onverschilligheid de waardemeter van ons handelen wordt, dan maakt het niets uit hoeveel, waarom, wie, wat, waar wij elkaar vermoorden want dan worden mensen objecten voor elkaar. Dan geldt enkel : mijn ik, nu en onmiddellijk. Dan maakt het niets uit hoeveel pijn wij aan de anderen berokkenen.
Ik, Nu, Onmiddellijk!!!De andere is nog slechts een hindernis die nu en onmiddellijk uit de weg geruimd moet worden. De andere heeft immers geen gezicht want de andere is een ding. Hoeveel stille optochten zullen wij nog moeten houden, maar niet die optochten, wel de onnozele dingen van de dag zijn wereldnieuws geworden en jij bent een ding tussen alle dingen. Volgens moderne kansberekening zullen er nog veel dagen komen en er zijn nog genoeg dingen. Deze samenleving is ziek op wereldschaal.Aan de lopende band produceert zij onverschillige losgeslagen cynische consumptiegekken die nu, onmiddellijk alle dingen altijd moeten hebben.
Helaas, als mensen mekaar herleiden tot dingen, als onverschilligheid en cynisme de maatstaf worden, dan heeft niemand met niemand of met niets te maken. Dan zal de pijn blijven.
Wij kunnen meer doen dan enkel een register ondertekenen, wij kunnen cynisme en onverschilligheid als maat der dingen weigeren te hanteren. Wij kunnen weigeren om mensen als dingen te beschouwen.
Wij kunnen ons niet langer permitteren om voor onverschilligheiden cynisme psychologische oorzaken te zoeken want dit is reeds een bewijs van onverschilligheid en cynisme.Niet zozeer het individu, maar wel de ganse maatschappij is ziek en wij kunnen die op kleine schaal helen door te weigeren om cynisch of onverschillig te zijn of het te worden. Wij kunnen weigeren om mekaar als consumptiedingen te beschouwen. Wij kunnen weigeren om elkaar te hebben, zelfs indien wij daar in deze cynische samenleving een absurd hoge prijs voor moeten betalen.
Mijn diep medeleven aan allen die van je hielden..
Anderen overtuigen van eigen gelijk is nutteloos,men kanniemand overtuigen. . Anderen overtuigenis tijdverlies.Wij lijken immers moeilijk in staatte zijn om alle kanten van het gelijk gelijktijdig te zien en wel omdat de andere kant van het gelijk niet het ongelijk maar ook een deel van het gelijk blijkt te zijn.Het gelijk heeft trouwens vier kanten. Het heeft een voor-en een achterkant en een onder-en een bovenkant.Het gelijk heeft vier gelijken: ten eerste het gelijk en ten tweede het gelijk. Ten derde het gelijk en ten vierde het gelijk.Wie meent dat gelijk slechts één kant zou hebben, die heeft natuurlijk ook gelijk.
De goede komiek heeft altijd gelijk; Vive le roi!
