Carved In Stone A story tells that two friends were walking through the desert. During some point of the journey, they had an argument, and one friend slapped the other one in the face. The one who got slapped was hurt, but without saying anything, wrote in the sand:
TODAY MY BEST FRIEND SLAPPED ME IN THE FACE.
They kept on walking until they found an oasis, where they decided to take a bath. The one who had been slapped got stuck in the mire and started drowning, but the friend saved him. After he recovered from the near drowning, he wrote on a stone:
TODAY MY BEST FRIEND SAVED MY LIFE.
The friend who had slapped and saved his best friend asked him, "After I hurt you, you wrote in the sand and now, you write on a stone, why?" The other friend replied "When someone hurts us we should write it down in sand where winds of forgiveness can erase it away. But, when someone does something good for us, we must engrave it in stone where no wind can ever erase it."
LEARN TO WRITE YOUR HURTS IN THE SAND AND TO CARVE YOUR BENEFITS IN STONE.
Er was eens een zeer oude ziel die vele, vele mensenlevens op Moeder Aarde geleefd had en nu ook zijn bestaan als ziel bijna achter zich had gelaten. Ja, weldra zou hij samensmelten met de Grote Geest die de Eeuwige Jachtvelden vult en deel van hem gaan uitmaken. Op dat moment voelde de oude ziel zich wat eenzaam in de ruimte tussen zijn laatste mensenleven en de komende samensmelting. Zijn beste vrienden waren vertrokken, de oude ziel kon ze beneden op Moeder Aarde zien, kon zien hoe ze elk een mens vulden met gretigheid, nieuwsgierigheid, verwondering en allerlei gedachten. "Ik wil erheen," zei de oude ziel. "Ik heb nog alle liefde en een behoorlijke portie vreugde in mij. Ik wil erheen om die aan hun te geven." "Maar je tijd tot aan de samensmelting is erg kort," waarschuwde de Wachter. "Natuurlijk kun je hun vreugde schenken, maar als je maar zo kort bij hen bent doe je hun ook een geweldig verdriet als je hen verlaat." "Ik weet het," zei de oude ziel. "Toch is dat wat ik wil. Ik wil hun zoveel vreugde schenken dat het hen later over hun verdriet heen zal helpen." "Zo geschiede het dan," zei de Wachter, en liet de zeer oude ziel gaan. Daarop kreeg een mensenpaar op Moeder Aarde het mensenkind dat ze zich zo gewenst hadden. Het was een allerliefst kind dat vanaf de dag dat het geboren werd hen met vreugde vervulde, die zuivere vreugde die mensen voelen als hun zielen elkaar ontmoeten en elkaar herkennen van de Eeuwigheid. "Maar heb je niet een ontzettend korte tijd over?" fluisterde de ziel van de mama tegen de oude ziel in het kleine mensenkind. "De tijd is maar kort, maar de vreugde is groot," antwoordde de zeer oude ziel van het mensenkind. Alhoewel de moeder zich van het gesprek tussen hun zielen niet bewust was, zette dat gefluister de deur op een kier voor het weten dat we hier op Moeder Aarde niets bezitten - niet elkaar, niet eens onszelf. Maar het mensenkind groeide op en door de vreugde die het bracht deed het zijn moeder dergelijke gedachten vergeten. Ja, de zeer oude ziel mocht zijn laatste periode precies zo doorbrengen als hij gewenst had. Maar de tijd was kort, zelfs naar mensenmaat gemeten was hij kort, en het uur sloeg waarop de samensmelting plaats zou vinden. De zeer oude ziel kreeg de oproep zich onverwijld te melden bij de wachter en moest gehoorzamen. Voor de mensen leek het alsof het kind een onverwachte dood stierf. Hun verdriet was groot, precies zoals de Wachter voorspeld had. Maar omdat alle herinneringen aan hun kind vreugdevol waren, alleen maar vreugdevol, konden ze hun verdriet dragen, precies zoals de zeer oude ziel voorspeld had. En dus werd het de gewoonte in de Eeuwigheid om de zeer oude zielen naar beneden te sturen om hun laatste grote vreugde te schenken aan de mensen die dat nodig hebben, in plaats van hen hun laatste restje tijd uit te laten zitten in de ruimte. Het verdriet dat volgt, ja, het onvermijdelijke grote verdriet kunnen mensen enkel dragen door de liefde en de vreugde die ze tevens hebben gekregen van hun allerliefste kind....
Morning has broken, like the first morning Blackbird has spoken, like the first bird Praise for the singing, praise for the morning Praise for the springing fresh from the word
Sweet the rain's new fall, sunlit from heaven Like the first dewfall, on the first grass Praise for the sweetness of the wet garden Sprung in completeness where his feet pass
Mine is the sunlight, mine is the morning Born of the one light, Eden saw play Praise with elation, praise every morning God's recreation of the new day
Morning has broken, like the first morning Blackbird has spoken, like the first bird Praise for the singing, praise for the morning
Jij die in mij woont met de kracht als van een opspuitende bronwel, vol sprankelend, leven gevend water. Ik heb het - tot mijn schade en schande - klaar gekregen (wie laat nu het meest vrij?) om jaar na jaar stenen te verzamelen en daarmee die bronwel in mij te begraven onder puin en gruis en eigen drukdoenerij.
