Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
07-04-2019
2019-04-07 Meise
Club: WANDELCLUB CRACKS WOLVERTEM (4130)
36e Crackstochten
Plaats: Meise
Afstand: 18,3 Km
Weer: Zwoel lenteweer (19°C)
Deelnemers: 2687
Pajotten: 34
♥♥♥♥
Ik ben weer in de namiddag gaan wandelen en zelfs dan was het in de vertrekzaal nog behoorlijk druk. Wat moet dat 's morgens geweest zijn! De wandeling ging naar Beigem maar eerst wandelden we door de immense kouter met zicht op Grimbergen. Het was weer wat nevelig maar af en toe haalde de zon toch de bovenhand. In Beigem heb ik dan een lus van 6 (7,4?)Km gewandeld. Die ging door het Lintbos (nog bekent van de GR vorig jaar). Het was er door een jumping wel erg druk. Het was een lus helemaal door de natuur. De terugweg was wel grotendeels straten maar de parcoursbouwer had toch zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk veldwegen in te bouwen.
Ik geraakte vandaag moeilijk uit de vertrekzaal en heb het parcours van de 14 Km gewandeld. De wandeling ging naar Aaigem en dan weet je dat het een natuurwandeling is. Eenmaal we de drukke steenweg over waren zaten we dan ook al in de velden. Eerst was het een beetje kronkelen rond Burst maar daarna ging het recht naar Aaigem. Daar draaiden we ook eerst nog even rond het dorp en dan kwamen we in de rustpost. Het was al laat en die was bijna leeg. De terugweg ging langs het landelijke Ressegem. We stapten door veldwegen en kleine wegeltjes door het dorpje en zetten daarna koers naar Burst. Het was een mooie natuurwandeling door een rustige streek.
Ik ben deze namiddag in Ruiselede eens gaan wandelen. De wandeling noemt "Rondom Ruiselede" en dat hebben we dan ook gedaan. We hebben kennis gemaakt met de straten, industriegebied en de wijken van de gemeente. Wie zoals ik de grotere afstanden wandelde (15 Km) mocht op het einde ook nog de rand van Ruiselede ontdekken. We stapten dan langs de boerderijen en door de bijhorende veldwegen. Halverwege kregen we een gratis bedeling van een drankje en een mini-taartje.
Ik ben nog eens in Limburg gaan wandelen. Er konden drie lussen gewandeld worden en ik heb de twee langste genomen. De eerst was die van 10 Km (9,5) en ging geheel door een bos van dennenbomen, berken en eikenstruiken. Het was wandelen door lanen en wegeltjes. Je wandelt in het bos maar voor 10 Km was het wat eentonig. De tweede lus was 9 Km (8,5) lang en ging door een heel ander soort natuur. Hier ook weer veel bos maar zeker in het eerste gedeelte was het een "wild" bos met weinig dennenbomen. We stapten ook voorbij vennen en we volgden een tijdje de loop van een kronkelend beekje met bruin water. Waarschijnlijk zit er daar ijzer in de grond. Het laatste gedeelte was terug wat meer aangeplant bos met dennen. Wat wel opviel was dat er geen lentebloemen stonden. Er was wel veel groen maar bosbloemen waren niet te bespeuren. Gelukkig had men in de vertrekpost voor een bloemetje gezorgd.
We vertrokken nog eens van aan de oude vertrekplaats "Ons Huis" in Baardegem. Het waren luswandelingen en we konden dit jaar kiezen uit 5, 6 of 7 Km. Het was mooi wandelweer en ik heb ze maar alle drie gewandeld. Ik ben begonnen met de 5 Km en die ging door de velden richting Lebbeke. Het grootste gedeelte was onverhard. De tweede lus bracht ons dan in Meldert. Hier ook weer veel veldwegen en er waren wel enige voor mij onbekende wegeltjes bij. De derde lus ging dan naar Nijverseel. Hier waren er wel wat meer straten maar ook enkele minder bekende wegeltjes. De terugweg was wel traditioneel langs het nieuwe fietspad en langs de graansilo.
