Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
29-12-2019
2019-12-29 Puurs
Club: WVK PUURS VZW (1023)
34e Eindejaarstochten
Plaats: Puurs
Afstand: 14,0 Km
Weer: Licht bewolkr (6°C)
Deelnemers: 2924
Pajotten: 14
♥♥♥
Een natuurwandeling door een afwisselend parcours. De zalen waren wel te klein door de grote belangstelling en de bevoorrading schoot ook tekort. We wandelden eerst door de velden naar het fort van Liezele. We passeerden dan de Vliet en kwamen zo in Oppuurs waar de rustpost was.
Tijdens de terugweg stapten we even langs de oude spoorlijn Puurs - Dendermonde. In Puurs zelf moesten we nog een ommetje rond de gemeente stappen om terug aan het vertrekpunt te geraken.
Weer: Zwaar bewolkt, op het einde wat miezerige regen
Deelnemers: 2762
Pajotten: 6
We stapten eerst wat door de straten van Oudenaarde en staken dan de Schelde over. Juist voor de brug hadden we een mooie zicht op de gerestaureerde Walburgakerk. Aan de overzijden van de Schelde stapten we langs (niet door) 't Sprei en zo naar de rustpost in de sporthal in Leupegem. Daarna doken we de natuur in, meestal verhard maar steeds met mooie zichten op de omgeving. We kregen eerst een flinke beklimming tot in Edelare, daarna daalden we terug tot in Etikhove waar de tweede rustpost was. De terugweg was bijna vlak en door de velden. In de verte zagen we al snel de verlichte Walburgakerk staan. We moesten nog eens langs Leupegem en daarna mochten we de kerstverlichting van Oudenaarde gaan bewonderen. De kerstkraampjes en ijspiste stonden op de Grote Markt opgesteld.
Ik kwam laat toe maar er was al veel ambiance in de vertrekhal De zaal was feestelijk versierd en er was vrolijke accordeonmuziek. De wandeling zelf ging door het klassieke gebied rondom Opwijk. Na 2 kilometer was er een rustpost waar we een glühwein of een frisdrank kregen. Daarna ging het naar de rustpost welke twee keer moesten passeren. De lus die we er wandelden was wel afwisselend en bracht ons tot aan de grens met Lebbeke. Het laatste stuk ging langs de bekende wegen naar Droeshout en terug.
Vandaag met de trein naar Brugge gereden. Van aan het station was het maar 600 m stappen naar de vertrekplaats. Vandaar wandelden we eerst even rond de vertrekzaal en daarna stapten we terug naar het station. Vanaf daar was het een traditionele parcours. We stapten eerst langs de ijspiste en het Minnewater. Daarna volgden het Begijnhof en de historische gebouwen van het centrum. De rustpost was wel een verrassing want die bevond zich in een halle van het Belfort. Een indrukwekkende zaal waar nog een gratis druppel werd aangeboden. De grote afstanden moesten dan de rest van Brugge nog verkennen. We wandelden onder andere langs de Grote Markt, de windmolens langs de ringvaart en zo naar de tweede rustpost in het Sint-Leocollege. Die moesten we nog eens aandoen en daarna passeerden we nog eens de rustpost in het Belfort. Daarna passeerden we nog eens het centrum en nu begon het al donker te worden en was er meer een kerstsfeer. In het Koning Albert 1-park was er een speciaal lichteffect wat nu goed tot zijn recht kwam.
Eén van de traditionele wandelingen van Egmont. Vaak al met koud weer die wandeling gedaan, maar nu was het vrij warm en droog. Van Leeuwergem stapten we naar Oombergen. Er waren uitzonderlijk veel onverharde stukken en we waren al snel bij distillateur Mertens waar een borreltje op ons stond te wachten. Na de borrelstop was het maar even stappen en we waren in de echte rustpost.
Van Oombergen gingen we langs de oude trambedding naar Leeuwergem, maar daar keerden we door de velden terug naar Hillegem en vandaar weer naar de vertrekpost in Leeuwergem. Het was een korte maar natuurrijke wandeling. Een mooi afscheid voor de parcoursbouwers die er op het einde van het jaar mee zouden stoppen.
Weer: Zwaar bewolkt, soms wat miezerige regen (9°C)
Deelnemers: 27
Pajotten: 4
Vandaag hebben we geen echte GR gestapt. We volgden een stukje de GR 12(Amsterdam - Parijs), de GR 512 (Brabantse Heuvelroute) en op het einde de GR Groene Gordel. De wandeling bracht ons langst bekende gebouwen van Brussel en ook door enkele van de fraaie parken aan de Zuidelijke kant van onze hoofdstad. Op het einde hebben we nog een heel eind door het Zoniënwoud gestapt. Het was een afwisselende wandeling en we konden de tocht en het jaar afsluiten bij "chez Lulu". We mochten met onze grote groep toch in de knusse kelder. De laatste GR-wandeling zat er daarmee op en we kunnen gaan plannen voor volgend jaar.
Zie ook de foto's van de verkenning: https://photos.app.goo.gl/NLNwWt3iZ6p5sarX7
Deze namiddag ben ik een korte wandeling in Ninove gaan doen. In de vertrekzaal was het erg druk en er zaten nog veel Pajotten. We stapten eerst over 't Oeverstekske de Dender over en kwamen zo aan de sportvelden van Ninove. Dan nog even langs het voetbalveld en we waren in de open velden van het Pajottenland. Wat heuvelachtig met rustige wegjes. Met de regen van de laatste dagen was het op sommige plaatsen wel slijkerig maar minder erg dan in Geraardsbergen. De rustpost was in Denderwindeke.
Na de rust gingen we parallel terug naar Ninove. In Scheldewindeke kregen we eerst nog een pittige beklimming maar daarna was het bijna vlak terug naar de vetrekzaal. De terugweg was wel wat minder mooi dan de heenweg.
Ik ben vertrokken aan het Sint-Pieters station van Gent en in het Koning Albertpark op het parcours van de wandeling gekomen. Ik ben dus eerst door het Klein-Begijnhof gestapt met zijn vele kleine verzorgde huisjes met in het midden de nogal vervallen kerk. Dan was het nog even door de straten stappen en ik was aan de rustpost in de Sintbavo-school. Het was er nog rustig maar het personeel was klaar om de grote massa te ontvangen.
Na de rust was ik al snel in het centrum van Gent en aan de winterfoor. Het was er al erg druk. Ik stapte langs het reuzenrad en had mooie zichten op de drie torens van Gent. Via de Vrijdagmarkt ging ik dan naar de wijk Rabot en de vertrekzaal. Er waren al meer dan 4000 wandelaars vertrokken.
De terugweg ging eerst door het Elisabethbegijnhof en langs het Gravensteen welk prachtig verlicht was. Dan stapte ik een eind langs de Leie en had een mooi zicht op de oude huizen van de Graslei. Dan stapte ik uit het centrum en kwam terug aan het Koning Albertpark. Nog even langs het Citadelpark en ik was aan het station.
Wandelen bij de Padstappers in Geraardsbergen is garantie voor een 100% natuurwandeling maar ook voor pittige beklimmingen en zeker in de winter de (on)nodige modder. Zelfs de rolwagens mochten deze keer mee door het slijk.
De wandeling bestond uit drie lussen van elk ongeveer 7 Km. Ik ben in Onkerzele vertrokken en zat direct op lus 2. Ik kreeg hier al een kennismaking met het glibberige parcours en vooraleer ik in Geraardsbergen was had ik al een paar heuveltjes moeten overwinnen. In de vertrekzaal heb ik dan mijn gratis wafel kunnen proeven, gratis dus nog lekkerder!
Daarna ben ik aan lus drie begonnen, de langste en de zwaarste. Het parcours was wat aangepast maar er waren nog voldoende modderwegjes over. We stapten door een rustig golvend gebied tot in Moerbeke.
De lus 1 was voor rolstoelgebruikers en ging door de stad, langs het station naar Overboelare. Langs de molenbeek konden we dan genieten van een mooi stukje wilde natuur vlakbij de huizen. Terugkeren deden we langs de Dender.
Zo hou ik van Wolvertem! We moesten niet de A12 over en kwamen direct in het natuurgebied De Wolvertemse beemden. 's Morgens had het geregend en het was op sommige plaatsen wel wat drassig. Na het natuurgebied kwamen we in de velden van het gehucht Slozen en ook in het mooie zaaltje van de rustpost.
Van hier moest er een lis naar Londerzeel gewandeld worden. Hier was er wat minder slijk maar het was met het zonnig weer wel aangenaam wandelen.
De terugweg ging langs de Boskapel en de mooie laan er naar toe. Het was een mooie winterwandeling. Het was voor ons (De Pajotten) gratis , het was mooi weer en een afwisselend parcours.
Na de vertrekplaats langs de achterzijde verlaten te hebben stapten we al direct door de velden. Eerst maakten we lusje en dan ging het naar Scheldewindeke. Hier wandelden we ook rond het dorp alvorens de rustpost in de Parochiezaal te bereiken.
Na de rust maakten we nog een ommetje rond Scheldewindeke, dan even door de wijken en de rest stapten we door de velden. Na 5 wandelingen bij Land van Rhode mocht ik een fles Delirium Tremens in ontvangst nemen.
Door Brussel stappen is altijd wat speciaals en zeker voor GR - stappers. Het is ook geen echte GR want we ontmoeten maar eventjes de GR 12 die van Amsterdam over Brussel naar Parijs loopt. Van Brussel-Centraal stappen we door de Hortagalerij naar de grote markt welke al in kerstemming was. We stappen daarna voorbij onder andere de bekendste burger van Brussel, de Kunstberg, het Waranda park, het koninklijk paleis, de Matonge wijk, de Europese wijk en het Jubelpark. Dan is het de beurt aan de natuur en stappen we door de parken naar de rustpost. Daarna gaan we via de parken van Watermaal-Bosvoorde naar het Zoniënwoud en naar het station van Groenendaal.
"Marche ACHO (remise des récompenses). Marais de Montroeul, Parc éolien de Dour-Quiévrain, Parc Naturel des Hauts Pays". dat was wat men beloofde! Helaas was de wandeling minder spectaculair. De 20 Km was 18 Km en de twee rustposten moesten twee keer bezocht worden. Die lagen dan nog in het centrum van twee dorpen. Dus veel straten en af en toe een stukje natuur. Op het einde mochten we wel nog door een stuk bos stappen, ik vermoed dat dat het moeras van Montroeul was. Buiten wat plassen op de weg heb ik er niet veel van gemerkt. Het mooiste vond ik nog de vertrekplaats. Die was in een gedeeltelijk gerestaureerde vierkanthoeve met paardenstallen.
Wandeling door het Kravaalbos en het achterliggende Pajottenland. De wandeling bestond uit drie stukjes. We stapten eerst door het Kravaalbos naar Meldert. Daar werd een korte lus naar Affligem gemaakt. Voor de terugweg werd er weer voor het Kravaalbos gekozen en daar bleven we doorlopen tot bijna aan de startzaal. Met het mooie weer was het wel aangenaam wandelen door dit uitgestrekte bos.
Met had regen voorspeld maar het was prachtig wandelweer. Met de treinen viel het ook mee en we waren mooi op tijd in Sinaai. Het was even stappen en we zaten in de dennenbossen van Waasmunster. Ideaal plekje om onze jarigen te vieren en van het zonnetje te genieten. Om 12 uur waren we in het centrum van Waasmunster en konden we in café 't 4 Scheirke onze boterhammen verorberen.
Na de middag volgden we de Durme. We volgden mooi de meanders en kwamen zo in de buurt van Lokeren. In Lokeren maar nog niet aan het eindpunt. De GR bracht ons nog in het Molsbroek. Met de ondergaande zon gaf dat mooie zichten over het broek. Het laatste deel bracht ons aan het natuurgebied De Buylaers en het centrum van Lokeren. De terugweg verliep iets minder goed dan de heenweg maar om even na zeven uur waren we terug in Aalst.
Klassieke wandeling. Over de A12, richting Neerhof, een stukje door het domein en dan naar de steeds mooie Birrebeekvallei. Na de rustpost in Eversem stapten we door de velden naar Sint-Brixius-Rode.
Vandaag dan door een ander stukje Vlaamse Ardennen gestapt. S'morgens hing er veel mist en soms scheen de zon erdoor wat speciale lichteffecten gaf. We wandelden eerst lang Grimminge door de velden naar Zandbergen waar de eerste rustpost was. Het was nog vroeg maar al gezellig druk. Tijdens het tweede stuk stapten we wat meer door bos en bracht ons in de rustpost van Idegem. Het laatste stuk bracht ons bij de Dender welke we tot aan de Gavers volgden. Dan nog een stukje rond het meer en we waren terug in de vertrekzaal.
Een wandeling door een heuvelachtig parcours-typisch Vlaamse Ardennen. We stapten ook over stukjes van De Ronde van Vlaanderen. Het parcours was ofwel straat ofwel slijk. Soms wel door smalle wegjes maar niet echtontoegangkelijk.
De rustpost was maar enkele honderden meters van de vertreklaats verwijderd. Het was wel spijtig dat het einde en het begin van de lus over lange stukken dubbel moest gewandeld worden.
Ik had zin om eens langs de Leie en de natuurgebieden in de omgeving te wandelen. In de folders stond dat we door de Blaarmeersen en Bourgoyen zouden stappen. We zijn door geen van beiden mogen wandelen. We zijn wel door de "Hoge lake" en rond "De Assels" gestapt. Helaas was dat bijna uitsluitend verhard parcours. Het grootste stuk wandelden we langs De Leie , De Oude Leie of De Noordelijke Leie. Omdat de rivier nogal kronkelt was het niet vervelend. Het was ook een verschillend landschap. De rustpost was in Drongen centrum. Het was er erg druk en om twee uur was er geen eten meer te bekomen. Als ik om vijf uur in de vertrekzaal toekwam was het enige wat ik nog kon kopen, water.
Na wat zoeken het vertreklokaal gevonden. In het kleine lokaaltje was het nog gezellig druk. Het was al namiddag en ik kon nog juist de 12 Km wandelen. Die afstand ging naar Sint-Martens-Bodegem. Eerst wat straten maar daarna kwamen we in een mooi stukje Pajottenland, heuvelachtig en smalle wegjes. De rustpost was in een loods even buiten de dorpskern van Sint-Martens-Bodegem. Erg warm was het er niet. De terugweg ging voornamelijk langs de velden en enkele stukjes bos.
Het was zonnig maar flink koud, dus goed voor een flinke natuurwandeling. Ik had gekozen voor het parcours van de 12 Km en dat ging richting Heldergem. De velden lagen er nu kaal bij en dat leverde vaak meer zicht op de omgeving. Die omgeving was een golvend landschap met weiden, velden en bosjes. Eenmaal de kerk van Heldergem in zicht wisten we dat we de rustpost naderde. De terugweg liep tot Landlede parallel met de heenweg. Daarna staken we nog even de steenweg over om langs achteren de vertrekzaal terug te bereiken. Weer een perfecte wandeling.
Weer: Licht tot zwaar bewolkt, soms wat tegen (8°C 10°C)
Vandaag ben ik onze GR van november gaan verkennen. De streek -GR Reynaertland is samen met de Durme de leidraad voor deze wandeling. Van Sinaai tot Waasmunster volgen we wel een alternatieve route en ook op het einde verlaten we soms de GR. Omdat we laat vertrekken is de rust al in Waasmunster. Daarna volgen we dan de kronkelingen van de Durme. Soms op de dijk en soms door de meersen. In Lokeren wandelen we rond het Molsbroek en daarna door het natuurgebied "De Buylaers". Eindigen doen we in het centrum van Lokeren.
Vandaag was het ook herfstweer maar dan het omgekeerde van gisteren. Veel regen en wind. Ondanks dat gure weer was het toch goed wandelen in de bossen rond Deurne. De wandeling bestond uit twee lussen van 10 Km. Ik heb eerst lus B gewandeld. Het eerste gedeelte ging voornamelijk door vrij nieuwe bossen met berken, dennen en eiken. De terugwegging langs de rand van het bos en vaak over straat. De tweede lus was meer afwisselend en we stapten door en langs bosjes en velden. Hier en daar ook een holle weg. Hier standen veel eiken en veel in mooie herfstkleuren. Spijtig van de regen want het was een mooie herfstwandeling.
