Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
07-07-2019
2019-07-07 Sint-Maria-Lierde
Club: CSC-LIERDE VZW CLUB VOOR SPORT EN CULTUUR (3294)
31e Zomertocht
Plaats: Sint-Maria-Lierde
Afstand: 11,6 Km
Weer: Bewolkt (20°C)
Deelnemers: 1588
Pajotten: 24
♥♥♥
In de namiddag ben ik in Lierde gaan wandelen. Zoals jaarlijks mochten we nu ook weer proeven van een glaasje frisse karnemelk. We stapten daarna voorbij de als beschermd monument herkende Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes. Daarna stapten we door een mooi landschap maar door de straten naar de rustplaats in de plaatselijke hondenclub. We waren dan niet ver van het hoogste punt van de omgeving van waaruit we een mooi zicht op de Vlaamse Ardennen hadden. Daarna kregen we een mooi stukje natuur. We stapten door het Uilenbroek maar helaas duurde dat maar even. De terugweg ging langs de straten.
In de voormiddag ben ik nog eens in Wolvertem gaan wandelen. Het begin van de wandeling was traditioneel over de brug van de A12. Tot aan de rustpost in Eversem was het ook nog het gekende parcours. Daarna gingen we naar Beigem en dan waren het voornamelijk landelijke wegen met mooie zichten op de rand van Brussel en de abdij van Grimbergen. Voor het laatste stukje heb nog een alternatief parcours gevolgd.
Aanvankelijk wilde ik in Wodeck gaan wandelen maar de Tour de France besliste er anders over. De "Dreven" tocht schrikte me wel wat af. Misschien nog een overblijfsel van vorige wandelingen hier. Het vertrek was in ieder geval mooi want we zaten al direct in een paar mooie natuurgebieden. Hier geen villawijken maar zalig wandelen door een mooie natuur. Na de rust in St Martens-Latem mochten we even langs de Leie wandelen. Spijtig dat het maar een kort stukje was. Daarna maakten we dan kennis met de "dreven". Zo langs onverharde wegen viel het nogal mee. Het laatste gedeelte deed me wat terugdenken aan mijn oudere ervaring met deze wandeling.
Wandeling van De Padstappers met vertrek uit Ninove. Het was een luswandeling, dus heel druk aan de vertrekzaal. Ik heb de drie lussen gewandeld zonder verlengingen. Ben begonnen met lus 2. Een lus met veel straat maar ook voorbij de Wildermolen. Lus 3 bracht ons bij het mooie natuurgebied " De Nuchten". Een goed onderhouden plankenpad bracht ons droog over de beekjes en langs de wilde stukjes natuur. De terugweg was wel lang en door de straten. Lus 1 tenslotte bracht me naar Voorde en de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Beukenboom. Hier veel veldwegen.
Wandeling door de Dendervallei rondom Wieze en Denderbelle. We wandelden een stukje langs het nieuwe pad "van station tot station". Dit is een wandelpad tussen Aalst en Dendermonde. We stapten voorbij de stuw in Denderbelle en langs het geboortebos (lus). Het was een korte maar natuurrijke wandeling.
Er waren al heel wat wandelaars met vakantie en ons groepje was beperkt tot 15. We vertrokken vroeg en om even na negen uur konden we aan onze eerste Ardennen-wandeling van het jaar beginnen. Eerst konden we het station en de kathedraal van Verviers bewonderen en aan de rand van de stad hielden we onze druppelstop aan een oude wasplaats met wat bronnen.
Dan kon het echte werk beginnen en via een smal paadje kwamen we op de GR 573 terecht. We kregen de eerste beklimming al snel aangeboden en als beloning kregen we dan mooie zichten op de groene vallei van de Vesder. We stapten ook vaak door dichte bossen en op het einde van de voormiddag dan de eerste weide. Limbourg kwam dan in zicht. Het was de vroegere hoofdplaats van het hertogdom Limburg. Het kasteel en de oude marktplaats herinnerden ons daar nog aan. Even verder in Dolhain bereikten we dan onze rustplaats. Het was gezellig op het terrasje en een fris drankje deed deugd.
Na de rust moesten we terug uit het dal van de Vesder geraken en het was dus weer even klimmen. Het was hier wat minder bosrijk en we stapten veelal langs hagen en op het einde door uitgestrekte weiden. De twee kerktorens van Eupen waren al van ver te zien en volgens planning kwamen we omstreeks 16u30 aan in Eupen. Tijdens de verkenning waren er in de buurt van het station nog vele cafés maar er bleef nu alleen nog een restaurant en een ijssalon over. Dat was ook voldoende om even te bekomen van de geleverde inspanningen. Zoals gepland kwamen we om 19u45 aan in Aalst.
