Om 6u vanmorgen liep het wekkertje af en om 7u zaten we aan de ontbijttafel. Ongelooflijk ontbijt, 3 broodjes de man, 2 soorten confituur, een gekookt eitje, een koude schotel met: gerookte hesp, 2 soorten kaas, 2 soorten worst en gekookte ham. Een grote kan koffie, een glas druivensap en als toetje een yoghurt! Ik wil jullie laten meegenieten, vandaar de opsomming van de ingrediënten.
Om 7.25u zaten we op de fiets, geen flies nodig deze keer! Het werd overdag steeds warmer met als gevolg dat ook de nachten weinig voor afkoeling zorgden. We besloten ook om voor het vertrek al in te smeren, dan ging het allemaal in een moeite door.
Het landschap was glooiend maar niet zo mooi als gisteren, rivieren zorgen altijd voor mooie vegetatie langs de oevers. De rit begon in een overwegend agrarisch landschap maar ook wijngaarden vielen ons ten deel, althans in het begin.
We fietsten door oneindige loofbossen, over alweer afzonderlijke fietspaden. Soms waren deze fietspaden in asfalt, maar er waren er ook in verharde steenslag. Je hebt de neiging om te denken dat steenslag minder goed fietst, maar niets is minder waar. Het zacht geroffel van de banden was zelfs een aangenaam geluid.
Ik val in herhaling misschien, maar ik moet het toch weer melden: het was weer warm, volgens sommigen 35 graden. Wij houden het op een 30 graden en dat is warm! We hadden er nu nog geen erg in dat het, qua temperatuur, nog warmer ging worden.
In Nierstein steken we de Rijn over met de overzet en af en toe vangen we nog eens een glimp op van deze machtige rivier. In de buurt van Bregenz zullen we hem terugzien, maar dan als een snelstromende bergrivier.
Vanaf nu rijden we op de bovenrijnvlakte, met vooral weer een uitgebreid agrarisch landschap. De boeren rijden af en aan, de graanvelden zijn bijna allemaal stoppelvelden geworden. Hier en daar ontwaren we nog wat zonnebloemen en ook de mais moet nog geoogst worden. Het is wel duidelijk dat de oogst van het graan menig fazant in vreugde doet uitbarsten! De graanrestjes worden gretig opgepikt. Ook de bosduiven zijn hier, net als bij ons, van de partij.
Lorsch is na Gernsheim het eerste dorpje waarover wat te vertellen valt. We fietsen langs de resten van een klooster dat hier in het jaar 774 gebouwd werd. In Lorsch is ook het befaamde “Museumszentrum Lorsch” ondergebracht. Het kloosterleven in de tijd van Karel de Grote wordt in dit museum uitvoerig in de verf gezet. Ik kan me voorstellen dat geschiedkundigen zich hier weer maar eens in een eldorado bevinden. Voor de grote lijnen van de geschiedenis kan ik zeer zeker interresse opbrengen, maar wanneer het gedetailleerd wordt ben ik geneigd om af te haken, waarschijnlijk zit de door en door technische opleiding die ik genoten heb daar voor iets tussen.
We fietsen door Heppenheim en het marktplein geeft een gezellige indruk, mede door het in vakwerk gebouwde raadhuis uit 1551 en de neo-gotische kerk.
In Weinheim gaan we nog eens op zoek naar wat eten, ook een frisse cola zorgt weer voor wat directe suikers. Weinheim bezit ook weer een gezellig marktplein waar we in de luwte van de bomen een kleine pauze nemen.
Al een tijdje dachten we de torens van Heidelberg te ontwaren in de verte, maar toen we korter bij kwamen zagen we dat de richting fout was. We fietsten richting Ladenburg, een zeer charmant stadje, vol gebouwd met oude vakwerkhuizen. Je waant je in de middeleeuwen, gezellige straatjes met de voor de ouderen onder ons, de zeer bekende kinderkopjes.
De moeite waard zijn de St Galluskirche en de Bisschofshof. Het was de residentie van de bisschop van Worms. In Ladenburg stikt het van de leuke restaurantjes en winkeltjes. Ladenburg is ook oeroud! Het was een Keltische nederzetting en in het jaar 98 na Christus werd het een Romeinse handelsplaats.
Het kompas werd ingesteld op Heidelberg, met een zeer mooie oude binnenstad. We krijgen het gezelschap van de Neckar, de rivier die hier mede het landschap siert. Soms is ze bruisend en dan weer kalm, maar ze zorgt ervoor dat we weer fietsen in een mooi decor!
De middagzon was al een eindje gepasseerd toen we aan de rand van de stad aankwamen, we moesten nog wat te eten hebben en we bezondigden ons in een Mc Donalds aan een belegde sandwich waarvan ik de naam al lang vergeten ben, we lieten ons verleiden tot nog een tweede en ik moet eerlijk bekennen, het smaakte heerlijk.
Een vrouw op jaren, maar waarschijnlijk niet veel ouder dan wij, aan de tafel naast ons vroeg belangstellend wat onze plannen waren. Toen we haar vertelden dat we vanuit België naar Rome fietsten gaf ze te kennen dat ze diep respect voor ons had. We zeiden dat het eindpunt voor vandaag Bruchsal was. Ze zei ons dat Bruchsal de grootste gevangenis van Duitsland herbergde, dus oppassen is de boodschap!
De namiddag vorderde snel en ons einddoel kwam in zicht, eerst fietsten we nog door een eindeloos woud met niets anders de loofbomen, kilometerslange dreven in verharde steengruis vielen ons ten deel. De lommer van de bomen deed meer dan deugd want het was weer de hitte die ons al de hele dag vergezelde.
Eerst hadden we Forst, een dorpje met een recreatiegebied in zijn omgeving. Dat zag je aan de vele eetgelegenheden en ook aan een meer waar, met deze temperatuur, vele dagjesmensen er een dagje uit van hadden gemaakt.
In Bruchsal moesten we een lokale bewoner raadplegen om te vragen waar de camping van de natuurvrienden was ondergebracht en zoals nogal dikwijls het geval was op onze tocht, werd het aantal gereden kilometers opgedreven door het zoeken naar een onderkomen voor de nacht. Ook nu was dat weer het geval, er kwamen een zestal kilometer bij. Wij troostten ons dan door te zeggen dat ze er morgen afgetrokken werden!
Maar eerst toch nog even wat wetenswaardigheden over Bruchsal vertellen. Met zijn kleine 40000 inwoners is het geen grote stad maar in het centrum staan toch een paar te vermelden gebouwen, o.a het Barockschloss, het werd in de 18^de eeuw gebouwd als verblijfplaats voor de Bisschop van Speyer. Bruchsal herbergt ook een museum van mechanische instrumenten en het merkwaardigste instrument is het orgel, dat gebouwd werd voor de Titanic.
Bruchsal werd in 1945 totaal verwoest bij een bombardement, waarbij zo’n duizend mensen omkwamen.
Het had toch nog wat voeten in de aarde vooraleer we de camping hadden gevonden. Volgens de een vlakbij en volgens de ander nog 24 kilometer, uiteraard had de eerste gelijk!
We kregen een onderkomen voor 13 euro voor twee personen, daar hadden we wel oren naar en de tenten waren spoedig opgezet. Na een zalige douche heb ik ervan geprofiteerd om een wasje te doen, alles was kort bij de hand en de hoge temperatuur zou een groot deel van m’n kleding drogen.
Hier hadden we ook de mogelijkheid om een stevig maal te gebruiken aan zeer democratische prijzen, waar we dan gretig op ingegaan zijn. Een ontbijt was niet mogelijk maar dat is een probleem voor morgen.