Ik ben vandaag nog eens in mijn geboortestreek gaan wandelen. Wat nostalgie maar toch ook verrast van wat er allemaal veranderd is. We stapten eerst door de bossen en langs de Leibeek, Hollaken en de Dijle naar Rijmenam. We volgden nog een stukje de Dijle en dan ging het door de vochtige beemden van Hever. Na bijna 10 Km waren we aan de rustpost aan de vissersclub Ravenstein. Het was zonnig buiten en binnen heel druk, vele wandelaars zaten dan ook buiten van de zon en een drankje te genieten. De 24 Km-stappers moesten hier een lus van 4 Km stappen. Die ging voor een groot stuk langs de Dijle. Na die lus stapten we samen met de andere afstanden naar Hever waar we rond het Pastoriehuis met bijhorende vijver konden stappen. Daarna ging het naar de tweede rustpost in de zaal Kalleberg. De terugweg naar Boortmeerbeek ging langs de spoorweg en de nieuwe woonwijken van het Heiken. Gelukkig mochten we op het einde nog door de bosjes langs de Weesbeek stappen.
Deze namiddag ben ik in Oudegem een stukje van de Filosofentocht gaan wandelen. Zoals alle jaren was het weer erg druk in het parochiezaaltje van Oudegem. De 12 Km bestond uit een lus van 5 Km en één van 7,3 Km. De eerste lus ging richting Schoonaarde. Het was een afwisseling van veldwegen en straten. Na de rust in de startzaal gingen we langs de indrukwekkende fabriek van VPK en verder langs de Dender naar Appels. Dan keerden we terug en stapten langs de straat terug naar Oudegem. Het voordeel van al die straten was dat we maar weinig modder aan onze schoenen hadden.
Na wat verkeersproblemen was iedereen toch in Melle geraakt. Jean-Pierre gaf een korte toelichting en om even na negen uur waren we vertrokken. In tegenstelling met de wandelingen van Land van Rhode gingen we direct de Schelde over en verkenden we zo de streek rond Heusden en Wetteren. Eerst stapten we over de dijk van de Schelde en daarna doken we de polders en bosjes in. We stapten vaak door een echt herfstlandschap met bomen in alle kleurschakeringen van groen tot bruin.
De rust was in café Melle Rose Place aan het dorpsplein van Melle. Na de middag stapten we terug langs de Scheldedijk naar Wetteren Ten Ede en Ombergen. Hier ook weer veel natuur.
Het was de laatste maandagtocht van het jaar en de plannen liggen klaar voor volgend jaar. Eerste wandeling in maart 2020.
We stapten langs de passage tussen het oude Donkmeer en Nieuwdonk naar de achterliggende polders en zo naar de Schelde. Die volgden we dan tot in Uitbergen waar de rustpost was. De terugweg ging langs vele bossen naar het Nieuwdonk-meer, daarna naar de Eendenkooi en langs de oevers van het Donkmeer terug naar de vertrekzaal. Het was een wandeling met veel natuur en met dit weer dus ook wat slijk.
Deze morgen een gratis wandeling (voor De Pajotten) gemaakt in Strombeek-Bever. Het was een traditioneel parcours naar Grimbergen waar de rustpost was. We stapten langs de ring rond Brussel en dan door de velden naar Grimbergen. Daar passeerden we de Volkssterrenwacht MIRA en daarna wandelden we langs de Maalbeek en de Liermolen naar de rustpost. De terugweg ging weer langs het centrum van Grimbergen en de basiliek. We vervolgden onze weg langs het Prinsenbos en de straten van Strombeek-Bever.
Weer: Zwaar bewolkt op het einde enige druppels regen (13°C)
Deelnemers: 3217
Pajotten: 1
♥♥♥♥
Traditionele wandeling met een traditioneel parcours. Er waren maar twee afstanden: De korte voor het spektakel en de kinderen en de langere voor toch een beetje natuur door de Genbrugse Meersen. Zoals in Zottegem waren er hier ook veel niet-aangeslotene en steeds meer kinderen. Tijdens de wandeling van de vertrekzaal naar de rustpost stonden er weer enkele toneeltje met de nodige heksen en spoken. Na de rust stapten we dan naar het natuurgebied langs de Schelde en daar deden we de loslopende koeien schrikken.
Na meer dan een week nog eens een "gewone" wandeling gedaan. De Halloween wandeling van Zottegem is wel een traditie en dit jaar ging het weer door met mooi herfstweer. Wat koel maar toch goed om te wandelen. We stapten eerst langs de stationsomgeving naar de kunstacademie waar we een drankje in ontvangst konden nemen. Dan gingen we naar Strijtem waar ook traditioneel de rustpost is. Het parcours was wel wat anders en ik had geluk om hier de prachtige zonsondergang te aanschouwen. De toneeltjes waren hier wat soberder en dat was ook wel zo in de vertrekzaal. De pompoenen waren mijn inziens wel meer aanwezig en het vormde vaak een baken om het rechte pad te houden. De tweede rustpost was in het Provinciaal Technisch Instituut. Op het pleintje voor de ingang stond nu een windmolen gemaakt uit pompoenen. Hier kregen we een wafel. Vandaar ging het via een ommetje naar het domein Breivelde. Het wandelpad was mooi versierd en hier en daar doken er angstaanjagende individuen op. Net voor de aankomst kregen we dan een toverdrankje. De sfeer daar was wel minder. Geen heksen meer met toverdrankjes.
Het was al bij al een belevenis. Een vaststelling: hier waren er meer niet-leden dan aangeslotenen!
Bij mijn vertrek thuis regende het maar voor de rest van de dag hebben we geen regen meer gezien. Na een kleine vertraging konden we aan onze dagstapper beginnen. We wandelden eerst door de bosjes van Boortmeerbeek en dan door een lange dreef naar Sint-Adriaan. Wat verder hielden we dan onze druppelstop. Daarna stapten we door het Spitbos naar Wespelaar waar onze rust in café De Warande was. Na de rust stapten we door het grote Haachts Broek en zo kwamen we aan de antitankgracht. Langs die vroegere verdedigingslinie is er nu een mooi natuurgebied gekomen waar onder andere de bevers zich thuis voelen. We volgden de gracht tot in Haacht en dan was de Dijle een tijdje onze leidraad. Zo kwamen we aan de grens met Rijmenam en vandaar gingen we via Hollaken en de Hooiberg terug naar het station van Boortmeerbeek. Er was nog even tijd om in het Boortmeerbeeks café De Warande wat na te praten over onze mooie herfstwandeling. Met de trein waren we op iets meer dan uur terug in Aalst.
♥♥♥♥ We stapten eerst langs het "Oud Dorp" van Heldergem en dan langs de vallei van de Ter Erpenbeek naar café Cabare. Daarna gingen we langs het Blauwbos en langs de straten naar Mere waar de rustpost. De terugweg verliep helemaal parallel met de heenweg. We volgde van Mere tot Aaigem de Ter Erpenbeek maar hier was er wat meer bosweg. In Aaigemdries kregen we van de club nog een drankje. Afstanden en bepijling zorgden voor heel wat verwarring bij de wandelaars.
In de namiddag ben ik in Halle gaan wandelen. In de vertrekzaal zat niet heel veel volk maar wel veel Pajotten, ik geraakte maar moeilijk "gestart". De 18 Km wandelaars moesten eerst een lus van 6 Km stappen en kwamen dan terug in de vertrekzaal. Die lus was heel afwisselend met vele stukjes natuur en mooie zichten op de omgeving. Het tweede gedeelte was 11,5 Km met een rust in Lembeek. We moesten eerst de helft (3 Km) van de eerste lus terug stappen en dan mochten we over een kaarsrechte straat naar Lembeek marcheren. In Lembeek stapten we dan door de wijken naar de omgeving van het station waar de rustpost was. Het laatste stuk was weer wat meer afwisselend. We wandelden naast het kanaal en door de wegeltjes naast de spoorlijn. Daarna nog een ommetje langs het ziekenhuis en we waren in de vertrekzaal.
Verkenning Dagstapper Haacht GR 128 en Streek GR Dijleland
Plaats: Boortmeerbeek
Afstand: 22,5 Km
Weer: Licht bewolkt (17°C)
Men had regen voorspeld maar het is de ganse dag droog en zonnig gebleven. Wandeling langs Haachts Broek, Antitank gracht, de Dijle en Hooiberg. Een afwisselend parcours met veel natuur. Het parcours kan nog licht aangepast worden.
Voor de grootste afstanden is er in Sint-Katherina-Lombeek een lus van 7,8 Km te wandelen en die zijn we vandaag gaan verkennen. We stappen eerst langs de rustige Notenstraat door de velden tot aan de dorpskern van Sint-Katharina-Lombeek. Daar gaan we via kleine wegeltjes en langs de Molenbeek met restanten van een watermolen naar het centrum van het dorp. Eenmaal over de spoorweg zoeken we de stukjes natuur naast de Steenbergbeek en de Bellebeek op. Het laatste gedeelte loopt samen met het parcours van de 13 Km.
De weervoorspellers hadden voor vandaag regen voorspeld en iedereen verscheen deze morgen met regenkledij aan de start. Met het schooltje in de buurt van de parking was het een drukte van jewelste bij de start. Om 9 uur was de rust echter weergekeerd en kon Roger en Etien hun wandelaars verwelkomen. Ondanks de weersvoorspellingen waren ze weer talrijk. We stapten al heel snel in de natuur en kregen regelmatig deskundige uitleg van Roger en nog een natuur specialist. We stapten langs de spoorweg naar Kwatrecht en kwamen onderweg nog een "laagvliegend vliegtuig" tegen. In de brugstijl van het spoorviaduct in Kwatrecht gaf Roger uitleg over het ingebouwde bunkertje (een overblijfsel uit de tweede wereldoorlog). https://www.bunkergordel.be/9-D22%20bunkerfiche.htm . We stapten daarna langs het kasteel "De Bueren" en het bijhorend bos. https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Bueren. Langs vele stukjes veld en weide stapten we dan terug naar Massemen. De rust was in café "Massemen Plaetse". Gezellig cafeetje met vlotte bediening. Na de traditionele groepsfoto gingen we de andere zijde van het dorp verkennen. We volgden voor een groot deel het Molenbeekpad en ook de Martinusroute. We hebben even de overblijfselen van de watermolen bekeken en dan kwam er een mooi maar soms nogal drassig gebied. We passeerden de boom- en bloemkwekerijen en tegen 3 uur waren we terugin Massemen. Er kon dan nog even nagepraat wordenin café Massemen Plaetse. Regen hebben we van de ganse dag niet gezien, we zijn wel nat geworden maar dan door het zweet. Bedankt Roger, Marie-Jeanne en Etien.
In de namiddag ben ik nog eens in Sint-Pieter-Leeuw gaan wandelen. We stapten eerst rond de vijver en langs de Oude Zuun. Daarna was het half straat en half veldweg. De rustpost was in Jeugdcentrum Laekelinde. De 21 Km stappers moesten hier dan een lus van 10 Km stappen. Die lus bracht ons tot aan de zendtoren en daarna langs de vaart. Hier ook afwisselend straat en veldweg. Het laatste stuk ging door de rozentuinen van het kasteeldomein van Coloma. Er waren al vele rozen uitgebloeid maar het was er toch nog kleurig. Op het einde wandelden we dan terug langs de Oude Zuun.
Tegen de tijd dat ik vertrok was het opgehouden met regenen en het werd al snel zomers warm. Het parcours was helemaal anders dan de vorige jaren. We stapten nu eerst door het park (dat was niet nieuw) maar daarna langs de autostrade naar Kraainem. Het was afwisselend met straten en mooie stukjes natuur. Terugkeren deden we langs Wezenbeek-Oppem met zijn pittoresk kerkje. In de vertrekzaal was het erg druk en er was een optreden van orkestje.
We stapten via vele veldwegeltjes naar Asbeek en daar langs de traditionele weg naar Essene waar de rustpost was. De terugweg ging langs de schapenweiden van Essene, voorbij de antenne en dan recht naar Asse-ter-Heide. Voor de aankomst werd nog een kleine lus richting Doment gewandeld. Ik had mijn GPS en fototoestel niet bij en er zijn dus geen Gps bestanden. De foto's zijn van mijn smartphone.
Vandaag zijn we het eerste stukje van onze Herfsttocht gaan verkennen. Ik heb gekozen voor het traject van de 13 Km. Heenweg was langs de veldweg parallel met het Liedekerkebos en dan langs de kapelletjes de spoorweg onderdoor. We volgden dan de spoorweg en weken dan af naar de Bellebeek. Die volgden we tot in Sint Jozef en via de velden bereikten we de rustplaats. De terugweg gaat door het Hertigembos en het Liedekerkebos.
Stukjes van onze herfsttocht zaten ook in de wandeltocht van vandaag. Kon moeilijk anders want de rustplaats in dezelfde. Het vertrek was vanuit de nieuwe zaal van de Basisschool "De brug". We stapten eerst door de straten van Ternat naar Sint-Katharina-Lombeek. Daarna kwamen we in de traditionele veld- en boswegeltjes terecht. Door de regen waren veel van die wegjes glibberig geworden en stappen door de slijk zijn we niet meer zo gewoon. De rustpost was in Sint-Jozef. Voor de terugweg wandelden we eerst door de velden rond Sint-Jozef en daarna via het centrum van Sint-Katharina-Lombeek terug naar de startzaal. Het was een afwisselend parcours. Vanwege de hevige regen heb ik de lus in Sint-Jozef niet meer gewandeld.
In de namiddag nog even een korte wandeling bij onze burenclub gemaakt. Vertrek was in het café zaal Ankerhof in Ede. We stapten over een overwegend verhard parcours naar Haaltert waar er een rustplaats was. Gezien de korte afstand ben ik daar niet binnen geweest. Voor de terugweg was er voor meer onverharde wegen gekozen. Een gedeelte ging langs de spoorweg.
Het was wat grijs weer maar gelukkig droog. We stapten nu eens niet door het centrum van Tervuren maar langs de Tervurenlaan naar het park. Hier stapten we door met mooi zicht op het gerenoveerde AfricaMmuseum. Daarna stapten we door het bos en langs verscheidene vijvers naar Duisburg. Daar nog even door een holleweg en we waren in de rustpost. De terugweg ging door de velden en een stukje bos. We waren dan snel in Tervuren voor de tweede rustpost. Het laatste gedeelte ging langs de villawijken en daarna door het mooie capucijnenbos.
Na een nat weekend was het deze morgen droog en het is heel de dag droog gebleven. De trein zette ons na wat vertraging af op het lege perron in Erbisoeul. We zaten wel direct op de GR 123. De GR 123 is een rondwandeling door het westelijke deel van Henegouwen. Wij wandelen er vandaag een stukje van. We waren al snel in het bos en daar bleven we tot de rustpost in Villerot. In de vieux Vil'rot mochten we op het balkon plaatsnemen en we hadden van daar boven mooi zicht op de dorpskroeg. Na de rust wandelden we naast nieuwe - en oude steengroeven. Dat was maar voor even want we gingen al snel terug de bossen in. Hier waren het wat smallere wegjes en we konden er de herfstgeuren al opsnuiven. Aan de E42 verlieten we de GR en stapten door een smal pad naar Blaton Daar nog even langs het kanaal en we waren op de eindbestemming. Einde van een mooi herfstwandeling.
