Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
Er is nu 1 bezoeker op dit blog. Record tot nu toe: 9
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
30-09-2019
2019-09-30 GR Erbisoeul - Blaton
GR Erbisoeul - Blaton (GR 123)
Plaats: Erbisoeul
Afstand: 22,8 Km
Weer: Bewolkt, 17°C DROOG
Deelnemers: 16
Pajotten: 2
Na een nat weekend was het deze morgen droog en het is heel de dag droog gebleven. De trein zette ons na wat vertraging af op het lege perron in Erbisoeul. We zaten wel direct op de GR 123. De GR 123 is een rondwandeling door het westelijke deel van Henegouwen. Wij wandelen er vandaag een stukje van. We waren al snel in het bos en daar bleven we tot de rustpost in Villerot. In de vieux Vil'rot mochten we op het balkon plaatsnemen en we hadden van daar boven mooi zicht op de dorpskroeg. Na de rust wandelden we naast nieuwe - en oude steengroeven. Dat was maar voor even want we gingen al snel terug de bossen in. Hier waren het wat smallere wegjes en we konden er de herfstgeuren al opsnuiven. Aan de E42 verlieten we de GR en stapten door een smal pad naar Blaton Daar nog even langs het kanaal en we waren op de eindbestemming. Einde van een mooi herfstwandeling.
20e Deliriumtocht - 18e 50 Km door het Land van Rhode
Plaats: Melle
Afstand: 18,3 Km
Weer: Bewolkt, af en toe een bui (17°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Talrijke spoor- en autowegen doorkruisen Melle en het duurde even voor dat we die voorbij waren. Eenmaal die gepasseerd kwamen we in Gontrode met zijn proefvelden van het landbouwinstituut. We zagen de rustpost al van ver staan en het was weer in een hangar van de ILVO. We werden er verwelkomt door een roze olifantje. De 18 Km stappers moesten dan een lus rond Lemberge wandelen. Ik kreeg hier al direct een douche maar gelukkig bleef het daarna droog. De terugweg van de rustpost naar Melle verliep in twee delen. Het eerste deel was afwisselend met bosjes en veldwegen, het tweede deel was een rechte baan en daarna de straten van Melle. Gelukkig mochten we op een boogscheut voor het einde nog van een gratis Delirium genieten. In de zaal zaten nog vele 50 Km stappers.
Weer: Zwoel, op het einde van de namiddag regen (19°C - 24°C)
Deelnemers: 1469
Pajotten: 24
♥♥♥♥
Vandaag nog eens een "gewone" wandeling gedaan. Het was erg druk in Merchtem want er was blijkbaar ook een fietstocht. Alhoewel het al laat was wilde ik toch de 30 (32) Km stappen. We moesten eerst mee met de 6 Km stappers rond Merchtem. Veel straat dus! Daarna stapten we traditioneel langs de velden naar Brussegem. De rustpost was in de Feestzaal van Brussegem. Dat was de centrale rustpost en van hieruit moesten er twee lussen gestapt worden. Een eerste lus ging langs het domein Wolvendaal (nu mochten we er niet in) en verder Oppem en terugkeren deden we via Ossel. De tweede lus was korter en rond de zendmast en de watertoren. Terug keren naar de vertrekzaal deden we via Mollem (niet tot in het centrum). Ik was nog juist voor de regen aan de vertrekzaal.
Weer: Zomers (14°C - 24°C) We volgen voornamelijk de GR 123. Dit een rondwandeling door het westelijk deel van Henegouwen. Na enkele honderden meter zijn we in het bos en we komen daar maar nu en dan uit. Rond Villerotdoen we dat even en stappen naast een steengroeve en we vinden er ook een dorpscafé! Daarna gaat het weer door de bossen naar Stambruges. Daar is in de bossen een taverne (niet erg proper). Op het laatst gaan we nog een stukje langs het kanaal Ath - Blaton.
Ik had niet anders verwacht maar het was weer een perfecte wandeling. We stapten ditmaal richting Nederhasselt en Aspelare. We stapten eerst langs de wijk Vogelenzang naar de rustpost in Slettem (Nederhasselt). Na de rust volgden we voor een groot stuk de Beverbeek, een wild stukje natuur. We stapten daarna nog langs het mooie witte kerkje van Nederhasselt. De terugweg ging langs de gerestaureerde Buysemolen in Sint-Antelinks.
Wandeling langs de omgeving van de expresweg naar Ninove. Door de velden en langs het windmolenpark. Het werd al snel donker en we zagen dat de herfst in aantocht was.
