Bij mijn aankomst donderdagnamiddag op Zaventem wachtte mij een grote verrassing, ik werd er opgewacht door de familie en enkele zeer goeie vrienden.
Hierbij wil ik iedere bezoeker en schrijven van onze BLOG bedanken voor de vele aanmoedigingen ! Vooral een heel grote merci aan mijn vrouwtje die me de mogelijkheid gaf om deze tocht te maken. Dank ook aan de ganse familie en vrienden die meeleefden. Ook een bedankje aan Danny die mij de kans gaf om dit te doen.
Was dat stom ongeluk iets voor Leon niet gebeurd, wie weet waren we dan samen gebleven
Ik raad wel iedereen aan om tijdens deze wandeling de tijd te nemen en er vooral van te genieten en loop je eigen tempo, op de Camino loop je nooit alleen. Bij de vraag of je als een ander mens terug komt, ik denk het niet daarvoor is de tijd te kort. Dat je tijdens het wandelen veel nadenkt is zeker, over vriendschap, familie en gebeurtenissen en dat wij als Belgen het toch niet zo slecht hebben, vooral als je ziet hoe de Spanjaarden daar leven.
Het aantal vrouwen dat alleen onderweg zijn is enorm, ze moeten mij niet meer zeggen over het zwakke geslacht, want deze dames verbaasden mij elke dag. Ook veel personen tegen gekomen waarvan ik onder de indruk geraakt, Xavier de kalme spanjaard ,Luigi de man met de bruine onderbroek, den Hollander die mijn kleren vol plaste, Pedro die al 24 jaar hetzelfde eet met zijn gasten en altijd zegt pi-pi, po-po, mijn Duitse vriendinnen uit het Zwarte Woud en als laatste Mats die eigenaardige maar ondoorgrondelijke Deen en vooral Truus niet te vergeten.
Hierbij sluit ik af en raad iedereen aan om deze tocht helemaal of in stukken eens te doen, met rugzakvervoer is het te doen.
Nieuwe Pelgrim Herman
PS : Misschien volgend jaar eens een tocht doen van Le Puy naar St-Jean-Pied-De-Port , het is ongeveer dezelfde afstand en het zou ook zeer mooi zijn.
Gisterenavond nog een gezellige avond doorgebracht en lekker gegeten. Den Hollander komt uit Amsterdam en had wel geld bij.
Vanmorgen bij het opstaan voelde het raar, moest geen zugzak meer inpakken en daarna gaan stappen. ik kan in alle rust ontbijten en genieten van het heerlijke buffet. Mats en den Hollander gingen naar Finisterre punt nul om daar enkele kledingstukken te verbranden, het schijnt een gewoonte te zijn.
Ik ben ondertussen naar de kathedraal geweest om daar de pelgrimmis bij te wonen. De mis begint om 12u maar al om 11u was het al vechten voor een goed plaatsje om het wierrookvat te zien vliegen, dit gebeurt door 8 personen. En wist je dat het gebruik van het wierrookvat was om de stinkende geur van de pelgrims niet te rieken na hun barre tocht. Ik was zeer onder de indruk met 6 priesters en een zuster die formidabel kan zingen. Er waren ook zeer ontroerende momenten met een nokvolle kathedraal met meer mensen die rechtstonden dan neerzaten. Na de mis enkele aandenkens gaan kopen en dan wat gaan rusten.
Vanavond nemen we het laatste avondmaal en morgen neem ik samen met den Hollander de taxi die ons om 7u naar de luchthaven zal brengen. Morgen bij mijn thuiskomst zal ik eens lekker Belgisch eten. Ik zal morgenavond nog een laatste woordje op de blog schrijven.
PS: Het was vandaag sinds lang een dag zonder regen met een aangename temperatuur van 24°.
Gisterenavond onze plannen nog gewijzigd. De eigenaar van deze B&B heeft er ook nog eentje in Compostela, de keuze was rap gemaakt. Ik moet toch morgen naar de mis zodus blijf ik 2 nachten in Compostela om donderdagochtend het vliegtuig naar huis te nemen.
Consternatie alom 's morgens, Mats was niet op het afgesproken uur op het ontbijt, hij was verdwenen. Deze morgen vertrokken met goed weer zodat ik na 2 dagen mijn fototoestel nog eens kon gebruiken. Het parcour van vandaag viel al bij al goed mee, tegen wat wij de laatste 2 dagen al hadden meegemaakt. Ze zeggen Rome of is het Napels zien en dan sterven. Ik heb Compostela gezien maar ben niet van plan dat te doen. K ben wel blij dat het voorbij is, enkele dagen rust en dan zal het wel weer gaan. Er komen namelijk belangrijke zaken op ons af: de eerste communie van Axel en de plechtige communie van Alexandra.
Na mijn diploma te gaan halen liep ik Mats weer tegen het lijf. Hij wou de laatste kilometers alleen met zichzelf zijn. Hij was reeds om 6u al vertrokken en is al naar de mis geweest. Hij raadt mij aan om morgen vroeg aanwezig te zijn in de kerk, want in de zijgangen is niet veel te zien. We hebben deze avond afgesproken met een Hollander van het eerste uur om er eens flink tegenaan te gaan. Ik hoop dat de Hollander geld bijheeft.
Na een heerlijke maaltijd gisterenavond zijn we deze morgen om 6u vertrokken, we wilden vanavond absoluut in Pedrouzo zijn.
Nat starten met een spreuk: 'If you really want to do something, you find a way, if you don't, you find an excuse.