20e Deliriumtocht - 18e 50 Km door het Land van Rhode
Plaats: Melle
Afstand: 18,3 Km
Weer: Bewolkt, af en toe een bui (17°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Talrijke spoor- en autowegen doorkruisen Melle en het duurde even voor dat we die voorbij waren. Eenmaal die gepasseerd kwamen we in Gontrode met zijn proefvelden van het landbouwinstituut. We zagen de rustpost al van ver staan en het was weer in een hangar van de ILVO. We werden er verwelkomt door een roze olifantje. De 18 Km stappers moesten dan een lus rond Lemberge wandelen. Ik kreeg hier al direct een douche maar gelukkig bleef het daarna droog. De terugweg van de rustpost naar Melle verliep in twee delen. Het eerste deel was afwisselend met bosjes en veldwegen, het tweede deel was een rechte baan en daarna de straten van Melle. Gelukkig mochten we op een boogscheut voor het einde nog van een gratis Delirium genieten. In de zaal zaten nog vele 50 Km stappers.
Weer: Zwoel, op het einde van de namiddag regen (19°C - 24°C)
Deelnemers: 1469
Pajotten: 24
♥♥♥♥
Vandaag nog eens een "gewone" wandeling gedaan. Het was erg druk in Merchtem want er was blijkbaar ook een fietstocht. Alhoewel het al laat was wilde ik toch de 30 (32) Km stappen. We moesten eerst mee met de 6 Km stappers rond Merchtem. Veel straat dus! Daarna stapten we traditioneel langs de velden naar Brussegem. De rustpost was in de Feestzaal van Brussegem. Dat was de centrale rustpost en van hieruit moesten er twee lussen gestapt worden. Een eerste lus ging langs het domein Wolvendaal (nu mochten we er niet in) en verder Oppem en terugkeren deden we via Ossel. De tweede lus was korter en rond de zendmast en de watertoren. Terug keren naar de vertrekzaal deden we via Mollem (niet tot in het centrum). Ik was nog juist voor de regen aan de vertrekzaal.
Weer: Zomers (14°C - 24°C) We volgen voornamelijk de GR 123. Dit een rondwandeling door het westelijk deel van Henegouwen. Na enkele honderden meter zijn we in het bos en we komen daar maar nu en dan uit. Rond Villerotdoen we dat even en stappen naast een steengroeve en we vinden er ook een dorpscafé! Daarna gaat het weer door de bossen naar Stambruges. Daar is in de bossen een taverne (niet erg proper). Op het laatst gaan we nog een stukje langs het kanaal Ath - Blaton.
Ik had niet anders verwacht maar het was weer een perfecte wandeling. We stapten ditmaal richting Nederhasselt en Aspelare. We stapten eerst langs de wijk Vogelenzang naar de rustpost in Slettem (Nederhasselt). Na de rust volgden we voor een groot stuk de Beverbeek, een wild stukje natuur. We stapten daarna nog langs het mooie witte kerkje van Nederhasselt. De terugweg ging langs de gerestaureerde Buysemolen in Sint-Antelinks.
Wandeling langs de omgeving van de expresweg naar Ninove. Door de velden en langs het windmolenpark. Het werd al snel donker en we zagen dat de herfst in aantocht was.
Er zijn nog een aantal fotos van Martine toegevoegd waarvoor dank.
Volgens mijn ervaring van vorige 4 daagsen van de IJzer is de wandeling van Poperinge de wandeling met het meeste onverharde parcours. Ik weet niet hoe het dit jaar met de andere wandelingen was maar het was zeker een mooie wandeling met veel afwisseling. Heb samen met Viviane en Marcel gewandeld.
Eenmaal de ring van Poperinge voorbij zaten we in de polders. We stapten voorbij enkele begraafplaatsen van de gesneuvelden uit de eerste wereldoorlog. Het ging dan naar het Couthof en de Lovie. Twee stukjes natuur waar het aangenaam om doorwandelen was. Het kasteel de Lovie was te bezichtigen. Het ging dan verder naar de Trappistenbrouwerij van Westvleteren. Hier was de centrale rustpost en het was er heel druk. We hebben wat verder onze lunch pauze gehouden. Het laatste gedeelte ging langs de Poperingsevaart. Van een vaart was niet veel meer te zien, het was eerder een beek maar wel een mooi stukje natuur. Op de markt in Poperinge was het ook heel druk en er was wel ambiance.
Ik ben aan de kerk in Wijnhuize vertrokken. Heb er eerst de lus naar Sint-Lievens-Esse gewandeld. Dit was wel het mooiste stukje van de wandeling. Van Wijnhuize ging het daarna langs Godveerdegem naar de eigenlijke vertrekzaal in Erwetegem. We stapten wel door de natuur maar voornamelijk over straten. Het laatste stuk van de terugweg was wel nog langs een onverharde weg.
Vandaag een thuiswedstrijd. Vertrek was aan de Sint-Annakring. Traditioneel gaan we van hier naar Erpe en dat was nu ook zo. We stapten door het natuurgebied Honegem, langs de watermolen en door Cottem molen en Molenmeersen. De terugweg ging terug langs Honegem. Er is geen GPS bestand van deze wandeling. Op het kaartje hebben we voornamelijk het natte- en het droge voetenpad bewandeld.
Het was dit jaar minder druk op de parking en ook minder druk in de vertrekzaal. Misschien dat het onstabiele weer van de laatste dagen hier wel wat mee te maken had. De 16 KM-stappers mochten eerst een lus van 4Km stappen. Aanvankelijk was het langs de straat maar uiteindelijk mochten we al eens kennismaken met de akkers en velden rondom de gemeente. Het tweede gedeelte bracht ons over het Zeekanaal Brussel-Schelde. We stapten er een tijdje naast en daarna gingen we langs vele veldwegeltjes door de velden rondom Kapelle-op-den-Bos. Hier geen uitgestrekte landerijen maar vele kleine groentekwekers. De tweede rustpost was in een café niet ver van het centrum. Na de rust stapten we nog wat verder door de velden en daarna keerden we terug naar de brug over het kanaal. We stapten dan nog door het centrum van het dorp.
Het vertrek was aan de parking van de zwembad van Liedekerke. De vallei van de Palitsebeek was een beetje de leidraad van de wandeling. We wandelden eerst langs smalle paadjes naar Ledeberg. Vandaar gingen we over een heuvel naar de visvijver "Molenhof". De terugweg ging langs de Pamelse Meersen en op het einde weer de vallei van de Palitsebeek. Het was een 100% natuurwandeling.
Weer: 's morgens zonnig, in de namiddag onweer (15°C 21°C)
Deelnemers: 25
Pajotten: 2
Vandaag was het de wandeling georganiseerd door Eugène en Juliana. Het was een wandeling door het Pajottenland op z'n mooist. Van aan de kerk in Gooik stapten we door velden, weiden en bosjes naar Leerbeek en verder naar Kester. Af en toe was er een heuvel en boven kregen we dan al een eerste maal uitzicht op het zomerse Pajottenland. Voorbij Kester kwamen we aan de Zuunbeek en die volgden we tot in Pepingen waar de rust in café "Het Dravershof" was. Een beetje na de rust in Pepingen ontwaarden we de eerste donderwolken. Het begon plots te regenen maar die eerste bui was maar een lichte verfrissing. Het werd nogal drukkend warm en de dreigende donderwolken boven de uitgestrekte velden zorgden voor schilderachtige zichten. In de omgeving van Gooik kregen we er nog kunstwerken bij geserveerd. Nog geen 200 meter voor het einde gingen de hemelsluizen dan helemaal open en moesten we nog even schuilen in het plaatselijke rusthuis.
Voor de echte stukken van de Ronde van Vlaanderen moest men ofwel de grootste afstanden stappen of zich met de shuttle naar de Oude Kwaremont laten voeren.
Dat lukte me niet maar ik wilde toch 18 Km stappen. Na het bezoek aan de cementcentrale heb ik toch maar besloten om het op 12 Km te houden.
Op de heenweg stapten we door het Liedspark met mooie vijver en kasteel. Daarna over de Scheldebrug vanwaar we een goed zicht hadden over het water en de stad. Langs de haven was het ook nog aangenaam wandelen. Na de rustpost zonder WC heb ik maar besloten om terug te keren. We stapten dan nog door het groene natuurgebied 't Sprei en langs de Meerspoort.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een bui (20°C - 24°C)
Deelnemers: 1516
Pajotten: 8
♥♥♥♥
We wandelden vanuit de zaal Groenendal via de Sint-Elooikapel en een dode arm van Schelde naar het jaagpad langs de gekanaliseerde Schelde. Hier hadden we een mooi zicht op de rivier en op de meersen waar we daarna mochten doorstappen. Die meersen behoren tot het reservaat "De Putten", een wild stukje natuur met loslopende paarden. De rustpost was in Schelderode. Hier moest er een lus van 7 Km gewandeld worden. Helaas was deze minder mooi en was het voornamelijk langs de straten van Melsen marcheren. De terugweg was afwisselend en we stapten voorbij de mooi gerestaureerde Schelderodemolen en door het Kwenerbos.
Vandaag was er weinig belangstelling. De wandeling ging van Denderhoutem richting Ninove. Eerst stapten langs het voetbalveld door de velden naar Lebeke. Daarna kregen we een geaccidenteerd stukje bos te verwerken. We stapten tot bijna aan de steenbakkerij en keerden dan langs een holle weg en door het bos terug naar Denderhoutem.
DE GR VRIENDEN VAN AALST Verkenning GR wandeling naar Maasmechelen
Plaats: Eisden (Maasmechelen)
Afstand: 25,8 Km
Weer: Zonnig (20°C - 23°C)
Ik ben vandaag samen met Prosper en Guy onze GR wandeling va, 26 augustus naar Maasmechelen gaan verkennen. Buiten enkele kleine parcours aanpassingen is alles volgens planning verlopen. De heide stond nog niet in bloei maar ze stond wel klaar om open te bloeien tegen eind augustus. In bijlage zie je al een deeltje van wat je van de wandeling kan verwachten. Het is geen volledig vlak parcours want er zijn een paar zandduinen. De wandeling is afwisselend met bossen, heidevlakten en zichten op de weide omgeving. De rustpost is in 't Salamanderke.
23e Taalgrenswandeling Pajottenland - Promenade le long de la frontière Pajottenland-Roman Pais
Plaats: Bellingen
Afstand: 22,1 km
Weer: Bewolkt, zwoel (26°C)
Deelnemers: 1713
Pajotten: 25
♥♥♥♥♥
Gelukkig heeft onze voorzitter deze wandeling nog eens vooruitgeschoven. Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog gewandeld heb maar zoals deze club de wandeling organiseert is het een belevenis. Vertrek vanuit een tent met de nodige drukte. Dan de wandeling zelf: Geen wandeling zoals we gewoon zijn! Zeker de helft van het parcours bestond uit private domeinen! Door velden met pas afgereden graan, door hectaren grote boomgaarden en door de Abdijhoeve Cantimpré van Bellingen. Regelmatig zichten op het in de zon badend Pajots landschap. Ook vele rustposten met frisse dranken en de voorraad broodjes altijd aanwezig.
Na de wandeling van gisteren door de Vlaamse Ardennen was deze wandeling door de Zuidoost rand van Het Pajottenland het sluitstuk van een prachtig wandelweekend.
Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Doos" aan de Gavers in Onkerzele. We stapten eerst wat door de velden en verdwenen dan in het Raspaillebos. We kronkelden hier wat door en mochten zo de Bosberg beklimmen. Na de beklimming draaiden we terug het bos in en we kwamen al snel aan de centrale rustpost in Het Natuur en Milieu Educatief Centrum De Helix. In het hoofdgebouw was er een tentoonstelling van fauna en flora van de omgeving. De 22 Km-stappers vertrokken van hieruit voor een lange tocht door het stiltegebied van Nieuwenhove en Waarbeke. In Waarbeke was nog een rustpost. De lus werd terug gesloten via het Raspaillebos en De Helix. Het laatste stuk liet ons kennismaken met de overblijfselen van het kasteel van Onkerzele. Het was een pracht van een natuurwandeling.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een bui. (17°C - 22°C)
Deelnemers: 865
Pajotten: 2
♥♥♥♥
Het was al een tijdje geleden dat ik nog eens in Kluisbergen ben gaan wandelen. De wandeling ging van Berchem naar Zulzeke en terug. De heenweg was vrij vlak en veelal over straten. Rond Zulzeke werd het wat heuvelachtiger en wat landelijker. De terugweg was dan een echt "Vlaamse Ardennen parcours". Stevige beklimmingen en mooie zichten op de omgeving. Helaas begon het op het einde van de wandeling te regenen.
Een wandeling door de Wellemeersen is altijd de moeite waard en Patrick had zijn best gedaan om alle verborgen wegjes in het parcours te brengen. We stapten stukjes langs het plankenpad en aan het sas van Denderleeuw keerden we langs de Dender terug naar Erembodegem. We bleven echter niet de rivier volgen maar weken regelmatig van de rechte lijn af. Het resultaat was een wat langere afstand maar iedereen was toch tevreden met de mooie natuurwandeling.
GR wandeling naar de vallei van de Viroin (GR 125 en GRP 125)
Plaats: Couvin - Mariembourg
Afstand: 24,5 Km
Weer: Zonnig (21°C - 26°C)
Deelnemers: 14
Pajotten: 2
Met drie treinen en een bus was het best een ingewikkelde verbinding naar Couvin. Alles verliep echter volgens planning en om kwart na tien konden we vertrekken. Het eerste stukje was vlak maar dat was slechts de aanloop tot de eerste beklimming. Boven hadden we een mooi zicht op de omgeving en tijd voor een eerste rustpunt. We vervolgden het parcours door bosjes en af en toe wat velden. De grotten van Neptunus lieten we links liggen en even verder maakten we kennis met L'Eau Blanche. Daarna volgde een heuvelachtig parcours en via nog een paar beklimmingen kwamen we aan L'Eau Noire. Die rivier volgden we tot in Nismes. De GR wandelaars mochten hier wel nog eerst een ommetje langs de Calvarieberg maken. Buiten in de schaduw konden we daar bij een fris drankje onze boterhammetjes verorbenen. We hadden een gouden huwelijkskoppel in ons midden en dat werd hier dan ook gevierd. Na het eten trokken we door Nismes en na nog een paar beklimmingen kwamen we aan de vallei van de Viroin. Een rustige streek waar het zalig wandelen was langs het kabbelend beekje. Via een lange meander kwamen we terug in Nismes. Het laatste gedeelte van de wandeling was wel nog zwaar, er was een beklimming in de zon en daarna moesten we in het bos nog over enige omgevallen bomen klauteren.
We waren echter tijdig in Mariembourg en hadden nog genoeg tijd om wat na te praten. Met de laatste trein zijn we vertrokken naar Aalst en daar waren we nog net op tijd om het einde van het criterium te zien. Er staan ook een serie foto's van Martine in de map, waarvoor dank.
Ik kon alleen in de voormiddag wandelen en daarom de 13 Km. De rustpost was in Wieze. Via de velden van Overnest en 't Motteken kwamen we aan 't kasteel van Wieze en aan de rustpost. Voor de terugweg stapten we eerst een stuk rond Wieze en dan nogal traditioneel langs Klein-Gent terug naar de vertrekzaal. Het was wel grotendeels een onverhard parcours.
Deze namiddag dan nog een stukje van het zonnige weer gaan "profiteren". Het was een wandeling met lussen maar omdat één van de lussen volledig door het open veld ging was die geannuleerd. Heb dus twee lussen gewandeld. Eén langs de vaart maar daar was het ook volle zon en de tweede lus ging langs de Lourdes grot en langs het achterliggende bos. Het laatste stuk was terug in de volle zon. Gelukkig stond de voorzitter al klaar met een verfrissing.
Vandaag een uurtje vroeger vertrokken en dat was wel nodig. De tweede verkenningwas de heenweg van de 6 KM en de terugweg van de 12 Km. Via de hondenschool en het Molenwegsken stapten we naar Meldert. De terugweg ging langs de Molenvijver, de Kokerij en langs de rand van de Faluintjes. Natuurlijk stapten we ook langs de hopvelden welke Hekelgem nog rijk is.
Voor het eerst eens vanuit Aaigem vertrokken. We stapten eerst rondom het centrum en dan langs de cremerie (was er zeer druk) naar Heldergem. Door de velden keerden we dan terug naar Aaigem. Het was een 100% natuurwandeling.
