Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
04-05-2019
2019-05-04 Haaltert
Club: DE ANKERSTAPPERS (3537)
Edelingentocht
Plaats: Haaltert (Ede)
Afstand: 14,8 Km
Weer: Licht bewolkt met buien (9°C - 11°C)
Deelnemers: 540
Pajotten: 14
♥♥♥♥
We stapten eerst wat door de kouters rond Ede en Ediksveld en dan ging het door het Blauwbos en voorbij het bekende café Cabaré. We volgden een stuk de Molenbeek en buigden dan af naar Heldergem waar de rustpost was. Die rustpost hebben we niet gevonden en we waren al direct op de terugweg. Die terugweg ging door de veldwegen van Landelede en Boekent. Op de terugweg was er minder bos maar we stapten meestal door smalle of bredere veldwegen.
Het was al laat maar ik had zin om de 18 Km te stappen. We wandelden eerst de Scheldebrug over en dan door smalle wegjes naar de brug van de weg naar Hamme. De terugweg ging grotendeels langs het jaagpad. Hier was het erg druk met de fietsers en wandelaars. De rustpost was in de startzaal. Voor het tweede gedeelte volgden we de Dender. Eerst de Oude Dender en daarna de gekanaliseerde Dender. We kwamen zo aan de kartonfabriek van Oudegem. Dan draaiden we terug naar Dendermonde en in het schooltje van de Boonwijk was de tweede rustpost. De terugweg ging langs het Wastijnepark en langs de visvijvers.
Het vertrek was aan de kerk van Impe. Er werd eens op GPS gewandeld. We stapten eerst door de bossen richting Erondegem. De terugweg was helaas minder mooi. Er waren ook hier veel wegjes afgesloten of omgeploegd en de terugweg ging dus voornamelijk langs de straten. Op het einde van de wandeling stapten we nog voorbij de woning van Lucien Van Impe.
Op de terugweg van Altenahr nog even gaan wandelen in Genk. Het vertrek was niet ver van de C-Mijn waar het vertrek met de november- wandeling is. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 7 Km en één van 8 Km. De eerste lus ging door de bossen van Oud Waterschei en bracht ons tot de rand van de terril van de steenkoolmijn van Waterschei. De tweede lus volgde een stuk de bedding van de Stiemerbeek -de beek naar waar de wandeling genoemd is. Het was een mooi stukje wilde natuur waar we mochten doorstappen. We eindigden hier ook weer langs de terril.
In de namiddag ben ik naar Mazenzele gaan wandelen. Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Kersepit". Het plan was dat ik de lus naar het Kartelobos en die naar het Kravaalbos zou doen. Ik ben begonnen met die naar het Kartelobos. Het is een klein bos maar in dit seizoen kan het best concurreren met het Hallerbos. Er staan grote velden met boshyacinten en ze stonden mooi in bloem. Op het einde van de lus heb ik dan nog een stuk van een regenbui over me gekregen. Als ik aan de tweede lus wilde beginnen waren helaas al de splitsingsborden weg gedaan. Dus is het bij een miniwandeling gebleven. De lus door het Kravaalbos was ook grotendeels gelijk met de wandeling van gisterenavond.
Het vertrek was aan de kerk van Meldert. Het was nu mooi, droog en dus goed weer voor een avondwandeling. Met vertrek in Meldert stappen we meestal door het Kravaalbos en dat was vandaag ook weer zo. Het was er erg droog en zoals bij de vorige wandelingen stonden hier ook de boshyacinten in bloei.
Met de bus en nog 32 Pajotten naar 'S Gravenvoeren gereden. Het was weer stralend weer en ik voelde me in form om eens de 30 Km te stappen. In het begin volgden we het parcours dat ik vorig jaar met de GR gestapt had. We gingen ook naar Noorbeek waar de eerste rustpost was. We waren dan al in Nederland en stapten na de rust nog wat verder naar Beutenaken en Slenaken. In de dorpjes was het erg druk maar ertussen mochten we langs het mooie Gulpdal wandelen. Daarna kwamen we terug in België en naderden we onze tweede rustpost. Die rustpost was in een afgelegen boerderij. Er was maar één toegangsweg en het was een druk heen en weer geloop op die toegang. De grote afstand moest daar nog een lus stappen. Die lus ging door enkele mooie natuurgebieden. We begonnen met het Veursbos-Roodbos-Vossenaerde en daarna De Veursvallei. Holle wegen en brede paden losten mekaar af. Het was ook een heuvelachtig parcours met een paar stevige kuitenbijters. De terugweg ging langs Sint-Martens-Voeren en door een open landschap. In 'S Gravenvoeren bleef nog genoeg tijd over om wat na te praten bij een koel biertje.
