Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
19-05-2019
2019-05-19 Sint-Lievens-Houtem
Club: WSV LAND VAN RHODE VZW (3196)
32e Lentetocht
Plaats: Sint-Lievens-Houtem
Afstand: 14,2 km
Weer: Eerst regen, daarna nevelig en soms wat zon (10°C - 13°C)
Deelnemers; 1681
Pajotten: 24
♥♥♥♥
Ik ben vanuit Oombergen vertrokken en heb het eerste gedeelte veel door de regen gestapt. We stapten door het bosrijke gebied van Cothem en door de kouters rond Hillegem. De terugweg ging eerst door de velden rondom Sint-Lievens-Houtem en daarna door het noordelijke gedeelte van de bossen van Cothem. Op het einde maakten we nog een ommetje langs een boomkwekerij in Oombergen.
Vandaag zijn we het eerste stukje van onze Sinksenwandeling van 9 juni gaan verkennen. Het is het parcours van de 14 Km stappers en gedeeltelijk ook dat van de 8 Km stappers. De rustpost is voorzien in de Parochiezaal in Essene.
We vertrokken vanavond aan het Administratief Centrum "Steenberg" in Erpe-Mere. Na wat startproblemen kwamen we via een unieke wegje over de Molenbeek en vervolgden onze wandeling richting Bambrugge en Vlekkem. Vandaar ging het naar Burst en terug langs Aaigem en Mere. Het was een natuurwandeling door de deelgemeenten van Erpe-Mere.
De wandeling vertrok vanaf het Oud dorp in Heldergem. De parking stond weer overvol en we waren in de voormiddag met z'n 35. In de voormiddag stapten we door een licht glooiend landschap richting Woubrechtegem en Sint-Antelinks. Het was wel een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde stukken. Uitrusten en middageten was in café De Gouden Koteraak in het Oud Dorp. Wie op het terras uit de wind zat kon van het lentezonnetje genieten. Na de middag maakten we een lus naar Aaigem en we mochten hier ook weer van de landschappen in lentetooi genieten.
We mochten nog eens in de nieuwe "Zaal de Kersepit" vertrekken. Ik heb de verkorte 18 Km gewandeld. De lus die op het einde nog moest gewandeld worden heb ik niet gedaan. Ik ben door het Kravaalbos naar Meldert gestapt en heb daar rond het dorp gewandeld. De terugweg ging weer door het Kravaalbos. Het was al redelijk laat en het dus heerlijk rustig. De rustpost was in café Bij Ingrid & Bart.
Vanavond een korte wandeling van Het Stationnetje in Baardegem naar Moorsel en terug. De heenweg was langs de noordelijke zijde van de Leirekensroute en voor de terugweg gingen we langs het wandelpad zuidelijk van de Leirekensroute.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een druppel regen. (8°C -10°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 7
Met z'n 21 zijn we vanuit Meerbeke vertrokken en in Gooik hebben er zich nog 7 aangesloten om mee naar Halle te stappen. Het was bewolkt maar gelukkig bleef het grotendeels droog en na een stukje klimmen in het Berchembos waren we allemaal al opgewarmd. De jarigen van april hebben het door omstandigheden laten afweten en nu was er dus eens geen druppelstop. Ter compensatie zijn we een kwartiertje langer in de rust in café De Vrede gebleven. Het laatste gedeelte ging geheel door de natuur en ik ben er zelf tevreden mee dat ik dat gedeelte aangepast heb. In Halle zijn we dan in de basiliek geweest en ik heb een kaarsje laten branden voor onze Roger met de bedoeling dat hij weer gezond wordt. Na de wandeling zijn we dan nog wat gaan napraten in een café op de markt van Halle.
Achteraan de foto's staat een fotoserie van Vivian en Marcel, waarvoor dank.
De Lewe tocht is bekend als één van de mooiste , maar ook één van de zwaarste tochten in de omgeving. Dit was dit jaar niet anders. Het was weer een pracht van een natuurwandeling. Met stevige beklimmingen (en afdalingen) maar ook met prachtige zichten op het nog deels ongerepte landschap. We mochten eerst al door het Domein van Huizingen stappen en alle afstanden mochten ook beginnen klimmen! We daalden daarna af en via de Melenbeek bereiken we het centrum van Dworp en de rustpost. Na de rust volgde er een lang stuk naar "de zeven bronnen". Een mooi stuk natuur met vijvers en bossen. Er waren daar wat “individuen” bezig geweest die het nodig vonden om de pijlen te verdraaien. Na wat zoeken ben ik toch op het juiste traject terecht gekomen. Alhoewel het al laat was de rustpost nog bemand en na een versterking kon ik aan het laatste gedeelte beginnen. Het mooiste stukje hier was een tweede kennismaking met het Domein van Huizingen. Het was al kwart voor zes als ik daar aankwam en om zes uur sloot het Domein! Dus het was "snel" genieten van de mooie bloemperken en aangelegde stukjes tuin. Gelukkig mocht ik nog buiten en kon ik in de vertrekzaal nog even bekomen van deze mooie maar zware wandeling.