De wandeling begon en eindigde bij het standbeeld van Urbanus waarnaar deze tocht genoemd is. Ik had zin in een stevige wandeling en heb dus maar voor de 32 Km gekozen. Het vertrek was samen met de kleinste afstand (4Km) en dat schiep voor mij wel enige verwarring. Gelukkig kon ik na enkele kilometers terug op het parcours van de andere afstanden komen. We "trotten" dan langs de oevers van de "Mark" en door de weiden met koeien die ons verbaast aangaapten. De eerste rustpost was in het clublokaal van de voetbaal in Vollezele. Van daaruit mochten we dan een mooie lus door het ommeland van Vollezele maken. Velden en mooie zichten op het licht golvend Pajottenland maakten die lus best aangenaam. Daarna ging het dan naar Herne, niet in de grote zaal maar in het Parochiaal centrum. Hier ook wel veel door de natuur. De lus in Herne was wel wat meer straten en we werden vergezeld door een wielerkoers. De terugweg naar Tollembeek was klassiek. We volgden weer een stukje de Mark en passeerden de Boesmolen. Het eindpunt was dus weer het standbeeld van Urbanus.
Het was een mooie wandeling door "ons" mooie Pajottenland.
De afstanden waren serieus fout en om halfvijf waren de splitsingen voor de grote afstanden verdwenen (afstempeling tot 18 uur!). Uiteindelijk ben ik "gestrand" op 16Km. Het begin van het parcours was hetzelfde als vorige week bij de Kadees (daar kan de club niets aan doen). Het was afwisselend natuur en straten en we kwamen zo in de rustpost in Uilenbroek. Ik heb daar de grote lus gewandeld en het eerste gedeelte was mooi met vele smalle verbindingsweggetje en stukjes bos. De terugweg naar de rustpost was helaas op een stukje na wandelen langs de straat. Op het laatste gedeelte waren dan plots in de omgeving van Oordegem de pijlen en splitsing voor de grote afstanden verdwenen. Alleen de terugweg over het parcours van de 7 Km was nog aangeduid.
Vandaag hebben we de eerste verkenning van onze Abdijtocht van 17 augustus gedaan. De wandeling bestond uit de heen lus van het 12 Km parcours en de terugweg van het 6 Km parcours. De heenweg gaat volop door de natuur met het Roofridderspad als voornaamste leidraad. De terugweg brengt ons langs brede wegen terug van Meldert naar de Abdij.
Een wandeling met enige mooie stukjes natuur verbonden door soms lange straten. Het vertrek was even buiten het centrum van Erwetegem. Door de velden (en straten) gingen we naar Sint-Goriks-Oudenhove. Het volgende stuk was meer natuur. Smalle boswegjes en dan de beklimming van de Berendries. De volgende rustpost was in Sint-Maria-Oudenhove. Het laatste gedeelte was grotendeels straat.
Het vertrek was aan de kerk van Burst. We stapten eerst langs een licht stijgende baan richting Sint-Lievens-Houtem en daarna keerden we langzaam dalend langs de velden van Morelgem en Vlierzele terug. We wandelden in Zonnegem dan nog door een mooi weideland met oude wilgen.
In de namiddag was het dan de beurt aan Mollem. Hier was het wel even zoeken om een parkeerplaats te vinden. De 14 Km maakte een grote lus naar Asse en Kobbegem. Het eerste stuk van Mollem naar Asse was heel klassiek. Het was een stuk deels voor de kleine afstanden en dus veel verhard. Na de rust in de Asphaltcosite kregen we veelal een onverharde weg. Via een rustig boswegje bereikten we dan Kobbegem waar de tweede rustpost was. Het laatste stuk bracht ons door de velden in Bollebeek en vandaar door een golvend parcours met mooie zichten op de omgeving terug in Mollem.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een bui ( 16°C - 19°C)
Deelnemers: 1237
Pajotten: 10
♥♥♥♥
‘s Morgens ben ik in Vlekkem gaan wandelen. Op de weide naast de vertrekplaats was nog voldoende vrije ruimte. De wandeling ging van Vlekkem naar Oordegem en terug. We stapten eerst door een mooi stukje natuur naast de spoorlijn. In Strijmeers stapten we dan over de spoorlijn en over de N9. Hier maakten we even kennis met de boomkwekerijen van de streek. Via een mooie holle weg bereikten we dan Oordegem en de rustpost. De terugweg ging langs de velden en een stukje naast de E40. Elke wandelaar kreeg in de vertrekzaal nog een ijsje.
Het vertrek was zoals de laatste jaren weer in de voetbalkantine. We wandelden eerst een lus langs de Veldkant en daarna door het Lintbos. Tijdens de terugweg stapten we langs de Maalbeek voorbij de Tommenmolen en de Liermolen. Via het centrum van Grimbergen bereikten we dan de rustpost in de vertrekzaal. Het tweede gedeelte ging naar de rustpost in Wemmel. We volgden eerst de Maalbeek tot in Meise, daar gingen we de A12 over en stapten dan langs de Plantentuin en daarna door villawijk van Wemmel. De terugweg ging weer een stuk langs de villawijk maar daarna doorveldwegen naar Meise centrum. Vandaar ging het dan door de velden en kasseiweg naar Grimbergen. Buiten de villawijken was het een mooie natuurwandeling.
In de vertrekzaal was het gezellig druk en er waren ook vele bekende wandelaars. De wandeling bestond uit drie lussen die elk nog wat konden uitgebreid worden. Ik heb eerst de uitbreiding naar Denderhoutem gewandeld. Maandag zijn we van Denderhoutem naar Kerksken gewandeld en uiteraard waren er stukjesparcours hetzelfde. Het was ook een 100% natuurwandeling en er waren ook nog voldoende nieuwe wegjes bij. De tweede lus ging richting Aaigem. Hier minder bos, maar meer velden en ook wat straten. Voor de derde lus was ik wat te laat en heb dan maar een alternatieve weg gevolgd naar Haaltert centrum (was met de Lijnbus).
Vertrek was aan het station van Erpe-Mere. We stapten voorbij de Kruiskoutermolen en dan door de velden richting Heldergem en Aaigem. Het verste punt was Gotegem en langs het Blauwbos keerden we terug naar Mere.
Club: CSC-LIERDE VZW CLUB VOOR SPORT EN CULTUUR (3294)
31e Zomertocht
Plaats: Sint-Maria-Lierde
Afstand: 11,6 Km
Weer: Bewolkt (20°C)
Deelnemers: 1588
Pajotten: 24
♥♥♥
In de namiddag ben ik in Lierde gaan wandelen. Zoals jaarlijks mochten we nu ook weer proeven van een glaasje frisse karnemelk. We stapten daarna voorbij de als beschermd monument herkende Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Daarna stapten we door een mooi landschap maar door de straten naar de rustplaats in de plaatselijke hondenclub. We waren dan niet ver van het hoogste punt van de omgeving van waaruit we een mooi zicht op de Vlaamse Ardennen hadden. Daarna kregen we een mooi stukje natuur. We stapten door het Uilenbroek maar helaas duurde dat maar even. De terugweg ging langs de straten.
In de voormiddag ben ik nog eens in Wolvertem gaan wandelen. Het begin van de wandeling was traditioneel over de brug van de A12. Tot aan de rustpost in Eversem was het ook nog het gekende parcours. Daarna gingen we naar Beigem en dan waren het voornamelijk landelijke wegen met mooie zichten op de rand van Brussel en de abdij van Grimbergen. Voor het laatste stukje heb nog een alternatief parcours gevolgd.
Aanvankelijk wilde ik in Wodeck gaan wandelen maar de Tour de France besliste er anders over. De "Dreven" tocht schrikte me wel wat af. Misschien nog een overblijfsel van vorige wandelingen hier. Het vertrek was in ieder geval mooi want we zaten al direct in een paar mooie natuurgebieden. Hier geen villawijken maar zalig wandelen door een mooie natuur. Na de rust in St Martens-Latem mochten we even langs de Leie wandelen. Spijtig dat het maar een kort stukje was. Daarna maakten we dan kennis met de "dreven". Zo langs onverharde wegen viel het nogal mee. Het laatste gedeelte deed me wat terugdenken aan mijn oudere ervaring met deze wandeling.
Wandeling van De Padstappers met vertrek uit Ninove. Het was een luswandeling, dus heel druk aan de vertrekzaal. Ik heb de drie lussen gewandeld zonder verlengingen. Ben begonnen met lus 2. Een lus met veel straat maar ook voorbij de Wildermolen. Lus 3 bracht ons bij het mooie natuurgebied " De Nuchten". Een goed onderhouden plankenpad bracht ons droog over de beekjes en langs de wilde stukjes natuur. De terugweg was wel lang en door de straten. Lus 1 tenslotte bracht me naar Voorde en de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Beukenboom. Hier veel veldwegen.
Wandeling door de Dendervallei rondom Wieze en Denderbelle. We wandelden een stukje langs het nieuwe pad "van station tot station". Dit is een wandelpad tussen Aalst en Dendermonde. We stapten voorbij de stuw in Denderbelle en langs het geboortebos (lus). Het was een korte maar natuurrijke wandeling.
Er waren al heel wat wandelaars met vakantie en ons groepje was beperkt tot 15. We vertrokken vroeg en om even na negen uur konden we aan onze eerste Ardennen-wandeling van het jaar beginnen. Eerst konden we het station en de kathedraal van Verviers bewonderen en aan de rand van de stad hielden we onze druppelstop aan een oude wasplaats met wat bronnen.
Dan kon het echte werk beginnen en via een smal paadje kwamen we op de GR 573 terecht. We kregen de eerste beklimming al snel aangeboden en als beloning kregen we dan mooie zichten op de groene vallei van de Vesder. We stapten ook vaak door dichte bossen en op het einde van de voormiddag dan de eerste weide. Limbourg kwam dan in zicht. Het was de vroegere hoofdplaats van het hertogdom Limburg. Het kasteel en de oude marktplaats herinnerden ons daar nog aan. Even verder in Dolhain bereikten we dan onze rustplaats. Het was gezellig op het terrasje en een fris drankje deed deugd.
Na de rust moesten we terug uit het dal van de Vesder geraken en het was dus weer even klimmen. Het was hier wat minder bosrijk en we stapten veelal langs hagen en op het einde door uitgestrekte weiden. De twee kerktorens van Eupen waren al van ver te zien en volgens planning kwamen we omstreeks 16u30 aan in Eupen. Tijdens de verkenning waren er in de buurt van het station nog vele cafés maar er bleef nu alleen nog een restaurant en een ijssalon over. Dat was ook voldoende om even te bekomen van de geleverde inspanningen. Zoals gepland kwamen we om 19u45 aan in Aalst.
Martine heeft haar serie foto's ook doorgestuurd (waarvoor dank) en die vinden jullie samen met mijn reeks.
We brachten eerst een bezoek aan boom- en plantenkwekerijen van Serskamp en Bruinebeke. In Bruinebeke was de eerste rustpost. Na de rust ging het langs veldwegen naar de Schelde. We volgden dan de rechteroever tot aan de Bergenmeersen, dat is één van de overstromingsgebieden van het Sigmaplan. Over het plankjes pad ging het dan naar de tweede rustpost in het rusthuis in de Nederkouter in Wichelen. Het laatste gedeelte liet ons dan kennismaken met de Kalkense Meersen. Het was afwisselend over de dijk en door het bos wandelen. Op het einde van dijk wachtte ons de veerboot die het druk had om alle wandelaars veilig aan de overkant te krijgen. eenmaal aan de overkant restte er nog een stukje natuur langs een uitgedroogde gracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: La Roche-en-Ardenne
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (14°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Alweer de laatste dag van de vierdaagse met vertrek vanuit de parel van de Ardennen. Bij het vertrek was het vrij koel maar eenmaal we de vallei van de Ourthe verlaten hadden waren we al snel opgewarmd. We stapten voorbij de indrukwekkend steengroeve van Carrieres De Gres Reunies SA en langs smalle paden kwamen we op het hoogste punt van de wandeling - Col de Haussire. Daarna daalden we terug snel af naar de Ourthe in Mâboge. Hier was de rustpost. Alles was hier weer goed ingericht en er was genoeg zitplaats. Voor de terugweg was er maar weinig bos en daar begon de zon toch wel te branden. Het einde was een lange steile afdaling die ons in het centrum van La Roche bracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Sainte-Ode
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (19°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Er was nu eens in Sainte-Ode een echte parking maar ik vertrouwde het niet en heb even voor het dorp geparkeerd. We wandelden aanvankelijk door het bos en bij een zachte temperatuur van zo'n 20°C was dat aangenaam. We hadden weer beklimmingen maar zeker niet zo steil als gisteren. Tegen de rustpost aan kwamen we in open veld en daar kregen we het gezelschap van een koele Noordoosten wind. De rustpost was heel goed georganiseerd en het was er aangenaam toeven.
Het grootste stuk was voor de namiddag en we stapten dan door een open landschap met vele windmolens. Soms wat drukkend warm maar er stak altijd wel van ergens een fris windje op. De afstanden klopten volgens mij niet helemaal maar we kregen vandaag wel het langste parcours te verwerken. Op het einde mochten we ,og door een mooi stukje natuur in Sainte-Ode wandelen (vroeger vertrokken we langs daar).
In Sainte-Ode was er veel ambiance aan de aankomst.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Houffalize
Afstand: 29,9 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Vandaag vertrek vanuit mijn logementsplaats. Een Km stappen en ik was aan het vertrek. Het vertrek van de wandeling was wel spectaculair. Na het centrum van Houffalize gepasseerd te hebben begonnen we aan een stijging van 310- naar 460 meter op minder dan 1,5 Km. Dus meer dan 10% gemiddelde stijging. Enkele stappers trapten daar al op hun adem. Daarna was het voor een groot deel lichtjes bergop en bergaf. Rond de rustpost was er nog een stevige afdaling en beklimming.
Ik vond de wandeling veel zwaarder dan gisteren want het was nu bijna uitsluitend door de velden en langs weiden stappen, dus volle zon. Het was in de namiddag 31°C en vaak was er geen briesje te voelen. Ook de beklimming in de aanvang maakte het extra zwaar. Voordeel was wel dat we door een meer afwisselend landschap stapten.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Vielsalm
Afstand: 31,0 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
De eerste dag van de vierdaagse kondigde zich af als een subtropische onderneming. Het was echter een aangename wandeling door de bossen met regelmatig een deugddoend windje. Het vertrek is zoals steeds wat verwarrend met de splitsingen en scanning die niet altijd goed zichtbaar zijn. Het eerste deel ging bijna uitsluitend door de bossen en iets over halfweg bereikten we de rustpost. Die rustpost was in een café en daar was het ook goed koel. De terugweg ging veel door velden en bosranden en daar liepen we wel wat meer in de zon. Maar met het koele briesje viel het wel mee. Aan de aankomst was er wel voor ambiance gezorgd maar het is toch altijd minder dan in Houffalize of La Roche. Het beloofd dus voor morgen (vertrek in Houffalize).
De wandeling vertrok in het centrum van Puurs maar we wandelden voor het grootste gedeelte aan de overkant van de A12 door de broeken rond de Schelde en Zeekanaal. Ik heb in het gezelschap van Florine en Prosper gewandeld en dat maakte de 20 Km best aangenaam.
Eenmaal over de A12 stapten we door de natuur maar helaas veel over de straten. De rustpost was in Wintham en van daar maakten we een lus langs de sluis aan waar het Zeekanaal en de Schelde samenkomen. We stapten er niet over maar bleven benedendijks van Schelde wandelen. De terugweg ging langs Eikevliet. Hier waren er wel wat veldwegen.
Ik ben in Velzeke vertrokken. De lus naar Hundelgem en Zwalm voerde ons door een mooi landschap. De heenweg ging boven over de kouters, daarna mochten we even langs de Zwalm vertoeven en we keerden terug langs de Paddestraat De kasseiweg met een nostalgisch tintje. Na de rust ging het kort naar Strijpen. Hier wel veldwegen. De terugweg naar Velzeke heb ik ingekort want het begon zwaar te onweren en ik heb nog een gratis douche gekregen. Bij deze temeraturen was dat niet zo erg.
