Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
26-01-2020
2020-01-26 Geraardsbergen
Club: PADSTAPPERS GERAARDSBERGEN VZW (3135)
Manneken-Pistochten - Priortrofee
Plaats: Geraardsbergen
Afstand: 11,7 Km
Weer: Lenteweer in putteke winter (9°C)
Deelnemers: 2714
Pajotten: 14
♥♥♥♥
De wandeling ging van Geraardsbergen naar Onkerzele en terug. We stapten eerst een stuk langs de Dender en dan langzaam omhoog naar de rustpost in Onkerzele. We wandelden hier door een landschap dat overheerst wordt door (knot)wilgen.
Na de rust stegen we verder naar de Oudenberg. Geen Muur maar we gingen naar de Abdij en de rustpost in het Koetshuis. Altijd een mooie locatie.
Daarna gingen we naar Manneken-Pis en het centrum van Geraardsbergen. Na het centrum kregen we dan een mooi stukje wild bos langs de Dender te verwerken. We waren dan al snel in het Oud-Hospitaal waar er een gratis drankje werd aangeboden en waar we nog eens het Hooghuys orgel konden bewonderen.
Het was al bijna donker als ik terug in de vertrekzaal toekwam.
Traditionele nieuwjaarswandeling met een drukke vertrekzaal. Dit jaar gingen we van Gijzegem naar Herdersem. Een stuk langs de Dender was dus onvermijdelijk. De heenweg naar de rustpost was kort en we waren al heel snel in het schooltje in Herdersem. Bij de terugweg kwam ik in een groep vendelzwaaiers terecht. We stapten nog een stukje langs de Dender en dan door de velden naar Mespelare. Sneeuw lag er niet maar de ondergaande zon zorgde wel voor mooie winterse zichten op dit stukje Denderland.
Weer: Eerst zwaar bewolkt , dan regen en daarna wat zon (8°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Ik had vandaag zin in wat zwaarder werk en ben dan maar eens naar de provincie Henegouwen getrokken. Landeries is misschien weinig bekent maar de nabijgelegen ruïne van de abdij van Aulne is dat wel. Bij het vertrek was het spijtig genoeg wat druilerig en daarna begon het te regenen. We stapten eerst naast de Samber en dan volgde een stevige beklimming als kennismaking. Er waren talrijke rustplaatsen en na 3 Km hadden we al de eerste. Typisch op z'n Waals in een hal van een gewone woning. We zaten nu op de hoogvlakte en we kregen hier wat mooie zichten op de omgeving te zien maar ook een eerste kennismaking met het Waalse slijk. Het had blijkbaar al veel geregend want sommige wegjes waren kleine beekjes geworden. De tweede rustpost was aan de kerk van Leernes. Na die rust stapten we door de bossen naar de ruïnes van de abdij van Aulne. Heel indrukwekkend om daar rond te stappen en de rustpost was dan ook nog in een zaaltje tegen de ruïne. Van hieruit mochten we dan een lus van 6 Km stappen door een bos welk zo oud als de ruïne was. De zon begon nu ook wat te schijnen en dat maakte het alleen maar aangenamer. We stapten door een echt nog wild bos met kronkelende beekjes, omgevallen bomen en stevige beklimmingen. Allé hetgeen ik zocht. Na een tweede bezoek aan de rustpost in de ruïne stapten we langs de Samber terug naar de vertrekzaal.
Het was weer eens een echte natuurwandeling en het grootste gedeelte van de wandeling volgden we ook de GR.
Wandeling van een Vlaams-Brabantse club met vertrek in de provincie Antwerpen. Even buiten het centrum van Herselt en we zaten al in de bossen. Die bossen bestonden voornamelijk uit dennenbomen. Geen grote brede lanen maar kronkelende wegjes met rond Herselt ook wat heuveltjes. De rustpost was in Wolfsdonk en van hieruit ging het verder door de bossen richting Gijmel en tot aan de windmolen. Die windmolen was het verste punt en vandaar gingen we terug naar de rustpost. Het laatste stuk was wat minder natuur maar al bij al was het een mooie natuurwandeling. In de vertrekzal heb ik nog van een tas kervelsoep met frikadellen kunnen genieten.