Wandelen bij de Padstappers is altijd een wandeling door de natuur met enkele flinke kuitenbijters en meestal ook het nodige slijk. Dat laatste was nu niet het geval want de wegeltjes lagen er eerder bij zoals in augustus. Ik wilde natuurlijk de Muur beklimmen, maar bij de 18 Km was die niet voorzien dus maar de 22 Km gewandeld. We stapten eerst naar Overboelare. Daar stapten we de Dender over en door het Boelarebos met ook hier weer boshyacinten. Nog wat verder was de eerste rustpost. Na de rust stapten we verder langs bosjes en velden richting Viane. Rond Viane kregen we wat straatstenen voorgeschoteld en daar was ook de tweede rustpost in de Parochiezaal. Ik was daar bij de laatsten maar er was nog voldoende drank en eten om de dorstigen te laven en de hongerigen te spijzen. Het laatste stuk bracht ons terug naar Geraardsbergen. We passeerden de kerk en zagen het marktplein maar de 22 KM-stappers moesten eerst nog de Muur op en mochten daarna terug afdalen naar het centrum van Geraardsbergen. In de toeristische dienst kregen we dan een halve mattentaart en een drankje. Wat verder in de priorij van Hunnegem mochten we door het museum stappen. Ik had helaas niet veel tijd om daar de details te bekijken. Op het einde konden we nog door het voor mij onbekende domein De Maretak wandelen. Een stukje wild bos en achteraan een parkje. Juist voor de aankomst kregen we nog chocomelk.
Na even door de wijken van Leupegem te hebben gestapt zagen we al direct de Koppenberg voor ons liggen. We stapten door het Onderbos en de berg zelf was voor later. In het Koppenbergbos mochten we ook al eens de pracht van de boshyacinten aanschouwen. Ergens moet ik een pijl gemist hebben want ik ben via een alternatief parcours in de kantine van FC Maarkedal in Nukerke geraakt. Na de rust gingen we door het Spijkerbos en hier stonden ook nog vele boshyacinten. Daarna stapten we voorbij De Nedermolen in Melden. Via fietspaden bereikten we de rustpost in de Parochiezaal in Melden. Het laatst gedeelte was het zwaarste met natuurlijk de beklimming van de Koppenberg. Het was weer een paar jaar geleden dat ik hem beklommen had maar het viel nog best mee. Na de beklimming bleven we even op "het plateau" en stapten nog eens door het Koppenbergbos. Dan volgde de afdaling met zichten op Oudenaarde en omgeving. Het laatste stuk ging langs de Markebeek.
Vandaag de GR -Bedevaart van Meerbeke naar Halle gaan verkennen.
De bedoeling is om een bedevaart en een GR te combineren. De GR zijn smalle paadjes, natuur en wat zwaarder parcours, bedevaart is wandelen langs rustige straten en bezoek aan de Sint-Martinusbasiliek in Halle. In Meerbeke is het vooral de bedevaart die primeert (rustige straten) . In Roosdaal en Gooik is het de natuur die de bovenhand neemt. Wandelen door het Berchem-bos was zalig met dit weer (wel even klimmen). Ik ben in De Cam in Gooik gaan eten maar daar is het de maandag gesloten. We zullen naar het Café "De vrede" gaan om onze boterhammen op te eten en onze dorst te lessen. Van Gooik tot Leerbeek is het nog mooi wandelen maar van Leerbeek naar Beert was het teveel "Bedevaart". Als er dan een aardeweg was, was hij afgesloten. Hier ga ik het parcours veranderen en van Leerbeek tot Beert wat meer natuurlijker parcours zoeken. Van Beert naar Halle was het weer wandelen langs een paadje naast een beek.
We vertrokken aan de kantine van het stedelijk Sportstadium. De wandeling ging eerst door het verstedelijkte gebied rond het hospitaal maar ook door het nog overgebleven stukje natuur. Daarna stapten we langs het station en het domein Breivelde naar de rustpost in Grotenberge. De lus was een stuk om snel te vergeten. We stapten door de straten naar Leeuwergem en keerden langs de straten terug naar de rustpost. Het laatste stuk liep voor een groot gedeelte gelijk met de lus maar gelukkig mochten we nog een stuk door het Domein Breivelde stappen.
Vanavond toch wat meer belangstelling. Wewandelden vandaag door de kouters richting Schoonaarde en onvoorzien ook die van Oudegem. Hierdoor was ook de afstand wat groter dan voorzien. Op de terugweg volgden we een gedeelte van de oude spoorlijn Aalst-Oudegem.