Heteenzijdige gelijk is ook een gelijk, maar het is tegelijk ook een reducerende grove leugen.Het eenzijdige gelijk kondigt zich aan als een komiek; zoals elke grote komiek moet die eerst door anderen aangekondigd worden: Dames en heren, hier komt het, het gelijk en niets dan het gelijk!! Elke grote komiek belicht vervolgens overtuigend tot in het absurde één kant van het gelijk waardoor de andere kant van het gelijk voor iedereen langzaam zichtbaar wordt.Dan pas wordt ook duidelijk dat het zogenaamde gelijk enkel het gelijk van de komiek is en dat het zogenaamde grote gelijk slechts de persoonlijke frustraties van de komiek blijken te zijn. Daarna volgt de lach van herkenning wanneer de andere kant van het gelijk geleidelijk zichtbaar wordt.(Alle verpakte lucht op aarde moet wel vol lachgas zitten) Elke goede komiek tilt zodoende altijd één kant van het gelijk naar een nieuw niveau, het niveau van twee gelijken. De toeschouwers vervolledigen één en twee en zij lachen omdat ze het absurde van één gelijk herkennen: drie....Nu is drie is een heilig getal. Elke komiek heelt door de andere kant van het gelijk aan het publiek te tonen en daarom dragen clowns en komieken een grotere verantwoordelijkheid dan koningen of ministers. Precies daarom hield elke wijze koning er een hofnar op na.Clowns en komieken helen de natie en precies daarom mogen wij ons gelukkig prijzen met onze huidige Koning-Komiek Albert de Tweede. Albert de Eerste was op komisch gebied niet veel snaaks. Kan iemand zich nu in volle ernst indenken dat onze koning bijvoorbeeld aan de Luxemburgse natie de oorlog zou verklaren zonder zelf in onbedaarlijk lachen uit te barsten?Hij, die zowat de enige echte Belgische komiek op niveau is die ons land rijk is, de enige komiek die naam waardig. Toegegeven, hij is niet goedkoop, maar elke verhouding prijs/kwaliteit heeft ook bij komieken zijn prijs. Het kost een cent, maar voor die prijs krijgen wij tenminste waar voor ons geld. Laten wij vooral niet vergeten dat het peil van onze komieken bepalend is voor de morele en intellectuele gezondheid van ons land en zijn bevolking. In Nazi- Duitsland viel er weinig te lachen... niemand toonde er aan niemand de andere kant van het gelijk. LANG LEVE ONZE KONING DER BELGEN en zelfs al leven wij morgen in een federale staat dan moeten wij die man gewoon terug kopen, want, wat voor voetballers kan, moet voor koningen ook mogelijk zijn. Wij willen deze komiek niet verliezen!
Niemand mag van anderen eisen rechtvaardig behandeld te worden, maar elk mens heeft de plicht om anderen rechtvaardig te behandelen. Dit is het moeilijkste dat wij aan kinderen kunnen leren.
Wij eisen rechtvaardigheid van anderen, maar zelf zijn wij maar af en toe in staat om rechtvaardig te handelen, en dan nog meestal voor mensen van wie wij houden. Dat is het moeilijkste wat wij aan kinderen kunnen maar moeten leren.
De Chinese Klasieken doen geheimzinnig over de onsterfelijken van weleer. Wie waren ze?Waar leefden ze en zijn alle mensen niet per definitie sterfelijk? Onsterfelijken bleken ook maar gewone sterfelijken te zijn die gewone dingen op een ongewone en vanzelfsprekende manier konden doen.Zij bleken buitengewoon gewoon. Vergeleken met vroeger zijn er tegenwoordig wel minder onsterfelijken.
Zo heb ik eens persoonlijk een onsterfelijke ontmoet op een latezomermiddag in de Dordogne. De naam van het dorpje is mij ontschoten. Ik zie een leeg en moe dorps pleintje, ik ruik nog de geuren en ik zie nog de kleuren. Ik herinner mij dat het op een stillenamiddag moet geweest zijn ergens midden augustus. Voor een Romaans kerkje uit de twaalfde eeuw en dan plots zag ik ze: de onsterfelijke van weleer. Zij, dat versleten kromme vrouwtje met die zwarte hoofddoek datprecies vier kerk drempels voor de toegangsdeur van haar dorps kerkje schoon veegde. Vier treden schoonvegen, één voor elk seizoen. Nu nog hoor ik het krassen van haar rieten bezem over het graniet van de drempels, ik zie nu nog haar naamloos gelaat. De naar binnen gekeerde breed uitgestreken meditatieve gebaren van haar vegen. Ik voel nu nog de aandacht waarmee ze haar bezem streek, het gestadig de weg schoonvegen voor al wie binnen zou gaan komen.Misschien veegde zij voor niemand of voor God in Frankrijk? Misschien veegde zij wel voor zichzelf dacht ik toen, misschien zullen anderen ze straks in haar eigen kist over dezelfde drempels die ze nu zo nauwgezet schoon veegt naar binnen dragen. Misschien. Och, het was geen spectaculaire ontmoeting. Meisjes uit vervlogen dagen zijn zelden spectaculair, ze zijn eerder afwezig aanwezig.
