Zeg tegen jezelf : ' Ik ben een

zelfverzekerde persoon en het maakt me niet

uit

wie dat weet !

..



Jij en ik


Later zul je bij me wonen.
Later zijn we met z'n beiden.
Dat bedenk ik soms, wanneer je
giechelt met de an'dre meiden.

't Is voorlopig nog maar beter
om de zaak geheim te houden,
'k zal je nog maar niet gaan zeggen
dat ik van je ben gaan houden.

Later ga ik reizen maken
heel alleen, naar verre landen,
en daar ga ik mensen redden,
redden met mijn eigen handen.

Iedereen zal in de kranten
van mijn grote daden lezen.
'Waarom zou die mensenredder
zo ontzettend moedig wezen?'

Niemand zal de waarheid weten,
jóu alleen zal ik 't vertellen:
later, als ik zó beroemd ben
dat ik bij je aan durf bellen.

Laat niet toe dat je gedachten

je leven

gaan beheersen,

beheers je gedachten.

.

Alles mag je worden

Het springzaad knapt, de brempeulen
knallen open en jij ligt er in je wieg
als een popelend boontje bij.

Alles mag je worden van mij: zeeman,
boswachter, archeoloog. Of -
als je leven ingewikkelder loopt -

gesponsord ontdekker van aangroei
werende stoffen voor scheepsverf,
alleenstaand paddestoelenfotograaf,

pacht- en beestenlijstenonderzoeker
van verdwenen Drentse keuterijen...
Behalve ongelukkig. Beloofd?

Geluk is misschien wat fantasie,

wat inbeelding. Wanneer men

dat niet heeft, blijven slechts de

alledaagsheden van het leven

over.


Henri Duvernois

.



CREMATIE

Zoals de meeste wil ik netjes dood,
met een laatste zucht of  liever zoen.
Mijn neus bijvoorbeeld, toch al groot,
moet aan zijn eind niet gek gaan doen.
En dan, inwendig wonderlijk ontregeld,
druk ik toch die inhoud liefst niet uit
maar houd hem eindeloos verzegeld
binnen mijn net nog menselijke huid.
Wie ziet mij als een zwarte geest ontluiken
en dan bladerende terugzakken
op dat helse tweede sterfbed ?
Maar ik zal vast wel even ruiken
naar een malse versgebakken
en dan aangebakken varkenskotelet.

Heb je een dip?

Doop hem in een sausje!

      Auteur: Manja Croiset

Zij die het slechst

gebruikmaken van hun tijd,

klagen het meest over de

kortheid ervan.


Jean de la Bruyère

.
.



Hotel Eden

En 's nachts gingen we naakt zwemmen, we zwommen
onze namen op het water, ik zwom An in twee
grote letters, jij zwom uitgebreid aan de naam
Herman, en met de gouden maan eroverheen
leek het wel of we onze namen definitief
genoteerd hadden op een van de gewijde bladzijden
van het Boek.

Nadien kuste ik de waterdruppels
van je gezicht, voorzichtig één voor één
zoals een pointillist toetsjes aanbrengt
op zijn doek 'naakte vrouw bij maanlicht',
en in geen enkele vergelijking pasten je
borsten zo mooi als in mijn handen.

En in bed, ik kwam al van ver aan-
gerend declamerend 'Hier Ruk Ik Aan
Met Een Erectie Als Een Pompiersladder
Om Jouw Brand Te Blussen' en we lachten
en wat maakten we een leven

dat we negen maanden later
Tomas zouden noemen.

De meeste mensen zijn niet van

plan te falen ; ze slagen er alleen

niet in een plan te maken.



John L. Beckley

.



Ik werd geboren

Ik werd geboren
en iemand kwam aansjokken, zette een ladder
tegen mij aan en klom naar boven
met op zijn rug mijn ziel en mijn gedachten.

Het begon te regenen
en hij sprong naar beneden, holde weg
om te schuilen, riep nog over zijn schouder:
'Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!'

De zon verscheen,
maar er klom niemand meer naar boven.
Niemand legde uit hoe ik mijn gedachten
moest gebruiken,
niemand bracht schaduw,
niemand haalde de ladder weg,
niemand zei dat er niemand meer zou komen.

Het geluk staat niet stil voor

iemands deur.

.


Sprankeltje

witte bloesems fleuren waar hoopsprankeltjes pitten planten en genietend van dag naar dag uren verzwelgen in leuke ideeën en droomgedachten die tonnen clichés bijeendenken tot de waarde van hun impact zijn natuurlijke gang gaat en spanning heerlijk versmelt in menselijke dingen en ja het is waar mijn liefde gaat zowel door mijn GSM rekening als door mijn maag

Wanneer we de realiteit

op een kalme manier onder

ogen kunnen zien, dan kan

de geest zich rustig voelen.

.
.


herfst

bladeren vallen uit als haar
verven zich rood de herfst in
doen aan bungee jumping
aan een elastiek
dat terugspringt
in de lente

er loopt een muts sjaal handschoen
door het bos
prikt zich aan kastanjes
maar raapt
bouwt beesten en mensen
zet ze met lucifers
in leven en vlam

paddestoelen trekken als nomaden
komen gaan komen gaan
laten sporen achter op het mos

de herfst kijkt op zijn horloge
het is al vijf voor winter

Wanneer al het andere wegvalt, maakt

het niet uit waar je woont of hoeveel

geld je hebt.

.


Gedicht.

 

Die blik als van een hert, die stille ogen,

En al wat mij daarin is lief geweest,

Staan mij nog altijd smartelijk voor de geest,

Maar je gezicht is al in mist vervlogen.

Ook het verdriet zal slijten mettertijd,

En de herinnering zal eens verglijden

Naar waar geen vreugd meer is en ook geen lijden,

Alleen nog afstand die niets meer verwijt.

 

 

Grootse daden komen niet tot

stand door kracht , maar door

doorzettingsvermogen. Gewapend met

vastbeslotenheid, toewijding en

vaardigheid kan iemand de meeste

dingen zelfverzekerd aanpakken.

Korte beschrijving over de schrijfster

de foto die erbij is , is Manja Croiset zelf

voordat ze zelf in een rolstoel zat.

Zo zie we maar dat alles zo vlug kan

 veranderen in een mensenleven

en ja de schrijfster weet ook dat ze niet alleen

in deze situatie terecht komt

Een van haar eigen lievelings boeken is

haar autobiografie in lyrische proza.

"Mijn leven acher onzichtbare tralies."

en Croisade van een Croiset
dit boek gaat over ieder huisje heeft zijn kruisje.
Ze beschrijft het als Ma Croiset(te) est une magen David

Haar eigen lievelingsboek is van Manja Anna Reiner
het boek waar ze naar vernoemd werd.

Bij deze laat Wirwar ook weten dat het met de volledige toestemming is

van de schrijfster dat ik haar gedichten op het blog zet.

 Waarvoor ik haar zeer dankbaar ben.



.

6 april 2009

zittend in mijn rolstoel

het evenwicht te gestoord

om te lopen

komen mijn gedachten terug

bij een beeld zovele decennia

geleden

als kind kijkend naar buiten

een vrouw ziend in een rolstoel
haar hoofd vastgebonden

angstaanjagend

gelukkig kon ik niet bevroeden

dat het mijn voorland zou zijn.

Dit gedicht is nog niet geplubliceerd
maar is gepland
voor de bundel " Een traan met een kwinkslag" 

Je hebt de kus die onverwacht komt en

de kus die eerder komt dan je had

verwacht.