Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
21-01-2017
21-01-2017 Kluisbergen (Ruien)
Club: OMLOOP KLUISBERGEN VZW(3034)
10e Winterwandeling
Plaats: Kluisbergen (Ruien)
Afstand: 18,3 Km
Weer: Zonnig winterweer; 1°C - 3°C
Deelnemers: 1233
Pajotten: 7
♥♥♥♥
Ik ben pas in de namiddag gaan wandelen. Het was mooi zonnig maar winters wandelweer. Vertrek was als steeds vanuit het kleine zaaltje in Ruien. Ik heb eerst de 14 Km gewandeld en daarna het plaatselijke rondje van 5 Km.
Voor de 14 Km wandelden we over de Kluisberg naar Amougies en dus over de taalgrens. Het was dus een pittige beklimming en een iets minder steile afdaling. Het viel me op dat er weer wat beton en asfalt bijgekomen was tegenover twee jaar geleden.
De terugweg was wat minder steil en bracht ons langs de Westelijke zijde van het Kluisbos terug naar de vertrekpost. We hadden nu mooie zichten op de Scheldevallei en de elektriciteitscentrale van Ruien. Op het einde wandelden we langs een nieuw stuk asfaltweg. Spijtig dat de GR weg die ernaast lag genegeerd werd.
In de startzaal heb ik mijn wandelboekje laten afstempelen en daarna nog de lus rond Ruien gewandeld. Het duurde wel een tijdje eer we de laatste huizen voorbij waren, maar dan kregen we toch nog een mooi stukje van het Kluisbos te zien. Het was al bijna donker en dat gaf wel een speciale, rustige sfeer.
Ik heb hier ook een link toegevoegd met de foto's van deze wandeling in 2013. Het was toen wel anders!
Traditionele midweekwandeling met ditmaal vertrek vanuit Strijpen. De centrale rustplaats was in Sint-Goriks-Oudenhove. De vorige nacht had het stevig gevroren en de veldwegen lagen er hard bij. Hier en daar lag er nog wat sneeuw.
Van Strijpen wandelden we door de velden naar Roborst. Ongeveer in het midden staat op de Vollanderkouter het referentiepunt voor wandelaars en andere passanten: Een eenzame Marilandicapopulier. Eenmaal voorbij Roborst wordt het landschap erg heuvelachtig en we krijgen zo enkele beklimmingen te verwerken. Voor de rustpost in Sint-Goriks-Oudenhove krijgen we dan als beloning een mooi zicht op het dorp en in de verte zien we Zottegem liggen.
De lus in Sint-Goriks-Oudenhove ging tot in Sint-Maria-Oudenhove. We stapten voorbij het oude café "De Zavelput" en we kwamen tot dicht bij de Berendries. Het parcours bestond voornamelijk uit veldwegen.
Het laatste en kortste stuk bracht ons van de rustpost terug naar Strijpen. Wie voor "natuur" had gekozen -ik dus- mocht vooraleer in de vertrekzaal te komen nog een stukje door het bos stappen.
Wandeling van Gijzegem naar Herdersem, daar een lus en terug naar het vertrek.
Het duurde even eer we Gijzegem verlieten! Het was in de straten en in het park erg glad. Net als gisteren was ook hier het eerste stuk bijna uitsluitend straten. In de rustpost was het al gezellig druk.
De lus in Herdersem was wandelen langs de overstroomde beemden en door mooie stukjes natuur. Het was nu minder glad.
De terugweg vanuit Herdersem was ook grotendeels een natuurwandeling. Hier wel behoorlijk wat slijk. We stapten dan ook traditioneel een stukje langs de Denderdijk. Het laatste stukje liepen we door de regen.
Het is in Gijzegem altijd een gezellige nieuwjaarswandeling geweest en dit was dit jaar niet anders. Je ontmoet er vele collega wandelaars. Hoe langer ik wandel hoe langer die wandeling duurt.
Wandeling van Bassilly naar het gehucht Hellebecq, daar een lus van 6 KM en dan terug naar het vertrekpunt.
Het eerste gedeelte ging door de straten van de wijken Zullik en Bourlon. Door het lichtgolvend parcours hadden we op sommige punten een mooi zicht op de omgeving. In Hellebecq kregen we dan de eerste smalle voetpaden. Een kronkelend wegje bracht ons bij de rivier de Sille. Dit riviertje gaf de naam aan de gemeente en aan de wandelclub. In de kleine rustpost heb ik van het plaatselijke abdijbier kunnen proeven. Lekker!