Ze had mij niet eens opgemerkt, maar toch heeft precies dit meisje mijn belangstelling voor Romaanse kunst uit de twaalfde eeuw gewekt want zij alleen kon dit doen. Zij alleen mocht dit doen, en over Romaanse bouwkunst uit de twaalfde eeuw weet ik zo ongeveer alles. Zij, dat meisje uit vervlogen dagen, zij ligt ook aan de basis van mijn passie voor het concept tijd, zij gaf de aanzet tot mijn zoeken naar zin en betekenis. Zij heeft mij een dieper inzicht in Tao meegegeven dan mijn taichi leraars, die ik overigens zeer dankbaar ben. Zij heeft mij het woord "religie" leren begrijpen. Zij toonde stilte en verstilling. Zij was pure schoonheid, en hoe kan ik haar dan vergeten? Dat kan ik niet. Boeken zijn niet meer dan wat platte tekst en woorden, zwijg mij daar toch over, want er bestaat geen enkele taal die in één uur meer kan zeggen dan hetgeen zo'n meisje uit vervlogen dagen mij in één halve seconde kon tonen.
Zij toonde inhoud die vorm geworden was, en voor mij is ze het onsterfelijke meisje van weleer. Voor dit leven is ze al lang verloren, maar ze heeft voor altijd mijn hart gewonnen.
OVER HET LAATSTE OORDEEL
In het voetbalstadion van mijn stad werd einde jaren zestig van vorige eeuw een bescheiden bronzen gedenkplaat ingemetseld:Jef Van Camp,stervoetballer uit de glansperiode van KFC Diest, toonbeeld van sportiviteit. Jef was een voetballende volksjongen die in zijn grote dagen richting doel stormde om vervolgens verwoestend uit te halen. Klein maar dapper. Op het voetbalveld stak hij nooit een beschuldigend vingertje op, hij verloor nooit de zelfcontrole en vocht nooit één scheidsrechterlijke beslissing aan.Hij dacht niet aan transfereren, in het midden van vorige eeuw kwamen mijn stadsgenoten niet op zulke gedachten. Dat was het dan.
JEF voetbalde zich in mijn stadje onsterfelijk. Hij bleef bescheiden, maar nooit zo bescheiden dat hij zichzelf voor de voeten liep. Waarom wachten tot het laatste oordeel om iemand onsterfelijk te verklaren,het laatste oordeel vindt op alle dagen en op alle plaatsen plaats.
OVER GEWONE EN NIET GEWONE STERFELIJKE ONSTERFELIJKE MENSEN.
Gewone mensen zijn per definitie sterfelijk en niet gewone zijn dat ook. Maar toch zijn ze allebei onsterfelijk want als sterfelijkheid bestaat dan moet onsterfelijkheid ook bestaan. Alle mensen zijn dus onsterfelijk sterfelijk.
In de menselijke praktijk lijken gewone mensen gewone en zeer banale problemen te hebben, maar niet gewone mensen menen dat zijbuitengewoon ongewone problemen hebben. Gewone mensen liggen wakker van problemen waar niet gewone mensen helemaal niet van wakker liggen en niet gewone mensen liggen wakker van problemen waarvan gewone mensen niet eens het bestaan vermoeden.
Voor gewone mensen lijkt het alsof niet gewone mensen geen problemen zouden hebben en omgekeerd is dit ook het geval. Nu rest nog de vraag:" Wie is er nu een gewoon mens en wie is er een ongewoon mens?" Tenslotte zijn alle mensen gewone en toch niet gewone , sterfelijke onsterfelijke mensen.
TAO en de kunst om zich te vervelen in de directe som van de Hilbertruimten.