We stapten eerst wat door de kouters rond Ede en Ediksveld en dan ging het door het Blauwbos en voorbij het bekende café Cabaré. We volgden een stuk de Molenbeek en buigden dan af naar Heldergem waar de rustpost was. Die rustpost hebben we niet gevonden en we waren al direct op de terugweg. Die terugweg ging door de veldwegen van Landelede en Boekent. Op de terugweg was er minder bos maar we stapten meestal door smalle of bredere veldwegen.
Het was al laat maar ik had zin om de 18 Km te stappen. We wandelden eerst de Scheldebrug over en dan door smalle wegjes naar de brug van de weg naar Hamme. De terugweg ging grotendeels langs het jaagpad. Hier was het erg druk met de fietsers en wandelaars. De rustpost was in de startzaal. Voor het tweede gedeelte volgden we de Dender. Eerst de Oude Dender en daarna de gekanaliseerde Dender. We kwamen zo aan de kartonfabriek van Oudegem. Dan draaiden we terug naar Dendermonde en in het schooltje van de Boonwijk was de tweede rustpost. De terugweg ging langs het Wastijnepark en langs de visvijvers.
Het vertrek was aan de kerk van Impe. Er werd eens op GPS gewandeld. We stapten eerst door de bossen richting Erondegem. De terugweg was helaas minder mooi. Er waren ook hier veel wegjes afgesloten of omgeploegd en de terugweg ging dus voornamelijk langs de straten. Op het einde van de wandeling stapten we nog voorbij de woning van Lucien Van Impe.
Op de terugweg van Altenahr nog even gaan wandelen in Genk. Het vertrek was niet ver van de C-Mijn waar het vertrek met de november- wandeling is. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 7 Km en één van 8 Km. De eerste lus ging door de bossen van Oud Waterschei en bracht ons tot de rand van de terril van de steenkoolmijn van Waterschei. De tweede lus volgde een stuk de bedding van de Stiemerbeek -de beek naar waar de wandeling genoemd is. Het was een mooi stukje wilde natuur waar we mochten doorstappen. We eindigden hier ook weer langs de terril.
In de namiddag ben ik naar Mazenzele gaan wandelen. Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Kersepit". Het plan was dat ik de lus naar het Kartelobos en die naar het Kravaalbos zou doen. Ik ben begonnen met die naar het Kartelobos. Het is een klein bos maar in dit seizoen kan het best concurreren met het Hallerbos. Er staan grote velden met boshyacinten en ze stonden mooi in bloem. Op het einde van de lus heb ik dan nog een stuk van een regenbui over me gekregen. Als ik aan de tweede lus wilde beginnen waren helaas al de splitsingsborden weg gedaan. Dus is het bij een miniwandeling gebleven. De lus door het Kravaalbos was ook grotendeels gelijk met de wandeling van gisterenavond.
Het vertrek was aan de kerk van Meldert. Het was nu mooi, droog en dus goed weer voor een avondwandeling. Met vertrek in Meldert stappen we meestal door het Kravaalbos en dat was vandaag ook weer zo. Het was er erg droog en zoals bij de vorige wandelingen stonden hier ook de boshyacinten in bloei.
Met de bus en nog 32 Pajotten naar 'S Gravenvoeren gereden. Het was weer stralend weer en ik voelde me in form om eens de 30 Km te stappen. In het begin volgden we het parcours dat ik vorig jaar met de GR gestapt had. We gingen ook naar Noorbeek waar de eerste rustpost was. We waren dan al in Nederland en stapten na de rust nog wat verder naar Beutenaken en Slenaken. In de dorpjes was het erg druk maar ertussen mochten we langs het mooie Gulpdal wandelen. Daarna kwamen we terug in België en naderden we onze tweede rustpost. Die rustpost was in een afgelegen boerderij. Er was maar één toegangsweg en het was een druk heen en weer geloop op die toegang. De grote afstand moest daar nog een lus stappen. Die lus ging door enkele mooie natuurgebieden. We begonnen met het Veursbos-Roodbos-Vossenaerde en daarna De Veursvallei. Holle wegen en brede paden losten mekaar af. Het was ook een heuvelachtig parcours met een paar stevige kuitenbijters. De terugweg ging langs Sint-Martens-Voeren en door een open landschap. In 'S Gravenvoeren bleef nog genoeg tijd over om wat na te praten bij een koel biertje.
