 .
Ooit
Ooit zal je ongetwijfeld mijn hart breken
niet één maar duizend keer
niet in één maar duizend stukken.
Een kind dat zijn speelgoedtrein te barsten rijdt
op de rails van zijn volwassenheid.
Ooit zal je lachen om mijn dromen,
dansen op mijn graf,
zingen om mijn stilte.
Ooit zal je me leren haten,
met het geduld van een kloosterling
mijn fouten koesteren.
Je zal me vast bedriegen
met de pijn - mijn vaste vriend.
Ooit zal je zeggen "ik ken je niet"
en ik zal verwaaien tot verdriet.
Ooit.
Maar nu nog
even,
nog even niet.
|
.
.