De ontreddering tussen de mensen is groot, maar in november gaan Josée en ik alweer op pad met onze missie: Tao en De Kunst om zich te Vervelen, de volledige zeven dimensionale cursus waar iedereen zit op te wachten.Aldus willen Josée en ikzelf alweer wat fijne spirituele waren toebedelen, wezenlijkheden die hun omega dimensie vinden in de Clifden Notes en in de directe som van Hilbertruimten. Wij willen niet vervelend doen, maar concreet betekent dit het volgende;het ligt in onze bedoeling dat onze cursisten zichzelf in 10 lessen eens lekker leren vervelen en zulks onder de meest vervelende omstandigheden. Daar is nood aan en eer u in bedroefdheid verzinkt stellen Josée en ik dat de Boeddha zich als kind ook al mateloos verveelde omdat hij niet met de knikkers mocht spelen. Alles is één weet u, behalve dan de directe som van Hilbertruimten.Verveling hoeft dus niet persé verontrustend, zinloos of vervelend te zijn, want Josée en ik amuseren onszelf sedert jaren, voornamelijk met mekaar kostelijk te vervelen. Dat heerlijke vervelende gevoel willen wij delen, al die vervelende toestanden zegt José, daar, en daar alleen doen wij het allemaal voor! en zulks kanmet instemmende inventiviteit beaamd worden. Nu het wetenschappelijk bewezen is dat God niet bestaat, rest nog wetenschappelijk te bewijzen dat wij bestaan: Mocht God bestaan dan heeft God geen bewijs van Josée en mij nodig maar toch: Wij vervelen ons, dus wij bestaan . En wij bestaan voornamelijk als directe som van Hilbertruimten.
Uiteraard is de ene verveling de andere nog niet . Uit verveling rammen verveelde weggebruikers bijvoorbeeld een benzinestation, enkel en alleen om de volgende dag het verslag van hun vervelende activiteiten in de krant er op na te kunnen lezen. Dat is dom, maar het precieze waarom dat kunt u in onze 10 lessenreeks vernemen.
Welke vervelende activiteiten zijn er van Josée en mijzelf tijdens onze 10 lessenbeurt nog meer te verwachten?Wij gaan samen met onze cursisten op zoek naar vervelende locaties om er vervelende dingen te doen of om elkaar samen te vervelen. Een mens kan niets alleen, wij hebben anderen nodig om onszelf te vervelen.Wij proberen om met gelijkgestemden samen vervelende boeken van Vlaamse auteurs te lezen. Wij oefenen om tijdens televisieprogrammas uit verveling samen in slaap te sukkelen of wij kijken naar Vlaamse stand up komedianten waardoor wij het samen in Keulen horen donderen om even later alweer samen met de anderen naar vervelende oplossingen te zoeken.
Wij praten met vervelendemensen en wij zoeken samen met onze cursisten naar de meest vervelende jobs of wij maken verkeerde inschattingen waardoor wij samen in vervelende situaties belanden met zeer vervelende gevolgen. En ga zo maar door.
Josée en ik zijn in feite vervelingdeskundigen. Zo ondernamen wij samen vervelende reizen naar zeer vervelende landen, wij betrokken ontiegelijk vervelende woningen in stomvervelende dorpen, steden en gehuchten en in de directe som van Hilbertruimten. Heden resideren wij niet langer in Nancy, maar wij wonen in dit vervelende land, in een oervervelende stad, in een stomvervelende straat en dit alles in een afschuwelijk vervelende omstandigheden. Verveling is onze natuurlijke habitat, onze dagen zijn nog vervelender dan onze nachten, plus onze nakomelingen en plus de directe som van alle Hilbertruimten samen. Wij praten met vervelende tijdgenoten die op vervelende momenten ons vervelen met futiliteiten. Nog een geluk dat wij zelf ook vervelende mensen zijn: Josée en ik zijn vervelende personen zonder eigenschappen. Precies dat wensen wij met onze cursisten samen te delen. Tenslotte nog dit; het eeuwige TAO leert ons dat delen eigenlijk vermenigvuldigen is en optellen is eigenlijk aftrekken. Zich vervelen is eigenlijk zich amuseren.
Alle onnozele, simpele en waardeloze dingen zijn mij lief.
Josée: Far out man hey yo hes like real McDreamy
This Gdaddy is welcome to my HOOOOOOD tonight...
Groovy show man..
"Zo is dat Josée, en heb je gezien hoe hij die Donna Carmella Gonzalez van kinetische energie voorzag? .............Impressionant, dat is toch dé oplossing voor al onze energieproblemen..."