Vertrekken deden we aan het oude containerpark en we stapte naar het nieuwe containerpark aan de Brusselse steenweg. We stapten eerst langs de rand van Ledeberg. Daarna ging het door de kouters naar Strijtem. Via het nieuwe containerpark kwamen we terug in Roosdaal waar we nog langs de Tuinbouwschool wandelden. Daarna ging het door de velden naar het vertrekpunt. In de velden hadden we een mooi zicht op Ninove en omgeving.
De wandeling begon langs het traditionele parcours naar Droeshout. Gelukkig werd daarna voor de langere afstanden voor een vrij onbekend stukje natuur tussen Droeshout en Mazenzele gekozen. Ik wilde de 30 Km stappen maar door een onbekende reden zat ik op het parcours van de 23 Km. De lus van 8 Km in Mazenzele heb ik dus niet gewandeld. Het stuk tussen Mazenzele en Droeshout was wel het mooiste stukje van de wandeling. Vooral het gedeelte door het Paardenbos was een aaneenschakeling van smalle paadjes en boswegeltjes. Het laatste gedeelte was bijna uitsluitend verhard.
Door omstandigheden ben ik (gelukkig) in de namiddag gaan wandelen. Sommige stukken van het parcours waren in de voormiddag onbegaanbaar verklaart maar in de namiddag viel het met wat evenwichtskunsten wel doenbaar. Er waren twee thema's die de wandeling domineerden: De uitzonderlijk talrijke klaprozen en de via een "zachte Landing" aankomende vliegtuigen. Ik heb het grootste gedeelte van dit parcours al vaker bewandeld maar het blijft altijd toch een speciale wandeling. Ik heb hier al door een in de nevel behangen landschap, door de sneeuw gestapt, door een kaal landschap en in de regen gestapt maar nu dus eens door een door de zon overschenen landschap met de talrijke klaprozen en korenbloemen als gezelschap. Het wandelen door het Silsombos was wel wat technisch, je moest oppassen maar het is daar toch ook wandelen door een uitzonderlijk stukje natuur. Ik heb genoten.
Vertrek aan het sportcentrum. We wandelden in een grote boog rondom Lede. De gemeente breidt uit en tijdens het eerste gedeelte stapten we door vele nieuwe huizenwijken. Gelukkig bleven er hier en daar nog wat smalle wegeltjes over voor de wandelaars. Als we in de buurt van Wanzele kwamen mochten we door meer open vlakten en natuur stappen.
Het vertrek was weer vanuit het nieuwe zaaltje in Mazenzele. Ik ben maar in de late namiddag vertrokken en heb het parcours van de 12 gewandeld. De rustpost was aan de andere zijde van het Kravaalbos in Asse-ter-Heide. We hebben het bos in alle richtingen doorkruist en met dit ideale wandelweer was het genieten van dit mooie stukje natuur.
Vandaag zijn we het laatste gedeelte van de Sinksentocht gaan verkennen. Het was een lus van 8,6 Km naar de grens met Denderleeuw en het jaagpad langs de Dender. We stapten eerst naar Ten Bos en daar de autostrade over. Via paadjes bereikten we dan de Dender en volgde die tot bijna in Denderleeuw. Langs de spoorweg stapten we dan naar Teralfene. We doorkruisten het dorp via vele smalle wegeltjes en kwamen zo terug aan de Bellekouter.
Weer: Eerst onweersdreiging , daarna onweer (21°C)
Deelnemers: 10
Pajotten: 3
Vanwege de voorspelling van onweerzijn er niet veel deelnemers. Het was wel terecht want als we halfweg waren is het begonnen met regenen en op het einde van de wandeling waren we doorweekt. Gelukkig was het niet al te koud. We wandelden eerst via een ommetje naar Krokegem. Vandaar binnendoor langs de rijkswacht kazerne en de Colruyt naar Asse. Vandaar begon het dan te regenen en het laatste stuk was opletten waar we liepen. Het landschap was bijzaak.
Weer: Zwaar bewolkt , op het einde wat regen (19°C)
Deelnemers: 23
Pajotten: 3
Vandaag was het de beurt om de streek rond Herne nog eens te verkennen. Het vertrek was aan de Sporthal met ruime parking. Elie stond ons al op te wachten en om 9 uur starten we voor een wandeling door dit deel van het Pajottenland. We volgden voor een groot stuk de loop van de Marke. We stapten door de weidenlangs de rivier en kregen regelmatig gezelschap van ons verbaast aankijkende koeien. We volgden de rivier tot in Tollembeek en daar passeerden we het standbeeld van de beroemdste inwoner-Urbanus. We keerden terug naar Herne voor de rust en het middagmaal in café "Bij Latjes". Na de rust stapten we zuidelijk richting Edingen. Het was een minder natuurlijk parcours langs de straten. Het contrast met de natuurwandeling van de voormiddag was groot. Het was wel maar een kort stukje want we waren al snel terug in het café waar nog wat kon nagepraat worden.
Vertrek was in de zaal Edele Brabant in Strijland. Door omstandigheden er te laat aangekomen en ik geraakte er ook moeilijk weg. Het eerste gedeelte ging naar het centrum van Gooik. We wandelden door een mooi parcours maar buiten het laatste stukje was het volledig asfalt. Ik wilde het parcours van de 19 Km nog doen maar de afpijling was al weg (ik was te laat). Heb dan maar op mijn GPS terug gestapt. Ik kon nu kiezen en had heel het traject terug veldwegjes.
Oost-Vlaanderen Wandelt - Plus Wandeldag - 25e Egmonttocht
Plaats: Zottegem
Afstand: 18,0 Km
Weer: 's Morgens zwaar bewolkt, in de namiddag af en toe zon (15°C - 18°C)
Deelnemers: 3816
Pajotten: 29
♥♥♥♥
Het was de Promotocht van Egmont Zottegem en ze hadden ook hun best gedaan om de mooiste stukjes van hun voorbije wandelingen in het parcours op te nemen. Ik ben vertrokken in Oombergen en heb ook de vertrekzaal en de rustpost in Leeuwergem aangedaan. We stapten eerst door het korte stukje kouter van Oombergen naar de Europalaan. Vandaar naar de Monumentale Balegemse steen (Duivelsvoet) en langs de oude boerderij met visvijver naar Grotenberge. Daar gingen we traditioneel door het Domein Breivelde en we waren zo in de Bevegemse Vijvers waar de vertrekzaal was. Eigenlijk was dit dus het vertrekpunt en we wandelden eerst door een smal privéwegje (vermoed ik) naar de kerk van Zottegem en daarna naar het station. We stapten dan door het centrum en mochten gratis de grafkelder van de graaf en gravin van Egmont bezoeken. Daarna mochten we in het Kasteel Van Egmont uitzonderlijk de ridderzaal gaan bekijken. Daarna stapten we langs wat stukjes natuur in Elene naar de rustpost in Leeuwergem. Van Leeuwergem naar Oombergen is niet ver maar ook hier had de club de mooiste stukjes natuur eruit gehaald. Het stukje langs het Neerhof en het kasteel van Leeuwergem was met het weids zicht op de beemden wel prachtig.
De wandeling bestond uit twee delen. Een deel noordelijk van de N460 en een deel zuidelijk ervan. We vertrokken eerst in noordelijke richting naar Heldergem. Eerst hadden we nog wat straten maar daarna stapten we door de velden en door "verdwenen" paden. Via Landelede kwamen we dan in het tweede gedeelte van de wandeling. We stapten nu richting Denderhoutem. Van boven op de kouters hadden we zicht op het Pajottenland en een stuk van de Vlaamse Ardennen. In de verte zagen we Ninove en Neigembos liggen. Via de wijken Dries en Terwarent bereikten we terug de vertrekplaats.
De nacht voor de wandeling had het nog hevig geregend, maar tegen de tijd dat we aan zee waren kwam de zon tevoorschijn. Het was heel mooi wandelweer met een zachte wind (in de rug). Uit het station van Oostende marcheerden we naar de overzetboot en even later waren we al aan de zijde van de vismijn. Van die vismijn hebben we niet veel gemerkt want we zetten direct koers richting kust. We begonnen er rustig aan en stapten een eind op de dijk. Daarna sloegen we dan een smal wegje in en belandden we in de duinen. Hier was het wel wat zwoegen! Onze druppelstop hielden we op een rustig plekje in de duinen. De wandeling door de duinen zetten we dan verder maar nu langs een verharde weg. Die bracht ons naar de rand van Bredene. Daar stapten we eerst tot aan de Koninklijke baan en daarna door een woest stukje duinen. Eenmaal de laatste duintop voorbij kwamen we op het naturisten strand. Voor bloot (of half bloot) op het strand te liggen was het nog wel wat te koud. Het was wel tijd om de schoenen en kousen uit te trekken en door de plassen op het strand te lopen, allé toch voor wie er zin in had. In De Haan staken we de Koninklijke baan over en tot aan het centrum stapten we door de Duinbossen. De middagrust hielden we in "café 't Pubtje". Na terug op kracht gekomen te zijn en onze dorst te hebben gelest stapten we verder door duinbossen naar Wenduine. Onderweg hadden we dan wel al de GR 5A verlaten. Die ging het binnenland in. Van Wenduine stapten we terug over het strand tot in Blankenberge. Daar moesten we nog eens rond de jachthaven stappen en we waren aan onze eindbestemming. Er bleef nog enige tijd over om nog wat na te praten of wie liever snel naar huis wou kon direct te trein richting binnenland nemen.
De wandeling vertrok vanuit deelgemeente Sint-Martens-Lennik. We wandelden nu eens door het oostelijk gedeelte van het Pajottenland richting Schepdaal en Ijzeringen waar de eerste rustpost was. De heenweg was voornamelijk langs onverharde wegjes. Van Ijzeringen stapten dan naar Strijtem, hier stapten we veelal door rustige straten. Via de wijk Tuitenberg begonnen we dan aan de terugweg naar de rustpost in Ijzeringen. Het laatste gedeelte ging weer door het licht glooiende landschap van het Pajottenland.
's Morgens had het geregend, maar tegen de middag was het droog en dus goed wandelweer. In het kleine zaaltje aan de kerk in Moorsel was het nog behoorlijk druk en het kostte me wat moeite om met de eigenlijke wandeling te starten. Mijn barbecue was besteld en ik kon met een gerust gemoed aan de wandeling naar Wieze beginnen. Het was een mooi afwisselend parcours met heel wat natuur. In de rustpost in Wieze was het wel al rustig. De terugweg ging door enkele smalle, voor mij onbekende wegjes. In de vertrekzaal heb ik dan van een smakelijke barbecue kunnen genieten. De club schonk er ook nog een wijntje bij.
Vandaag hebben we het tweede gedeelte van onze Sinksentocht van 9 juni verkend. Per toeval is het ongeveer het parcours van de dinsdagavondwandeling van gisteren. We stapten nu wel eerst naar Asbeek en dan door de Kruisborre. Zo in omgekeerde richting kregen we wel andere zichten op de omgeving.
Vandaag startten we aan de kerk van Essene. Het parcours liep ongeveer gelijk met een stuk van onze Sinksentocht. We stapten langs het knuppelpad richting Asbeek maar namen dan als heenweg de kerlemeers. We wandelden voorbij de taverne De Koekoek en dan door de mooie Kruisborre met zijn kapelletjes en zichten op het Pajottenland. De terugweg ging langs Asbeek en hier hadden we ook nog enkele mooie uitzichten op het heuvelachtige landschap.
2019-05-20 Verkenning GR 5A Oostende - Blankenberge
Verkenning GR 5A Oostende - Blankenberge
Afstand: 22,3 Km
Weer: Nevelig maar droog (13°C)
Het parcours was overal duidelijk aangegeven, maar af en toe ben ik toch wat afgeweken van pad. We starten met de overzet van Oostende centrum naar de vismijn. Verder is er keuze voor wie door de duinen of over het strand wil wandelen. Voor de rustpost in De Haan was het toch wel even zoeken maar ik heb toch een gezellig cafeetje in het dorp gevonden. Na de middag is het dan nog wat door de Duinenbossen stappen en van in Wenduine over het strand naar Blankenberge (geen GR). Daar moet er nog rond de uitgestrekte haven gestapt worden en daarna komen we in Blankenberge centrum.
Weer: Eerst regen, daarna nevelig en soms wat zon (10°C - 13°C)
Deelnemers; 1681
Pajotten: 24
♥♥♥♥
Ik ben vanuit Oombergen vertrokken en heb het eerste gedeelte veel door de regen gestapt. We stapten door het bosrijke gebied van Cothem en door de kouters rond Hillegem. De terugweg ging eerst door de velden rondom Sint-Lievens-Houtem en daarna door het noordelijke gedeelte van de bossen van Cothem. Op het einde maakten we nog een ommetje langs een boomkwekerij in Oombergen.
Vandaag zijn we het eerste stukje van onze Sinksenwandeling van 9 juni gaan verkennen. Het is het parcours van de 14 Km stappers en gedeeltelijk ook dat van de 8 Km stappers. De rustpost is voorzien in de Parochiezaal in Essene.
We vertrokken vanavond aan het Administratief Centrum "Steenberg" in Erpe-Mere. Na wat startproblemen kwamen we via een unieke wegje over de Molenbeek en vervolgden onze wandeling richting Bambrugge en Vlekkem. Vandaar ging het naar Burst en terug langs Aaigem en Mere. Het was een natuurwandeling door de deelgemeenten van Erpe-Mere.
De wandeling vertrok vanaf het Oud dorp in Heldergem. De parking stond weer overvol en we waren in de voormiddag met z'n 35. In de voormiddag stapten we door een licht glooiend landschap richting Woubrechtegem en Sint-Antelinks. Het was wel een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde stukken. Uitrusten en middageten was in café De Gouden Koteraak in het Oud Dorp. Wie op het terras uit de wind zat kon van het lentezonnetje genieten. Na de middag maakten we een lus naar Aaigem en we mochten hier ook weer van de landschappen in lentetooi genieten.
We mochten nog eens in de nieuwe "Zaal de Kersepit" vertrekken. Ik heb de verkorte 18 Km gewandeld. De lus die op het einde nog moest gewandeld worden heb ik niet gedaan. Ik ben door het Kravaalbos naar Meldert gestapt en heb daar rond het dorp gewandeld. De terugweg ging weer door het Kravaalbos. Het was al redelijk laat en het dus heerlijk rustig. De rustpost was in café Bij Ingrid & Bart.
Vanavond een korte wandeling van Het Stationnetje in Baardegem naar Moorsel en terug. De heenweg was langs de noordelijke zijde van de Leirekensroute en voor de terugweg gingen we langs het wandelpad zuidelijk van de Leirekensroute.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een druppel regen. (8°C -10°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 7
Met z'n 21 zijn we vanuit Meerbeke vertrokken en in Gooik hebben er zich nog 7 aangesloten om mee naar Halle te stappen. Het was bewolkt maar gelukkig bleef het grotendeels droog en na een stukje klimmen in het Berchembos waren we allemaal al opgewarmd. De jarigen van april hebben het door omstandigheden laten afweten en nu was er dus eens geen druppelstop. Ter compensatie zijn we een kwartiertje langer in de rust in café De Vrede gebleven. Het laatste gedeelte ging geheel door de natuur en ik ben er zelf tevreden mee dat ik dat gedeelte aangepast heb. In Halle zijn we dan in de basiliek geweest en ik heb een kaarsje laten branden voor onze Roger met de bedoeling dat hij weer gezond wordt. Na de wandeling zijn we dan nog wat gaan napraten in een café op de markt van Halle.
Achteraan de foto's staat een fotoserie van Vivian en Marcel, waarvoor dank.
