die Bleierne Zeit

 eens een sprankelende vrouw

nu zijn de lichtjes

gedoofd

dood is ze niet

maar leeft ze nog

langzaam verstorven

van leegte en een leven lang verdriet

om alles en niets

mag ik een spiegel

fluistert ze krachteloos

alles vervloeit

zelfs de voorwerpen

in de kamer verliezen

hun contouren

kleurloos voor eeuwig

uitgeblust

Dit gedicht spreekt voor zich zelf,

de ziekte van de schrijfster verergert.

Langs deze weg Mevrouw Manja Croiset

wensen we u veel sterkte toe.

WirWar en de bloggers die je gedichten

met regelmaat komen lezen.

Geef nooit op.

Heb de moed

van je overtuigingen.

.






De herfst

zwaait weer

met ontslagbrieven.

Veel bomen

worden weer

technisch werkloos.


Het zijn

seizoenarbeiders.

Bemind worden door

iemand geeft je kracht,

iemand beminnen geeft

je moed.


Lao - tzu

.
.


B-CUP

 

 Het lied klonk hoog

vanuit de gezwollen borsten

van de geëxalteerde koorzangeressen

één ervan was mijn lief

 

Zij was omringd door D-cups

die haar hoogte niet haalden

Mijn lief - zij redde de voorstelling

met haar B-cup sopraan

 

Na de voorstelling

vierden wij uitbundig

haar overwicht

met een glaasje koele limonade

Spaar geld en het

spaart jou.



Jamaicaans gezegde

Als de liefde een roos was,

en ik was het blad,

dan zouden we samen groeien

in mooi weer en nat.


Algernon Swinburne

.




pillen slikken

 

 

 

dus...je wil

 

een pil?

 

voor alles

 

is een pil

 

alleen...

 

om liefde te vergeten

 

is geen pil

 

dat moet je dus

 

zelf maar eens proberen

 

Een zuiver geweten

is als een zacht

kussen.

.
.



Eend

 

Ik kwam ze tegen aan het station

 

een eend en zijn wijfje

 

twee vederlijfjes

 

trippelend over perronbeton

 

 

 

Ik moest lachen ondanks het grijze weer

 

zo verdwaald waren ze en misplaatst

 

maar immuun voor alle ochtendhaast

 

waggelden ze hun ballet – het Zwanenmeer

 

 

 

Pas even later kwam het koude besef

 

toen ik tussen vreemde lijven geplooid

 

me in een coupé had neergegooid

 

 

 

Die eenden zaten wel op de juiste weg

 

En er is maar één verdwaasde kip

 

En dat bent u

 

en dat ben ik

Er zijn drie soorten mensen: zij die vol

vertrouwen hun mouwen opstropen en

erin duiken; zij die hun neus in de lucht

steken en zich omdraaien, en zij die

helemaal niets doen.

.
.





Enfant de Boheme

Ik had juist vriendschap gesloten
met de wolken, broederschap met de regen
gedronken en me verzoend
met een leven van herfstige kleur

toen als een allang niet meer verwachte gast
stralend en majesteitelijk, sierlijk
als een oosterse danser, de zon
lachend in het strijdperk trad

sindsdien beijver ik mij onophoudelijk
bossen rozen te kopen en te kussen
en langzaam rood wordend
de zon het hof te maken

en als de wind de komende herfst
mij aanklaagt en de regen mij huilerig
van ontrouw beticht, dan pak ik mijn koffer
en vertrek met de noorderzon.

 

In de onwetendheid kan men

volmaakt gelukkig zijn.



Ward Ruyslinck

 ..

 

            Geven en nemen

 

            

 

            Je noemt me je allerliefste

 

            al is het, dat ik je vaak plaag.

 

            Maar als we ergens toekomen

 

            neem ik je jas, schuif een

 

            stoel voor je aan.

 

            

 

            En wat later, bij het gaan,

 

            hou jij de deur open tot

 

            opperste verbazing alom.

 

            Maar misschien begrijpt

 

            men het niet, al is het echt

 

            niet zo moeilijk.

 

            

 

            Liefde is uiteindelijk altijd

 

            al geweest, zoiets als,

 

            een beetje werken aan.

 

Wanneer je nagaat wat nu

eigenlijk de kern is van het

begrip ' succes hebben'

zul je ontdekken dat dat niets

anders is dan afmaken waar je

aan begonnen bent.




E.W. Nichol

.




Ongrijpbaar

 

Ik stijg,

de ogen gesloten,

onbeheerst, zacht tollend.

 

De gedachten aan haar stapelen zich op.

Vergeefs rukken anderen ze van elkaar.

Ze blijven rond mij zweven.

Om toch terug te keren.

 

Mijn handen vinden plots haar lichaam,

zacht, teder, rond -

het wordt groter, slanker, ijler.

Ik voel me nietig klein.

 

Ik kruip weg in haar handpalm.

Ze glimlacht.

Ze verlamt mijn denken.

Mijn hersens tollen rond, waanzinnig.

 

Ze lacht, schaterend.

Een tik van haar vinger.

Ik val,

dieper, lager,

in een zwart gat,

onbereikbaar voor licht en duisternis.

 

Ze verdwijnt,

sierlijk wegzwevend tussen de nevelen der tijd,

tot een stip.

 

Die plots met razende snelheid op mij afkomt,

als een ZON

De wereld is vol welwillende mensen, sommigen

welwillend om de wereld te verbeteren

en de rest welwillend om achterover te

leunen en hen het werk te laten doen.

.



Nachtwinkel - 2 uur

De stille Indiër aan de kassa

heeft ogen die altijd elders staan

In de rekken alle dingen die

onmisbaar lijken na een uur of tien

Elke zonde en genot is hier

flagrant op mijn appèl

zakken vraatzucht, een doos onkuisheid

en absintheïsme in flessen ingeblikt

Voor mij staat een voetbalshirtje

bulkend van ongelikt primaat

Een blonde bilspleetballerina

toont ongewild haar grand écart

De Indiër glimlacht tenslotte bladgoud

als ik onwillig van mijn zweetgeld scheid

want zijn vrouw is - net als alle chips hier -

al enkele weken overtijd

We hebben allemaal problemen

waar we mee om moeten gaan,

niemand leidt een probleemloos

leven, maar het maakt alle verschil

op welke manier we met deze

problemen omgaan.

.
.





Inventaris

 

Ik kan je bekijken

Aanraken, verliezen.

Je benoemen met mijn klieren

Je leefbaar houden.

 

Ik kan je bedriegen

In diepe kamers.

Je ledematen plunderen,

Opschrijven. Lenig houden.

 

Ik kan je bevriezen

Van kop tot teen:

Je toevertrouwen

Aan een vroegere eeuw.

 

Ik kan je begraven

In het laatste omhulsel

Dat om mij blijft

Jij, geschilderde geliefde

 

Ik zeg je,

Ik kan je niet teruggeven

Niet aan jou. Niet aan mij

Je was immers nooit van mij.