Niet helemaal volgens de regels maar ik ben in de rustplaats in Neigem vertrokken. We stapten eerst langs de boskapel en daarna een eerste maal door het Neigembos. Een pittige beklimming en daarna een prachtig zicht op Ninove en de Dendervallei. Via Berchembos kwamen we in Meerbeke en langs de achterzijde van de tuinbouwschool waren we al snel in de eigenlijke vertrekzaal. Het was er erg druk. De terugweg ging door voor de Pajotten bekend gebied en we stapten voorbij de Hertboommolen (Zepposmolen). De molen was versierd en toegankelijk voor het publiek. Door de velden kwamen we dan tot bijna aan de Woestijnkapel. Tenslotte dwarsten we nog eens het Neigembos. Het was een bijzonder mooie natuurwandeling.
In onze gewesten traditioneel de eerste wandeling van het jaar. Het was dit jaar een luswandeling met de mogelijkheid om 4 lussen te wandelen. Ik heb voor de twee door een landelijk gebied gekozen.
De twee lussen liepen langs de taalgrens. De eerst ging eerst richting Ronse en door het kerkhof met vele majestueuze grafzerken van de vroegere families van industriële baronnen. Daarna stapten we door de velden naar de wijk Triburie. In de verte zagen we de kerktoren van Klijpe liggen. De terugweg ging eveneens door de velden en op het einde stapten we langs en door het steeds maar groeiende sportcentrum van Ronse.
De tweede lus bracht ons via de wijk Strookt in een heuvelachtig gebied. Die heuvels moesten we niet beklimmen en we stapten grotendeels langs de straten. De terugweg ging bijna volledig langs de Waalse kant van de taalgrens.
In de vertrekzaal bood de wandelclub een glaasje cava aan.
Een natuurwandeling door een afwisselend parcours. De zalen waren wel te klein door de grote belangstelling en de bevoorrading schoot ook tekort. We wandelden eerst door de velden naar het fort van Liezele. We passeerden dan de Vliet en kwamen zo in Oppuurs waar de rustpost was.
Tijdens de terugweg stapten we even langs de oude spoorlijn Puurs - Dendermonde. In Puurs zelf moesten we nog een ommetje rond de gemeente stappen om terug aan het vertrekpunt te geraken.
Weer: Zwaar bewolkt, op het einde wat miezerige regen
Deelnemers: 2762
Pajotten: 6
We stapten eerst wat door de straten van Oudenaarde en staken dan de Schelde over. Juist voor de brug hadden we een mooie zicht op de gerestaureerde Walburgakerk. Aan de overzijden van de Schelde stapten we langs (niet door) 't Sprei en zo naar de rustpost in de sporthal in Leupegem. Daarna doken we de natuur in, meestal verhard maar steeds met mooie zichten op de omgeving. We kregen eerst een flinke beklimming tot in Edelare, daarna daalden we terug tot in Etikhove waar de tweede rustpost was. De terugweg was bijna vlak en door de velden. In de verte zagen we al snel de verlichte Walburgakerk staan. We moesten nog eens langs Leupegem en daarna mochten we de kerstverlichting van Oudenaarde gaan bewonderen. De kerstkraampjes en ijspiste stonden op de Grote Markt opgesteld.
Ik kwam laat toe maar er was al veel ambiance in de vertrekhal De zaal was feestelijk versierd en er was vrolijke accordeonmuziek. De wandeling zelf ging door het klassieke gebied rondom Opwijk. Na 2 kilometer was er een rustpost waar we een glühwein of een frisdrank kregen. Daarna ging het naar de rustpost welke twee keer moesten passeren. De lus die we er wandelden was wel afwisselend en bracht ons tot aan de grens met Lebbeke. Het laatste stuk ging langs de bekende wegen naar Droeshout en terug.