De Lewe tocht is bekend als één van de mooiste , maar ook één van de zwaarste tochten in de omgeving. Dit was dit jaar niet anders. Het was weer een pracht van een natuurwandeling. Met stevige beklimmingen (en afdalingen) maar ook met prachtige zichten op het nog deels ongerepte landschap. We mochten eerst al door het Domein van Huizingen stappen en alle afstanden mochten ook beginnen klimmen! We daalden daarna af en via de Melenbeek bereiken we het centrum van Dworp en de rustpost. Na de rust volgde er een lang stuk naar "de zeven bronnen". Een mooi stuk natuur met vijvers en bossen. Er waren daar wat “individuen” bezig geweest die het nodig vonden om de pijlen te verdraaien. Na wat zoeken ben ik toch op het juiste traject terecht gekomen. Alhoewel het al laat was de rustpost nog bemand en na een versterking kon ik aan het laatste gedeelte beginnen. Het mooiste stukje hier was een tweede kennismaking met het Domein van Huizingen. Het was al kwart voor zes als ik daar aankwam en om zes uur sloot het Domein! Dus het was "snel" genieten van de mooie bloemperken en aangelegde stukjes tuin. Gelukkig mocht ik nog buiten en kon ik in de vertrekzaal nog even bekomen van deze mooie maar zware wandeling.
We stapten eerst wat door de kouters rond Ede en Ediksveld en dan ging het door het Blauwbos en voorbij het bekende café Cabaré. We volgden een stuk de Molenbeek en buigden dan af naar Heldergem waar de rustpost was. Die rustpost hebben we niet gevonden en we waren al direct op de terugweg. Die terugweg ging door de veldwegen van Landelede en Boekent. Op de terugweg was er minder bos maar we stapten meestal door smalle of bredere veldwegen.
Het was al laat maar ik had zin om de 18 Km te stappen. We wandelden eerst de Scheldebrug over en dan door smalle wegjes naar de brug van de weg naar Hamme. De terugweg ging grotendeels langs het jaagpad. Hier was het erg druk met de fietsers en wandelaars. De rustpost was in de startzaal. Voor het tweede gedeelte volgden we de Dender. Eerst de Oude Dender en daarna de gekanaliseerde Dender. We kwamen zo aan de kartonfabriek van Oudegem. Dan draaiden we terug naar Dendermonde en in het schooltje van de Boonwijk was de tweede rustpost. De terugweg ging langs het Wastijnepark en langs de visvijvers.
Het vertrek was aan de kerk van Impe. Er werd eens op GPS gewandeld. We stapten eerst door de bossen richting Erondegem. De terugweg was helaas minder mooi. Er waren ook hier veel wegjes afgesloten of omgeploegd en de terugweg ging dus voornamelijk langs de straten. Op het einde van de wandeling stapten we nog voorbij de woning van Lucien Van Impe.
Op de terugweg van Altenahr nog even gaan wandelen in Genk. Het vertrek was niet ver van de C-Mijn waar het vertrek met de november- wandeling is. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 7 Km en één van 8 Km. De eerste lus ging door de bossen van Oud Waterschei en bracht ons tot de rand van de terril van de steenkoolmijn van Waterschei. De tweede lus volgde een stuk de bedding van de Stiemerbeek -de beek naar waar de wandeling genoemd is. Het was een mooi stukje wilde natuur waar we mochten doorstappen. We eindigden hier ook weer langs de terril.
In de namiddag ben ik naar Mazenzele gaan wandelen. Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Kersepit". Het plan was dat ik de lus naar het Kartelobos en die naar het Kravaalbos zou doen. Ik ben begonnen met die naar het Kartelobos. Het is een klein bos maar in dit seizoen kan het best concurreren met het Hallerbos. Er staan grote velden met boshyacinten en ze stonden mooi in bloem. Op het einde van de lus heb ik dan nog een stuk van een regenbui over me gekregen. Als ik aan de tweede lus wilde beginnen waren helaas al de splitsingsborden weg gedaan. Dus is het bij een miniwandeling gebleven. De lus door het Kravaalbos was ook grotendeels gelijk met de wandeling van gisterenavond.
Het vertrek was aan de kerk van Meldert. Het was nu mooi, droog en dus goed weer voor een avondwandeling. Met vertrek in Meldert stappen we meestal door het Kravaalbos en dat was vandaag ook weer zo. Het was er erg droog en zoals bij de vorige wandelingen stonden hier ook de boshyacinten in bloei.
Met de bus en nog 32 Pajotten naar 'S Gravenvoeren gereden. Het was weer stralend weer en ik voelde me in form om eens de 30 Km te stappen. In het begin volgden we het parcours dat ik vorig jaar met de GR gestapt had. We gingen ook naar Noorbeek waar de eerste rustpost was. We waren dan al in Nederland en stapten na de rust nog wat verder naar Beutenaken en Slenaken. In de dorpjes was het erg druk maar ertussen mochten we langs het mooie Gulpdal wandelen. Daarna kwamen we terug in België en naderden we onze tweede rustpost. Die rustpost was in een afgelegen boerderij. Er was maar één toegangsweg en het was een druk heen en weer geloop op die toegang. De grote afstand moest daar nog een lus stappen. Die lus ging door enkele mooie natuurgebieden. We begonnen met het Veursbos-Roodbos-Vossenaerde en daarna De Veursvallei. Holle wegen en brede paden losten mekaar af. Het was ook een heuvelachtig parcours met een paar stevige kuitenbijters. De terugweg ging langs Sint-Martens-Voeren en door een open landschap. In 'S Gravenvoeren bleef nog genoeg tijd over om wat na te praten bij een koel biertje.
Wandelen bij de Padstappers is altijd een wandeling door de natuur met enkele flinke kuitenbijters en meestal ook het nodige slijk. Dat laatste was nu niet het geval want de wegeltjes lagen er eerder bij zoals in augustus. Ik wilde natuurlijk de Muur beklimmen, maar bij de 18 Km was die niet voorzien dus maar de 22 Km gewandeld. We stapten eerst naar Overboelare. Daar stapten we de Dender over en door het Boelarebos met ook hier weer boshyacinten. Nog wat verder was de eerste rustpost. Na de rust stapten we verder langs bosjes en velden richting Viane. Rond Viane kregen we wat straatstenen voorgeschoteld en daar was ook de tweede rustpost in de Parochiezaal. Ik was daar bij de laatsten maar er was nog voldoende drank en eten om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen. Het laatste stuk bracht ons terug naar Geraardsbergen. We passeerden de kerk en zagen het marktplein maar de 22 KM-stappers moesten eerst nog de Muur op en mochten daarna terug afdalen naar het centrum van Geraardsbergen. In de toeristische dienst kregen we dan een halve mattentaart en een drankje. Wat verder in de priorij van Hunnegem mochten we door het museum stappen. Ik had helaas niet veel tijd om daar de details te bekijken. Op het einde konden we nog door het voor mij onbekende domein De Maretak wandelen. Een stukje wild bos en achteraan een parkje. Juist voor de aankomst kregen we nog chocomelk.
Na even door de wijken van Leupegem te hebben gestapt zagen we al direct de Koppenberg voor ons liggen. We stapten door het Onderbos en de berg zelf was voor later. In het Koppenbergbos mochten we ook al eens de pracht van de boshyacinten aanschouwen. Ergens moet ik een pijl gemist hebben want ik ben via een alternatief parcours in de kantine van FC Maarkedal in Nukerke geraakt. Na de rust gingen we door het Spijkerbos en hier stonden ook nog vele boshyacinten. Daarna stapten we voorbij De Nedermolen in Melden. Via fietspaden bereikten we de rustpost in de Parochiezaal in Melden. Het laatst gedeelte was het zwaarste met natuurlijk de beklimming van de Koppenberg. Het was weer een paar jaar geleden dat ik hem beklommen had maar het viel nog best mee. Na de beklimming bleven we even op "het plateau" en stapten nog eens door het Koppenbergbos. Dan volgde de afdaling met zichten op Oudenaarde en omgeving. Het laatste stuk ging langs de Markebeek.
Vandaag de GR -Bedevaart van Meerbeke naar Halle gaan verkennen.
De bedoeling is om een bedevaart en een GR te combineren. De GR zijn smalle paadjes, natuur en wat zwaarder parcours, bedevaart is wandelen langs rustige straten en bezoek aan de Sint-Martinusbasiliek in Halle. In Meerbeke is het vooral de bedevaart die primeert (rustige straten) . In Roosdaal en Gooik is het de natuur die de bovenhand neemt. Wandelen door het Berchem-bos was zalig met dit weer (wel even klimmen). Ik ben in De Cam in Gooik gaan eten maar daar is het de maandag gesloten. We zullen naar het Café "De vrede" gaan om onze boterhammen op te eten en onze dorst te lessen. Van Gooik tot Leerbeek is het nog mooi wandelen maar van Leerbeek naar Beert was het teveel "Bedevaart". Als er dan een aardeweg was, was hij afgesloten. Hier ga ik het parcours veranderen en van Leerbeek tot Beert wat meer natuurlijker parcours zoeken. Van Beert naar Halle was het weer wandelen langs een paadje naast een beek.
We vertrokken aan de kantine van het stedelijk Sportstadium. De wandeling ging eerst door het verstedelijkte gebied rond het hospitaal maar ook door het nog overgebleven stukje natuur. Daarna stapten we langs het station en het domein Breivelde naar de rustpost in Grotenberge. De lus was een stuk om snel te vergeten. We stapten door de straten naar Leeuwergem en keerden langs de straten terug naar de rustpost. Het laatste stuk liep voor een groot gedeelte gelijk met de lus maar gelukkig mochten we nog een stuk door het Domein Breivelde stappen.
Vanavond toch wat meer belangstelling. Wewandelden vandaag door de kouters richting Schoonaarde en onvoorzien ook die van Oudegem. Hierdoor was ook de afstand wat groter dan voorzien. Op de terugweg volgden we een gedeelte van de oude spoorlijn Aalst-Oudegem.
Deze namiddag ben ik dan bij onze buren van Asse gaan wandelen. De wandeling voerde ons rondom Asse. We begonnen langs de kouters rond Waarbeek en Krokegem. Aan de kerk van Krokegem was de eerste rustpost. Het tweede gedeelte bracht ons op bekent terrein. We stapten langs Asse-ter-Heide en langs de eerste heuvels van het Pajottenland naar Asbeek waar de tweede rustpost was. Het laatste gedeelte ging langs de wijk Koudertaveerne en door de altijd mooie Kruisborre. Hier waren natuurlijk ook enige beklimmingen te doen! Op het einde stapten we nog door het Boekfospark en het Waarborrepark.
Ik had vandaag zin om wat heuvels te gaan beklimmen en daar heeft men in Brakel wel voor gezorgd. Ik ben wel van aan de Sporthal vertrokken. Het was daar wat rustiger dan in de vertrekzaal in Brakel. Het eerste stuk ging langs Opbrakel en langs de Toepkapel. Een groot gedeelte van de wandeling van de Nationale Wandeldag van enkele jaren geleden. Nu regende het niet maar de nevel belette om helemaal van de zichten op de Vlaamse Ardennen te genieten. De terugweg ging langs Elst en hier waren dan de echte kuitenbijters! Ik heb er wel van genoten maar met helder weer zou het nog mooier geweest zijn.
Deze namiddag ben ik in Denderbelle gaan wandelen. Het dorp was hier ook opgebroken en het was even zoeken om er te geraken. De deelnemers kregen allemaal een peperkoek. De wandeling ging door de beemden rondom Denderbelle en dan langs de Dender en het Bellebroek naar de rustpost in de Boonwijk in Dendermonde. De terugweg ging langs de sportvelden en het mooie pad langs de Steenbeek. Dat pad bracht ons terug in Denderbelle. We stapten nog langs het gemeentehuis en de kerk. In de vertrekzaal wachtte me nog een verrassing want is was de gelukkige winnaar van een fles Vikaris.
Het was weer regenachtig en het had overdag geregend, dus er kwamen weer niet veel wandelaars opdagen. Wegens de werken in Baardegem was de startplaats naar Moorsel verplaatst. We wandelden eerst door de veldwegen door het Kattenbroek en de wijken Houten Kruis, Spruithoek en Eksterke. Het waren ditmaal grotendeels onverharde paden. Via het Waterkasteel bereikten we terug Moorsel-Dorp en vandaar was het niet ver meer naar de Faluintjes Sporthal.
De tweede maandagtocht van het jaar vertrok aan de kerk van Mere. Het was weer een grote groep die er om 9 uur stond te wachten. Rudy gaf een korte uitleg en om 9 uur stipt konden we vertrekken. Eenmaal uit de dorpskern zaten we volop in de natuur en stapten we door vele bos- en veldwegjes naar Aaigem, voorbij de visvijvers en langs de wijken Eetsvelde en Landries. De rustpost was niet ver van de vertrekplaats in Mere. Er waren enkele wandelaars die stopten en er kwamen er nieuwe bij. Het tweede gedeelte werd geleid door Frans. We stapten nu naar de andere zijde van de autostrade naar Erpe. Hier waren wel meer verharde wegen. Spijtig van het trieste weer waardoor er weinig landschap te fotograferen viel.
Ik ben weer in de namiddag gaan wandelen en zelfs dan was het in de vertrekzaal nog behoorlijk druk. Wat moet dat 's morgens geweest zijn! De wandeling ging naar Beigem maar eerst wandelden we door de immense kouter met zicht op Grimbergen. Het was weer wat nevelig maar af en toe haalde de zon toch de bovenhand. In Beigem heb ik dan een lus van 6 (7,4?)Km gewandeld. Die ging door het Lintbos (nog bekent van de GR vorig jaar). Het was er door een jumping wel erg druk. Het was een lus helemaal door de natuur. De terugweg was wel grotendeels straten maar de parcoursbouwer had toch zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk veldwegen in te bouwen.
Ik geraakte vandaag moeilijk uit de vertrekzaal en heb het parcours van de 14 Km gewandeld. De wandeling ging naar Aaigem en dan weet je dat het een natuurwandeling is. Eenmaal we de drukke steenweg over waren zaten we dan ook al in de velden. Eerst was het een beetje kronkelen rond Burst maar daarna ging het recht naar Aaigem. Daar draaiden we ook eerst nog even rond het dorp en dan kwamen we in de rustpost. Het was al laat en die was bijna leeg. De terugweg ging langs het landelijke Ressegem. We stapten door veldwegen en kleine wegeltjes door het dorpje en zetten daarna koers naar Burst. Het was een mooie natuurwandeling door een rustige streek.
Ik ben deze namiddag in Ruiselede eens gaan wandelen. De wandeling noemt "Rondom Ruiselede" en dat hebben we dan ook gedaan. We hebben kennis gemaakt met de straten, industriegebied en de wijken van de gemeente. Wie zoals ik de grotere afstanden wandelde (15 Km) mocht op het einde ook nog de rand van Ruiselede ontdekken. We stapten dan langs de boerderijen en door de bijhorende veldwegen. Halverwege kregen we een gratis bedeling van een drankje en een mini-taartje.
Ik ben nog eens in Limburg gaan wandelen. Er konden drie lussen gewandeld worden en ik heb de twee langste genomen. De eerst was die van 10 Km (9,5) en ging geheel door een bos van dennenbomen, berken en eikenstruiken. Het was wandelen door lanen en wegeltjes. Je wandelt in het bos maar voor 10 Km was het wat eentonig. De tweede lus was 9 Km (8,5) lang en ging door een heel ander soort natuur. Hier ook weer veel bos maar zeker in het eerste gedeelte was het een "wild" bos met weinig dennenbomen. We stapten ook voorbij vennen en we volgden een tijdje de loop van een kronkelend beekje met bruin water. Waarschijnlijk zit er daar ijzer in de grond. Het laatste gedeelte was terug wat meer aangeplant bos met dennen. Wat wel opviel was dat er geen lentebloemen stonden. Er was wel veel groen maar bosbloemen waren niet te bespeuren. Gelukkig had men in de vertrekpost voor een bloemetje gezorgd.
We vertrokken nog eens van aan de oude vertrekplaats "Ons Huis" in Baardegem. Het waren luswandelingen en we konden dit jaar kiezen uit 5, 6 of 7 Km. Het was mooi wandelweer en ik heb ze maar alle drie gewandeld. Ik ben begonnen met de 5 Km en die ging door de velden richting Lebbeke. Het grootste gedeelte was onverhard. De tweede lus bracht ons dan in Meldert. Hier ook weer veel veldwegen en er waren wel enige voor mij onbekende wegeltjes bij. De derde lus ging dan naar Nijverseel. Hier waren er wel wat meer straten maar ook enkele minder bekende wegeltjes. De terugweg was wel traditioneel langs het nieuwe fietspad en langs de graansilo.