Martine heeft haar serie foto's ook doorgestuurd (waarvoor dank) en die vinden jullie samen met mijn reeks.
We brachten eerst een bezoek aan boom- en plantenkwekerijen van Serskamp en Bruinebeke. In Bruinebeke was de eerste rustpost. Na de rust ging het langs veldwegen naar de Schelde. We volgden dan de rechteroever tot aan de Bergenmeersen, dat is één van de overstromingsgebieden van het Sigmaplan. Over het plankjes pad ging het dan naar de tweede rustpost in het rusthuis in de Nederkouter in Wichelen. Het laatste gedeelte liet ons dan kennismaken met de Kalkense Meersen. Het was afwisselend over de dijk en door het bos wandelen. Op het einde van dijk wachtte ons de veerboot die het druk had om alle wandelaars veilig aan de overkant te krijgen. eenmaal aan de overkant restte er nog een stukje natuur langs een uitgedroogde gracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: La Roche-en-Ardenne
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (14°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Alweer de laatste dag van de vierdaagse met vertrek vanuit de parel van de Ardennen. Bij het vertrek was het vrij koel maar eenmaal we de vallei van de Ourthe verlaten hadden waren we al snel opgewarmd. We stapten voorbij de indrukwekkend steengroeve van Carrieres De Gres Reunies SA en langs smalle paden kwamen we op het hoogste punt van de wandeling - Col de Haussire. Daarna daalden we terug snel af naar de Ourthe in Mâboge. Hier was de rustpost. Alles was hier weer goed ingericht en er was genoeg zitplaats. Voor de terugweg was er maar weinig bos en daar begon de zon toch wel te branden. Het einde was een lange steile afdaling die ons in het centrum van La Roche bracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Sainte-Ode
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (19°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Er was nu eens in Sainte-Ode een echte parking maar ik vertrouwde het niet en heb even voor het dorp geparkeerd. We wandelden aanvankelijk door het bos en bij een zachte temperatuur van zo'n 20°C was dat aangenaam. We hadden weer beklimmingen maar zeker niet zo steil als gisteren. Tegen de rustpost aan kwamen we in open veld en daar kregen we het gezelschap van een koele Noordoosten wind. De rustpost was heel goed georganiseerd en het was er aangenaam toeven.
Het grootste stuk was voor de namiddag en we stapten dan door een open landschap met vele windmolens. Soms wat drukkend warm maar er stak altijd wel van ergens een fris windje op. De afstanden klopten volgens mij niet helemaal maar we kregen vandaag wel het langste parcours te verwerken. Op het einde mochten we ,og door een mooi stukje natuur in Sainte-Ode wandelen (vroeger vertrokken we langs daar).
In Sainte-Ode was er veel ambiance aan de aankomst.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Houffalize
Afstand: 29,9 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Vandaag vertrek vanuit mijn logementsplaats. Een Km stappen en ik was aan het vertrek. Het vertrek van de wandeling was wel spectaculair. Na het centrum van Houffalize gepasseerd te hebben begonnen we aan een stijging van 310- naar 460 meter op minder dan 1,5 Km. Dus meer dan 10% gemiddelde stijging. Enkele stappers trapten daar al op hun adem. Daarna was het voor een groot deel lichtjes bergop en bergaf. Rond de rustpost was er nog een stevige afdaling en beklimming.
Ik vond de wandeling veel zwaarder dan gisteren want het was nu bijna uitsluitend door de velden en langs weiden stappen, dus volle zon. Het was in de namiddag 31°C en vaak was er geen briesje te voelen. Ook de beklimming in de aanvang maakte het extra zwaar. Voordeel was wel dat we door een meer afwisselend landschap stapten.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Vielsalm
Afstand: 31,0 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
De eerste dag van de vierdaagse kondigde zich af als een subtropische onderneming. Het was echter een aangename wandeling door de bossen met regelmatig een deugddoend windje. Het vertrek is zoals steeds wat verwarrend met de splitsingen en scanning die niet altijd goed zichtbaar zijn. Het eerste deel ging bijna uitsluitend door de bossen en iets over halfweg bereikten we de rustpost. Die rustpost was in een café en daar was het ook goed koel. De terugweg ging veel door velden en bosranden en daar liepen we wel wat meer in de zon. Maar met het koele briesje viel het wel mee. Aan de aankomst was er wel voor ambiance gezorgd maar het is toch altijd minder dan in Houffalize of La Roche. Het beloofd dus voor morgen (vertrek in Houffalize).