Vandaag met de trein naar Brugge gereden. Van aan het station was het maar 600 m stappen naar de vertrekplaats. Vandaar wandelden we eerst even rond de vertrekzaal en daarna stapten we terug naar het station. Vanaf daar was het een traditionele parcours. We stapten eerst langs de ijspiste en het Minnewater. Daarna volgden het Begijnhof en de historische gebouwen van het centrum. De rustpost was wel een verrassing want die bevond zich in een halle van het Belfort. Een indrukwekkende zaal waar nog een gratis druppel werd aangeboden. De grote afstanden moesten dan de rest van Brugge nog verkennen. We wandelden onder andere langs de Grote Markt, de windmolens langs de ringvaart en zo naar de tweede rustpost in het Sint-Leocollege. Die moesten we nog eens aandoen en daarna passeerden we nog eens de rustpost in het Belfort. Daarna passeerden we nog eens het centrum en nu begon het al donker te worden en was er meer een kerstsfeer. In het Koning Albert 1-park was er een speciaal lichteffect wat nu goed tot zijn recht kwam.
Eén van de traditionele wandelingen van Egmont. Vaak al met koud weer die wandeling gedaan, maar nu was het vrij warm en droog. Van Leeuwergem stapten we naar Oombergen. Er waren uitzonderlijk veel onverharde stukken en we waren al snel bij distillateur Mertens waar een borreltje op ons stond te wachten. Na de borrelstop was het maar even stappen en we waren in de echte rustpost.
Van Oombergen gingen we langs de oude trambedding naar Leeuwergem, maar daar keerden we door de velden terug naar Hillegem en vandaar weer naar de vertrekpost in Leeuwergem. Het was een korte maar natuurrijke wandeling. Een mooi afscheid voor de parcoursbouwers die er op het einde van het jaar mee zouden stoppen.
Weer: Zwaar bewolkt, soms wat miezerige regen (9°C)
Deelnemers: 27
Pajotten: 4
Vandaag hebben we geen echte GR gestapt. We volgden een stukje de GR 12(Amsterdam - Parijs), de GR 512 (Brabantse Heuvelroute) en op het einde de GR Groene Gordel. De wandeling bracht ons langst bekende gebouwen van Brussel en ook door enkele van de fraaie parken aan de Zuidelijke kant van onze hoofdstad. Op het einde hebben we nog een heel eind door het Zoniënwoud gestapt. Het was een afwisselende wandeling en we konden de tocht en het jaar afsluiten bij "chez Lulu". We mochten met onze grote groep toch in de knusse kelder. De laatste GR-wandeling zat er daarmee op en we kunnen gaan plannen voor volgend jaar.
Zie ook de foto's van de verkenning: https://photos.app.goo.gl/NLNwWt3iZ6p5sarX7
Deze namiddag ben ik een korte wandeling in Ninove gaan doen. In de vertrekzaal was het erg druk en er zaten nog veel Pajotten. We stapten eerst over 't Oeverstekske de Dender over en kwamen zo aan de sportvelden van Ninove. Dan nog even langs het voetbalveld en we waren in de open velden van het Pajottenland. Wat heuvelachtig met rustige wegjes. Met de regen van de laatste dagen was het op sommige plaatsen wel slijkerig maar minder erg dan in Geraardsbergen. De rustpost was in Denderwindeke.
Na de rust gingen we parallel terug naar Ninove. In Scheldewindeke kregen we eerst nog een pittige beklimming maar daarna was het bijna vlak terug naar de vetrekzaal. De terugweg was wel wat minder mooi dan de heenweg.
Ik ben vertrokken aan het Sint-Pieters station van Gent en in het Koning Albertpark op het parcours van de wandeling gekomen. Ik ben dus eerst door het Klein-Begijnhof gestapt met zijn vele kleine verzorgde huisjes met in het midden de nogal vervallen kerk. Dan was het nog even door de straten stappen en ik was aan de rustpost in de Sintbavo-school. Het was er nog rustig maar het personeel was klaar om de grote massa te ontvangen.
Na de rust was ik al snel in het centrum van Gent en aan de winterfoor. Het was er al erg druk. Ik stapte langs het reuzenrad en had mooie zichten op de drie torens van Gent. Via de Vrijdagmarkt ging ik dan naar de wijk Rabot en de vertrekzaal. Er waren al meer dan 4000 wandelaars vertrokken.
De terugweg ging eerst door het Elisabethbegijnhof en langs het Gravensteen welk prachtig verlicht was. Dan stapte ik een eind langs de Leie en had een mooi zicht op de oude huizen van de Graslei. Dan stapte ik uit het centrum en kwam terug aan het Koning Albertpark. Nog even langs het Citadelpark en ik was aan het station.