Deze namiddag ben ik dan bij onze buren van Asse gaan wandelen. De wandeling voerde ons rondom Asse. We begonnen langs de kouters rond Waarbeek en Krokegem. Aan de kerk van Krokegem was de eerste rustpost. Het tweede gedeelte bracht ons op bekent terrein. We stapten langs Asse-ter-Heide en langs de eerste heuvels van het Pajottenland naar Asbeek waar de tweede rustpost was. Het laatste gedeelte ging langs de wijk Koudertaveerne en door de altijd mooie Kruisborre. Hier waren natuurlijk ook enige beklimmingen te doen! Op het einde stapten we nog door het Boekfospark en het Waarborrepark.
Ik had vandaag zin om wat heuvels te gaan beklimmen en daar heeft men in Brakel wel voor gezorgd. Ik ben wel van aan de Sporthal vertrokken. Het was daar wat rustiger dan in de vertrekzaal in Brakel. Het eerste stuk ging langs Opbrakel en langs de Toepkapel. Een groot gedeelte van de wandeling van de Nationale Wandeldag van enkele jaren geleden. Nu regende het niet maar de nevel belette om helemaal van de zichten op de Vlaamse Ardennen te genieten. De terugweg ging langs Elst en hier waren dan de echte kuitenbijters! Ik heb er wel van genoten maar met helder weer zou het nog mooier geweest zijn.
Deze namiddag ben ik in Denderbelle gaan wandelen. Het dorp was hier ook opgebroken en het was even zoeken om er te geraken. De deelnemers kregen allemaal een peperkoek. De wandeling ging door de beemden rondom Denderbelle en dan langs de Dender en het Bellebroek naar de rustpost in de Boonwijk in Dendermonde. De terugweg ging langs de sportvelden en het mooie pad langs de Steenbeek. Dat pad bracht ons terug in Denderbelle. We stapten nog langs het gemeentehuis en de kerk. In de vertrekzaal wachtte me nog een verrassing want is was de gelukkige winnaar van een fles Vikaris.
Het was weer regenachtig en het had overdag geregend, dus er kwamen weer niet veel wandelaars opdagen. Wegens de werken in Baardegem was de startplaats naar Moorsel verplaatst. We wandelden eerst door de veldwegen door het Kattenbroek en de wijken Houten Kruis, Spruithoek en Eksterke. Het waren ditmaal grotendeels onverharde paden. Via het Waterkasteel bereikten we terug Moorsel-Dorp en vandaar was het niet ver meer naar de Faluintjes Sporthal.
De tweede maandagtocht van het jaar vertrok aan de kerk van Mere. Het was weer een grote groep die er om 9 uur stond te wachten. Rudy gaf een korte uitleg en om 9 uur stipt konden we vertrekken. Eenmaal uit de dorpskern zaten we volop in de natuur en stapten we door vele bos- en veldwegjes naar Aaigem, voorbij de visvijvers en langs de wijken Eetsvelde en Landries. De rustpost was niet ver van de vertrekplaats in Mere. Er waren enkele wandelaars die stopten en er kwamen er nieuwe bij. Het tweede gedeelte werd geleid door Frans. We stapten nu naar de andere zijde van de autostrade naar Erpe. Hier waren wel meer verharde wegen. Spijtig van het trieste weer waardoor er weinig landschap te fotograferen viel.
Ik ben weer in de namiddag gaan wandelen en zelfs dan was het in de vertrekzaal nog behoorlijk druk. Wat moet dat 's morgens geweest zijn! De wandeling ging naar Beigem maar eerst wandelden we door de immense kouter met zicht op Grimbergen. Het was weer wat nevelig maar af en toe haalde de zon toch de bovenhand. In Beigem heb ik dan een lus van 6 (7,4?)Km gewandeld. Die ging door het Lintbos (nog bekent van de GR vorig jaar). Het was er door een jumping wel erg druk. Het was een lus helemaal door de natuur. De terugweg was wel grotendeels straten maar de parcoursbouwer had toch zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk veldwegen in te bouwen.
Ik geraakte vandaag moeilijk uit de vertrekzaal en heb het parcours van de 14 Km gewandeld. De wandeling ging naar Aaigem en dan weet je dat het een natuurwandeling is. Eenmaal we de drukke steenweg over waren zaten we dan ook al in de velden. Eerst was het een beetje kronkelen rond Burst maar daarna ging het recht naar Aaigem. Daar draaiden we ook eerst nog even rond het dorp en dan kwamen we in de rustpost. Het was al laat en die was bijna leeg. De terugweg ging langs het landelijke Ressegem. We stapten door veldwegen en kleine wegeltjes door het dorpje en zetten daarna koers naar Burst. Het was een mooie natuurwandeling door een rustige streek.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