Ik moet Jou weer opgraven in mij, opdelven in mijn diepste diep, het schilderijtje van mijn wezen, mijn gelaat grondig laten restaureren van jarenlang vuil. Jij hebt er Jouw gezicht in uitgetekend, daar waar Jij verblijf houdt, diep in mij. Wanneer krijg jij het klaar om Jouw beeltenis in mijn wezen weer van blijdschap te laten stralen in dat verfrissend, opspattend bronwater, daar diep, heel diep in mij verborgen?
Kom, trek me naar binnen, blijf kloppen aan de poort want ook mijn oren zijn doof geworden, blijf schijnen in de nacht want de blindheid van mijn ogen is bijna totaal.
Kom, delf op mijn ware gelaat, maak mij mooi, maak van mij Jouw liefste mens, ik kan niet meer zonder Jou, Jij die woont in mij, opborrelende Minne - kracht wassend water dat leven doet. Kom, leef je uit in mij.
Het interesseert me niet wat jij doet voor de kost. Ik wil weten waar jij van hunkert en of je durft te dromen van dát waar je hart naar uit gaat.
Het interesseert me niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het riskeert om voor gek te staan om je liefde te zoeken, je dromen, het avontuur om levend te zijn.
Het interesseert me niet wat je allemaal hebt meegemaakt. Ik wil weten of je contact hebt gemaakt met je diepste verdriet, of je de uitdaging van het leven aangaat of dat je je terugtrekt om je te beschermen tegen angsten en pijn. Ik wil weten of je bij pijn kunt blijven, mijn pijn of die van jou, zonder iets te willen verstoppen, het minder te laten worden of er van weggaan.
Ik wil weten of je bij plezier kunt blijven, mijn plezier of dat van jou, of je wild kunt dansen en de extase kunt toelaten, tot in de toppen van je vingers en je tenen, zonder ons tot voorzichtigheid te maken, of ons aan onze menselijke beperkingen te herinneren.
Het interesseert me niet of het verhaal wat je mij vertelt waar is. Ik wil weten of je een ander kunt teleurstellen door eerlijk te zijn aan jezelf, beschuldigingen weerstaan en trouw blijft aan je eigen ziel. Ik wil weten of je loyaal bent en daardoor betrouwbaar. Ik wil weten of je schoonheid kunt zien, zelfs als niet elke dag even mooi is.
Of je alles wat zich aandient kunt zien als een bron van leven. Ik wil weten of je kunt leven met mislukking, die van jou of die van mij en evengoed op je stuk blijft staan en YES schreeuwt tijdens 'n volle maan.
Het interesseert me niet waar je leeft of hoeveel geld je hebt. Ik wil weten of je na een nacht vol zorgen en vertwijfeling, moe en gekneusd tot op het bot, doet wat gedaan moet worden voor de kinderen.
Het interesseert me niet wie je bent of hoe je hier gekomen bent. Ik wil weten of je samen met mij blijft staan als het er echt op aan komt en niet terugdeinst.
Het interesseert me niet waar of bij wie je gestudeerd hebt. Ik wil weten wat jouw diepe innerlijke motivatie is als al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf,en of je oprecht houdt van het gezelschap waarmee je samen bent op stille momenten.
Er was eens een wedstrijd voor kikkers. Het doel was om de top van een zendmast te bereiken . Vele mensen verzamelden zich om ze te zien en ze toe te juichen. De wedstrijd startte. De mensen geloofden eigenlijk niet dat de kikkers de top zouden bereiken. Alle opmerkingen die men hoorde waren als de volgende: "Belachelijk !!! Ze komen er nooit!" De kikkers raakten een voor een ontmoedigd, behalve eentje dat verder klom en de commentaren gingen verder: "... Echt niet de moeite !!! Ze komen er nooit!..." En de kikkers gaven zich een na een gewonnen, behalve eentje dat, tegen alle opmerkingen, in doorzette Op het einde gaven ze allen op, uitgezonderd dat ene kikkertje dat, eenzaam en ten koste van een enorme inspanning, de top bereikte. De andere kikkers, stomverbaasd, wilden weten hoe ze het had aangepakt. Eentje benaderde haar om haar te vragen hoe ze er in geslaagd was haar doel te bereiken.
It doesn't interest me what you do for a living. I want to know what you ache for, and if you dare to dream of meeting your heart's longing.
It doesn't interest me how old you are. I want to know if you will risk looking like a fool for love, for your dreams, for the adventure of being alive.
It doesn't interest me what planets are squaring your moon. I want to know if you have touched the center of your own sorrow. if you have been opened by life's betrayals or have become shriveled and closed from fear of further pain!
I want to know if you can sit with pain, mine or your own, without moving to hide it or fade it or fix it.
I want to know if you can be with joy, mine or your own; if you can dance with wildness and let the ecstasy fill you to the tips of your fingers and toes without cautioning us to be careful, be realistic, or to remember the limitations of being human.