Wandelen bij de Padstappers in Geraardsbergen is garantie voor een 100% natuurwandeling maar ook voor pittige beklimmingen en zeker in de winter de (on)nodige modder. Zelfs de rolwagens mochten deze keer mee door het slijk.
De wandeling bestond uit drie lussen van elk ongeveer 7 Km. Ik ben in Onkerzele vertrokken en zat direct op lus 2. Ik kreeg hier al een kennismaking met het glibberige parcours en vooraleer ik in Geraardsbergen was had ik al een paar heuveltjes moeten overwinnen. In de vertrekzaal heb ik dan mijn gratis wafel kunnen proeven, gratis dus nog lekkerder!
Daarna ben ik aan lus drie begonnen, de langste en de zwaarste. Het parcours was wat aangepast maar er waren nog voldoende modderwegjes over. We stapten door een rustig golvend gebied tot in Moerbeke.
De lus 1 was voor rolstoelgebruikers en ging door de stad, langs het station naar Overboelare. Langs de molenbeek konden we dan genieten van een mooi stukje wilde natuur vlakbij de huizen. Terugkeren deden we langs de Dender.
Zo hou ik van Wolvertem! We moesten niet de A12 over en kwamen direct in het natuurgebied De Wolvertemse beemden. 's Morgens had het geregend en het was op sommige plaatsen wel wat drassig. Na het natuurgebied kwamen we in de velden van het gehucht Slozen en ook in het mooie zaaltje van de rustpost.
Van hier moest er een lis naar Londerzeel gewandeld worden. Hier was er wat minder slijk maar het was met het zonnig weer wel aangenaam wandelen.
De terugweg ging langs de Boskapel en de mooie laan er naar toe. Het was een mooie winterwandeling. Het was voor ons (De Pajotten) gratis , het was mooi weer en een afwisselend parcours.
Na de vertrekplaats langs de achterzijde verlaten te hebben stapten we al direct door de velden. Eerst maakten we lusje en dan ging het naar Scheldewindeke. Hier wandelden we ook rond het dorp alvorens de rustpost in de Parochiezaal te bereiken.
Na de rust maakten we nog een ommetje rond Scheldewindeke, dan even door de wijken en de rest stapten we door de velden. Na 5 wandelingen bij Land van Rhode mocht ik een fles Delirium Tremens in ontvangst nemen.
Door Brussel stappen is altijd wat speciaals en zeker voor GR - stappers. Het is ook geen echte GR want we ontmoeten maar eventjes de GR 12 die van Amsterdam over Brussel naar Parijs loopt. Van Brussel-Centraal stappen we door de Hortagalerij naar de grote markt welke al in kerstemming was. We stappen daarna voorbij onder andere de bekendste burger van Brussel, de Kunstberg, het Waranda park, het koninklijk paleis, de Matonge wijk, de Europese wijk en het Jubelpark. Dan is het de beurt aan de natuur en stappen we door de parken naar de rustpost. Daarna gaan we via de parken van Watermaal-Bosvoorde naar het Zoniënwoud en naar het station van Groenendaal.
"Marche ACHO (remise des récompenses). Marais de Montroeul, Parc éolien de Dour-Quiévrain, Parc Naturel des Hauts Pays". dat was wat men beloofde! Helaas was de wandeling minder spectaculair. De 20 Km was 18 Km en de twee rustposten moesten twee keer bezocht worden. Die lagen dan nog in het centrum van twee dorpen. Dus veel straten en af en toe een stukje natuur. Op het einde mochten we wel nog door een stuk bos stappen, ik vermoed dat dat het moeras van Montroeul was. Buiten wat plassen op de weg heb ik er niet veel van gemerkt. Het mooiste vond ik nog de vertrekplaats. Die was in een gedeeltelijk gerestaureerde vierkanthoeve met paardenstallen.
Wandeling door het Kravaalbos en het achterliggende Pajottenland. De wandeling bestond uit drie stukjes. We stapten eerst door het Kravaalbos naar Meldert. Daar werd een korte lus naar Affligem gemaakt. Voor de terugweg werd er weer voor het Kravaalbos gekozen en daar bleven we doorlopen tot bijna aan de startzaal. Met het mooie weer was het wel aangenaam wandelen door dit uitgestrekte bos.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