Van Hellebecq ging het dan door veldwegen naar Gellingen. In het tweede gedeelte van de lus wandelden we langs de straten en hadden we mooie zichten op de open winterse velden.
Van Hellebecq terug naar Bassilly was grotendeels het volgen van een oude spoorbedding. Het begon juist te sneeuwen en hier was er dan enige beschutting.
De midweekwandeling in Kwatrecht is ook één van de klassieke wandelingen van het begin van het jaar. Ik was zinnens van eens een stevige wandeling te maken.
Het vertrek was langs wat veldwegen en de onvermijdelijke passage van de verkeerswegen. De rustpost was in Gijzenzele. Het was de bedoeling dat ik daar de lus van 7 Km zou doen maar om één of andere reden stond ik na 5 Km al terug in de rustpost. Ik heb het Aalmoezenijebos gemist. Die lus was wel bijna geheel door de velden en het was er behoorlijk modderig.
De terugweg heb ik dan het parcours van de 21 Km genomen en zodoende geraakte ik toch nog aan 16 Km. Het parcours ging langs de windmolens en langs en langs het Kalverhagebos.
Het was al bij al een gevarieerde wandeling. De bepijling was op sommige plaatsen wel nogal onduidelijk.
Zoals steeds vertrek in het Provinciaal Proefcentrum voor Kleinfruit Pamel. Ditmaal was er genoeg parkeerruimte. Het was mistig en ik had gehoopt dat het in de namiddag wat klaarder zou worden maar helaas!
Ik heb de 12 kilometers gewandeld. Van Roosdaal naar Liedekerke en terug. Het was een mooi stukje natuurwandeling langs de drassige veld- en boswegels. Vertrekken deden we langs de kouters rond Roosdaal en daarna door de bosjes van Impegem. Vandaar wandelden we naar de rustpost in Liedekerke. Bekent terrein voor de Pajotten, maar in de winter is het toch een heel ander landschap. De rustpost (onze vertrekplaats) was ondertussen een bouwwerf geworden.
De terugweg ging door de vallei van de Palitsebeek en via de rand van Katttem en Ledeberg wandelden we terug naar de vertrekzaal.
Traditioneel de eerste wandeling van het nieuwe jaar met het uitwisselen van nieuwjaarswensen aan bevriende wandelaars en het toasten op het nieuwe jaar.
's Morgens regende het, dus ben ik maar in de namiddag gaan wandelen. Het parcours bestond uit drie lussen van ongeveer 7,5 Km. Omdat het al 14 uur was wanneer ik vertrok heb ik er maar twee kunnen wandelen.
De eerste lust vertrok langs de wijk "Biest" en ging richting Wattripont. Eenmaal de Doornikse steenweg voorbij was het rustig wandelen door de velden. Af en toe kreeg ik wel nog een buitje over me heen.
De tweede lus ging langs de wijken Stookt, Scheldekouter en het Henegouwse Croix-ou-Pile. Het waren allemaal straten maar wel met mooie zichten op de omgeving.
Ben dan eens gaan uitwaaien aan zee. Allé van waaien was er niet veel te merken. ‘s Nachts was het mistig geweest en dat samen met de vorst hadden de bomen veranderd in ijsbomen. Als de zon dan begon te schijnen werd ik door ijsblokken bekogeld.
Er waren ook nog wat vertragingen bij de spoorweg zodat het middag was voor ik in Sint-Idesbald was. Daar dan de 10 Km gewandeld. Het was een wandeling van de toeristische dienst van Koksijde. Een wandeling door de duinen, langs de Militaire basis Koksijde, door Koksijde-Bad en langs de zeedijk. Heel afwisselend dus en heel wat natuur.
Een combinatie van Knooppunten Pajottenland, GR Groene Gordel en eigen wegen. Het was een tweede poging om deze tocht te doen. De eerst was mislukt vanwege de storm van vorige maand.
Met 22 trouwe GR wandelaars zijn we dan vertrokken vanaan de kerk van Schepdaal. We wandelden eerst langs typische boerderijtjes en door een golvend Pajottenland van Schepdaal naar Sint-Martens-Lennik. Het was wat nevelig maar toch heerlijk om te wandelen. Van Lennik ging het dan naar Gaasbeek. Langs het kerkje en het gekende cafeetje "De Pajot" stapten we het domein van Gaasbeek in. Het kasteel stond in het zonnetje maar spijtig genoeg was het beneden schaduw en konden er moeilijk foto's van de groep gemaakt worden. Er was wel plaats voor de druppelstop en foto's van de jarigen van de maand(en).