Wandelen bij de Padstappers is altijd een wandeling door de natuur met enkele flinke kuitenbijters en meestal ook het nodige slijk. Dat laatste was nu niet het geval want de wegeltjes lagen er eerder bij zoals in augustus. Ik wilde natuurlijk de Muur beklimmen, maar bij de 18 Km was die niet voorzien dus maar de 22 Km gewandeld. We stapten eerst naar Overboelare. Daar stapten we de Dender over en door het Boelarebos met ook hier weer boshyacinten. Nog wat verder was de eerste rustpost. Na de rust stapten we verder langs bosjes en velden richting Viane. Rond Viane kregen we wat straatstenen voorgeschoteld en daar was ook de tweede rustpost in de Parochiezaal. Ik was daar bij de laatsten maar er was nog voldoende drank en eten om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen. Het laatste stuk bracht ons terug naar Geraardsbergen. We passeerden de kerk en zagen het marktplein maar de 22 KM-stappers moesten eerst nog de Muur op en mochten daarna terug afdalen naar het centrum van Geraardsbergen. In de toeristische dienst kregen we dan een halve mattentaart en een drankje. Wat verder in de priorij van Hunnegem mochten we door het museum stappen. Ik had helaas niet veel tijd om daar de details te bekijken. Op het einde konden we nog door het voor mij onbekende domein De Maretak wandelen. Een stukje wild bos en achteraan een parkje. Juist voor de aankomst kregen we nog chocomelk.
Na even door de wijken van Leupegem te hebben gestapt zagen we al direct de Koppenberg voor ons liggen. We stapten door het Onderbos en de berg zelf was voor later. In het Koppenbergbos mochten we ook al eens de pracht van de boshyacinten aanschouwen. Ergens moet ik een pijl gemist hebben want ik ben via een alternatief parcours in de kantine van FC Maarkedal in Nukerke geraakt. Na de rust gingen we door het Spijkerbos en hier stonden ook nog vele boshyacinten. Daarna stapten we voorbij De Nedermolen in Melden. Via fietspaden bereikten we de rustpost in de Parochiezaal in Melden. Het laatst gedeelte was het zwaarste met natuurlijk de beklimming van de Koppenberg. Het was weer een paar jaar geleden dat ik hem beklommen had maar het viel nog best mee. Na de beklimming bleven we even op "het plateau" en stapten nog eens door het Koppenbergbos. Dan volgde de afdaling met zichten op Oudenaarde en omgeving. Het laatste stuk ging langs de Markebeek.
Vandaag de GR -Bedevaart van Meerbeke naar Halle gaan verkennen.
De bedoeling is om een bedevaart en een GR te combineren. De GR zijn smalle paadjes, natuur en wat zwaarder parcours, bedevaart is wandelen langs rustige straten en bezoek aan de Sint-Martinusbasiliek in Halle. In Meerbeke is het vooral de bedevaart die primeert (rustige straten) . In Roosdaal en Gooik is het de natuur die de bovenhand neemt. Wandelen door het Berchem-bos was zalig met dit weer (wel even klimmen). Ik ben in De Cam in Gooik gaan eten maar daar is het de maandag gesloten. We zullen naar het Café "De vrede" gaan om onze boterhammen op te eten en onze dorst te lessen. Van Gooik tot Leerbeek is het nog mooi wandelen maar van Leerbeek naar Beert was het teveel "Bedevaart". Als er dan een aardeweg was, was hij afgesloten. Hier ga ik het parcours veranderen en van Leerbeek tot Beert wat meer natuurlijker parcours zoeken. Van Beert naar Halle was het weer wandelen langs een paadje naast een beek.
We vertrokken aan de kantine van het stedelijk Sportstadium. De wandeling ging eerst door het verstedelijkte gebied rond het hospitaal maar ook door het nog overgebleven stukje natuur. Daarna stapten we langs het station en het domein Breivelde naar de rustpost in Grotenberge. De lus was een stuk om snel te vergeten. We stapten door de straten naar Leeuwergem en keerden langs de straten terug naar de rustpost. Het laatste stuk liep voor een groot gedeelte gelijk met de lus maar gelukkig mochten we nog een stuk door het Domein Breivelde stappen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