Het moest er eens van komen. De auteur moest zich ten aanzien van alle vrouwen verontschuldigen. Zijn macho houding wordt door zelfinzicht en reflexie terecht afgestraft. Het zal hem leren edele kunstwerken zoals de vier paarden in Herkenrode openlijk aan- en af te vallen. Deze publieke biecht kan alleen maar als een eerste stap in de goede richting worden gezien. We kunnen alleen maar hopen dat dit het begin is van een lange pelgrimage naar Lourdes. Of een andere locatie waar een der grote vrouwen eer wordt betuigd.
Op de ochtend van de vijftiende augustus stond ik plots voor een elementair probleem dat ik had kunnen vermijden. In werkelijkheid stond ik voor meer dan één probleem, ik stond voor een ganse problematiek waarvan de aard en de omvang pas later tot mij zou doordringen. Het probleem waarvoor ik stond was de ontdekking dat niet enkel ikzelf als man, maar alle mannen in het algemeen het probleem waren. Vrouwen vormen geen probleem want die zijn gewoon in alle opzichten veel beter; ze zijn meelevender, intelligenter, minder egoïstisch, minder wreed, minder zelfgenoegzaam en veel mooier. Toen er hier nog veel dinosaurussen rondliepen en zo, toen hadden mannen nog nutwaarde, maar toen die beesten eindelijk allemaal doodgeslagen waren begon de absurde afgang van de mannelijke teloorgang die mij tot op de ochtend van de vijftiende augustus zou blijven achtervolgen.Waarom ben ik in hemelsnaam slechts een man?. Ach, dat zijn gewoon dingen die gebeuren, dacht ik toen op die beschamende vijftiende augustus. Wij mannen, wij voerden nogal wat wereldoorlogen en wij ontketenden funeste revoltes, richtten hier en daar wat beschavingen ten gronde het is allemaal toch zo beschamend en dat notabene op vijftien augustus.
En toch, op de ochtend van de vijftiende mocht ik mij plots in een verhelderende unificerende synthese verheugen met scherp geformuleerde uitgangspunten in elementaire deeltjes. Ziehier: vrouwen zijn gewoon beter en wij mannen, wij hebben niet gelijke kansen. Wij zijn het probleem! Mannen zijn zelf ons eigen elementair probleem.
Tot zover uitgangspunt nummer één van mijn geünificeerde synthese
...
Elementair uitgangspunt nummer twee:
Geleidelijk begon ik te ontdekken dat eigenlijk alles een elementair probleem is: jong zijn, maar ook ouder worden is een probleem. Pensioen, maar geen pension is nog een groter probleem. Werkgelegenheid, milieu, verkeer, onderwijs, toerisme, vervoer, opvoeding, voeding, ondervoeding alsook droge en natte voeding. De regering, de kabinetsformatie enz, het zijn allemaal problemen. Prins Filip is ook een probleem, alsook de zuivelproductie en de olie aan- af - en uitvoer. Maar ook noord en zuid, hoog en laag, zwaar en licht, blank en zwart, rijk en arm,dik en dun , snel en traag enz. zijn allemaal problemen. Dan zijn er nog de
werkwoorden die ook allemaal serieuze problemen zijn: slagen en falen, sporten en niet
sporten, kijken of niet kijken, gaan of niet gaan, doen of niet doen, studeren of noet studeren, consumeren of niet consumeren, kopen of verkopen, scheiden of niet scheiden, en ga zo maar door. Het zijn allemaal problemen. Dan zijn er nog de bijwoordelijke en de bijvoeglijke bepalingen van plaats, tijd en omstandigheid die ook allemaal fameus problematisch kunnen zijn. Ook de dieren zijn een probleem, de wilde en de tamme. Met name hond, kat, vis zijn problemen alsook de diverse inwendige en uitwendige ziekten en organen. Dan wil ik het hier nog niet hebben over de organen die wij niet meer bezitten, maar die toch nog altijd problemen blijven vormen. Dat zijn allemaal problemen. Maar ook bacteriën vormen problemen die niet te onderschatten zijn. Dan zijn er nog de geleerde woorden zoals inventarisatie, receptionisme en exquis die ook problemen kunnen vormen en vooral op momenten dat wij menen dat ze geen problemen vormen. Het verleden, het heden en de toekomst: alweer problemen. Ook zou ik graag de ozonlaag willen vernoemen want die vormt een probleem, samen met de zwarte gaten en alle problemen van tijd en ruimte die ons voor problemen stellen. Kortom: wij zitten, vastgeknoopt met een gordiaanse knoop in een wespennest van problemen en gezien de omvang van die problemen zijn wij wel verplicht tot een zekere mate van vreedzame coëxistentie met alle problemen.
