Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
17-02-2019
2019-02-17 Zwalm
Club: OP STAP ZWALM (3529)
6de Zwalmse 12-Dorpentocht
Plaats: Munkzwalm (Zwalm)
Afstand: 16,2 Km
Weer: Lenteweer (14°C)
Deelnemers: 3968
Pajotten: 22
♥♥♥
Hier ook een nieuwe wandelclub. Hun wandelingen steunen kansarme kinderen in Zuid-Afrika. Ook enthousiaste mensen maar de organisatie van hun wandeling is toch wat ondermaats. We stapten eerst langs het mooie pad naast de Zwalm en de Zwalmbeek en daarna naar Sint-Maria-Latem. Dan ging het door bosjes en velden naar de volgende deelgemeenten Meilegem en Beerlegem. In die laatste deelgemeente was de rustpost. Nu niet in de kerk maar in een zaaltje in de buurt. De terugweg was een heel stuk langer dan gepland. Eerst stapten we nog door veldwegen maar van Dikkele naar Hundelgem was het uitsluitend straten. Het laatste stukje bracht ons dan terug bij de Zwalm en daar konden we nog wat naast het kabbelende beekje stappen.
Weer een lentewandeling. De Witloofstappers zijn een vrij nieuwe club met veel enthousiaste wandelaars en helpers. De organisatie was weer perfect en met dit mooie weer was het dus extra genieten. We stapten eerst langs het natuurgebied "Torfbroek" en door vele draaipoortjes naar het "landgoed Ter Bronnen" en naar de rustpost in Nederokkerzeel. Hier mochten we al een lusje door het Silsombos maken - een stukje wilde natuur. We waren al snel terug in de rustpost en dan konden we aan de lange terugweg beginnen. We stapten terug richting Silsombos en daarna wandelden we door de dorpskern van Erps. Om vandaar terug in Berg te geraken moesten we de open velden doorkruisen. We hadden hier het gezelschap van talrijke zachtjes naar beneden glijdende vliegtuigen. Op het einde werden we door de voorzitter nog verrast met een jenevertje.
Het was een winterwandeling in de lente. Het parcours was traditioneel naar Vlassenbroek. De werken aan het Sigma-plan gaan onverminderd door en elk jaar zijn er wel wat dijken bijgekomen en wat bossen gekapt. Het blijft natuurlijk wel een mooi stukje natuur. De heenweg naar Vlassenbroek was dan ook best aangenaam. Spijtig dat de terugweg niet zo mooi was.
Ik ben volgens schema naar Wezemaal kunnen rijden en ook de terugweg was zonder problemen. Het parcours moest op heel wat plaatsen aangepast worden door wegen die afgesloten waren. Het is dan ook geen echte GR maar een aaneenschakeling van stukjes natuur. Van het station van Wezemaal stappen we door een klein maar mooi stukje natuur naar het centrum en dan is er een eerste beklimming naar het Heilig Hart beeld. Daarna krijgen we nog de Wijngaardberg en de Eikelberg. Het zijn allemaal korte maar soms wel steile beklimmingen. In Aarschot krijgen we dan nog voor de rust een laatste kuitenbijter te verwerken. Het tweede gedeelte is veel "platter". We zitten dan in de vallei van de Demer. Als we wat van de bedding afwijken gaat het nog wel wat omhoog en dan stappen we door de dennenbossen van deze streek. Het is een afwisselende wandeling en met dit mooie weer was het wel genieten.
Een wandeling door de velden, natuurgebieden van Lebbeke, Denderbelle en Wieze. We wandelden eerst naast de chocoladefabriek van Barry Callebaut en de aroma van zoete chocolade kwam ons daar al tegemoet. Daarna stapten we naar Lebbeke waar de eerste rustpost was. Het tweede stuk ging door de wijk Overnest en bracht ons langs soms drassige wegels in Denderbelle. Het laatste stuk van Denderbelle naar Wieze was wel het mooist. We stapten door het Bellebroek, het natuurpad naast de Dender, de Vossenwegelroute en op het einde wandelden we door het Kasteeldomein van Wieze.