Na de druppelstop wandelden we verder door het domein van Gaasbeek en daarna door dat van Groeneberg. Daarna kwamen we in een vlakte terecht en we zagen de contouren van de torens van Brussel. We stapten voorbij de brouwerij van Lindemans en dan door bossen en veldwegen naar Vlezenbeek. Hier was onze middagstop in café In' t Vagevuur. Het was er goed warm en we hadden een ruim zaaltje tot onze beschikking om onze boterhammen op te eten en om een lekkere Lindemans, Geuze, Lambiek, Kriek of ander lekkers te drinken.
Na de rust wandelden we rondom Vlezenbeek en langs de rand van Brussel. We bezochten dan nog even de watermolen van Pede en waren op de voorziene tijd terug in Schepdaal.
Wandelen in Beernem is altijd iets ongewoons. In West-Vlaanderen een wandeling doen van 27 Km zonder (of bijna) uit het bos te komen is niet normaal. Heb de afstand voornamelijk door de natuur gelopen maar het was ook een afwisselend landschap. Niet steeds door bossen met dezelfde soorten bomen maar ben dennen, beuken, eiken en nog andere boomsoorten tegen gekomen. Het is ook niet steeds bos maar afwisselend open plekken, natuurgebieden en boerderijen.
Als je met de GPS en Google-Earth achteraf het parcours bekijkt zie je wel dat de wandelclub echt het maximum van het groen benut heeft. We zijn gelukkig niet door de villawijken in Hertsberge moeten stappen maar wel door “De bossen van Vlaanderen” . Het is niet de eerste keer dat ik hier gewandeld heb maar het is en blijft voor mij de mooiste wandeling in West-Vlaanderen.
Het vertrek was aan het containerpark van Roosdaal. We wandelden tot in Pamel en verkenden dan de wegeltjes tussen Impegem, Kattem en Ledeberg. Er waren veel stukjes bij van onze wandelingen (De Pajotten) maar we kwamen ook wegjes tegen die ontoegankelijk waren (overwoekert door netels en struiken). We wandelden voorbij de O.L.V. kapel in Ledeberg en dan langs de Kluisberg naar beneden. Vervolgens stapten we nog met een grote boog rond de kerk van Roosdaal en we waren weer aan ons vertrekpunt.
Vandaag vertrek aan de kerk van Welle. De wandeling is voorbereid door Frans Houtman. We zijn met een groep van 27 wandelaars en in het rustige dorpje hebben we heel wat bekijks.
We wandelen eerst dwars door het dorp tot aan ‘de Kemelsbrug’. Een wandelaar kan er nog juist passeren. Daarna gingen we naar de Wellemeersen. Een gekend natuurgebied welke met dit droge weer helemaal toegankelijk was en zonder natte voeten te krijgen. We wandelden tot aan de Dender, de E40 en keerden dan terug naar Welle. Het was een wild maar mooi stukje natuur.
Dan was het tijd om de andere kant van Welle te verkennen. We wandelden door de ‘Kouter’ tot in Iddergem en keerden dan terug naar het centrum van Welle.
In ‘Het Muzieklokaal’ konden we dan onze dorst lessen en onze boterhammen opeten. We werden er door personeel met veel ervaring bedient.
Na de middag ging het dan richting Terjoden. Er waren een paar heel smalle paadjes waar de blote benen konden kennismaken met de netels. We wandelden tot bijna het centrum van Terjoden en keerden dan langs de rand van het industriepark van Erembodegem terug naar Welle.
Daarmee zat de wandeling er op en in ‘Het Muzieklokaal’ kon er nog wat nagepraat worden over de mooie natuurwandeling van vandaag.
36 jaar Ibis Wandeldriedaagse - Langs het oog van Puurs-tocht - De 5 van Klein-Brabant
Club: WSV IBIS PUURS VZW (093)
Plaats: Puurs
Afstand: 10,7 Km
Tijd: 2H45
Deelnemers: 2726
Pajotten: 28
Weer: Licht tot zwaar bewolkt. (25°C)
Parcours: 4
Bepijling: 4
Zaal + Org: 4
Cola: 1Euro30
Z. Bier: 2Euro20 (Duvel)
Ik ben in de namiddag nog even in Puurs gaan wandelen. Vanuit de vertrekzaal ging het door de wijken van Puurs naar het station en dan verder tot in Kalfort waar de eerste rustpost was. Mooie zaal met mooi terras. Zoals in Oudenaarde was er hier ook na de eerste rustpost wat meer natuur. We stapten door de velden naar Liezele. In de tweede rustpost was er blijkbaar een drankje te krijgen maar dat heb ik maar achteraf vernomen.