Vrouwen zijn gewoon beter.
Wat vormt er dan geen probleem? Enkel vrouwen vormen geen elementair probleem want die zijn gewoon beter. Maar het probleem is dan weer dat zij van zichzelf vinden dat zij wel een elementair probleem zouden moeten vormen terwijl zij toch het enige probleem zijn dat er in feite niet is. Die ochtend van de vijftiende augustus stond ik voor een aaneengesloten keten van raadselachtige elementair oprijzende problemen waarvan de aard en de omvang pas veel later tot het bewustzijn zou doordringen. Vijftien augustus, en ten slotte nog een laatste probleem dat ik het fundamentele unificerende elementaire probleem zou willen noemen: dat wij het als een kunst beschouwen om van letterlijk alles en van iedereen een probleem te maken.Akkoord dat vrouwen gewoon beter zijn en dat wij mannen het probleem zijn.
Maar waarom uitgerekend wij, er zijn toch nog zo vele andere elementairen.
Is naar mijn mening het enige juiste chanson uit ons taalgebied.
Zo eenvoudig, juist, helder en klaar verwoord! Geen woord teveel, geen te weinig en alles is gezegd. Zo juist gezongen.
Salomon Grundy.
Salomon Grundy
werd geboren op maandag,
Werd gedoopt op dinsdag,
Huwde op woensdag,
Werd ziek op donderdag,
Werd nog zieker op vrijdag,
Stierf op zaterdag,
Werd op zondag begraven.
Dit is het einde van Salomon Grundy.
Uit:
”De Tao en moeder de gans”.
Dit rijmpje gaat recht door zee en het komt hard en ongecompliceerd aan. Het meldt ons een paar “ongezouten” feiten. Precies daarom is het ook voor kinderen zo makkelijk te begrijpen maar volwassenen begrijpen het dan weer vanuit een totaal ander levensperspectief.
Dit gedichtje wordt gescandeerd want het is een kinderlijk aftelrijmpje. Toch vernemen wijeen logische opeenvolging van gebeurtenissen die moeten helpen om een opeenvolging van geordende patronen te begrijpen. Dit kinderrijmpje bevat geen enkele moraliserende boodschap maar het bevat daarentegen wel enkele duidelijke rituele elementen.
Alle overgangsrituelen voor belangrijke levensfases zijn er om ons in staat te stellen in “de wereld van het bewustzijn” te kunnen binnengaan. Die rituelen begeleiden ook kinderen bij hun overgangsproces van “onbewust zijn” naar “ontwakend bewust zijn”. Ze verlenen aan het kind de toelating om voortaan “bewuster te leven.”
Louter praktisch oefenen zulke rijmpjes ook het geheugen van kinderen en ze ordenen logisch en systematisch de chaos vanzovele nieuwe, nog verse en dus nog niet verwerkte kinderindrukken. Ook stimuleren dergelijke rijmpjes het kinderlijke gevoel voor ritme, klank en associatie. Ze leren kinderen ook dat er tin de loop van elk mensenleven op regelmatige tijdstippen mogelijkheden of gebeurtenissen uitgesloten worden en zo leert het kind onbewust ook elimineren en differentiëren.