Het vertrek was in Nijverseel. We stapten direct de grote baan over en gingen richting Baardegem. Door de boomgaarden en langs het veld wandelden we rond het centrum en dan mochten we kennismaken met de Faluintjesstreek tussen Baardegem en Meldert. We stapten meestal door brede aardewegen. Ze waren zelfs met dit weer goed begaanbaar. De rustpost bij Ingrid was al opgedoekt maar gelukkig was het café nog open. De terugweg bracht ons dan naar de rand van het Kravaalbos. Het was er rustig wandelen en het bleef gelukkig droog. Via Baardegem bereikten we terug de startzaal.
Wandeling door de natuur van Sint-Lievens-Esse naar Steenhuize-Wijnhuize en terug. Het was erg druk in het dorp en de vertrekzaal lag wat verstopt. Na het vertrek passeerden we de Sint Livinusbron en daarna doken we dan de velden in. Met de pas gesmolten sneeuw en de bijkomende regen was het op vele plaatsen er drassig en slijkerig. Je moest zien om in evenwicht te blijven om niet nog natter te worden. De terugweg was wel veel korten dan de heenweg en op het laatst kregen we dan langs het mooie paadje langs de brouwerij en de kerk stappen.
De nieuwjaarswandeling is dan wel een beetje in het water gevallen. Gelukkig waren er nog een 40 tal enthousiaste wandelaars die de regen niet liet aan hun hart komen. Na een uitgebreide koffie met cake in De Looierij vertrokken we dan langs een aangepast, minder slijkerig parcours richting Denderleeuw. De jarigen werden gevierd aan de houten brug over de spoorweg in Welle. Dan was het nog een klein uurtje stappen tot bij Koketina waar de patron ons al stond op te wachten met een welkomstdrankje. Na de soep was het dan aan mij om een toespraakje te houden met de nieuwjaarswensen en een vooruitblik op het toekomende GR-jaar. Daarna was het aan Piet die het voorbije wandeljaar samenvatte en me namens alle GR-wandelaar een mooie cadeau overhandigde. Van harte dank hiervoor. Na het varkenshaasje (of koude schotel) en het dessert was het tijd om terug naar Erembodegem te stappen. Het was al bijna donker en we hebben de kortste weg langs de Dender genomen. Gelukkig regende het niet hard meer.
Tussen mijn fotoserie staan ook foto’s van Martine, waarvoor dank.
Ook dank voor de fotoserie van Lucia welke je via onderstaande link kan bekijken.
Vandaag nog eens in de Vlaamse Ardennen gaan wandelen. Nu in Geraardsbergen bij de Padstappers. Het regende lichtjes en als je dan bij de Padstappers gaat wandelen weet je wel wat je te wachten staat. Eenmaal we de oever van de Dender verlieten was het al direct door de slijk stappen. We gingen richting Onkerzele en stapten een stukje door de Gavers. De eerste rustpost was in Onkerzele. Van Onkerzele gingen we terug naar Geraardsbergen en stapten door het park naar de Abdij en de tweede rustpost. Hierna was het dan tijd om een stukje van de Muur te beklimmen. Halverwege sloegen we af en volgden de vesten en daarna de Dender tot in Overboelare.We keerden dan terug naar het centrum en passeerden voorbij het beeldje waarnaar de tocht genoemd is. Tenslotte was er nog gratis bedeling in het oud hospitaal. De drankjes werden aangeboden naast het fraaie Hooghuys orgel.
Na 500 m was er een eerste rustpost in de Braets molen. We kregen er koffie en een wafel. Ik wilde de 21 Km stappen maar omdat het eerste gedeelte alleen maar straten was heb ik besloten om het bij 14 Km te houden. Na de tweede rustpost was het wel aangenaam wandelen in het Nieuwenhovebos. We volgden een stuk de kronkelende Rivierbeek en stapten door mooie stukjes natuur. In de wijk Nieuwenhove was ook de rustpost. Na de een tweede passage in die rustpost stapten we door bosjes en velden terug naar de vertrekzaal.