Het was een mooie natuurwandeling met in de vertrekzaal veel bekende wandelaars.
Onze eerste dinsdagavondwandeling begon door voorspelde regen in mineur. Er hingen dreigende wolken maar het is droog gebleven. De start was aan de Zeebergbrug en vandaar stapten we richting centrum en het station. Daar konden we de aan gang zijnde werken aanschouwen. Het is er één grote werf. Langs de Dender gingen we dan naar het voetbalstadion en we keerden langs de wijk "Arend" terug. We stapten nog langs watermolen en het parkje achter de zwemkom. Het was al donker als we terug aan het vertrekpunt aankwamen.
Weer: Afwisselend af en toe een maartse bui (7°C -9°c)
Deelnemers: 20
pajotten: 4
Alles verliep volgens planning. Bij het vertrek kregen we wel al onze eerste maartse bui. Na een paar minuten konden we aan de wandeling onder een stralend zonnetje beginnen. We zaten heel snel in het typische heidelandschap en op een rustig plaats werden de jarigen van de maand gevierd. We misten hier wel Aline voor de traditionele verjaardag zang. In de late middag kwamen we aan in onze rustpost in de “Sports Bar” in Houthalen oost. Voor de groepsfoto zaten we weer in een maartse bui maar in de namiddag bleef het wel droog. We stapten voorbij het bezoekerscentrum van Kelchterhoeve maar helaas was het er gesloten. We weken wat af van de dagstapper en kwamen zo voorbij een wat verloren gelegen stukje heide en ven. Op het einde stapten we dan door de "Teut". Een heuvel met er rond enkele vennen. Op de bus hebben we niet lang meer moeten wachten en na een rustpost in Hasselt konden we met de rechtstreekse trein huiswaarts rijden.
Traditioneel parcours maar ik ben dit jaar van Peizegem vertrokken. In Buggenhout en Opdorp is het toch wat te druk en zeker met dit zonnige weer. Zowel in de startzaal als in Opdorp was het voor mij wat te druk. Van Peizegem stapten we eerst een stuk langs de straten maar daarna kregen we Buggenhout-bos in zicht en dan was het wel mooi wandelen. Het laatste gedeelte naar de vertrekpost in Buggenhout was dan wel weer straten. Na Buggenhout ging het dan heel traditioneel naar Opdorp (wel door een nieuwe wijk). In de zon was het in Opdorp wel genieten van de mooie zichten op de narcissenvelden en de beelden van plaatselijke (de meeste) kunstenaars. De terugweg ging weer gedeeltelijk door het Buggenhout-bos maar ook veel door de straten.
Weer: Eerst zonnig daarna zwaar bewolkt (9°C - 7°C)
Uiteindelijk de verkenning gaan doen. In de voormiddag was het mooi, zonnig weer en tot aan de rust in Oost-Houthalen heb ik daar kunnen van genieten. Na de middag was het zwaar bewolkt maar nog mooi wandelweer. In het tweede gedeelte waren er wel veel omgewaaide bomen en men was nog bezig om alles op te ruimen. Hier en daar moest het parcours toch wat aangepast worden. Het is een wandeling door dennenbossen en heidegebieden. We komen maar af en toe uit de natuur om een café te vinden en over de autoweg te geraken. Het sportcafé in Houthalen is nog niet zeker of het kan geopend worden.
De 18 Km bestond uit een wandeling naar Heusden, daar een lus en dan terug naar de start. Door het regenweer van de laatste dagen was echter een deel van het vooropgezette parcours niet toegankelijk. Voor van Gentbrugge in Heusden te geraken moet men zoal langs de brug over de Schelde passeren en is er altijd wel een stuk dat we twee keer moeten bewandelen. Nu was het echter een veel te lang stuk en waarom we dan nog twee keer onder de brug moesten stappen begrijp ik helemaal niet (heb ik niet gedaan). We stapten eerst door de bosjes achter de vertrekzaal en "door" het vredesmonument. Door de meersen bereikten we dan de Schelde welke we volgden tot aan de brug en daarna stapten we naar de rustpost in Heusden. De lus voerde ons rondom het dorp met vele steegjes en af en toe wat natuur. De terugweg bracht ons terug in de meersen rondom Gentbrugge en via de Volkstuinen bereikten we de startzaal.
De wandelingging door de velden rondom Kruishoutem. We stapten door een voor mij nog weinig bewandeld gebied naar Lede en Wannegem. De uit West-Vlaanderen geexporteerde windmolen was al van ver te zien en uiteindelijk mochten we er ook voorbijstappen. We zitten aan de rand van de Vlaamse Ardennen en het was een licht golvend landschapdat we bewandelden. Helaas ook veel verhard.
We zijn vandaag de lus van 7 Km naar Strijtem en Borchtlombeek gaan verkennen. Het is een parcours langs smalle wegeltjes, stukjes veld en langs bossen. Het tweede gedeelte was de lus van 7 Km voor rolstoelwagens. Dit parcours is bijna uitsluitend verhard en we stappen voorbij de bunker van de tweede wereldoorlog en door rustige straten met zicht op Pamel en de velden rond het dorp.
De meeste van de hierbijgevoegde foto's zijn van Viviane, waarvoor dank.
Onze eerste maandagtocht van dit jaar is weer al voorbij. Traditioneel is de eerste wandeling voor Jean en Aline. We stapten door de velden, bossen en straatjes van Wieze, Denderbelle en Herdersem. Het was door de omgewaaide bomen wel een parcours met hindernissen. Gelukkig was de wind niet meer zo hevig als de dag ervoor. De rustpost was in café Voermansrust. Na de rust wandelden we nog rond Herdersem.
Bij de foto's staan er ook van Martine waarvoor dank.
Het heeft even geduurd voor alles op de site stond maar ik voelde me gisterenavond nogal grieperig.
Club: WANDELCLUB DE MARKTROTTERS HERNE VZW ((4114)
Kriek- en Mattentochten
Plaats: Herne
Afstand: 11,2 Km
Weer: Storm en af en toe regen (6°C)
Deelnemers: 1107
Pajotten: 26
♥♥♥♥
In de namiddag was het meestal droog maar er raasde wel een stormachtige wind over het land. Het was ook behoorlijk koud. We wandelden door de velden naar Edingen waar de rustpost was. Door het park mocht men niet meer wandelen. Ik heb maar de terugweg genomen en die ging door de velden parallel met de Edingsesteenweg. In tegenstelling met vorige jaren waren er nu meer veldwegen.
Vandaag in de namiddag gaan wandelen. De zon scheen af en toe en het was mooi wandelweer. We stapten eerst langs de Oude Durme en door het stadcentrum. Langs de Markt bereikten we dan de aanlegsteiger in de haven. We volgden een stuk de Durme en keerden dan terug naar het centrum van Lokeren. We gingen niet terug naar de vertrekzaal maar wel door Het Verloren bos en het Bospark naar de rustpost. Na de rust stapten we nog en stuk door het Bospark, voorbij de nestplaats van ooievaars en dan ging het naar Het Molsbroek. Traditioneel maar altijd een mooi stuk natuur. Er was nog een rustpost in het Bezoekerscentrum aan de rand van het Molsbroek. Van boven op de chalet had men een mooi zicht op het natuurreservaat. Op het einde van de wandeling werd het zwaar bewolkt en heel wat kouder. Het was wel een mooie natuurwandeling met veel parken en natuurgebieden.
Vandaag het eerste stuk van onze Lentewandeling van 30 maart gaan verkennen met de pijlers.
We hebben de volledige lus van de 14 gewandeld. Vanuit Ledeberg daalden we door de velden af naar Strijtem en keerden dan langs de achterzijde van de Tuinbouwschool terug naar Pamel en de rustpost. Het tweede gedeelte ging langs de Oude Dender , de Pamelse Meersen en de Palitsebeekvallei. Via vele smalle boswegeltjes kwamen we dan terug in Ledeberg. Die "berg" moest dan wel eerst nog beklommen worden.
Ik heb de lus naar Kwatrecht en die naar Westrem gewandeld. Bij het vertrek zijn er een paar druppels regen gevallen maar voor de rest is het droog gebleven. Soms kwam de zon zelfs eens piepen. De lus naar Kwatrecht bracht ons bij de drukke spoorlijn naar Gent en kort bij de E40. Het was in de veldwegen op sommige plaatsen wel erg glibberig maar we konden ook genieten van de weidse zichten op de akkers en het kerkje van Kwatrecht. De tweede lus ging naar Westrem. Ook even langs de spoorlijn en dan draaiden we rond de kerk van Westrem. Achter de kerk konden we door een wild stukje natuur stappen. Het was een afwisselende wandeling met een goede balans in verhard en onverhard. In de vertrekzaal had ik dan nog even tijd om van een streekbiertje te genieten.
In de voormiddag regen dus minder wandelaars! Ik ben in de namiddag gaan wandelen en het was prachtig wandelweer. Het was ook nog een mooi afwisselend parcours met vooral het stuk door Neigembos wat de wandeling speciaal maakte. Ik ben wel al vaker door het bos gewandeld maar de combinatie met de terugkeer langs de Woestijnkapel maakt het speciaal. Ik heb wel eerst naar Denderwindeke gewandeld. We passeerden eerst Lieferinge en dat is toch even teruggaan naar de vorige eeuw. Zo'n piepklein gemeentehuis is nu - een eeuw later- niet meer voor te stellen. De wandeling naar de rustpost in Denderwindeke ging verder voornamelijk door de velden. Er was regelmatig een zicht op het Neigembos. Terug in de vertrekplaats heb ik dan nog genoten van een gratis hotdog. Eigenlijk een wandeling zoals er meer zouden mogen zijn.
Natuurwandeling door de Westelijke deelgemeenten van Geraardsbergen. Krakelingen waren er niet meer maar we kregen wel een wafel. Van boven op de velden hadden we een mooi zicht op Geraardsbergen. We stapten eerst door de landerijen naar de rustpost in Goeferdinge. Van daar ging het door een licht golvend landschap rond Zarlardinge en terug naar de rustpost. Voor de terugweg volgden we een heel eind de kronkelende Molenbeek.
GR Wezemaal - Testelt met als leidraad de Gewest GR Hageland
Plaats: Wezemaal
Afstand: 24,5 Km
Weer: Zonnig (10°C - 17°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 4
Onder een warme lentezon vertrokken we aan het station van Wezemaal. We hielden al vlug onze druppelstop om de jarigen te vieren. Daarna stapten we door het dorpscentrum van Wezemaal en kon het zwaardere werk beginnen. Eerst was ze de beklimming naar de beschermer van Wezemaal en daarna volgden de beklimmingen van de Wijngaardberg, De Eikelberg, 's Hertogenheide en de Kouterberg met de Orleanstoren. Met het mooie weer was het wel aangenaam stappen. De rustpost was in Aarschot in café "De Oude Tijd". Na het eten (en drinken) stapten we eerst door Aarschot en daarna door de dennenbossen van Gijmel. Beklimmingen waren er hier niet meer. We kwamen daarna in de Demervallei en stapten ook een stukje naast de rivier. We waren goed op tijd in Testelt en dat gaf sommigen nog de kans om met een trein vroeger dan voorzien te vertrekken. Anderen babbelden nog wat na in het café aan het station.
Vandaag ben ik in de gezonde buitenlucht gaan wandelen. Het was even zoeken om een plaatsje voor de auto te vinden. In de vertrekzaal was het niet zo druk maar er zaten wel vele wandelaars buiten van het zonnetje te genieten. Ik heb het parcours van de 18 km gewandeld maar dat bleken dan maar 16 Km te zijn. We stapten door de velden naar de rustpost in Nieuwenrode. De parcourmeester had wel zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk stukjes natuur in te brengen en we mochten ook door een stukje privé-eigendom stappen. In Nieuwenrode moest ik dan een lus stappen. Die ging met een boog rond Nieuwenrode. Hier ook vooral veldwegen. We stapten ook nog langs de fraai gerestaureerde pastorie van Nieuwenrode. Het laatste stuk ging door de traditionele boomgaard en daarna door toch wel wat straten terug naar de vertrekzaal.
Ben na twee jaar nog eens met Euraudax gaan stappen. Ik had wel verwacht dat men naar het Zoniënwoud zou gaan stappen maar het werd Brussel stad. Het is wel meegevallen en er was toch nog heel wat groen om van te genieten. We stapten eerst door de parkjes met vijvers van Oudergem en Etterbeek. Als verrassing nam Raymond ons mee dwars door het nieuwe hospitaal van Brussel. Daar was er even paniek als de draaideur blokkeerde. We stapten ook nog langs het oude N.I.R.-gebouw. De caférust was in het centrum van Etterbeek. Na de rust stapten we dan Brussel binnen. Het echte centrum met de Grote markt lieten we links liggen maar we passeerden wel vele mooie gebouwen die Brussel rijk is. We stapten langs het Koningsplein, vele statige musea, het Centraal Station, het Parlement, het Koninklijk Paleis, het Warandepark veel ander fraais. Daarna stapten we langs de Troonstraat terug de Kleine Ring over en kwamen in Elsene terecht. We wandelden door de kleurrijke Matongowijk en daarna door de statige Europese wijk. Tenslotte kwamen we dan aan het majestueuze Jubelpark met het Legermuseum en Autoworld. Het laatste gedeelte bracht ons via het Woluwe-park terug bij ons vertrekpunt in café L'Arrosoir.
♥♥♥ Ik ben vanuit Leeuwergem vertrokken. We stapten traditioneel eerst langs het kasteel van Leeuwergem en dan langs de houtzagerij naar Oombergen. Voordat we aan de zaal waren mochten we nog een lus door een water- en bosrijk gebied maken. De weg van Oombergen naar Leeuwergem ging eerst langs Hillegem maar daarna stapten we toch door een niet zo bekend parcours naar de rustpost. Ik moest dan nog de lus in Leeuwergem wandelen. Die ging naar Elene en met een rondje door het centrum. Daarna stapten we langs een rij vijvers naar Grotenberge en met een ommetje naar Leeuwergem. De lus was bijna uitsluitend straten en de afstanden waren wel wat langer dan belooft. Misschien wilde de parcourmeester ons wat meer laten genieten van het mooie weer?
Hier ook een nieuwe wandelclub. Hun wandelingen steunen kansarme kinderen in Zuid-Afrika. Ook enthousiaste mensen maar de organisatie van hun wandeling is toch wat ondermaats. We stapten eerst langs het mooie pad naast de Zwalm en de Zwalmbeek en daarna naar Sint-Maria-Latem. Dan ging het door bosjes en velden naar de volgende deelgemeenten Meilegem en Beerlegem. In die laatste deelgemeente was de rustpost. Nu niet in de kerk maar in een zaaltje in de buurt. De terugweg was een heel stuk langer dan gepland. Eerst stapten we nog door veldwegen maar van Dikkele naar Hundelgem was het uitsluitend straten. Het laatste stukje bracht ons dan terug bij de Zwalm en daar konden we nog wat naast het kabbelende beekje stappen.
Weer een lentewandeling. De Witloofstappers zijn een vrij nieuwe club met veel enthousiaste wandelaars en helpers. De organisatie was weer perfect en met dit mooie weer was het dus extra genieten. We stapten eerst langs het natuurgebied "Torfbroek" en door vele draaipoortjes naar het "landgoed Ter Bronnen" en naar de rustpost in Nederokkerzeel. Hier mochten we al een lusje door het Silsombos maken - een stukje wilde natuur. We waren al snel terug in de rustpost en dan konden we aan de lange terugweg beginnen. We stapten terug richting Silsombos en daarna wandelden we door de dorpskern van Erps. Om vandaar terug in Berg te geraken moesten we de open velden doorkruisen. We hadden hier het gezelschap van talrijke zachtjes naar beneden glijdende vliegtuigen. Op het einde werden we door de voorzitter nog verrast met een jenevertje.