Het laatste stukje ging door het dorp van Liezele en door de akkers terug naar Puurs. Zoals alle jaren was er daar nog veel ambiance.
Ronde van Vlaanderen voor Wandelaars – Oost-Vlaamse Wandeldag
Club: HANSKE DE KRIJGER OUDENAARDE (233)
Plaats: Oudenaarde
Afstand: 16Km (15,3)
Tijd: 2H45
Deelnemers: 3220
Pajotten: 4
Weer: Licht bewolkt. (18°C 21°C)
Parcours: 4
Bepijling: 4
Zaal + Org: 4
Cola: 1€ur30
Z. Bier: 2Euro20 (Ename)
Ik heb vandaag samen met Erwin de GPS wandeling van 16 Km gewandeld. We wandelden parallel met de spoorweg naar de brug over de Schelde. Vandaar dan langs de ruïne van de Sint-Salvatorabdij in Ename. Dan ging het door de woonwijken naar de eerste rustpost op de Wolvenberg in Volkegem. Na de rust mochten we (eindelijk) door de velden en bossen wandelen. We stapten via Edelare naar Leupegem waar de tweede rustpost was. We wandelden hier net zoals in Geraardsbergen vaak in tegenovergestelde richting dan de wandelaars van het bepijlde parcours. De paden waren hier wel wat breder.
Na de rustpost wandelden we voorbij het Schipperskerkje en het achterliggende park naar de Schelde. Dan nog even rond de O.L.V. van Pamelekerk en we stapten terug de Schelde over. Het laatste gedeelte ging dan door Oudenaarde, door het park, de volkstuintjes en woonwijken. Tenslotte wandelden we door het station terug naar de vertrekzaal.
De wandeling bestond uit 5 lussen en 2 stukken verbinding tussen de 2 rustposten. De drie eerste lussen hadden de vertrekplaats ook als aankomst. In de tweede rustpost (Ijzeringen) moesten dan ook nog twee lussen gewandeld worden. Een vrij ingewikkeld parcours!
De eerste lus ging richting Gooik. Eenmaal buiten de dorpskern zaten we direct midden in het Pajottenland. Licht heuvelachtig parcours, oude boerderijen en veel velden met af en toe een bosje.
De tweede lus ging richting Gaasbeek. Hier hetzelfde landschap met wat minder bebouwing.
De derde lus ging van Sint-Kwintens-Lennik (waar de startzaal was) naar Sint-Martens-Lennik. Daar maakten we dan weer een ommetje door de omliggende velden. De terugweg ging langs de oude tramweg tussen Sint-Martens-Lennik en Sint-Kwintens-Lennik.
Het volgende stuk was wandelen van de vertrekplaats naar de rustpost in Ijzeringen. Dit stukje ging voor een groot deel langs straten en huizen. Het laatste gedeelte aan de overkant van de steenweg Ternat - Edingen was terug veldweg.
Vanuit Ijzeringen was er een lus naar Lombeek en één naar Strijtem. Heb eerst die naar Lombeek gewandeld. Het parcours was hier wat heuvelachtiger en er waren minder grote akkers. Wel in de buurt van Wambeek veel serres met frambozen.
De laatste lus ging dan naar Strijtem. Hier ook heuvelachtig en vele serres. Het was er velo koers en we moesten er wel goed opletten.
Na een laatste bezoek aan de rustpost in Ijzeringen was het maar even wandelen en de marathon zat er op. De zaal in Lennik was al opgekuist en ik heb dan maar in een plaatselijk café mijn dorst gaan lessen.
GR Wandeling Brugge – Damme (GR5A Variant – GR5a en Tijl Uilenspiegel route)
Club: GR West-Vlaanderen
Plaats: Brugge
Afstand: 24,1 Km
Tijd: 6H30
Deelnemers: ± 60
Pajotten: 1
Weer: Licht bewolkt. (19°C – 24°C)
Vandaag samen met Roger per trein naar Brugge gereden. Het vertrek was aan het station van Brugge. We kregen al direct een deskundige uitleg van Noël en we konden vertrekken. We volgden de variant van de GR5A die ons door Brugge zou voeren.
Het was al behoorlijk druk en we moesten opletten dat we de goede leider volgden! We stapten voorbij de grote bezienswaardigheden van Brugge en we kregen geregeld nog wat info van Noël. Ik ga al de bezienswaardigheden hier niet opnoemen maar ik vond het Begijnhof, het Minnewater, de Brugse Reien, het Belfort en de Grote Markt wel het mooiste. We kregen ook de gelegenheid om even in de Sint-Annakerk binnen te gluren. Het is de kerk waar Guido Gezelle zijn eerste communie gedaan heeft.