De wandeling vertrok in het centrum van Puurs maar we wandelden voor het grootste gedeelte aan de overkant van de A12 door de broeken rond de Schelde en Zeekanaal. Ik heb in het gezelschap van Florine en Prosper gewandeld en dat maakte de 20 Km best aangenaam.
Eenmaal over de A12 stapten we door de natuur maar helaas veel over de straten. De rustpost was in Wintham en van daar maakten we een lus langs de sluis aan waar het Zeekanaal en de Schelde samenkomen. We stapten er niet over maar bleven benedendijks van Schelde wandelen. De terugweg ging langs Eikevliet. Hier waren er wel wat veldwegen.
Ik ben in Velzeke vertrokken. De lus naar Hundelgem en Zwalm voerde ons door een mooi landschap. De heenweg ging boven over de kouters, daarna mochten we even langs de Zwalm vertoeven en we keerden terug langs de Paddestraat De kasseiweg met een nostalgisch tintje. Na de rust ging het kort naar Strijpen. Hier wel veldwegen. De terugweg naar Velzeke heb ik ingekort want het begon zwaar te onweren en ik heb nog een gratis douche gekregen. Bij deze temeraturen was dat niet zo erg.
Vertrekken deden we aan het oude containerpark en we stapte naar het nieuwe containerpark aan de Brusselse steenweg. We stapten eerst langs de rand van Ledeberg. Daarna ging het door de kouters naar Strijtem. Via het nieuwe containerpark kwamen we terug in Roosdaal waar we nog langs de Tuinbouwschool wandelden. Daarna ging het door de velden naar het vertrekpunt. In de velden hadden we een mooi zicht op Ninove en omgeving.
De wandeling begon langs het traditionele parcours naar Droeshout. Gelukkig werd daarna voor de langere afstanden voor een vrij onbekend stukje natuur tussen Droeshout en Mazenzele gekozen. Ik wilde de 30 Km stappen maar door een onbekende reden zat ik op het parcours van de 23 Km. De lus van 8 Km in Mazenzele heb ik dus niet gewandeld. Het stuk tussen Mazenzele en Droeshout was wel het mooiste stukje van de wandeling. Vooral het gedeelte door het Paardenbos was een aaneenschakeling van smalle paadjes en boswegeltjes. Het laatste gedeelte was bijna uitsluitend verhard.
Door omstandigheden ben ik (gelukkig) in de namiddag gaan wandelen. Sommige stukken van het parcours waren in de voormiddag onbegaanbaar verklaart maar in de namiddag viel het met wat evenwichtskunsten wel doenbaar. Er waren twee thema's die de wandeling domineerden: De uitzonderlijk talrijke klaprozen en de via een "zachte Landing" aankomende vliegtuigen. Ik heb het grootste gedeelte van dit parcours al vaker bewandeld maar het blijft altijd toch een speciale wandeling. Ik heb hier al door een in de nevel behangen landschap, door de sneeuw gestapt, door een kaal landschap en in de regen gestapt maar nu dus eens door een door de zon overschenen landschap met de talrijke klaprozen en korenbloemen als gezelschap. Het wandelen door het Silsombos was wel wat technisch, je moest oppassen maar het is daar toch ook wandelen door een uitzonderlijk stukje natuur. Ik heb genoten.
Vertrek aan het sportcentrum. We wandelden in een grote boog rondom Lede. De gemeente breidt uit en tijdens het eerste gedeelte stapten we door vele nieuwe huizenwijken. Gelukkig bleven er hier en daar nog wat smalle wegeltjes over voor de wandelaars. Als we in de buurt van Wanzele kwamen mochten we door meer open vlakten en natuur stappen.
Het vertrek was weer vanuit het nieuwe zaaltje in Mazenzele. Ik ben maar in de late namiddag vertrokken en heb het parcours van de 12 gewandeld. De rustpost was aan de andere zijde van het Kravaalbos in Asse-ter-Heide. We hebben het bos in alle richtingen doorkruist en met dit ideale wandelweer was het genieten van dit mooie stukje natuur.
Vandaag zijn we het laatste gedeelte van de Sinksentocht gaan verkennen. Het was een lus van 8,6 Km naar de grens met Denderleeuw en het jaagpad langs de Dender. We stapten eerst naar Ten Bos en daar de autostrade over. Via paadjes bereikten we dan de Dender en volgde die tot bijna in Denderleeuw. Langs de spoorweg stapten we dan naar Teralfene. We doorkruisten het dorp via vele smalle wegeltjes en kwamen zo terug aan de Bellekouter.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