It doesn't interest me if the story you're telling me is true. I want to know if you can disappoint another to be true to yourself; if you can bear the accusation of betrayal and not betray your own soul. I want to know if you can be faithful and therefore be trustworthy.
I want to know if you can see beauty even when it is not pretty every day, and if you can source your life from God's presence.
I want to know if you can live with failure, yours and mine, and still stand on the edge of a lake and shout to the silver of the full moon,"Yes!"
It doesn't interest me to know where you live or how much money you have. I want to know if you can get up after the night of grief and despair, weary and bruised to the bone, and do what needs to be done for the children.
It doesn't interest me who you are, how you came to be here. I want to know if you will stand in the center of the fire with me and not shrink back.
It doesn't interest me where or what or with whom you have studied. I want to know what sustains you from the inside when all else falls away.
I want to know if you can be alone with yourself, and if you truly like the company you keep in the empty moments !
Valentine's Day is a day of love Where love is as bright as the sun We share kisses, and even a hug With people we call our loved ones Unrequited love is oh! so harsh When the one you love doesn't love you You feel you're left standing in the dark Wishing this reality were untrue Well that's why Valentine's Day is so great It encourages you to show you care It makes you just wanna say I love you and will always be there I once loved someone in this way And I was encouraged on Valentine's I went up to him, just to say I would like you to be mine
De katten zijn poortwachters zij geven aan als er iets niet pluis is als je in hun ogen kijkt voel je dat meer is tussen hemel en aarde
Zij weten meer over de duivelse onderwereld zij zijn de grens tussen de echte en de droomwereld zij hebben een paranormale gave zij zien meer dingen om ons heen
Soms kijken zij zomaar fel naar iets wat jij niet ziet jagen het geen weg wat niet bij je hoort ze voelen de mens goed aan het is jammer dat je die taal niet kunt verstaan
Het blijft bovennatuurlijk in onze ogen we worden nooit door hen bedrogen
"Wat is ECHT?" vroeg het konijntje op een dag, toen ze naast elkaar lagen, vlakbij de haard in de kinderkamer, voordat Nana zou komen opruimen.
"Betekent het dat je van binnen iets hebt dat zoemt en van buiten een palletje?"
"ECHT is niet hoe je gemaakt bent," zei het leren paard. "Het is iets dat met je gebeurt, als een kind lang, heel lang van je houdt, dan wordt je ECHT."
"Doet dat pijn?" vroeg het konijntje. "Soms wel," zei het leren paard, want hij sprak altijd de waarheid." Als je ECHT bent, dan geef je er niets om dat het pijn heeft gedaan."
"Gebeurt het allemaal ineens, net als opgewonden worden?" vroeg hij, "of stukje bij stukje?"
"Het gebeurt niet allemaal ineens," zei het leren paard. "Je wordt het gewoon. Het duurt een hele tijd. Daarom gebeurt het niet vaak met dingen die gemakkelijk breken of scherpen randen hebben, of voorzichtig behandeld moeten worden.
In het algemeen ben je tegen de tijd dat je ECHT wordt, meestal kaal geknuffeld, en je ogen zijn eruit gevallen en je poten bengelen erbij en je ziet er haveloos uit.
Maar dat geeft allemaal niet, want als je eenmaal ECHT bent, ben je niet lelijk meer, behalve voor mensen die het niet begrijpen."
Een oude kat zag hoe een jonge kat zijn staart achterna zat en vroeg: 'Waarom zit jij je staart achterna?' De jonge kat zei: 'Ik heb geleerd dat het hoogste wat een kat bereiken kan geluk is, en dat geluk in mijn staart zit'. 'Daarom zit ik mijn staart achterna en als ik hem gevangen heb zal ik gelukkig zijn'.
En de oude kat zei: 'Mijn zoon, ook ik heb aandacht besteed aan de problemen van de wereld. Ook ik ben tot de slotsom gekomen dat het geluk in mijn staart zit. Maar ik ben ook tot de ontdekking gekomen dat wanneer ik het najaag, het van me weg blijft rennen, en dat het me wanneer ik doorga met mijn bezigheden, gewoon schijnt te volgen waar ik ook heen ga.
....en toen was ons Vlinderke zo moe...zo verschrikkelijk moe dat er vandaag best zorgelijk gekeken ging worden. Dokter erbij...zieknhuis gebeld...op consult naar de hogere heren enzovoort.
Pijn mat af en energie is beperkt, vaccineren noodzakelijk...maar och ...ook een Vlinder wil wel leuke dingen organiseren voor Kerst enzo.
Gewichts problemen ook nog...maar ach zeg nu zelf een Vlinderke hoeft niet véél te wegen toch ?..ze moet een beetje kunnen vliegen of ten minst fladderen..
Maar lieve Blog-friends...het gaat al met al niet zo goed...niettemin...ze geeft het (nog) niet op. Denk maar wel een klein piezeltje aan me please? Vermoeide Vlinder..
Een klein berichtje achter laten in het gastenboek is als een klein geschenkje
en kleurt misschien de dag.
~Vlinderke~
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Paint the sky with stars