Het was een winterwandeling in de lente. Het parcours was traditioneel naar Vlassenbroek. De werken aan het Sigma-plan gaan onverminderd door en elk jaar zijn er wel wat dijken bijgekomen en wat bossen gekapt. Het blijft natuurlijk wel een mooi stukje natuur. De heenweg naar Vlassenbroek was dan ook best aangenaam. Spijtig dat de terugweg niet zo mooi was.
Ik ben volgens schema naar Wezemaal kunnen rijden en ook de terugweg was zonder problemen. Het parcours moest op heel wat plaatsen aangepast worden door wegen die afgesloten waren. Het is dan ook geen echte GR maar een aaneenschakeling van stukjes natuur. Van het station van Wezemaal stappen we door een klein maar mooi stukje natuur naar het centrum en dan is er een eerste beklimming naar het Heilig Hart beeld. Daarna krijgen we nog de Wijngaardberg en de Eikelberg. Het zijn allemaal korte maar soms wel steile beklimmingen. In Aarschot krijgen we dan nog voor de rust een laatste kuitenbijter te verwerken. Het tweede gedeelte is veel "platter". We zitten dan in de vallei van de Demer. Als we wat van de bedding afwijken gaat het nog wel wat omhoog en dan stappen we door de dennenbossen van deze streek. Het is een afwisselende wandeling en met dit mooie weer was het wel genieten.
Een wandeling door de velden, natuurgebieden van Lebbeke, Denderbelle en Wieze. We wandelden eerst naast de chocoladefabriek van Barry Callebaut en de aroma van zoete chocolade kwam ons daar al tegemoet. Daarna stapten we naar Lebbeke waar de eerste rustpost was. Het tweede stuk ging door de wijk Overnest en bracht ons langs soms drassige wegels in Denderbelle. Het laatste stuk van Denderbelle naar Wieze was wel het mooist. We stapten door het Bellebroek, het natuurpad naast de Dender, de Vossenwegelroute en op het einde wandelden we door het Kasteeldomein van Wieze.
Het vertrek was in Nijverseel. We stapten direct de grote baan over en gingen richting Baardegem. Door de boomgaarden en langs het veld wandelden we rond het centrum en dan mochten we kennismaken met de Faluintjesstreek tussen Baardegem en Meldert. We stapten meestal door brede aardewegen. Ze waren zelfs met dit weer goed begaanbaar. De rustpost bij Ingrid was al opgedoekt maar gelukkig was het café nog open. De terugweg bracht ons dan naar de rand van het Kravaalbos. Het was er rustig wandelen en het bleef gelukkig droog. Via Baardegem bereikten we terug de startzaal.
Wandeling door de natuur van Sint-Lievens-Esse naar Steenhuize-Wijnhuize en terug. Het was erg druk in het dorp en de vertrekzaal lag wat verstopt. Na het vertrek passeerden we de Sint Livinusbron en daarna doken we dan de velden in. Met de pas gesmolten sneeuw en de bijkomende regen was het op vele plaatsen er drassig en slijkerig. Je moest zien om in evenwicht te blijven om niet nog natter te worden. De terugweg was wel veel korten dan de heenweg en op het laatst kregen we dan langs het mooie paadje langs de brouwerij en de kerk stappen.
De nieuwjaarswandeling is dan wel een beetje in het water gevallen. Gelukkig waren er nog een 40 tal enthousiaste wandelaars die de regen niet liet aan hun hart komen. Na een uitgebreide koffie met cake in De Looierij vertrokken we dan langs een aangepast, minder slijkerig parcours richting Denderleeuw. De jarigen werden gevierd aan de houten brug over de spoorweg in Welle. Dan was het nog een klein uurtje stappen tot bij Koketina waar de patron ons al stond op te wachten met een welkomstdrankje. Na de soep was het dan aan mij om een toespraakje te houden met de nieuwjaarswensen en een vooruitblik op het toekomende GR-jaar. Daarna was het aan Piet die het voorbije wandeljaar samenvatte en me namens alle GR-wandelaar een mooie cadeau overhandigde. Van harte dank hiervoor. Na het varkenshaasje (of koude schotel) en het dessert was het tijd om terug naar Erembodegem te stappen. Het was al bijna donker en we hebben de kortste weg langs de Dender genomen. Gelukkig regende het niet hard meer.
Tussen mijn fotoserie staan ook foto’s van Martine, waarvoor dank.
Ook dank voor de fotoserie van Lucia welke je via onderstaande link kan bekijken.
Vandaag nog eens in de Vlaamse Ardennen gaan wandelen. Nu in Geraardsbergen bij de Padstappers. Het regende lichtjes en als je dan bij de Padstappers gaat wandelen weet je wel wat je te wachten staat. Eenmaal we de oever van de Dender verlieten was het al direct door de slijk stappen. We gingen richting Onkerzele en stapten een stukje door de Gavers. De eerste rustpost was in Onkerzele. Van Onkerzele gingen we terug naar Geraardsbergen en stapten door het park naar de Abdij en de tweede rustpost. Hierna was het dan tijd om een stukje van de Muur te beklimmen. Halverwege sloegen we af en volgden de vesten en daarna de Dender tot in Overboelare.We keerden dan terug naar het centrum en passeerden voorbij het beeldje waarnaar de tocht genoemd is. Tenslotte was er nog gratis bedeling in het oud hospitaal. De drankjes werden aangeboden naast het fraaie Hooghuys orgel.
Na 500 m was er een eerste rustpost in de Braets molen. We kregen er koffie en een wafel. Ik wilde de 21 Km stappen maar omdat het eerste gedeelte alleen maar straten was heb ik besloten om het bij 14 Km te houden. Na de tweede rustpost was het wel aangenaam wandelen in het Nieuwenhovebos. We volgden een stuk de kronkelende Rivierbeek en stapten door mooie stukjes natuur. In de wijk Nieuwenhove was ook de rustpost. Na de een tweede passage in die rustpost stapten we door bosjes en velden terug naar de vertrekzaal.
In de vertrekzaal was het niet zo druk, misschien lag het wel aan de hoge consumptieprijzen. Iedere deelnemer mocht in het oven-museum (achter de vertrekzaal) gratis een geuteling gaan halen. Er waren drie lussen van ongeveer 6 Km. Twee met veldwegen en één verhard. Ik had besloten om de twee lussen met veldwegen te stappen. In beide lussen waren er een paar stukjes met veel slijk. De afdaling langs het Wederspad was zelfs gevaarlijk en er moest uitgeweken worden naar de nabijgelegen weide. Het was wel een natuurwandeling door een mooi stukje Vlaamse Ardennen. Rond Zegelsem komt men dan op een stukje van de Ronde van Vlaanderen (van vroeger) en die kasseien doen me daar steeds aan terug denken. De eerste lus die ik wandelde bracht me voorbij 't Geutelinkske en daar kan ik moeilijk voorbijstappen zonder een bezoekje te brengen. Daarna stapte ik dan naar Zegelsem, over de Pottenberg en de Leberg. Korte maar vrij steile bergen (heuvels). De tweede lus ging richting Neder-Brakel met zichten op Brakel (in de nevel), langs de watertoren en over een paar heuvels en veldwegen terug naar Elst.
Verkenning GR Erembodegem- Denderleeuw - Nieuwjaarswandeling
Plaats: Erembodegem
Afstand: 13,2 Km (2 X 6,6 Km)
Weer: zwaar tot licht bewolkt (-1°C - 2°C)
Wandeling van Erembodegem (Sportcomplex Schotte) naar Denderleeuw (Koketina) en terug. Mooie, korte wandeling door de Wellemeersen en langs de Dender. In de Wellemeersen lag er nog volop sneeuw en het was stappen door een idyllisch landschap. Vermoedelijk zal het maandag niet zo wit meer zijn!
Bekijk ook eens onderstaande link! Een beetje nostalgie.
Een wandeling door de velden en het Scheldeland. We stapten eerst door de akkers naar Schoonaarde. Hier was de rustpost. Het was er erg druk en het was zoeken naar een zitplaats. Voor de lus die hier moest gewandeld worden had de parcourmeester voor de Scheldedijk gekozen. Met het zonnig weer was dat zeker een goede keuze. Het riet langs de Schelde kleurde door de lage zon rood. Bij mijn tweede doortocht in de rustplaats was het er minder druk maar er was niets eetbaars meer te bekomen. De terugweg naar Gijzegem ging door rustige straten en wegjes.
Vandaag eens in Axel (NL) gaan wandelen. In de vertrekzaal liepen we al direct enkele bekenden tegen het lijf. De wandeling bestond uit drie delen van elk zo een 7 Km. We stapten eerst langs De Grote Kreek. Het bleke winterzonnetje en het bevroren gras gaf een speciale sfeer waardoor het aangenaam wandelen was. We stapten daarna door de bossen naar de watertoren en terug naar Axel waar er een rustpost was. Hier moesten we dan een lus wandelen. Die ging langs het voetbalveld en de bossen en kreken erachter. Daarna was het even door de straten van Axel stappen. Het laatst gedeelte bracht ons bij de overblijfselen van de Tachtigjarige Oorlog tussen Spanje en Nederland. We stapten door de polders en dijken terug naar de vertrekzaal.
Sint-Goriks-Oudenhove was het centrale punt van de wandeling en ik ben daar ook vertrokken. De algemene startplaats was in Strijpen. De GR-wandelaars weten al langer dat de streek rond Sint-Goriks-Oudenhove een paradijs voor wandelaars is. De wandeling ging door de Vlaamse Ardennen en we stapten voorbij vele mooie plekjes in wintertooi. Na de start ging het al dadelijk bergop en boven hadden we dan een zicht op Sint-Goriks-Oudenhove en omgeving. Daarna stapten we naar Roborst en voorbij de Bosmolen. Net voor we in Strijpen kwamen passeerden we weer "het referentiepunt". De alleenstaande populier (35 m hoog) boven op een heuvel en op het kruispunt van wandelwegen. De terugweg ging langs de rand van Zottegem en Erwetegem. Via enkele beklimmingen kwamen we dan terug in de vertrekzaal. Ik moest dan nog wel de lus van 7,7 Km wandelen. Die ging langs het Mijnwerkerspad naar Michelbeke. Daar waren er wat pijlen verdwenen maar na wat zoeken kwam ik terug op het goede pad. We volgden de Zwalmbeek en daar was het erg slijkerig. Ik was nog voor de donker terug in de zaal.
Als ik toekwam was het in de vertrekzaal al erg druk. Gelukkig is er geen inschrijfkaart meer die nog moet ingevuld en gedeponeerd worden. Het eerste gedeelte van de wandeling was het nog droog en was het dus genieten van de mooie stukjes bos en ook van de zeer laag overvliegende vliegtuigen. We stapten even over de Brusselse steenweg en door het Hellebos. De rustpost was in het mooie zaaltje van het sportcentrum van Berg. We moesten hier een lus van 8 km stappen maar helaas begon het toen te regenen. Eerst stapten we door het slijkerige Torfbroek met het mooie vennengebied aan de rand. Daarna kwamen we in de open vlakte en was het vechten tegen regen en wind. De terugweg naar de aankomst was wel wat rustiger en de regen was wat minder. We stapten dan door het centrum van Steenokkerzeel en langs het kasteel Ter Ham.
Het was een mooie, afwisselende wandeling maar het weer was de spelbreker.
Weer: Zwaar bewolkt - mistig, af en toe wat miezerig (6°C)
Deelnemers: 2621
Pajotten: 10
♥♥♥
Wandeling door de rand van de Vlaamse Ardennen. Nadat we uit het centrum van Kruishoutem geraakt waren kregen we mooie zichten op de Scheldevallei en de omliggende heuvels. Vanop de houten uitkijkpost konden we nog wat verder kijken. Spijtig dat het wat mistig was. Daarna stapten we door een lichtgolvend landschap naar de rustpost in Lozer. De terugweg ging eerst door een stukje bos en daarna door landbouwgebieden met uitgestrekte preivelden naar Kruishoutem. Hier stapten we dan nog langs het kasteel en met een ommetje rond het dorp ging het naar de aankomst.
Heb onderweg teveel gebabbeld en daarom maar weinig foto's genomen. Het was in de late namiddag ook al erg donker. Eerst stapten we langs het door de Pajotten bekend terrein rond Pamel. Daarna ging het door de velden richting Ninove. De rustpost was in Meerbeke. Na de rust stapten we naar het Neigembos. We gingen er niet helemaal door maar bleven aan de rand. Na Neigembos daalden we dan langzaam af naar Pamel en via een achterpoortje kwamen we in het Provinciaal proefcentrum voor Kleinfruit en in de vertrekzaal. Na lekkere spek met eieren (en wat vloeibaars)konden we voldaan huiswaarts keren.
De wandeling ging gedeeltelijk door Nederland. We stapten eerst door de dorpstraat van De Klinge en kwamen dan in het Nederlandse Clinge. Hierna wandelden we dan het eerste natuurgebied in. De Clingse bossen is een natuurgebied met vele putten gebruikt voor waterontginning. De eerste rustpost was terug op Belgisch grondgebied. Ze was niet ver van het oude treinstation van De Klinge. Het tweede gedeelte bracht ons dan in het tweede grote natuurgebied " Het Stropersbos". Dit is een vrij groot bos dat we helemaal doorkruisten. In Stekene was de tweede rustpost. We stapten dan terug een stukje door Nederland en nog een stuk door de Clingse bossen om zo de vertrekzaal te bereiken.
Na een paar honderd meter stappen waren we in het Provinciaal bos Hertberg. Het grootste gedeelte van de wandeling ging door dit bos. Het is een typisch bos van de Antwerpse Kempen met dennenbossen, lanen met eikenbomen en beuken. Af en toe was het er drassig en we stapten ook voorbij enkele vennen. De rustpost was ongeveer halverwege onder een kerktoren. De terugweg liet ons nog wat meer door de bossen kronkelen.
Weer: Bewolkt af en toe enige druppels regen (7°C)
Deelnemers: 1379
Pajotten: 4
♥♥♥♥
Het sportcentrum groeit ieder jaar en het was wel even zoeken om in de vertrouwde vertrekzaal te geraken. De wandeling was dit jaar wat anders opgebouwd. Er was een lus van 7 Km en een dubbele lus van 14 Km met rustpost in een café. Ik ben begonnen met de lus van 7 Km en die ging door het centrum van Ronse, langs de nieuwe wijken en langs de vergane glorie van de oude fabrieken. Het tweede gedeelte bracht ons even over de taalgrens en daarna gingen we door de velden naar Klijpe en de rustpost in een café. Het was er erg druk. Het laatste gedeelte was dan de echte verandering. We "mochten" de Hottondberg beklimmen. Het was niet langs de smalle boswegeltjes maar we kregen toch heel wat natuur en onverhard. Boven hadden we dan natuurlijk mooie zichten op Ronse en omgevingen. In de startzaal konden we dan nog genieten van een glaasje bubbels.
Club: W.S.J.V. NACHT VAN VLAANDEREN TORHOUT VZW (5100)
27e Katertocht
Plaats: Torhout
Afstand: 14,6 Km
Weer: Zwaar bewolkt, eerst wat gemiezer daarna droog (8°C)
Deelnemers: 1544
Pajotten: 2
♥♥♥
Ik ben het wandeljaar maar in Torhout begonnen. Uit ervaring weet ik wel dat het geen natuurparadijs is maar ik wilde eens rustig het jaar inwandelen. Onderweg heb ik van medewandelaars wat West-Vlaams geleerd en alhoewel het dus heel veel verhard en door de wijken wandelen was, was het toch eens wat anders om met streekbewoners te stappen. De rustpost was eigenlijk niet zo ver van het vertrek en na 4 km door Torhout gestapt te hebben waren we er. Die rustpost was in de kantine van de wandelclub. De lus die daar moest gestapt worden zorgde voor wat natuur. We stapten onder andere langs een oude trambedding. Na de rust stapten we dan door het centrum van Torhout en in de vertrekzaal kregen we nog een jenever en een boterlukke van Destrooper.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