Het was een mooie natuurwandeling met in de vertrekzaal veel bekende wandelaars.
Onze eerste dinsdagavondwandeling begon door voorspelde regen in mineur. Er hingen dreigende wolken maar het is droog gebleven. De start was aan de Zeebergbrug en vandaar stapten we richting centrum en het station. Daar konden we de aan gang zijnde werken aanschouwen. Het is er één grote werf. Langs de Dender gingen we dan naar het voetbalstadion en we keerden langs de wijk "Arend" terug. We stapten nog langs watermolen en het parkje achter de zwemkom. Het was al donker als we terug aan het vertrekpunt aankwamen.
Weer: Afwisselend af en toe een maartse bui (7°C -9°c)
Deelnemers: 20
pajotten: 4
Alles verliep volgens planning. Bij het vertrek kregen we wel al onze eerste maartse bui. Na een paar minuten konden we aan de wandeling onder een stralend zonnetje beginnen. We zaten heel snel in het typische heidelandschap en op een rustig plaats werden de jarigen van de maand gevierd. We misten hier wel Aline voor de traditionele verjaardag zang. In de late middag kwamen we aan in onze rustpost in de “Sports Bar” in Houthalen oost. Voor de groepsfoto zaten we weer in een maartse bui maar in de namiddag bleef het wel droog. We stapten voorbij het bezoekerscentrum van Kelchterhoeve maar helaas was het er gesloten. We weken wat af van de dagstapper en kwamen zo voorbij een wat verloren gelegen stukje heide en ven. Op het einde stapten we dan door de "Teut". Een heuvel met er rond enkele vennen. Op de bus hebben we niet lang meer moeten wachten en na een rustpost in Hasselt konden we met de rechtstreekse trein huiswaarts rijden.
Traditioneel parcours maar ik ben dit jaar van Peizegem vertrokken. In Buggenhout en Opdorp is het toch wat te druk en zeker met dit zonnige weer. Zowel in de startzaal als in Opdorp was het voor mij wat te druk. Van Peizegem stapten we eerst een stuk langs de straten maar daarna kregen we Buggenhout-bos in zicht en dan was het wel mooi wandelen. Het laatste gedeelte naar de vertrekpost in Buggenhout was dan wel weer straten. Na Buggenhout ging het dan heel traditioneel naar Opdorp (wel door een nieuwe wijk). In de zon was het in Opdorp wel genieten van de mooie zichten op de narcissenvelden en de beelden van plaatselijke (de meeste) kunstenaars. De terugweg ging weer gedeeltelijk door het Buggenhout-bos maar ook veel door de straten.
Weer: Eerst zonnig daarna zwaar bewolkt (9°C - 7°C)
Uiteindelijk de verkenning gaan doen. In de voormiddag was het mooi, zonnig weer en tot aan de rust in Oost-Houthalen heb ik daar kunnen van genieten. Na de middag was het zwaar bewolkt maar nog mooi wandelweer. In het tweede gedeelte waren er wel veel omgewaaide bomen en men was nog bezig om alles op te ruimen. Hier en daar moest het parcours toch wat aangepast worden. Het is een wandeling door dennenbossen en heidegebieden. We komen maar af en toe uit de natuur om een café te vinden en over de autoweg te geraken. Het sportcafé in Houthalen is nog niet zeker of het kan geopend worden.