Zoals de laatste 3 dagen was het aan het regenen. Ze zeggen dat Gallicia de pispot is van Spanje en dat is zeker niet gelogen. Zoals gewoonlijk was het weer op en af met enkele pittige hellingen. In Ribadiso da Baxio spek met eieren gegeten om er daarna terug stevig aan te gaan, moest Mats een beetje temperen.
In Calzado waar het water in onze schoenen stond hebben we warme soep gedronken. Het zag er niet uit, maar smaakte wel. Via Salceda door naar Santa Irene waar het noodlot weer toesloeg. Een groep lompe Amerikaanse mountainbikers reed ons van de weg in een afdaling na een bocht. Mats en ik kregen 3 fietsers over ons, met rugzak en al de grond op. Na enige tijd bekomen, schade viel mee. Mats zijn vinger lag open en ik ben terug aan mijn voet geraakt, is terug dik. Hinkend verder, de regen bleef met bakken uit de lucht komen.
In een bar in Arzua zagen we een folder liggen van een B&B waar we besloten naartoe te gaan want je kon er je kleren wassen en drogen. t Was echt nodig want ik had niks meer om aan te doen. Morgen slapen we uit want het is maar 15km naar Monte do Gozo. We moeten vanavond zelf koken, Mats ging daar voor zorgen.
Dag volgers,Gisterenmorgen ben ik in de gietende regen vertrokken voor een tocht van 35 km tot in Monto do Gozo, onderweg bijna geen pelgrims gezien (amper een kleine 20 tal)wat zeer weinig is. Als we een auto tegenkwamen waren het taxi!.Onderweg was ik een spanjaard tegengekomen die met mij is verder gestapt tot in Monto Do Gozo, Daar aangekomen hebben we eerst onze kleren allemaal gewassen en gedroogd. na een lekkere warme douche zijn we s'avonds lekker gaan eten in een plaatselijk restaurant, daar hebben de avond afgesloten met heel goede spaanse likeur.Om 21 uur zijn we ons bed ingegaan .Deze morgen zijn we samen heel vroeg vertrokken met nog een jongen uit Rusland, deze was op 15/4 vertrokken vanuit stjean du port. enkele dagen na ons.Met ons 3 zijn we aangekomen in santiago de compostella waar we ons ontbijt hebben genomen.Daarna was het tijd voor de misviering bij de wonen en onze compostella (getuigschrift) in ontvangst te nemen, en dan vlug afscheid nemen van de 2 vrienden.Direct daarna ben ik gepakt en gezakt richting station gestapt waar ik aankwam en vernam dat ik nog juist 20 min de tijd had voor de trein te nemen. hier viel niet lang over na te denken.... Op nu richting het thuisfront!!!Deze compostella heb ik WEER op zak! alvorens ik afsluit wil ik al mijn volgers en lezers van het blog,ook diegene die al die mooie reactie hebben geschreven enorm bedanken , want dit deed toch altijd wel IETS.
Gisterenavond bij het eten een serieus gesprek gehad met Mats (een Deen). Hij was een IT specialist die zijn baan opzegde om het over een andere boeg te gooien, sprak van zelfmoordneigingen.
We hadden afgesproken om morgenvroeg om 7u samen te vertrekken en tot in Malide te gaan. Het heeft gans de nacht geregend en het was deze morgen niets anders. De eerste kilometers waren langs de grote baan maar vanaf Gonzar was het langs modderige wegen en veel op en af. In Ventas de Naron was het lopen in een dichte mist naar het hoogste punt van deze dag 700m, daarna licht dalend naar Palas de Rei, waar we ons laat middagmaal namen en onze kleren lieten drogen. Hat was hopeloos want als we buiten kwamen was het terug aan het regenen.Hier en daar waren er sporen van pelgrims die gevallen waren.in Casanova hebben we andere kousen aangedaan.
We hebben het aantal kilometers licht overschat want het vorderde moeilijk zodat we om 18u aankwamen in Melide. Het was er zeer druk. We overnachten in de kleine albergue o'Alpodor, juist achter de kerk. Denk dat ik na het wassen onmiddellijk ga slapen.
We zijn morgen van plan om naar Pedrouzo te gaan want Mats moet donderdag zijn vliegtuig hebben. Van Truus geen spoor meer. K Heb intussen pelgrims van het eerste uur teruggezien. Hier lopen er al veel te manken, maar het einde is in zicht en dat geeft veel moed.
Gisterenavond nog onverwacht bezoek gekregen van een Hollandse uit Zeeland, Truus. Ze was verkeerd gelopen en daarom zo laat aangekomen.
We zijn samen vertrokken want ze moest ook in Portomarin zijn, in dezelfde albergue. Na 10km eerst pauze genomen in Belante. Ben onderweg veel te weten gekomen van Truus (valt alleen op vrouwen). Daarna via een prachtige natuur door naar Rosas waar we ons middagmaal namen. Via een steile afdaling in Portomarin aangekomen, onderweg is het beginnen regenen.
Vandaag veel pelgrims tegengekomen en aanbeland in laatste 100km. Wandelaars die deze afstand doen ontvangen ook een diploma. Ook de fietsers die 200km moeten doen zijn ook talrijker wat tot veel gevaarlijke situaties lijdt. De albergues worden ook groter. Slaap vandaag in een albergue voor 140pers. Slaapkamer met 60pers (30 slaapbedden). Het wordt een gezellige nacht .
Maar er is een probleem met de rugzak, die is niet ter plaatse. Via Agnes, die goed Spaans spreekt, te weten gekomen dat rugzak afgezet geweest is in albergue Manuel iets verderop. Ben gaan kijken, rugzak gevonden en besloten om daar te blijven slapen, Kamer van 10pers, maar momenteel alleen voor Truus en mij. Laat mijn rugzak nu niet meer opsturen.
.
