Woorden

Verzamel ze
voor als het donker word
voor tijden zonder uitzicht
tijden zonder vreugde
woorden die je dragen
verwarmen, verkwikken
woorden
om in te wonen
woorden van brood
er is sprake van
luister maar goed
ze zijn voorhanden
woorden
die op je wachten
woorden
die we al kennen
luister maar goed
ze fluisteren je naam.

**********

 


Eén miljoen vlinders

Ik heb vannacht de liefde gevonden
en ik beken
ik wist niets af van haar bestaan
ik heb vannacht de liefde gedronken
en ik werd dronken, o zo dronken,
ik werd dronken
stomdronken
van haar

Mijn hart stond open, en zij ging naar binnen
iets wat sinds eeuwen niet meer was gebeurd
overmand door zoveel emotie
vervuld van hartstocht, verlost van twijvels
vond ik mijn rust ver weg van de sleur
 
Liefde is één miljoen vlinders
in je buik, of in je hoofd
liefde is één miljoen vlinders
en ze blijven, of ze gaan dood

Is er iemand die me kan helpen
is er iemand de me begrijpt
Ze wil mijn lichaam volledig bedwelmen
mijn hele zijn, mijn hebben en houden
heel mijn wezen schreeuwt het uit

refrein

maar dit keer zijn ze hier gebleven
voor eeuwig en altijd
ik wil de wereld laten weten
ze hoort bij mij
hoort alleen bij mij

Ik heb vannacht de liefde gevonden
**********

Ik droomde dat er wat groen zou zijn
waar ik mij neer kon leggen
waar ik luister naar de zomerwind
iets van de diepe stilte vind
waar ik niets meer hoef te zeggen

Ik ben de woorden moe
de uitgekiende zinnen
ik zou zo graag opnieuw
zonder één woord beginnen
een stilte-zo intens
daar in het jonge gras
mijn laatste pantomime
een glimlach en een zoen

Wie is die idioot
die vlinders loopt te vangen
ondanks terreur en dood
een eindeloos verlangen koestert
naar een verloren paradijs
en ieder ogenblik
van bloem en wensen zingt
die idioot.....ben ik!

*********


Liefde

kon ik een gaaf der jeugd terugverkrijgen
ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid
van't hart dat nog niet heeft geleerd te zwijgen
maar vrijelijk bij de breuk der dromen schreit

nu ben ook ik gewend mij te gewennen
ik trek mij allengs in mijzelf terug
en ach, zelfs die mij beter moeten kennen
ik schijn hun wellicht liefdeloos en stug

toch ben ik vol verholen tederheden
gekneusde liefde die geen uitweg vond
oneindig medelijden met wie leden
bewogenheid die't zware leven schond

alleen wanneer ik neder ben gezeten
in avondeenzaamheid en lampgesuis
en al wat mij benauwde heb vergeten
begint eer in mijn hart een zacht geruis

dan wellen in mij nooit-overwonnen drangen
dan geet er een stroom van liefde van mij uit
die alle mensen in mij houd omvangen
nu zij zich eindelijk niet meer voelt gestuit

dan heb ik't hart weer van mijn jeugd gevonden
en ben ik warm van innerlijke gloed
al wat de wereld in zich houdt gebonden
dat voer ik de beminden tegemoet

dan schijnt het mij, bij 't zien van zoveel derven
van zoveel vleugels tot geen vlucht ontvouwd
dat ik alleen maar door voor hen te sterven
hun tonen kan,hoeveel ik van ze houd

een oogwenk - de bekoring is gebroken
ik meng het mijne weer met hun bestaan
ik heb hun van mijn liefde niet gesproken
en dit moet alles langs hen henen gaan.