We stapten dan nog een stukje langs de Ringvaart en dan volgden we de GR5A en daarna het Tijl Uilenspiegel pad richting Damme. Het was een rustig paadje naast het Zuidervaartje. Schepen konden er zeker niet door varen maar zo onder de bomen en naast het water was het plezierig wandelen. Om half één zagen we de O.L.V. kerk van Damme naderen en konden we in “t’ Wapen van Damme” onze boterhammen opeten en wat drinken. Damme is een klein dorp met vele goed bewaarde pittoreske huizen en ook veel restaurants.
Na het eten liepen we door het centrum van Damme naar de Damse vaart. We wandelden boven op de dijk en kwamen zo voorbij de Schellemolen. Ter hoogte van Koolkerke verlieten we de dijk en wandelden door “ het fort van Beieren”. Het zijn de overblijfselen van een Frans kamp en het is nu een natuurgebied. Na het bos kwamen we terug aan de Damse vaart. Die volgden we dan tot in Brugge.
We volgden dan de Ringvaart en passeerden nog eens langs het Minnewater en het station. Wie wilde kon hier afhaken maar de meeste stappers gingen met Noël verder langs een park naar de Smedenpoort. Dan waren we maar een boogscheut meer van ’t Zand. Dat was het einde van de wandeling. We hebben daar dan nog van “Brugse Zot” genoten en daarna door het Koning Albert I park naar het station gestapt.
Het was een mooie, leerrijke wandeling in goede banen geleid door Noël waarvoor dank.
Er konden twee lussen gewandeld worden van 4 tot 10 Km. Ik besloot om de lus van 6Km te doen tot aan het Meetshoven bos. De 10Km ging nog verder tot aan de rand van Aarschot.
Het Meetshoven bos was wel aangenaam om door te wandelen en ook afwisselend van boomsoorten. Helaas waren dit maar kleine stukjes.
De tweede lus van 10 Km ging helemaal door de straten richting Werchter. Het was al redelijk laat en ik ben er niet meer aan begonnen.
Vertrek aan de kerk van Burst. Vandaag niet zoveel belangstelling. We wandelen eerst door de velden tot bijna in Bambrugge. Dan wandelen we een stukje door het Zonnegembos en dan door een pas afgereden graanveld richting Vlekkem en Vlierzele. Daarna ging het verder naar Zonnegem en dan terug door het Zonnegembos naar Burst.
Het was een wandeling voornamelijk door de velden rondom Burst en Zonnegem.
Ben in de namiddag gaan wandelen en heb de 12 Km gedaan.
Het was een wandeling van Lebbeke naar Wieze en terug. De heen tocht was de zuidelijkste kant. We wandelden grotendeels door de velden en langs de chocoladefabriek van Callebaut.
De terugweg gin langs het kasteel van Wieze en daarna langs de velden terug naar Lebbeke. Veel veldwege, af en toe wat straat.
Het was vanaf het vertrek al mooi wandelen. Wat fris en wat nevelachtig maar langs de Gavers gaf dit mooie zichten. Na een rondje Gavers gingen we naar De Helix, dit is een Natuur- en Milieueducatief centrum waar tevens een rustpost was. Al de rustposten moesten we twee keer bezoeken. Het was dus onze eerste en op de terugweg onze laatste rustpost. Na de rustpost mochten we voor de eerste keer eens door het Raspaillebos wandelen. Wat klimmen maar niet overdreven. Na het bos ging het door de velden naar Waarbeke en verder naar Nieuwenhove. Dorpjes wel bekent van de Mannekenpis wandeling. In Nieuwenhove was de tweede rustpost.
Het stuk tussen Nieuwenhove en Denderwindeke ging uitsluitend door de velden en was mij nog zeer bekend door onze laatste 2de maandatocht. In Denderwindeke wandelden we een grote lus tot net voor Neigem. Hier ook uitsluitend velden.
De terugtocht ging parallel met de heen tocht. Dus wandelen door de maisvelden en door velden met oogst klaar graan. Hier en daar waren de pikdorsers hun werk aan het doen.
In de rustpost van De Helix wachtten Piet en Viviane ons op en konden we met ons vieren het laatste stukje wandelen. Het was zeker niet het lichtste stukje! Terug door het Raspaillebos maar nu tot boven op de Bosberg. Daarna langs het bos terug naar beneden.
Onze derde wandeling van de Oost-Vlaamse Biergordel zat er op en Piet en ik konden al een fles Prior in ontvangst nemen. Dit dan vanwege de vierde deelname aan wandelingen van de Padstappers.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