In de vertrekzaal was het niet zo druk, misschien lag het wel aan de hoge consumptieprijzen. Iedere deelnemer mocht in het oven-museum (achter de vertrekzaal) gratis een geuteling gaan halen. Er waren drie lussen van ongeveer 6 Km. Twee met veldwegen en één verhard. Ik had besloten om de twee lussen met veldwegen te stappen. In beide lussen waren er een paar stukjes met veel slijk. De afdaling langs het Wederspad was zelfs gevaarlijk en er moest uitgeweken worden naar de nabijgelegen weide. Het was wel een natuurwandeling door een mooi stukje Vlaamse Ardennen. Rond Zegelsem komt men dan op een stukje van de Ronde van Vlaanderen (van vroeger) en die kasseien doen me daar steeds aan terug denken. De eerste lus die ik wandelde bracht me voorbij 't Geutelinkske en daar kan ik moeilijk voorbijstappen zonder een bezoekje te brengen. Daarna stapte ik dan naar Zegelsem, over de Pottenberg en de Leberg. Korte maar vrij steile bergen (heuvels). De tweede lus ging richting Neder-Brakel met zichten op Brakel (in de nevel), langs de watertoren en over een paar heuvels en veldwegen terug naar Elst.
Verkenning GR Erembodegem- Denderleeuw - Nieuwjaarswandeling
Plaats: Erembodegem
Afstand: 13,2 Km (2 X 6,6 Km)
Weer: zwaar tot licht bewolkt (-1°C - 2°C)
Wandeling van Erembodegem (Sportcomplex Schotte) naar Denderleeuw (Koketina) en terug. Mooie, korte wandeling door de Wellemeersen en langs de Dender. In de Wellemeersen lag er nog volop sneeuw en het was stappen door een idyllisch landschap. Vermoedelijk zal het maandag niet zo wit meer zijn!
Bekijk ook eens onderstaande link! Een beetje nostalgie.
Een wandeling door de velden en het Scheldeland. We stapten eerst door de akkers naar Schoonaarde. Hier was de rustpost. Het was er erg druk en het was zoeken naar een zitplaats. Voor de lus die hier moest gewandeld worden had de parcourmeester voor de Scheldedijk gekozen. Met het zonnig weer was dat zeker een goede keuze. Het riet langs de Schelde kleurde door de lage zon rood. Bij mijn tweede doortocht in de rustplaats was het er minder druk maar er was niets eetbaars meer te bekomen. De terugweg naar Gijzegem ging door rustige straten en wegjes.
Vandaag eens in Axel (NL) gaan wandelen. In de vertrekzaal liepen we al direct enkele bekenden tegen het lijf. De wandeling bestond uit drie delen van elk zo een 7 Km. We stapten eerst langs De Grote Kreek. Het bleke winterzonnetje en het bevroren gras gaf een speciale sfeer waardoor het aangenaam wandelen was. We stapten daarna door de bossen naar de watertoren en terug naar Axel waar er een rustpost was. Hier moesten we dan een lus wandelen. Die ging langs het voetbalveld en de bossen en kreken erachter. Daarna was het even door de straten van Axel stappen. Het laatst gedeelte bracht ons bij de overblijfselen van de Tachtigjarige Oorlog tussen Spanje en Nederland. We stapten door de polders en dijken terug naar de vertrekzaal.
Sint-Goriks-Oudenhove was het centrale punt van de wandeling en ik ben daar ook vertrokken. De algemene startplaats was in Strijpen. De GR-wandelaars weten al langer dat de streek rond Sint-Goriks-Oudenhove een paradijs voor wandelaars is. De wandeling ging door de Vlaamse Ardennen en we stapten voorbij vele mooie plekjes in wintertooi. Na de start ging het al dadelijk bergop en boven hadden we dan een zicht op Sint-Goriks-Oudenhove en omgeving. Daarna stapten we naar Roborst en voorbij de Bosmolen. Net voor we in Strijpen kwamen passeerden we weer "het referentiepunt". De alleenstaande populier (35 m hoog) boven op een heuvel en op het kruispunt van wandelwegen. De terugweg ging langs de rand van Zottegem en Erwetegem. Via enkele beklimmingen kwamen we dan terug in de vertrekzaal. Ik moest dan nog wel de lus van 7,7 Km wandelen. Die ging langs het Mijnwerkerspad naar Michelbeke. Daar waren er wat pijlen verdwenen maar na wat zoeken kwam ik terug op het goede pad. We volgden de Zwalmbeek en daar was het erg slijkerig. Ik was nog voor de donker terug in de zaal.