Maar er is nog veel meer: deze rijmpjes noemt men cumulatieve rijmpjes omdat er een opeenvolging van gebeurtenissen in tijd en ruimte plaats vindt.Op die manier kan het kind dus ook zijn begrip van tijd en ruimte ordenen zodat het bijvoorbeeld in dit geval ook een idee krijgt van groei – levens - en stervensritmen. Na ziek te zijn kon Salomon immers ofwel genezen, ofwel zoals in zijn geval nog zieker worden. Toen Salomon nog zieker werd kon hij ofwel genezen, ofwel sterven…dit laatste geschiedde en dit gedicht biedt ook nog eens ruimte te over om het inlevend en medelevend vermogen van het jonge kind te ontwikkelen.
Daarnaast wordt het ook nog ingewijd in het principe van oorzaak en gevolg want tengevolge van zijn overlijden moest Salomon begraven worden en trouwens als hij niet geboren was dan zou hij ook niet kunnen sterven en…niet begraven kunnen worden.
Kortom: zulke kinderrijmpjes bereiden kinderen voor op een (volwassen)wereld van tijdelijkheid, oorzakelijkheid, van onderscheid, van sterfelijkheid en van zindelijkheid en zedelijkheid en dit is namelijk de wereld waarin kinderen voortaan zullen moeten leren leven.
Zulke kinderrijmpjes initiëren het kind voorzichtig in het relatieve van ons bestaan en in het relatieve van alle dingen en gebeurtenissen. Ze laten uiteraard ook een straaltje licht schijnen op het mysterie van de eeuwigheid( is dit werkelijk het einde van Salomon Grundy?)
Alle gebeurtenissen blijken dan wel een zekere willekeur te vertonen, maar ter zelfde tijd lijkt toch niets algeheel willekeurig te zijn. Weet u, één ding is zeker: “Alles verandert en niets blijft.”
Deze lange nabeschouwing over dit korte kinderrijmpje om te verduidelijken dat de wetmatigheden van Tao zich achter een soort schijnbare simpelheid kunnen verbergen. En daar nog het liefst van al. Wat simpel is, dat is daarom nog altijd niet zo simpel. Zo simpel is Tao ook weer niet!
GROTE GEDICHTENTEST: Na dit rijmpje zonder commentaar aan mijn kleinkind Sara Hussain (10 jaar) voorgelezen te hebben, werd haar reactie woordelijk genoteerd.
Na diep nadenken:
Sara: ”Dit is een gedicht om over na te denken. Eigenlijk. Zo verloopt het leven van alle mensen. Als ge er goed over nadenkt is dat normaal, en daarbij moet ik denken aan de Goede Week en aan het lijden van Jezus. Aan mijn twee overgrootmoeders die dood zijn. Als ge het gedicht snapt is het simpel, maar ge moet het wel snappen.Ik zal er nog eens moeten over nadenken, want eigenlijk is het allemaal zo.”
Vaak, te vaak zien wij de rijkdom niet van bijvoorbeeld simpele rijmpjes. Bij voorbeeld.
Walter Marsoul.
POËZIE
Voor jou,
met zorg gekozen.
De waterlelie.
Ik heb de witte waterlelie lief,
daar die zo blank is
en zo stil haar kroon
uitplooit in het licht.
Rijzend
uit donkerkoele vijvergrond
heeft zij het licht gevonden
en ontsloot
toen blij het gouden hart.
Nu rust zij
peinzend op het watervlak
en wenst
niet meer.
Federik Van Eeden
THUIS ZIJN
Het is een genade
eenvoudig
te zijn.
Het is een genade
vrij
te zijn.
Het is een genade
te komen waar je
wezen moet.
Als je bent
waar je thuishoort
blijkt het een dal
van liefde en geluk
te zijn.
19e eeuwse Shakerhymne.
De sprinkhanen- plaag.
Wat de klaagbek overliet,
heeft de sprinkhaan verslonden.
Wat de sprinkhaan spaarde
schrokte de langpoot op.
Wat de langpoot liet staan
vrat de kaalvreter af.
De profeet Joël.
(8ste eeuw voor Chr.)
Noot: Het oosten is rijk aan uitdrukkingen en nuances voor het specifieke gedrag van vele verschillende sprinkhanensoorten. Dergelijke nuances kunnen in westerse vertalingen slechts bij benadering weergegeven worden.
YANG
Gie Kiesekoms