Er zijn nog een aantal fotos van Martine toegevoegd waarvoor dank.
Volgens mijn ervaring van vorige 4 daagsen van de IJzer is de wandeling van Poperinge de wandeling met het meeste onverharde parcours. Ik weet niet hoe het dit jaar met de andere wandelingen was maar het was zeker een mooie wandeling met veel afwisseling. Heb samen met Viviane en Marcel gewandeld.
Eenmaal de ring van Poperinge voorbij zaten we in de polders. We stapten voorbij enkele begraafplaatsen van de gesneuvelden uit de eerste wereldoorlog. Het ging dan naar het Couthof en de Lovie. Twee stukjes natuur waar het aangenaam om doorwandelen was. Het kasteel de Lovie was te bezichtigen. Het ging dan verder naar de Trappistenbrouwerij van Westvleteren. Hier was de centrale rustpost en het was er heel druk. We hebben wat verder onze lunch pauze gehouden. Het laatste gedeelte ging langs de Poperingsevaart. Van een vaart was niet veel meer te zien, het was eerder een beek maar wel een mooi stukje natuur. Op de markt in Poperinge was het ook heel druk en er was wel ambiance.
Ik ben aan de kerk in Wijnhuize vertrokken. Heb er eerst de lus naar Sint-Lievens-Esse gewandeld. Dit was wel het mooiste stukje van de wandeling. Van Wijnhuize ging het daarna langs Godveerdegem naar de eigenlijke vertrekzaal in Erwetegem. We stapten wel door de natuur maar voornamelijk over straten. Het laatste stuk van de terugweg was wel nog langs een onverharde weg.
Vandaag een thuiswedstrijd. Vertrek was aan de Sint-Annakring. Traditioneel gaan we van hier naar Erpe en dat was nu ook zo. We stapten door het natuurgebied Honegem, langs de watermolen en door Cottem molen en Molenmeersen. De terugweg ging terug langs Honegem. Er is geen GPS bestand van deze wandeling. Op het kaartje hebben we voornamelijk het natte- en het droge voetenpad bewandeld.
Het was dit jaar minder druk op de parking en ook minder druk in de vertrekzaal. Misschien dat het onstabiele weer van de laatste dagen hier wel wat mee te maken had. De 16 KM-stappers mochten eerst een lus van 4Km stappen. Aanvankelijk was het langs de straat maar uiteindelijk mochten we al eens kennismaken met de akkers en velden rondom de gemeente. Het tweede gedeelte bracht ons over het Zeekanaal Brussel-Schelde. We stapten er een tijdje naast en daarna gingen we langs vele veldwegeltjes door de velden rondom Kapelle-op-den-Bos. Hier geen uitgestrekte landerijen maar vele kleine groentekwekers. De tweede rustpost was in een café niet ver van het centrum. Na de rust stapten we nog wat verder door de velden en daarna keerden we terug naar de brug over het kanaal. We stapten dan nog door het centrum van het dorp.
Het vertrek was aan de parking van de zwembad van Liedekerke. De vallei van de Palitsebeek was een beetje de leidraad van de wandeling. We wandelden eerst langs smalle paadjes naar Ledeberg. Vandaar gingen we over een heuvel naar de visvijver "Molenhof". De terugweg ging langs de Pamelse Meersen en op het einde weer de vallei van de Palitsebeek. Het was een 100% natuurwandeling.
Weer: 's morgens zonnig, in de namiddag onweer (15°C 21°C)
Deelnemers: 25
Pajotten: 2
Vandaag was het de wandeling georganiseerd door Eugène en Juliana. Het was een wandeling door het Pajottenland op z'n mooist. Van aan de kerk in Gooik stapten we door velden, weiden en bosjes naar Leerbeek en verder naar Kester. Af en toe was er een heuvel en boven kregen we dan al een eerste maal uitzicht op het zomerse Pajottenland. Voorbij Kester kwamen we aan de Zuunbeek en die volgden we tot in Pepingen waar de rust in café "Het Dravershof" was. Een beetje na de rust in Pepingen ontwaarden we de eerste donderwolken. Het begon plots te regenen maar die eerste bui was maar een lichte verfrissing. Het werd nogal drukkend warm en de dreigende donderwolken boven de uitgestrekte velden zorgden voor schilderachtige zichten. In de omgeving van Gooik kregen we er nog kunstwerken bij geserveerd. Nog geen 200 meter voor het einde gingen de hemelsluizen dan helemaal open en moesten we nog even schuilen in het plaatselijke rusthuis.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
