Ik ben vannacht wakker geworden van de regen en van broer Herman die met krampen het bed uit moest, vervelend.
We kregen een stevig Duits ontbijt, de voormiddag zouden we zonder problemen doorkomen. De koffie smaakte uitstekend en in een klein half uurtje zat alles wat op de tafel stond achter de kiezen.
We vertrokken om 7.30u, in de gietende regen. Deze keer had ik een doodgewoon regenzeiltje meegebracht en ook Herman gokte op het gewone regenzeil. Geen slechte keuze vonden we. Je blijft droog en omdat de wind onder het zeiltje vrij spel heeft krijgt het zweet geen kans.
De kapotte spaak is een ander paar mouwen, ik heb besloten om een fietsenmaker te bezoeken als de gelegenheid zich voordoet. In afwachting van… hoop ik dat er geen tweede spaak de geest geeft, wellicht is er aan de Bodensee een fietsenmaker.
Het landschap was groen en zeer afwisselend, het traject bracht ons van dorpje naar dorpje over rustige landelijke wegen en ook weer langs met steenslag verharde fietspaden.
Aan een jogger vroeg ik of er in de buurt een fietsenmaker was. Ik had geluk, hij vertelde me dat er in Kressbron, een redelijk groot dorp naast de Bodensee en nog wel op onze route, een grote fietsenzaak was met goede techniekers. Meer goed nieuws moest ik niet hebben, de wetenschap dat m’n spaak waarschijnlijk vervangen kon worden deed wonderen.
In Langenargen fietsten we over de oudste kabelhangbrug van Duitsland, met een spanwijdte van 72m overbrugt ze de Argen die haar loop beëindigt in de Bodensee.
Kressbron is al een wat groter dorp, en enkele minuten na het binnenrijden ervan kreeg ik de fietsenzaak al in het vizier. Spaak stuk? Geen probleem mijnheer, langs de andere kant is de werkplaats en u wordt dadelijk geholpen. Goede en vriendelijke bediening, de andere spaken werden ook gecontroleerd, want rijden met een spaak die stuk is geeft overbelasting op de anderen en we mogen niets aan het toeval overlaten! Omdat het wiel uit de kader moest en de pion ook gedemonteerd moest worden was het algauw een half uur werk. De banden van beide fietsen werden nog eens op de juiste spanning gezet, ik kreeg nog wat spaaknippeltjes toegeschoven en voor 31 euro waren mijn problemen opgelost. Wel veel geld, maar met een zwadderend wiel een berg afdalen is levensgevaarlijk. Uiteindelijk was het toch een half uur werk en ik fietste een stuk geruster dus… niet morren.
Na Wasserburg rijden we Lindau binnen, eerst nog aan een kraampje het eten voor vanmiddag kopen. De vriendelijke mevrouw die ons bediende, vroeg vol verwondering waar we vandaan kwamen en waar de reis naartoe ging. Haar mond viel open van verbazing toen we haar vertelden dat we bijna twee weken onderweg waren en dat het einddoel Rome was.
Ze wenste ons een voorspoedige reis en keek ons ongelovig aan toen we weer op onze fiets stapten.
Lindau is een druk bezochte stad door een niet aflatende stroom toeristen, toen wij er waren was het seizoen zo goed als gedaan, maar in volle zomer is het hier een drukte van jewelste. Een stuk van de stad ligt op een eiland dat door bruggen met de rest van de stad is verbonden. Vanuit de stad heb je prachtige zichten op de Bodensee en als het heel helder is zie je de Zwitserse alpen schitteren. Aan de haven staat de Mangturm, een verdedigingstoren uit de 13^de eeuw die ook dienst deed als vuurtoren.
Voor het vertrek hadden we al beslist om aan de Bodensee geen overnachtingsplaats uit te kiezen, wegens te druk maar vooral wegens te duur! Tot een eind van de Bodensee vandaan worden er prijzen gehanteerd om u tegen te zeggen.
We fietsten verder naar de laatste stad aan de Bodensee: Bregenz. Het is tevens het eindpunt van het eerste deel van onze route, boekje nr1 kan dus opgeborgen worden.
Bregenz wordt opgesplitst in twee delen: de klein historische binnenstad of de Oberstadt en de Unterstadt. In de Oberstadt staat het Altes Rathaus, een prachtig gebouw in vakwerk uit 1662. De grotere en later gebouwde Unterstadt is het drukkere gedeelte, waar ook de Bodensee promenade is.
Maar Bregenz is vooral bekend om zijn jaarlijks terugkerende “Bregenzer Festspiele” een spektakel van muziek en toneel.
We merken het nauwelijks maar met Bregenz rijden we Oostenrijk binnen, het is de hoofdstad van Vorarlberg of de provincie voor de Arlberg.
In Bregenz hadden we wat moeite om op de route te komen, we reden zelfs een eind terug om dan opnieuw de draad op te nemen. Deze keer lukte het en in de striemende regen fietsten we verder, we moesten zelfs schuilen omdat het te gortig werd.
Na Hard, de eerste grotere plaats na Bregenz, reden we over de Bodensee-Radweg, een mooi fietspad langs de Nue Rhein. We keken al tegen de komende alpen aan!
Het traject loopt door een prachtige natuur, veel bloemen en groene vegetatie langs de waterkant, het dwingt ons meerdere malen tot stoppen en een paar foto’s te nemen. We fietsten langs de Rijn op Oostenrijks grondgebied, aan de andere oever was het Zwitserland.
De halte voor vandaag is Feldkirch, maar het is alweer te vroeg en we besluiten om er een twaalftal kilometer bij te doen en hier eerst een hapje te eten, het is 13.30u en onze maag begon te knorren. Een warm broodje met een dikke plak spek, njam,njam lekker! Nog een frisse cola en we konden er weer een hele tijd tegen. Vanaf Feldkirch werd de Rijn gewisseld met de Ill, een onstuimige en snelstromende rivier.
En zo zijn we na enige tijd in Nenzing aangeland, een dorpje op de route. Het eerste adres, een B&B gaf geen resultaat, niemand kwam opendoen. Aan het station vonden we “Gasthof Gamperdona” met zimmer frei en ook een restaurant. De gastvrouw was een Belgische, uit Brussel. Ze was in haar 3^de levensjaar met haar ouders naar Oostenrijk verhuisd en is er gebleven, maar ieder jaar brengt ze nog een bezoek aan België.
Voor 30euro per persoon, inclusief ontbijt, konden we het wel uithouden tot morgenvroeg. Aan het station was een telefooncel en we maakten er allebei gebruik van om nog eens met het thuisfront te bellen, alles was onder controle… niets speciaals te melden. Alleen, m’n schoonzus had haar handen vol met het verzorgen van de vogels!
Morgen fietsen we normaal naar Pettneu, maar nu al is duidelijk dat het dan maar 50 kilometer zullen zijn, de kans is groot dat we verder fietsen, alhoewel, de beklimming van de Arlberg… we zullen morgen wel zien!