De 18 Km bestond uit een wandeling naar Heusden, daar een lus en dan terug naar de start. Door het regenweer van de laatste dagen was echter een deel van het vooropgezette parcours niet toegankelijk. Voor van Gentbrugge in Heusden te geraken moet men zoal langs de brug over de Schelde passeren en is er altijd wel een stuk dat we twee keer moeten bewandelen. Nu was het echter een veel te lang stuk en waarom we dan nog twee keer onder de brug moesten stappen begrijp ik helemaal niet (heb ik niet gedaan). We stapten eerst door de bosjes achter de vertrekzaal en "door" het vredesmonument. Door de meersen bereikten we dan de Schelde welke we volgden tot aan de brug en daarna stapten we naar de rustpost in Heusden. De lus voerde ons rondom het dorp met vele steegjes en af en toe wat natuur. De terugweg bracht ons terug in de meersen rondom Gentbrugge en via de Volkstuinen bereikten we de startzaal.
De wandelingging door de velden rondom Kruishoutem. We stapten door een voor mij nog weinig bewandeld gebied naar Lede en Wannegem. De uit West-Vlaanderen geexporteerde windmolen was al van ver te zien en uiteindelijk mochten we er ook voorbijstappen. We zitten aan de rand van de Vlaamse Ardennen en het was een licht golvend landschapdat we bewandelden. Helaas ook veel verhard.
We zijn vandaag de lus van 7 Km naar Strijtem en Borchtlombeek gaan verkennen. Het is een parcours langs smalle wegeltjes, stukjes veld en langs bossen. Het tweede gedeelte was de lus van 7 Km voor rolstoelwagens. Dit parcours is bijna uitsluitend verhard en we stappen voorbij de bunker van de tweede wereldoorlog en door rustige straten met zicht op Pamel en de velden rond het dorp.
De meeste van de hierbijgevoegde foto's zijn van Viviane, waarvoor dank.
Onze eerste maandagtocht van dit jaar is weer al voorbij. Traditioneel is de eerste wandeling voor Jean en Aline. We stapten door de velden, bossen en straatjes van Wieze, Denderbelle en Herdersem. Het was door de omgewaaide bomen wel een parcours met hindernissen. Gelukkig was de wind niet meer zo hevig als de dag ervoor. De rustpost was in café Voermansrust. Na de rust wandelden we nog rond Herdersem.
Bij de foto's staan er ook van Martine waarvoor dank.
Het heeft even geduurd voor alles op de site stond maar ik voelde me gisterenavond nogal grieperig.
Club: WANDELCLUB DE MARKTROTTERS HERNE VZW ((4114)
Kriek- en Mattentochten
Plaats: Herne
Afstand: 11,2 Km
Weer: Storm en af en toe regen (6°C)
Deelnemers: 1107
Pajotten: 26
♥♥♥♥
In de namiddag was het meestal droog maar er raasde wel een stormachtige wind over het land. Het was ook behoorlijk koud. We wandelden door de velden naar Edingen waar de rustpost was. Door het park mocht men niet meer wandelen. Ik heb maar de terugweg genomen en die ging door de velden parallel met de Edingsesteenweg. In tegenstelling met vorige jaren waren er nu meer veldwegen.
Vandaag in de namiddag gaan wandelen. De zon scheen af en toe en het was mooi wandelweer. We stapten eerst langs de Oude Durme en door het stadcentrum. Langs de Markt bereikten we dan de aanlegsteiger in de haven. We volgden een stuk de Durme en keerden dan terug naar het centrum van Lokeren. We gingen niet terug naar de vertrekzaal maar wel door Het Verloren bos en het Bospark naar de rustpost. Na de rust stapten we nog en stuk door het Bospark, voorbij de nestplaats van ooievaars en dan ging het naar Het Molsbroek. Traditioneel maar altijd een mooi stuk natuur. Er was nog een rustpost in het Bezoekerscentrum aan de rand van het Molsbroek. Van boven op de chalet had men een mooi zicht op het natuurreservaat. Op het einde van de wandeling werd het zwaar bewolkt en heel wat kouder. Het was wel een mooie natuurwandeling met veel parken en natuurgebieden.
Vandaag het eerste stuk van onze Lentewandeling van 30 maart gaan verkennen met de pijlers.