Als ik toekwam was het in de vertrekzaal al erg druk. Gelukkig is er geen inschrijfkaart meer die nog moet ingevuld en gedeponeerd worden. Het eerste gedeelte van de wandeling was het nog droog en was het dus genieten van de mooie stukjes bos en ook van de zeer laag overvliegende vliegtuigen. We stapten even over de Brusselse steenweg en door het Hellebos. De rustpost was in het mooie zaaltje van het sportcentrum van Berg. We moesten hier een lus van 8 km stappen maar helaas begon het toen te regenen. Eerst stapten we door het slijkerige Torfbroek met het mooie vennengebied aan de rand. Daarna kwamen we in de open vlakte en was het vechten tegen regen en wind. De terugweg naar de aankomst was wel wat rustiger en de regen was wat minder. We stapten dan door het centrum van Steenokkerzeel en langs het kasteel Ter Ham.
Het was een mooie, afwisselende wandeling maar het weer was de spelbreker.
Weer: Zwaar bewolkt - mistig, af en toe wat miezerig (6°C)
Deelnemers: 2621
Pajotten: 10
♥♥♥
Wandeling door de rand van de Vlaamse Ardennen. Nadat we uit het centrum van Kruishoutem geraakt waren kregen we mooie zichten op de Scheldevallei en de omliggende heuvels. Vanop de houten uitkijkpost konden we nog wat verder kijken. Spijtig dat het wat mistig was. Daarna stapten we door een lichtgolvend landschap naar de rustpost in Lozer. De terugweg ging eerst door een stukje bos en daarna door landbouwgebieden met uitgestrekte preivelden naar Kruishoutem. Hier stapten we dan nog langs het kasteel en met een ommetje rond het dorp ging het naar de aankomst.
Heb onderweg teveel gebabbeld en daarom maar weinig foto's genomen. Het was in de late namiddag ook al erg donker. Eerst stapten we langs het door de Pajotten bekend terrein rond Pamel. Daarna ging het door de velden richting Ninove. De rustpost was in Meerbeke. Na de rust stapten we naar het Neigembos. We gingen er niet helemaal door maar bleven aan de rand. Na Neigembos daalden we dan langzaam af naar Pamel en via een achterpoortje kwamen we in het Provinciaal proefcentrum voor Kleinfruit en in de vertrekzaal. Na lekkere spek met eieren (en wat vloeibaars)konden we voldaan huiswaarts keren.
De wandeling ging gedeeltelijk door Nederland. We stapten eerst door de dorpstraat van De Klinge en kwamen dan in het Nederlandse Clinge. Hierna wandelden we dan het eerste natuurgebied in. De Clingse bossen is een natuurgebied met vele putten gebruikt voor waterontginning. De eerste rustpost was terug op Belgisch grondgebied. Ze was niet ver van het oude treinstation van De Klinge. Het tweede gedeelte bracht ons dan in het tweede grote natuurgebied " Het Stropersbos". Dit is een vrij groot bos dat we helemaal doorkruisten. In Stekene was de tweede rustpost. We stapten dan terug een stukje door Nederland en nog een stuk door de Clingse bossen om zo de vertrekzaal te bereiken.
Na een paar honderd meter stappen waren we in het Provinciaal bos Hertberg. Het grootste gedeelte van de wandeling ging door dit bos. Het is een typisch bos van de Antwerpse Kempen met dennenbossen, lanen met eikenbomen en beuken. Af en toe was het er drassig en we stapten ook voorbij enkele vennen. De rustpost was ongeveer halverwege onder een kerktoren. De terugweg liet ons nog wat meer door de bossen kronkelen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
