Ik sta al lang niet meer vooraan, als er stoeten door de straten gaan. Ik moet luisteren naar bomen en niet naar mensen, die komen. Ze komen, de mensen, en gaan voorbij in gelederen van dwazen, maar de élite onder hen, voor mij, zijn zij, die in koperen buizen blazen.
Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten
.
Mijn lichaam rust, je bent zoals zo vaak in mijn gedachten Twee-derde van mijn tijd moet ik nog wachten en wachten doe ik van uur tot uur Mijn lichaam ligt ontspannen achterover Mijn handen als een koestering om mijn schoot Een verre toren laat twee slagen los de wind brengt het geluid de kamer binnen En dan ineens... heb ik mijn kind gevoeld! Het is alsof een zeedier 't zand omwoelt..
Een knuffel van een beer wil ik nooit meer. Zie mij hier eens staan met mijn verscheurde kleren aan! Volgende keer kies ik zelf wel een dier, dan heb ik misschien meer plezier.
Ze spiegelt zich in ronde vormen truitjestrekkend naar haar buik maar haar vrouwzijn blijft verborgen achter zwartomrande ogen sterrenstralend in het glas waar ik zoek naar steelse blikken van wat gisteren kind nog was
Straks zullen de verhalen komen maakt ze mij tot deelgenoot en dan streel ik speels de lokken van haar vurig rode wangen stil genietend van haar blik als ik haar weer weet te vinden maar als vrouw nu net als ik
AUTEUR : Alie Hoogenboezem de Vries Vanuit zijn hart...
.
VANUIT ZIJN HART.
Hij is zo'n opa, die ieder kind wel wil, zo'n opa die wandelt, babbelt en speelt Gaat fietsen met mooi weer, met geduld blokken stapelt voor haar, keer op keer Die straalt, als hij zijn meisjes ziet, van ieder moment met hen geniet Die zelf een poppenhuis, een boerderij of loopfiets bouwt Geen opa van dure kado's om indruk te maken....deze opa weet zijn kleindochters met liefde en aandacht te raken
In een rumoerige pub te London verdronk ik mn eeuwig liefdesverdriet in blond bier terwijl mn ogen een meisje van plezier als leeuwenvoer verslonden. Het was een lekkere griet.
Dus strubbelde ik niet tegen toen wij ons wat later in een zolderkamer bevonden waar zij en een rubbertje mij drie kwartier genot schonken.
En al ben ik niet voor de sex om de sex, ik vergat holderdebolder mn ex.
Ik voelde zelfs de vonken die sfeervol oversprongen bij het dierlijk blubberen van haar sluitspier-reflex.
"Lieve God", schreef het ventje van acht jaar "Ik vind u best een beetje raar U stuurt steeds nieuwe baby's en die worden dan weer groot, maar de mensen waar we al van hielden, die gaan dood!
Lieve God, waarom mogen die niet langer bij ons zijn, dat maakt me aan het huilen... Lieve God, ik begrijp echt niet, waarom u ze wilt ruilen!"
Een dakloze is een vreemd fenomeen. Hij heeft met een dakbezitter weinig gemeen. De mens zonder huis of eigen woning voelt zich met een flinke doos al een ware koning.
Terwijl de huiseigenaar zit met allerlei financiële vragen, hoeft de dakloze slechts zijn bezit op de rug te dragen. Hij loopt van portiek naar portiek voor een droge plek en wordt van gemeentelijke heffingen niet meer gek.
Hij draagt zijn lot met zo veel genoegen en hoeft voor de hypotheek niet te zwoegen. Geen onderhoud, reparaties of ander gemier. Nee, slechts een kartonnen doos, of wat krantenpapier.
Elke keer, als ik aan je denk Slaat mijn hart zo´n twee keer over Krijg ik vlinders in mijn buik Nee dit gevoel gaat nooit meer over Elke keer, als ik je zie Krijg ik weer een kleur Prachtig donker haar, je mooie bruine ogen Zelfs in mijn dromen, ruik ik nog je lichaamsgeur Mijn vrienden zeggen het al weken Een roze blos op mijn gezicht Je doet iets met me Ik kan niet kan niet verklaren waarom Velen verklaren me voor gek Anderen vinden me weer dom Maar het maakt me allemaal niets uit Bij alles wat ik doe Zelfs hier in de kroeg Waar het bier nog rijkelijk vloeit En iedereen zich met elkaar bemoeit Kan ik maar aan één ding denken Aan een beauty van een vrouw Ze heet Clara en is de allermooiste koe.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