We hebben de volledige lus van de 14 gewandeld. Vanuit Ledeberg daalden we door de velden af naar Strijtem en keerden dan langs de achterzijde van de Tuinbouwschool terug naar Pamel en de rustpost. Het tweede gedeelte ging langs de Oude Dender , de Pamelse Meersen en de Palitsebeekvallei. Via vele smalle boswegeltjes kwamen we dan terug in Ledeberg. Die "berg" moest dan wel eerst nog beklommen worden.
Ik heb de lus naar Kwatrecht en die naar Westrem gewandeld. Bij het vertrek zijn er een paar druppels regen gevallen maar voor de rest is het droog gebleven. Soms kwam de zon zelfs eens piepen. De lus naar Kwatrecht bracht ons bij de drukke spoorlijn naar Gent en kort bij de E40. Het was in de veldwegen op sommige plaatsen wel erg glibberig maar we konden ook genieten van de weidse zichten op de akkers en het kerkje van Kwatrecht. De tweede lus ging naar Westrem. Ook even langs de spoorlijn en dan draaiden we rond de kerk van Westrem. Achter de kerk konden we door een wild stukje natuur stappen. Het was een afwisselende wandeling met een goede balans in verhard en onverhard. In de vertrekzaal had ik dan nog even tijd om van een streekbiertje te genieten.
In de voormiddag regen dus minder wandelaars! Ik ben in de namiddag gaan wandelen en het was prachtig wandelweer. Het was ook nog een mooi afwisselend parcours met vooral het stuk door Neigembos wat de wandeling speciaal maakte. Ik ben wel al vaker door het bos gewandeld maar de combinatie met de terugkeer langs de Woestijnkapel maakt het speciaal. Ik heb wel eerst naar Denderwindeke gewandeld. We passeerden eerst Lieferinge en dat is toch even teruggaan naar de vorige eeuw. Zo'n piepklein gemeentehuis is nu - een eeuw later- niet meer voor te stellen. De wandeling naar de rustpost in Denderwindeke ging verder voornamelijk door de velden. Er was regelmatig een zicht op het Neigembos. Terug in de vertrekplaats heb ik dan nog genoten van een gratis hotdog. Eigenlijk een wandeling zoals er meer zouden mogen zijn.
Natuurwandeling door de Westelijke deelgemeenten van Geraardsbergen. Krakelingen waren er niet meer maar we kregen wel een wafel. Van boven op de velden hadden we een mooi zicht op Geraardsbergen. We stapten eerst door de landerijen naar de rustpost in Goeferdinge. Van daar ging het door een licht golvend landschap rond Zarlardinge en terug naar de rustpost. Voor de terugweg volgden we een heel eind de kronkelende Molenbeek.
GR Wezemaal - Testelt met als leidraad de Gewest GR Hageland
Plaats: Wezemaal
Afstand: 24,5 Km
Weer: Zonnig (10°C - 17°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 4
Onder een warme lentezon vertrokken we aan het station van Wezemaal. We hielden al vlug onze druppelstop om de jarigen te vieren. Daarna stapten we door het dorpscentrum van Wezemaal en kon het zwaardere werk beginnen. Eerst was ze de beklimming naar de beschermer van Wezemaal en daarna volgden de beklimmingen van de Wijngaardberg, De Eikelberg, 's Hertogenheide en de Kouterberg met de Orleanstoren. Met het mooie weer was het wel aangenaam stappen. De rustpost was in Aarschot in café "De Oude Tijd". Na het eten (en drinken) stapten we eerst door Aarschot en daarna door de dennenbossen van Gijmel. Beklimmingen waren er hier niet meer. We kwamen daarna in de Demervallei en stapten ook een stukje naast de rivier. We waren goed op tijd in Testelt en dat gaf sommigen nog de kans om met een trein vroeger dan voorzien te vertrekken. Anderen babbelden nog wat na in het café aan het station.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
