Het ontbijt van deze morgen was uitgebreid. Onze 81-jarige hospita had moeite gedaan om onze inwendige mens serieus te versterken. Verschillende confituren, beleg van hesp, kaas en gesneden worst vielen ons ten deel, ook het platte kaasje ontbrak niet… en het brood varieerde van wit naar heel donker grof.
Ook de nacht heeft ons goed gedaan, goed geslapen allebei! Gisteravond, bij het terugwandelen naar de kamer hebben we nog een internetcafé gevonden. Het moment voor Herman om al wat foto’s op zijn blog te plaatsen, het viel zwaar tegen. Het programma die deze handeling moest ondersteunen ontbrak. We hebben wel van de gelegenheid gebruik gemaakt om het thuisfront te verrassen met een e-mailtje.
Het was weer prachtig fietsweer! Het grootste gedeelte van de dag fietsen we langs de Rijn. Bad Breisig was het eerste stadje dat we aandeden deze morgen, en het dient gezegd; het was een mooiere promenade langs de Rijn dan in Remagen.
Dit plaatsje heeft een poppenmuseum en een ikonenmuseum, met prachtige ikonen uit Rusland en de Balkanlanden.
We steken ook de Vinxtbach over. Dit riviertje vormde ooit de grens tussen Neder- en Oppergermanië.
Na een viertal kilometer weer een vloek met een hoop erachter; broerlief had ook een reden. Handschoenen vergeten! Hij beslistte om ze te laten liggen waar ze waren, ze zijn toch versleten en als ik ze nodig heb koop ik wel een paar nieuwe. Deze beslissing bespaarde hem in ieder geval een kilometer of tien.
De Rijn lag er rustig bij en het fietsen erlangs gaf een rustig gevoel, ook omdat het ons geen moeite kostte. Maar het begon warm te worden en een digitale thermometer wees al tegen de dertig graden aan, weliswaar in de zon maar toch…
We passeren Andernach, een stadje aan de Rijn dat een van de mooiste kerken van het Rijngebied bezit! Met de bouw van de Liebfrauenkirche werd begonnen iets voor het jaar 1200. De kerk bezit een rijke selectie barok houtsnijwerk, ook een 14^de eeuws kruis is er in ondergebracht.
Andernach is ook de trotse bezitter van een laat-gotisch Rathaus en sommige gedeelten van de huidige stadsmuur stammen nog uit de Romeinse tijd. We hebben te weinig tijd om al dat moois wat langer te bekijken, maar het loont de moeite om er een vakantie aan te spenderen om al die oude stadjes eens te bezoeken.
Een eind na de middag weer telefoon van Tom! Hij gaat ons weer een eindje vergezellen, weer zo’n tiental kilometer, daarna 350km terug naar huis.
De landelijke wegen waar we altijd alleen fietsen zijn een unicum, maar fietsen langs de machtige Rijn is het summum! De fietspaden zijn soms wat verouderd en aan reparatie toe, maar het overgrote deel van goede kwaliteit. Soms reden we zonder moeite 27km/u, zo licht bolde het asfalt.
Ik heb het nog niet gehad over de vele burchten en kastelen langs de Rijn, die we vandaag al hebben gezien, ik som er enkelen voor jullie op: de Festung Ehrenbreitstein bij Koblenz, de burcht Stolzenfels dicht bij het dorpje met dezelfde naam, de Marksburg in Braubach aan de overkant van de Rijn en de burcht Rheinfels, hoog boven St Goar gelegen.
Allemaal pareltjes die aan onze tocht een onvergetelijke belevenis bezorgden.
De stad Koblenz viel wat tegen, overal bouwactiviteiten langs de Rijn, met de onherroepelijke bouwkranen op de achtergrond bij elke foto die we maakten. Toch is er ook hier gezorgd voor de fietser, eens de drukte van de stad voorbij fietsten we weer over uitstekende fietspaden.
In Boppard bouwden de Romeinen in de 4^de eeuw een kasteel van waaruit de Rijn als nieuwe grens werd verdedigd. De muren van dit kasteel zijn te zien in de Angerstrasse. Onder de St Severuskirche werden de grondvesten van dit kasteel ontdekt, verder zijn in de St Severuskiche diverse wandschilderingen te bewonderen.
We fietsen nu richting St Goar, sommigen onder jullie kennen waarschijnlijk dit plaatsje omdat in de binnenbocht van de Rijn de legendarische Lorelei opdoemt. Het bekende Lorelei-verhaal, waar een schipper op de rotsen loopt omdat hij slechts aandacht had voor een zingende schoonheid die haar gouden haar kamde.
Aan de Lorelei is het klassiek druk, zo ook vandaag. Een grote groep fietsers kwam uit de tegengestelde richting, aan de Lorelei piepten hun remmen en in een voor ons bekend Antwerps dialect hoorden we roepen: “Pas oep teigeliggers”!! Zulke momenten sierden de dag, alhoewel deze mensen niet beseften hoe gevaarlijk ze waren. Ze stopten op de rijweg en ook op het fietspad, auto’s moesten gegarandeerd op de remmen staan!
Bingen was het laatste stadje dat we aandeden aan de Rijn, de bekendste dochter van dit actieve stadje was Hildegard van Bingen. Ze componeerde muziek, schreef futuristische boeken, maar ook boeken over natuur- en geneeskunde. Ze leefde van 1098 tot 1179.
Aan de overkant ligt het bekende Rüdesheim, het is een paradijs voor wijnliefhebbers en ik twijfel er niet aan dat velen onder jullie beste lezers, dit stadje al bezocht hebben.
Het parcours veranderde van pas, de vlakte naast de Rijn werd geruild voor een ietwat heuvelachtiger traject. Voor ons was dat niet vreemd, we wisten dat schone liedjes niet lang zouden duren.
Uiteindelijk bereikten we rond 17u Niederolm. In een schappelijk Italiaans restaurantje met als toepasselijke naam: “Dass kleine Venedig” (Venetië) deden we ons tegoed aan een slaatje als voorgerecht en een risoto met kip-curry samen met wat groenten als hoofdgerecht. Voor de eerste keer op onze tocht hebben we alles door kunnen spoelen met een goed glas rode wijn.
Het eindpunt voor vandaag was Selzen, om 19u kwamen we in dit godvergeten dorpje aan. Het adres in onze gids voor een onderkomen was bezet, maar de vriendelijke mevrouw deed de moeite om enkelen van haar collega’s te polsen of zij nog plaats hadden. Nog twee adressen deden we aan, telkens zonder resultaat. Uiteindelijk vonden we een onderkomen bij een wijnboer, tevens ook een gasthof en een B&B! Het was er een gezellige bedoening, eten hadden we al gedaan in Niederolm! Hier had het waarschijnlijk ook gesmaakt.
De kamer was ruim, met een afzonderlijke douche en toilet, wat wil je nog meer. We namen er een frisse pint want het was weer warm vandaag en ook ’s avonds voelde het nog steeds warm aan.
Morgen gaat onze tocht naar Bruchsal, volgens onze tellingen een tocht van 126 kilometer. We zijn het afgeleerd om ons daar op vast te pinnen, morgenavond weten we de juiste afstand!
Slaapwel!